Balduin Baas

Die blauen und grauen Tage

Duitsland 2000. Komedie van Dagmar Damek. Met o.a. Inge Meysel, Peter Sattmann, Susanne Lothar, Emily Behr en Johanna C. Neuhold.

Willi und die Windzors

Duitsland​/​​Oostenrijk 1996. Komedie van Hape Kerkeling en Doris J. Heinze. Met o.a. Hape Kerkeling, Brigitte Mira, Tana Schanzara, Irm Hermann en Charles Brauer.

Het Britse Lagerhuis kondigt af dat de monarchie is afgeschaft, en de koninklijke familie staat op straat. Tevergeefs zoeken ze onderdak bij de verschillende Europese koningshuizen en ten einde raad gaan ze naar hun nietsvermoedende verwanten in Hannover, Willi en Else Bettenberg. Daar proberen ze zo goed en zo kwaad als het gaat hun leventje als vanouds te leven

Künstlerpech

Duitsland 1994. Komedie van Walter Weber. Met o.a. Ulrich Pleitgen, Beatrice Richter, Konstantin Graudus, Rolf Nagel en Siegfried W. Kernen.

Pleitgen was een ster aan het theaterfirmament. Optimistisch en onbezorgd gaat hij met een vriendin op vakantie. Samen jagen zij in korte tijd al zijn geld erdoor. Als hij terugkomt staat hij werkloos op straat en zijn vrienden laten hem in de steek. Hij bedenkt een vernuftig ideetje om al zijn z.g. `vrienden` een lesje te leren. Best aardige misdaadkomedie, niet te verwarren met de gelijknamige film van Gerhard Bronner uit 1954. Wepper (Inspektor Klein uit Derrick speelt een bijrolletje als... Fritz Wepper.

La femme fardée

Frankrijk 1990. Drama van José Pinheiro. Met o.a. Jeanne Moreau, Jacqueline Maillan, Laura Morante, Anthony Delon en Jean-Marc Thibault.

Een (middelmatige) roman van Françoise Sagan plus een zwerm bewerkers levert een onverteerbare snertfilm op over bont gezelschap dat een pleziervaart op een schip gaat maken: Moreau is een voormalige diva, Maillan is door het huwelijk steenrijk geworden en vormt het middelpunt; ze heeft veel te veel belangstelling voor homo Khorsand; verder zijn er de hoofdredacteur van een linkse krant, die een rijke drankzuchtige, opzichtige burger juffer heeft getrouwd, een filmer met een aankomend actricetje, een gigolo en een oplichter. Zoiets levert stof op voor oninteressant dialoog. De film is onbeholpen geregisseerd en is bovendien slecht gecut en gemonteerd. Het camerawerk is banaal en de acteurs vervelen zich flink... en dat is te begrijpen! Pinheiro is het prototype van de opzichtige regisseur wiens misplaatste lef op geen enkele wijze serieus gerechtvaardigd wordt.

Spätes Glück nicht ausgeschlossen

Duitsland 1988. Komedie van Franz Josef Gottlieb. Met o.a. Inge Meysel, Carl Heinz Schroth, Ursela Monn, Balduin Baas en Daniela Ziegler.

De oude Max Struve (de 86-jarige Schroth) was in zijn actieve leven een goochelaar die optrad in diverse Europese steden in allerlei vari[KA1]et[KA1]e-theaters. Zijn vrouw Lina (Meysel) was zijn assistente en toeverlaat. Nu zijn ze hoog en breed met pensioen en Lina is door Max gepromoveerd tot kokkin en werkster. Als Max hun veertigste huwelijksdag heeft vergeten, is voor Lina de maat vol. Ze laat de boel de boel, neemt de helft op van hun geld en gaat met instemming van haar dochter Ruth (Monn) Egyptologie studeren. Max houdt het niet uit in zijn eentje en Lina is tenslotte bereid terug te komen op een bepaalde voorwaarde. Ze reizen de steden af, waar ze optraden, en Lina verklaart Max, waar en wanneer hij fouten maakte. Max schaamt zich voor zijn gedrag van toen, en heeft openlijk berouw van zijn wandaden. Het stroperige scenario is van regisseur Gottlieb, maar het bood de gelegenheid om wat plaatjes te tonen van stedenschoon, w.o. Venetië en Wenen. Lina's grote truc werkt, en ze kunnen samen genieten van een liefdevol leven. Meysel en Schroth zijn natuurlijk goed en hun fans mogen genieten. Het camerawerk is van Klaus Werner.

