Monique Isnardon: montage.
Er zijn 15 films gevonden.

Sunday Lovers

1980 | Romantiek, Komedie

Italië​/​​Frankrijk​/​​Verenigde Staten​/​​Verenigd Koninkrijk 1980. Romantiek van Bryan Forbes, Edouard Molinaro, Dino Risi, Gene Wilder en Dino Ri. Met o.a. Roger Moore, Denholm Elliot, Priscilla Barnes, Lynn Redgrave en Lino Ventura.

Vier korte sketches opgebouwd rond hetzelfde thema: een man is tijdens het weekend alleen en probeert daar op zijn manier iets van te maken. In de Britse bijdrage van Forbes versiert chauffeur Moore een stewardess, terwijl hij zich voordoet als de kasteelheer. Alles loopt goed tot een vriendin van zijn baas verschijnt. Typisch Brits, vol geslaagde onverstoorbare humor. Scenario van Leslie Bricusse en gefotografeerd door C. Lecompte. Het Franse deel gaat over zakenman Ventura die veel voelt voor een slippertje met de receptioniste van het bedrijf. Hij laat zich het gras voor de voeten wegmaaien door een Amerikaanse collega. Franse frivoliteit met een guitige Ventura en een leuke Webber. Scenario van François Veber en fotografie van Claude Agostini. In de Italiaanse bijdrage zoekt Ugo Tognazzi een jeugdvriendinnetje op, om vast te stellen dat er in twintig jaar veel kan veranderen. Risi gaat meer de vulgaire Italiaanse toer op en levert het zwakste onderdeel van de film. Geschreven door Age & Scarpelli en in beeld gezet door Tonino Delli Colli. Als sluitstuk krijgen we de Amerikaanse inbreng, waarin geesteszieke Wilder met een vroeger vriendinnetje iets standvastigs probeert op te bouwen. Wilder raakt de gevoelige snaar in dit magistraal gefilmd onderdeel. Hij schreef ook het scenario, terwijl John Hirschfeld het filmde. Als geheel is de film heel onevenwichtig en geeft een zwakke indruk door de uiteenlopende stijlen.

La cage aux folles

1978 | Komedie, Drama

Frankrijk​/​​Italië 1978. Komedie van Edouard Molinaro. Met o.a. Ugo Tognazzi, Michel Serrault, Michel Galabru, Claire Maurier en Rémi Laurent.

In deze filmbewerking van een Parijse theaterhit schrikken homo’s Renato (Tognazzi) en Albin (Serrault) zich wild wanneer Renato’s zoon aankondigt te gaan trouwen. Tegenover diens verloofde en aanstaande schoonouders proberen ze tijdens een kennismakingsdiner hun geaardheid, flamboyante levensstijl én werk in een travestietenclub te verbergen. Inmiddels klassieke komedie met heerlijk maffe acteurs is warm en geestig. Vooral Serrault als travestiet kreeg destijds veel lof en de film won de Golden Globe voor beste buitenlandse film. Film kreeg in 1996 een succesvolle Amerikaanse remake met Robin Williams en Nathan Lane.

L'homme pressé

1977 | Drama, Komedie

Italië​/​​Frankrijk 1977. Drama van Edouard Molinaro. Met o.a. Alain Delon, Mireille Darc, Monica Guerritore, Michel Duchaussoy en Christian Barbier.

Een kunsthandelaar heeft een dwangmatige behoefte om voortdurend bezig te zijn en risico`s op te zoeken in plaats van te vermijden. Deze instelling doet hem zowel zijn bezit als zijn gezondheid op het spel zetten. De roman van Paul Morand (door Maurice Rheims en Christopher Frank tot scenario bewerkt) kreeg een afgezwakte, satirische aanpak, maar biedt de gelegenheid om Delon ongewoon dynamisch in de weer te zien als personage dat op zijn eigen ondernemersschap op vele (ook niet-filmische) terreinen geïnspireerd kon zijn. Door de lens keek Maurice Fellous. Ook bekend als THE HURRIED MAN.

