Harry-Max (1901-1979): cast.
Er zijn 11 films gevonden.

Nous ne vieillirons pas ensemble

1972 | Drama, Romantiek

Italië​/​​Frankrijk 1972. Drama van Maurice Pialat. Met o.a. Marlène Jobert, Jean Yanne, Jacques Galland, Christine Fabréga en Maurice Risch.

Jean (Yanne), een documentairefilmer, getrouwd, heeft al zes jaar een relatie met een andere vrouw Catherine (Jobert) zonder verdere consequenties. Als hij haar meeneemt op een reportage en zijn professionele ergernis op haar verhaalt tekenen de eerste scheuren in de verhouding zich af zonder kans op herstel. Een autobiografisch liefdesdrama in kleine details geobserveerd, met een heftige emotionaliteit, tot het pijnlijke toe. Het gegeven van dertien in een dozijn leidde echter tot een uitzonderlijke film. Yanne werd gelauwerd op het festival van Cannes als Beste Acteur. Het scenario is regisseur Pialat naar diens roman. Het camerawerk is van Luciano Tovoli. Eastmancolor, Mono.

Le rempart des Béguines

1972 | Drama, Erotiek

Frankrijk 1972. Drama van Guy Casaril. Met o.a. Nicole Courcel, Anicée Alvina, Jean Martin, Venantino Venantini en Ginette Leclerc.

Een meisje dat adolescente is, verzet zich tegen de huwelijksplannen van haar vader, een weduwnaar. Ze gaat diens ruim denkende minnares opzoeken. Er ontstaat een lesbische relatie die van de oudere vrouw vooral tactiek is om de afweer van het meisje dat het huwelijk in de weg staat, te ondermijnen. De inzet en suggestieve dubbelzinnigheid van de hoofdrolspeelsters wegen enigzins op tegen de vlakke scenariobewerking (van de schrijfster zelf) en botte regie van de roman van Fran[KA10]coise Mallet-Joris (die eveneens een verfilmd vervolg kreeg met LA CHAMBRE ROUGE). De andere acteurs passen zich bij de regie aan en zijn dus beneden peil. Achter de camera stond Andreas Winding.

Mais qui donc m'a fait ce bébé?

1971 | Komedie

Frankrijk 1971. Komedie van Michel Gérard. Met o.a. Vincent Gauthier, Noël Roquevert, Harry-Max, Fred Pasquali en Denise Grey.

Een schreeuwlelijke Franse boulevardkomedie met Gauthier als een man die op het punt staat te trouwen als hij plots in een supermarkt een baby in zijn handen gestopt krijgt. Samen met zijn toekomstige schoonvader en een gepensioneerde politie-inspecteur probeert hij de moeder terug te vinden alvorens zijn aanstaande het kind te zien krijgt. Voorspelbaar en niet leuk, maar wat een schitterende titel!

Le chat

1971 | Drama

Frankrijk​/​​Italië 1971. Drama van Pierre Granier-Deferre. Met o.a. Jean Gabin, Simone Signoret, Annie Cordy, Jacques Rispal en Nicole Desailly.

De voormalige zetter Julien (Gabin) en ex-circusartieste Clémence (Signoret) zijn echtelieden die niets meer met elkaar te bespreken hebben. Ze wonen in hetzelfde huis, in een buurt die stukje bij beetje gesloopt wordt, maar ze eten aan aparte tafels, slapen in aparte bedden. De kat, de enige in huis die liefdevolle aandacht krijgt, wordt het middelpunt van hun psychologische strijd. Verfilming van een roman van Georges Simenon wordt geheel gedragen door de twee grote sterren, die destijds allebei in Berlijn met een Zilveren Beer werden onderscheiden.

Baisers volés

1968 | Drama, Romantiek, Biografie

Frankrijk 1968. Drama van François Truffaut. Met o.a. Jean-Pierre Léaud, Claude Jade, Delphine Seyrig, Michael Lonsdale en Harry-Max.

Derde episode uit de Antoine Doinel-cyclus van François Truffaut. Antoine (Léaud) wordt oneervol uit het leger ontslagen en is aan een baantje, maar vooral aan De Liefde toe. Met geen van beide wil het echt lukken, hij verprutst zijn eerste baantje en wordt verliefd op een fascinerende, maar getrouwde vrouw. Gelukkig is er ook nog Christine, 'wier gezicht van binnenuit verlicht lijkt te worden'. Een van de hoogtepunten in Truffauts oeuvre, humoristisch en ironisch, met een ondertoon van melancholie over het verliezen van romantische illusies.

Qui êtes-vous, Polly Magoo?

1966 |

Frankrijk 1966. William Klein. Met o.a. Dorothy McGowan, Sami Frey, Philippe Noiret, Jean Rochefort en Grayson Hall.