Frevel

Duitsland 1983. Drama van Peter Fleischmann. Met o.a. Angelika Stute, Peter Fleischmann, Isolde Barth, Balduin Baas en Horst Kummeth.

Een hoge politie-officier wordt belast met de zaak van een vrouw, die haar kind heeft gedood. De vrouw fascineert hem. Hij meent bij haar behoeften te ontdekken, die hij zelf tot nu toe heeft verdrongen. Om met haar te kunnen vluchten grijpt hij naar illegale middelen, zonder succes. Een psychologische krimi, met het accent op 'psychologisch', waarin een nauwelijks overtuigende tegenstelling wordt gecreëerd tussen het verstand en het gevoel. De film gaat bovendien mank aan een overmaat aan neven-intriges.

Prova d'orchestra

Duitsland​/​​Italië 1978. Drama van Federico Fellini. Met o.a. Balduin Baas, Ronaldo Bonacchi, Clara Colosimo, Elizabeth Labi en Ferdinando Villella.

Ge[KA3]ensceneerde reportage over repetities van een kamerorkest in een oude catacombe met ideale akoestiek. De interviewer (stem van Fellini) haalt ijdelheid en rivaliteit bij de musici naar voren die geleidelijk aan in verzet komen tegen de autoritaire dirigent. Als ook buiten de repetitieruimte de revolutie kennelijk uitbreekt, volgt het orkest temidden van het puin weer gedwee de Grote Leider die zijn aanwijzingen in het Duits schreeuwt. Merkwaardige en misplaatste didactische film waarbij de gelijkstelling van de dirigent aan Hitler nergens op slaat. De orkestleden zijn weer gerecruteerd uit Fellini's rariteitenkabinet wat amusant, maar niet verrassend is om naar te kijken. De overeenkomst tussen het musiceren in beeld en Rota's laatste compositie op geluidsband is puur toevallig.

Willi wird das Kind schon schaukeln

Duitsland 1972. Komedie van Werner Jacobs. Met o.a. Heinz Erhardt, Erika von Thellmann, Hannelore Elsner, Barbara Schöne en Claudia Butenuth.

Willi Kuckuck (Erhardt) probeert zijn voetbalclub uit de financiële moeilijkheden te halen. Rijke Amerikaanse tante Von Thellmann moet bijspringen. Ze moet een huwelijkscadeau sturen voor een van zijn dochters, die natuurlijk helemaal geen trouwplannen heeft. Dan dreigt tante op bezoek te komen. Een aardige Erhardt-klucht, maar niet wereldschokkend. Het scenario is van Rolf Ulrich en Reinhold Brandes. Het camerawerk is van Karl Löb.

Tatort - AE 612 ohne Landeerlaubnis

Duitsland 1971. Mysterie van Peter Schulze-Rohr. Met o.a. Walter Richter, Joachim Richert, Günter Mack, Joe Bogosyan en Heinz Bennent.

Officieel gaat vlucht AE 612 van Milaan via Athene naar Beiroet, maar Max Bergusson (Mack) heeft vlak voor het vertrek Kommissar Trimmel (Richter) in Hamburg opgebeld met de mededeling dat het vliegtuig met bestemming Libanon gekaapt zou worden en dat het naar de hanzestad zou vliegen. De teleurstelling is groot voor captain Feininger (Bennent) die in Beiroet met aantrekkelijke stewardess Gaby (Fahrnl[KA3]ander) tijdens de layover tussen de lakens had willen landen, op het moment dat Bergusson een pistool tegen zijn voorhoofd houdt. Uiteraard geeft Feininger gevolg aan Bergussons `verzoek`. Passagier Femal Racadi (Bogosyan) uit de Libanese hoofdstad heeft na een tijdje de koerswijziging in de gaten. Hij overweldigt Gaby en hij wil Feininger dwingen om koers te wijzigen. Feininger bereikt een compromis: landen op het Hamburgse vliegveld Fuhlsb[KA3]uttel, de brandstoftanks vullen en koers zetten naar Beiroet. Ondertussen bereidt Trimmel met Kripo-Hauptmeister Laumen (Richert) en assistent Wirz (Jaggberg) uit Oostenrijk een warme ontvangst voor. Dan pas begrijpt de kijker goed wat Bergusson bewogen heeft tot deze hoogst ongebruikelijke stappen. De tiende aflevering moet men zien in het hetzerige licht van de tijd toen kapingen van jumbo's door Palestijnen nog de voorpagina haalden, en in de Jordaanse woestijn gedwongen werden te landen, waarna ze werden opgeblazen. Een aardige aflevering die z.g. buiten de landsgrenzen speelt. Het scenario is van Friedhelm Werrmeier. Derde regie van Schulze-Rohr, die ook de allereerste draaide en de derde zaak van Trimmel.

