Renate Geißler

Stubbe - Von Fall zu Fall: Kein Tod ist wie der andere

Duitsland 1999. Misdaad van Thomas Jacob. Met o.a. Wolfgang Stumph, Renate Krößner, Stephanie Stumph, Margret Homeyer en Lutz Mackensy.

Polizeiruf 110: Der Pferdemörder

Duitsland 1996. Misdaad van Matti Geschonneck. Met o.a. Jeacki Schwarz, Wolfgang Winkler, Marita Böhme, Hans-Peter Reinecke en Renate Geißler.

Grüß Gott, Genosse

Duitsland 1993. Drama van Manfred Stelzer. Met o.a. Jürgen Schmidt, Renate Krößner, Georg Marischka, Irm Hermann en Pierre René Müller.

In 1989 is Oostduitse leraar Schmidt, na zijn vakantie in Hongarije niet teruggekeerd naar huis, maar met zijn gezin gevlucht naar West-Duitsland. Hij vindt onderkomen in een dorpje bij een oom in Beieren. Hij kan er meteen aan de slag op een plaatselijke middelbareschool maar ontmoet er onverwacht een oud- leerling, waar hij destijds in de DDR al heel wat problemen mee had. Hij verliest zijn baan omdat hij over zijn verleden gezwegen had. Hij is verplicht naar het inmiddels 'vrije' Oost-Duitsland terug te keren waar voor hem als 'westerling' nu weer alle deuren opengaan. In het scenario van Gerhard Bengsch wordt de problematiek van gesloten en open grenzen vriendelijk aangekaart. Het camerawerk is van Michael Wiesweg.

Die verzauberten Brüder

Oost Duitsland 1989. Familiefilm van Dieter Bellmann. Met o.a. Renate Geißler en Ursula Werner.

Een sprookjesfilm van de lopendeband uit een volkseigen filmfabriek, die best angstaanjagend is over een boze heks met een toverspiegel, waarin zij alles wat er in het donkere bos gebeurt (inclusief de meest geheime dingen) kan zien. Een drietal onschuldige kindertjes zijn in het bos verdwaald en het nare tovervrouwtje staat op punt ze in wilde dieren te veranderen. Gelukkig is hun moeder onderweg om ze te redden. Oei, oei, het is toch even zweten.

Polizeiruf 110: Der Mann im Baum

Oost Duitsland​/​​Duitsland 1988. Misdaad van Manfred Mosblech. Met o.a. Andreas Schmidt-Schaller, Lutz Riemann, Anne Kasprik, Renate Geißler en Günter Schubert.

Een Oostduits dorp is in de ban van een gemaskerde verkrachter. Zijn eerste slachtoffer is Ingrid Willert (Von Zglinicki), een vroedvrouw en de volgende is een jonge blom, die met tegenspartelen en geroep om hulp het ergste kon voorkomen. De slachtoffers geven hetzelfde vage signalement: de man is zwaar, heeft een bepaald luchtje en maakt zich uit de voeten op een brommer. De plaatselijke politie zit met de handen in het haar en roept hippe Leutnant Grawe (Schmidt-Schaller) te hulp. Hij komt opdagen met saaie dienstklopper Oberleutnant Zimmermann (Riemann) en charmante Unterleuntnant G[KA3]ortz (Kasprik). Voor G[KA3]ortz is het haar eerste zaak en omdat zij een vrouw is, is ze extra fanatiek. Terwijl de politie snuffelt en zoekt (en op den duur vindt), hoort Margit Silawske (Gei[KL29]ler) aan de kassa van de plaatselijke supermarkt (model 1950, zonder al te veel keuze, wel veel drank, en wat je ziet is niet de werkelijkheid - die is erger) de enge verhalen over de verkrachter. De vlammen slaan haar uit, want er gaat haar een licht op. Het duurt nog wel even voordat Grawe haar man Karl (Schubert) hoort. Ook verkrachten was niet toegestaan in de voormalige DDR. Bloedeloze aflevering, nummer 117, uit de serie. Kasprik zagen we later (enige jaren na de Duitse eenwording) in betere tv-films. Het camerawerk is van Günter Heimann. Regisseur Mosblech, die met nummer negen in de reeks gekomen was, hebben we in het Westen toch niet meer teruggezien.

Polizeiruf 110: Die letzte Kundin

Oost Duitsland​/​​Duitsland 1987. Misdaad van Hubert Hoelzke. Met o.a. Peter Borgelt, Andreas Schmidt-Schaller, Horst Schulze, Evamaria Bath en Renate Geißler.

