Marcel Imhoff: cast.
Er zijn 3 films gevonden.

Judith Therpauve

1978 | Drama

Frankrijk 1978. Drama van Patrice Chéreau. Met o.a. Simone Signoret, Robert Manuel, François Simon, Marcel Imhoff en Jean Rougeul.

Het voortbestaan van een tijdens het oorlogsverzet geboren provinciale krant wordt bedreigd. Een verzetsheldin die als weduwe met getrouwde kinderen een leeg bestaan leidt, wordt gevraagd om de leiding over te nemen. Na aanvankelijke weerstanden weet ze redactie te inspireren, maar ze heeft niet genoeg praktisch inzicht om de verkoop van de krant te voorkomen. Dit authentieke pleidooi voor de persvrijheid boven commerciële belangen heeft een al te schematische uitwerking, waardoor de personages alleen dankzij de acteurs inleefbaarheid krijgen.

France société anonyme

1974 | Drama, Sciencefiction

Frankrijk 1974. Drama van Alain Corneau. Met o.a. Michel Bouquet, Allyn Ann McLerie, Roland Dubillard, Joël Barcellos en Michel Vitold.

Het hoofd van clandestiene Franse handel in drugs ziet zijn imperium bedreigd als de Verenigde Staten drugs willen legaliseren om de enorme illegale opbrengsten te kunnen herinvesteren in multinationals. Hij ziet zich genoodzaakt om oppositie te gaan voeren, maar verliest de strijd nu iedereen van overheidswege tot verslaafde wordt gemaakt. Corneau heeft in dit debuut al veel van de virtuoze vormbeheersing van zijn latere genrefilms, maar combineert dit met bizarre humor en ongebreidelde satire die doet betreuren dat hij hierin niet is doorgegaan. (De film speelt in 2222 als de hoofdpersoon uit diepvries-coma ontwaakt en wordt geïnterviewd over de jaren 1970-1980). Scenario van Jean-Claude Carrière en regisseur Corneau. Achter de camera stond Pierre William Glenn.

L'Inconnu de Shandigor

1966 | Drama

Zwitserland 1966. Drama van Jean-Louis Roy. Met o.a. Serge Gainsbourg, Marcel Imhoff, Marie-France Boyer, Jacques Dufilho en Ben Carruthers.

Een nauwelijks te beschrijven film. Zogenaamd een spionageverhaal dat later overgaat in SF, maar voor de regisseur is het mythologische thema niet zo van belang. Op basis van een zeer mager uitgangspunt gaat hij daarmee aan het werk als een choreograaf. Met een moza[KA3]iek van plots laat hij vooral zien, dat hij zich niet aan de regels van een roman of een thriller houdt, maar liever po[KA3]ezie, een wonderlijk soort realistisme en ballet in zijn film stopt. Fascinerend, ook al is het (nagenoeg onvermijdelijke) commerciële mislukken van deze film er de oorzaak van dat ook de carrière van de regisseur de mist inging. Zonder twijfel ook de beste filmrol van Gainsbourg.