Die Liebesquelle

Oostenrijk 1965. Komedie van Ernst Hofbauer. Met o.a. Sieghardt Rupp, Ann Smyrner, Balduin Baas, Helga Marlo en Christa Linder.

In het dorpje Jonkborn komt bronwater boven, dat bij mannen potentieverhogend werkt en vrouwelijke schoonheid stimuleert. Groot gekrakeel ontstaat als het gemeentebestuur van de bron een toeristische attractie wil maken. Een leuk gegeven (in handen van een capabele regisseur), maar bij Hofbauer verzandt de plot in platvloerse grappen en zwaar aangezette kluchtigheden over bloot en seks; tot slot nog een quasi-moraal.

Die verpfuschte Hochzeitsnacht

Duitsland 1957. Komedie van Wolfgang Schleif. Met o.a. Grethe Weiser, Doris Kirchner, Claus Biederstadt, Renate Ewert en Rudolf Vogel.

Een schoonmoeder bemoeit zich onophoudelijk met het leven van een jong stel. Zelfs tijdens de huwelijksreis kunnen ze haar niet afschudden. De situatie leidt tot allerlei komische ontwikkelingen. Gelukkig vindt de moeder, een weduwe, zelf een man. Voor liefhebbers van flauwe humor. Scenario van Paul H. Rameau.

Tierarzt Dr. Vlimmen

Duitsland 1956. Drama van Arthur Maria Rabenalt. Met o.a. Bernhard Wicki, Heidemarie Hatheyer, Wolfgang Lukschy, Ellen Schwiers en Ernst v. Klipstein.

De tweede Duitse verfilming van Roothearts streekroman over een gescheiden, jonge dierenarts, die zich waar moet maken op het platteland en moet strijden tegen vooroordeel, bakerpraat en behoudendheid. Hoewel de onderhoudende rolprent de anti-clericale teneur van het boek uit de weg gaat, zet de regisseur toch een heel geloofwaardige milieuschets neer, gesteund door een bekwame cast, w.o. Wicki als Vlimmen en Hatheyer als zijn zuster Truus. De Nederlands-Belgische versie uit 1978 is evenwel sterker.

Drei Birken auf der Heide

Duitsland 1956. Drama van Ulrich Erfurth. Met o.a. Sonja Sutter, Helmuth Schneider, Albert Matterstock, Margit Saad en Rolf Wanka.

Houtvester Hans Freese (Schneider) ontmoet in zijn geboortedorp zijn vroegere jeugdvriendin Rose Heidk[KA3]amper (Sutter) en beider ogen gaan weer fonkelen. Maar er is ook nog de uitgever Jan Wedekinf (Matterstock), een man van de wereld, die een oogje heeft op Rose. Hans van zijn kant wordt op handen gedragen door het zigeunermeisje Susanna (Saad), dat hij uit de klauwen van een 'aanbidder' heeft gered. Alsof dat nog niet volstaat, is er ook nog een soort zigeunerprins. De heide bloeit en de berkebomen groeien erop los in deze mooi gefotografeerde heimat-idylle met een naïef liefdesdrama. De strekking van de film is kritisch beschouwd, bedenkelijk. Scenario van Erich Engels en Wolf Neumeister. Camerawerk van Willy Winterstein.