L'animal

1977 | Komedie, Actiefilm, Drama

Frankrijk 1977. Komedie van Claude Zidi. Met o.a. Jean-Paul Belmondo, Raquel Welch, Dany Saval, Jane Birkin en Johnny Hallyday.

De onuitstaanbare, verwijfde acteur Bruno Ferrari (Belmondo) doet zijn stunts niet zelf, daarvoor wordt stuntman Mike Gaucher (ook Belmondo) ingehuurd. Die is sympathiek maar niet erg capabel, krijgt niet erg veel betaald en heeft het mede daardoor helemaal verprutst bij vriendin Jane Gardner (Welch). Hij probeert haar terug te winnen. Iets gedateerde, weinig diepgravende slapstick waarin Belmondo zich op 44-jarige leeftijd helemaal kan uitleven, hij deed veel van zijn stunts zelf. De film deed het in Frankrijk goed aan de kassa. Welch is charmant en leuk. Gastrollen van Jane Birkin, Johnny Hallyday en Claude Chabrol.

L'aile ou la cuisse

1976 | Komedie

Frankrijk 1976. Komedie van Claude Zidi en Vladimir Cosma. Met o.a. Louis de Funès, Julien Guiomar en Coluche.

Culinaire satire, vader-zoondrama en situatiekomedie ontmoeten elkaar in deze vermakelijke Zidi-film. Waarin de gevreesde gastronomenpaus Charles Duchemin (De Funès) het opneemt tegen Jacques Tricatel (Guiomar), gewiekst poenschepper dankzij zelfbedieningsrestaurants met goedkope lopendebandkost. Duchemins andere kopzorg: zoon Gérard (Coluche) wil hem niet opvolgen, maar circusclown worden. Het hoofdthema kwaliteitsvoedsel versus instantprak, in een geestige fabriekscène stripachtig in beeld gebracht, wordt in de 21ste eeuw deprimerend actueler. Komiek grootmeester De Funès, tijdens de opnamen op streng dieet, heeft gouden momenten wanneer hij etablissementen gaat keuren.

Dracula père et fils

1976 | Komedie, Horror

Frankrijk 1976. Komedie van Edouard Molinaro. Met o.a. Christopher Lee, Bernard Menez, Catherine Breillat, Marie-Hélène Breillat en Mustapha Dali.

Dracula is uit Transsylvanië verjaagd en komt in het hedendaagse Parijs waar hij emplooi vindt als ster in griezelfilms. Zijn zoon is maar een halve vampier en nauwelijks bloeddorstig. Als gastarbeider wordt hij verliefd op een jonge vrouw die sprekend lijkt op de grote liefde van zijn vader. Deze parodie op het horrorgenre heeft talrijke verrassende vondsten, ietwat ontsierd door leukdoenerij van Menez. Lee speelt zijn bekende personage bloedserieus en is daardoor wel zo grappig. Het scenario is van regisseur Molinaro, Alain Godard, Jean-Marie Poiré naar de roman Paris-Vampire van Claude Kotz. Het camerawerk is van Alain Levent.

Le téléphone rose

1975 | Komedie, Drama

Frankrijk 1975. Komedie van Edouard Molinaro. Met o.a. Pierre Mondy, Mireille Darc, Daniel Ceccaldi, Michael Lonsdale en Gérard Hérold.

Een Amerikaanse onderneming die een fabriek in de provincie wil opkopen tracteert de ondernemer op een uitje met een call- girl zonder dat hij dat direct doorheeft. De verwikkelingen zijn voorspelbaar in een toneelmatige film, met sympathieke acteursprestaties. Scenario van Francis Véber.