Groenteboer Alfons Wegener is het dodelijke slachtoffer van een roofoverval geworden. Het geld is uit de lade van zijn kassa verdwenen, maar ook een zeldzame munt, die hij er in bewaarde. Hauptmann Fuchs (Borgelt) geeft Leutnant Grawe (Schmidt-Schaller) opdracht de moord op te helderen. Veel houvast heeft Grawe niet en zo wordt de kijker getracteerd op het bekende patroon van horen, uithoren, combineren en deduceren plus de klassieke vraag, die in de titel opgesloten ligt: wie zag Wegener het laatst in levende lijve. Eén ding is ons al verraden: het was een vrouw. Het onopwindende scenario is van Hariette Plath. Aflevering 115 is saai.

Polizeiruf 110: Abschiedsleid für Linda

Oost Duitsland 1987. Misdaad van Christa Mühl. Met o.a. Peter Borgelt, Jürgen Frohriep, Lutz Riemann, Andreas Schmidt-Schaller en Ursula Karusseit.

Je krijgt de indruk dat scenarioschrijver Werner Hecht niet het talent had van zijn naamgenoot Ben Hecht en dat Werners scenario lijdt aan gebrek aan inspiratie en idee[KA3]en. Voor de zoveelste keer moet Hauptmann Fuchs (Borgelt) met zijn team, dat bestaat uit de inmiddels bezadigde Oberleutnant H[KA3]ubner (Frohriep) die nooit promotie heeft gemaakt, Oberleutnant Zimmernann (Riemann), een trouw SED-lid en de hippe vogel Leutnant Grawe (Schmidt-Schaller), mensen horen, verhoren, tegen elkaar uitspelen en ze bedreigen om de waarheid uit hen te krijgen. Ze moeten de roofmoord oplossen in een flatgebouw van Linda Ulmer (Schorn) verzekeringsloopster - een beroep dat in de jaren 1950 in het Westen was uitgestorven. Niets nieuws onder de zon en het enige plezier bestaat eruit om in deze wie-is-de-dader mee te denken en te proberen nog vóór de Vopo de schuldige aan te wijzen. Een reeks van karakterspelers, die we inmiddels wel kennen, passeert de revue. Aflevering 116.

Mit 40 hat man noch Träume

Oost Duitsland 1984. Drama van Jens Peter Poll. Met o.a. Renate Geißler, Dieter Wien, Ezard Haußmann en Dietmar Richter-Reinick.

Een niet al te opwindende maar niet slecht gespeelde film over een veertigjarige lerares, die altijd extra baantjes moet opknappen, omdat ze toch niet getrouwd is. Daar krijgt ze zo genoeg van dat ze doet voorkomen alsof ze gaat trouwen. Haar collega's zetten haar dan voor het blok dat ze wel moet.

Polizeiruf 110: Auskünfte in Blindenschrift

Oost Duitsland​/​​Duitsland 1983. Misdaad van Peter Vogel. Met o.a. Jürgen Frohriep, Michael Pan, Dieter Mann, Renate Geißler en Christine Schorn.

In augustus 1992 keert de 28-jarige Savannah (Roeun) terug uit de strijd tegen de Rode Khmer van Pol Pot. Zo snel als de communisten uit het straatbeeld verdwenen zijn, hebben gelukszoekers, mafiosi en ander gespuis zich meester gemaakt van de economie en het corrupte openbare leven - niets bijzonders in landen, waar men zich heeft kunnen bevrijden van het communistische juk. Een nieuw bestaan opbouwen is niet eenvoudig, want Savannah heeft behalve zijn oom, bij wie hij is ingetrokken, niemand meer. Met kickboksen verdient hij een grijpstuiver en houdt zich in leven. Dromend van klatergoud en glans, leert hij bij de kassa van de bioscoop de aantrekkelijke Srey Poeuv (Chan) kennen. Zij danst in een bar en wie haar goed wil betalen, mag meer. Ze zoekt haar klanten in de 'betere' kringen van de snel rijk geworden lieden. Hij is weg van haar en wil met haar een gezin stichten. De ontgoocheling is groot, want er is geen eerlijk werk te krijgen, zodat Savannah tenslotte vervalt tot de kleine misdaad. Het spel van de hoofdrollen onder de bezielende regie van Panh is prachtig. Tweede deel na LES GENS DE LA RIZIÈRE van een trilogie in neorealistische stijl met een vleugje Satyajit Ray, de grote Indiase meester die in dit genre school maakte. Het scenario is van regisseur Panh en Eve Duboise. Het camerawerk is van Christophe Pollock. Dolby Digital.