Een succesvolle mannequin, wordt onderwerp van een tv- documentaire, waarin zij als mythe wordt onttroond. Zij wordt bemind door een kroonprins en bedreigd door de koningin-moeder. Ze moet gezicht geven aan een nieuwe, futuristische modelijn. Fotograaf-documentarist Klein wil een satirisch portret geven van de hem welbekende modewereld, maar zoekt het in een stilering en in een effectbejag die even modieus en inhoudsloos zijn als het onderwerp dat hij wil aanpakken. De opzettelijk aangebrachte lelijkheid schiet zijn doel voorbij, zodat enige verademing alleen komt van Noiret en Rochefort als geslaagde karikaturen van tv-makers. Scenario van regisseur Klein. Camerawerk van Jean Boffety.

Le Confession de Minuit

1963 | Drama

Frankrijk 1963. Drama van Pierre Granier-Deferre. Met o.a. Maurice Biraud, Christiane Minazzoli, Julien Carette, Mona Dol en Geneviève Fontanel.

Een middelbare vrijgezel wordt na een ruzie met zijn baas ontslagen en zakt steeds verder weg in het besef een mislukking te zijn, waardoor het ook fout gaat in zijn tijdelijke baantjes. Ondanks de zorg van zijn oude moeder en de liefde van een buurmeisje kan hij niet uit de goot gered worden. Deze roman van Antoine Duhamel kreeg een sobere verfilming die wat al te uitsluitend in mineur blijft, op de bizarre fantasieën van de dolgedraaide held na. Goed spel van komische bijrol, Biraud, in een dramatische hoofdrol en zeer ingetogen Carette als zijn zoveelste clochard. Ook: LES AVENTURES DE SALAVIN.

Le Tracassin ou les plaisirs de la ville

1961 |

Frankrijk 1961. Alex Joffé. Met o.a. Bourvil, Pierrette Bruno, Armand Mestral, Maria Pacôme en Rosy Varte.

Een laborant wordt bezocht door alle kommer en kwel van leven in een grote stad en verdient bovendien te weinig om naar een grotere woning te kunnen verhuizen en te trouwen. Voor moed bij een confrontatie met zijn baas slikt hij peppillen, maar zóveel dat hij last van oncontroleerbare slappe lach krijgt. Deze vriendelijke satire neemt wat al te voor de hand liggende doelwitten en Bourvil heeft een aanstekelijke lach, maar bijna een hele film is wat al te veel.

L'eau vive

1958 | Drama

Frankrijk 1958. Drama van François Villiers. Met o.a. Pascale Audret, Charles Blavette, Andrée Debar, Robert Lombard en Germaine Kerjean.

Een landeigenaar in het rivierengebied van de Durance is als enige in de streek financieel wijzer geworden van de grondonteigening, waardoor er conflicten ontstaan die ook het leven van zijn dochter beïnvloeden. Het scenario van Jean Giono is geïnspireerd op de waargebeurde uittocht van de bewoners van de waterstreek, maar zijn hymne aan de natuur wordt door de regisseur in beeld gebracht als een oppervlakkige toerist, zodat de film niet meer wordt dan een reeks prentbriefkaarten. De jeugdige acteurs weten de verbondenheid met de natuur ook niet overtuigend te maken. Het succes van de titelchanson werkte destijds in de bioscoop gunstig, maar onverdiend door.

Courte-tête

1956 | Komedie, Misdaad

Frankrijk 1956. Komedie van Norbert Carbonnaux. Met o.a. Fernand Gravey, Micheline Dax, Jean Richard, Darry Cowl en Jacques Duby.

Oplichters plegen een kleine zwendel rond het wedden op de paarderennen van Longchamps en kiezen een schijnbaar na[KA3]ieve provinciaal als doelwit. Deze ontpopt zich echter als de slimste en pikt zowel de buit als het vrouwelijk bendelid in. Onderhoudende filmklucht met een soms al te overvloedige dialoog en aardige rollen van komieken die pas jaren later belangrijk zouden worden (evenals de regie-assistenten Jacques Deray en Georges Lautner).

L'affaire Maurizius

1953 | Drama

Italië​/​​Frankrijk 1953. Drama van Julien Duvivier. Met o.a. Madeleine Robinson, Eleonora Rossi-Drago, Berthe Bovy, Jane Faber en Claude Sylvain.

Een officier van justitie (Vanel) herziet een zaak na twintig jaar van een veroordeelde (G[KA1]elin) die levenslang kreeg wegens de moord op zijn vrouw. De man was achter de tralies beland - zoals achteraf blijkt - op vage aanwijzingen van een wetenschapper (Holbrook); de affaire was indertijd behandeld door zijn vader, die toen officier van justitie was. Het schandaal van een onschuldig veroordeelde op grond van een valse getuigenis en het dwalen van het rechtsgang is te groot voor een volledig eerherstel van de gevangene die te lang heeft gezeten en geen zin meer heeft in het leven. Het aardige thema van de film wordt volledig gehinderd door het algehele slechte spel, hoewel Vanel zijn best doet. Naar het boek van Jakob Wasserman, bewerkt door de regisseur zelf.