Comment réussir... quand on est con et pleurnichard

1974 | Komedie

Frankrijk 1974. Komedie van Michel Audiard. Met o.a. Jean Carmet, Jean-Pierre Marielle, Stéphane Audran, Jane Birkin en Jean Rochefort.

'Hoe te slagen wanneer je een klootzak en een huilebalk bent'. Zo'n filmtitel kon alleen ontspruiten aan het brein van volkse dialoogmeester Audiard. Antoine Robineau (Carmet) is de dubbelsukkel in kwestie, een drankhandelaar die zielige verhalen ophangt om zijn azijnvermouth aan de man te brengen. Ook bij de dames legt de slinkse verkooptechniek hem geen windeieren. CRQOECEP is Audiard tout court: een tegelijk ordinair en hatelijk grappig anti-bourgeois jaren-zeventig-tijdsbeeld met navenante decors en muziekjes. Jane Birkin spreidt als stripdanseres haar talenten tentoon.

L'emmerdeur

1973 | Komedie

Frankrijk​/​​Italië 1973. Komedie van Edouard Molinaro. Met o.a. Lino Ventura, Jacques Brel, Caroline Cellier, Jean-Pierre Darras en Nino Castelnuovo.

De titel L'emmerdeur betekent zoiets als treiteraar of kwelgeest, een voortreffelijke benaming voor het personage van Jacques Brel in Edouard Molinaro's vermakelijke blijspel. Zwaarmoedige François veroorzaakt namelijk een waterballet in zijn hotelkamer juist op het moment dat huurmoordenaar Ralf vanuit de aangrenzende kamer een rechtbankgetuige aan de overkant van de straat wil neerschieten. Het is het begin van een reeks kolderieke malentendu's die wonderwel amuseren omdat beide acteurs hun personages uiterst serieus nemen. Veelvuldige locatiewisselingen in de omgeving van Montpellier geven het toch al luchtige werk extra jeu.

L'homme-orchestre

1970 | Komedie, Muziek

Frankrijk​/​​Italië 1970. Komedie van Serge Korber. Met o.a. Louis de Funès, Noëlle Adam, Olivier de Funès, Puck Adams en Franco Fabrizi.

L'homme orchestre, of: waarin een B-film groots kan zijn. Deze pretentieloze komedie franchouillarde in kleurrijke FranScope trakteert de kijker op een ware De Funès-potpourri van charmant-idiote plot en cinematografisch-muzikale uitbundigheid. Fufu speelt de tirannieke Monegaskische dirigent-choreograaf Evan Evans die zijn ballerina's flink onder de duim heeft. Totdat, enfin, aan alle mooi-foute dingen een eind komt. Fantastisch swingende muziek van François de Roubaix (1939-1975), bijrol van De Funès' jongste zoon Olivier. Hoogtepunten: EE vertelt het sprookje 'De wolf en het lammetje' aan zijn danseressen, en het topnummer 'Piti-piti-pas'. Onweerstaanbaar vrolijke flauwekul.

Elle boit pas, elle fume pas, elle drague pas, mais... elle cause!

1970 | Komedie

Frankrijk 1970. Komedie van Michel Audiard. Met o.a. Annie Girardot, Bernard Blier, Mireille Darc, Jean Le Poulain en Sim.

Opgewekt blijspel van regisseur/scenarist/volkstaalkunstenaar Michael Audiard (1920-1985) over roddelende werkster Germaine (hupse Annie Girardot) die dagdroomt over een weelderig leven in Monte Carlo terwijl ze haar werkdag verdeelt tussen een bijbeunende televisiepresentatrice, een slinkse bankier en een leraar met pikante buitenschoolse theateractiviteiten. 'Ze drinkt niet, rookt niet, flirt niet maar... ze kletst!' grossiert in gevatte jaren 60-dialogen en in fraaie plaatjes van Parijse rommelbuurtjes en fantastische retrofuturistische jaren 70-interieurs. Gebaseerd op het boek Bonne vie et meurtres van Fred Kassak.

Hibernatus

1969 | Komedie, Fantasy, Sciencefiction

Frankrijk​/​​Italië 1969. Komedie van Edouard Molinaro. Met o.a. Louis de Funès, Michael Lonsdale, Claude Gensac, Bernard Alane en Olivier de Funès.

Na een ietwat uitgelopen winterslaap van zeventig jaar in het Noordpoolijs wordt jong gebleven wetenschapper Fournier (Alane) eind jaren zestig ontdekt en ontdooid. Hij blijkt de overgrootvader van Edmée, echtgenote van heetgebakerde industrieel Hubert de Tartas, maar waant zich nog altijd in 1905. Krankjorume sciencefictionpremisse biedt meesterkomiek De Funès ampel voorzetten tot staccato verbaliteiten, verkleedpartijen en andere kluchtigheden in kleurig CinemaScope. Gensac, comédienne van de millimetertiming en De Funès’ echtgenote in diverse Gendarme-films, geeft uitstekend partij. De Tartas' kapitale residentie staat overigens in Le Vésinet, West-Parijse groenoase der zeer bevoorrechten.

Faut pas prendre les enfants du Bon Dieu pour des canards sauvages

1968 | Komedie, Misdaad

Frankrijk 1968. Komedie van Michel Audiard. Met o.a. Marlène Jobert, Françoise Rosay, Bernard Blier, Paul Frankeur en André Pousse.

Michel Audiard (vader van Un prophète-regisseur Jacques) werkte als scenarist mee aan meer dan honderd Franse films - veelal genreproducties die beter in de smaak vielen bij het publiek dan bij de critici. Hij regisseerde slechts een handvol van zijn eigen scripts, met deze misdaadkomedie als debuut. Het verhaal, over een op geld beluste jongedame die een aantal gangsterbendes tegen elkaar uitspeelt, heeft weinig om het lijf, net als hoofdrolspeelster Jobert in veel scènes. Tikje oubollig intussen, maar de dialogen zijn spitsvondig en Jobert charmeert als sexy volwassen Pippi Langkous.

Un témoin dans la ville

1959 | Misdaad, Thriller

Italië​/​​Frankrijk 1959. Misdaad van Edouard Molinaro. Met o.a. Sandra Milo, Lino Ventura, Françoise Brion, Jacques Berthier en Franco Fabrizi.

Een rijke industrieel (Berthier) heeft ruzie met zijn maitresse en duwt haar voor een rijdende trein. Hij wordt niet gepakt: er is onvoldoende bewijs tegen hem. Maar dan besluit de echtgenoot van de vrouw (Ventura) het recht in eigen hand te nemen, en hij bedenkt een duivels plan. Dat loopt nét niet helemaal perfect. Stevige thriller met fraaie zwart-witfotografie van Henri Decaë (Les quatre cents coups) en een fijne jazzsoundtrack van Barney Wilen (Ascenseur pour l'échafaud), en Ventura op z’n film noirst.

Le dos au mur

1958 | Thriller

Frankrijk 1958. Thriller van Edouard Molinaro. Met o.a. Gérard Oury, Jeanne Moreau, Philippe Nicaud, Claire Maurier en Jean Lefebvre.

Wanneer Jacques Decrey (Oury) erachter komt dat echtgenote Gloria (Moreau) hem bedondert met een sukkelende acteur (Nicaud), bedenkt hij een diabolisch chantageplan om het hun betaald te zetten. Dat loopt faliekant mis in deze fraaie mengeling van liefdestragedie en film noir à la française. Oury en Molinaro schreven later filmgeschiedenis als komedieregisseurs met respectievelijk La grande vadrouille en La cage aux folles. Het inkzwarte scenario is gebaseerd op Délivrez-nous du mal van San-Antonio-serieauteur Frédéric Dard, regieassistent was niemand minder dan Claude Sautet.