Aude Thirion

Inch'Allah dimanche

2001 | Drama

Frankrijk/Algerije/Marokko 2001. Drama van Yamina Benguigui. Met o.a. Fejria Deliba, Zinedine Soualem, Marie-France Pisier, Mathilde Seigner en Rabia Mokedem.

Ahmed werkt sedert 1964 in Noord-Frankrijk in een fabriek. Hij is getrouwd met met Zouina (Deliba) en af en toe bezoekt hij haar in Algerije. Het stel heeft drie kinderen, maar Zouina kent haar echtgenoot nauwelijks. Tien jaar later mogen Noord- Afrikaanse arbeiders hun familie laten overkomen. Zouina arriveert met haar kinderen en haar bazige schoonmoeder A[KA3]icha (Mokedem), die een giftige tong heeft. De buren aan de ene kant van het bescheiden bakstenen huurhuis, kijken met argwaan naar hen, maar de gescheiden, zelfstandige Briat (Seigner) aan de andere kant is nimmer te beroerd om te helpen. Behalve haar schoonmoeder, bepaalt vooral Ahmed hoeveel bewegingsvrijheid Zouina heeft. Bij de minste of geringste aanleiding slaat hij haar. Zouina ziet dat Franse vrouwen niet zo onder de plak zitten als hun islamitische collega`s. Haar pad wordt gekruist door Madame Manant (Pisier), de weduwe van een officier die het leven liet in de Algerijnse oorlog. Tezamen met anderen haar eveneens welwillend gestemd zijn, besluit Zouina `s zondags (zie de titel) er tussenuit te knijpen. Het scenario van regisseuse Benguigui is gedeeltelijk autobiografisch. De hoofdrollen worden zeer geloofwaardig ingevuld en de kijker krijgt een helder beeld van het onvrije leven van de vrouw uit de Maghreblanden in het koele, ongastvrije Europa. De heimwee die ze hebben naar hun zonnige geboorteland, voel je als het ware. De film werd meervoudig bekroond en kijkers die zich in dit onderwerp willen verdiepen, worden op hun wenken bediend. Het camerawerk is van Antoine Roch.

Tout baigne !

1999 | Komedie

Frankrijk 1999. Komedie van éric Civanyan. Met o.a. Thierry Nicolas, Isabelle Gélinas, François Morel, Pascal Elbé en Bob Martet.

Ahmed werkt sedert 1964 in Noord-Frankrijk in een fabriek. Hij is getrouwd met met Zouina (Deliba) en af en toe bezoekt hij haar in Algerije. Het stel heeft drie kinderen, maar Zouina kent haar echtgenoot nauwelijks. Tien jaar later mogen Noord- Afrikaanse arbeiders hun familie laten overkomen. Zouina arriveert met haar kinderen en haar bazige schoonmoeder A[KA3]icha (Mokedem), die een giftige tong heeft. De buren aan de ene kant van het bescheiden bakstenen huurhuis, kijken met argwaan naar hen, maar de gescheiden, zelfstandige Briat (Seigner) aan de andere kant is nimmer te beroerd om te helpen. Behalve haar schoonmoeder, bepaalt vooral Ahmed hoeveel bewegingsvrijheid Zouina heeft. Bij de minste of geringste aanleiding slaat hij haar. Zouina ziet dat Franse vrouwen niet zo onder de plak zitten als hun islamitische collega`s. Haar pad wordt gekruist door Madame Manant (Pisier), de weduwe van een officier die het leven liet in de Algerijnse oorlog. Tezamen met anderen haar eveneens welwillend gestemd zijn, besluit Zouina `s zondags (zie de titel) er tussenuit te knijpen. Het scenario van regisseuse Benguigui is gedeeltelijk autobiografisch. De hoofdrollen worden zeer geloofwaardig ingevuld en de kijker krijgt een helder beeld van het onvrije leven van de vrouw uit de Maghreblanden in het koele, ongastvrije Europa. De heimwee die ze hebben naar hun zonnige geboorteland, voel je als het ware. De film werd meervoudig bekroond en kijkers die zich in dit onderwerp willen verdiepen, worden op hun wenken bediend. Het camerawerk is van Antoine Roch.

Sans mentir

1996 | Komedie

Frankrijk 1996. Komedie van Joyce Buñuel. Met o.a. Robin Renucci, Maria de Medeiros, Xavier Rothmann, Eric Prat en Cécile Auclert.

Ahmed werkt sedert 1964 in Noord-Frankrijk in een fabriek. Hij is getrouwd met met Zouina (Deliba) en af en toe bezoekt hij haar in Algerije. Het stel heeft drie kinderen, maar Zouina kent haar echtgenoot nauwelijks. Tien jaar later mogen Noord- Afrikaanse arbeiders hun familie laten overkomen. Zouina arriveert met haar kinderen en haar bazige schoonmoeder A[KA3]icha (Mokedem), die een giftige tong heeft. De buren aan de ene kant van het bescheiden bakstenen huurhuis, kijken met argwaan naar hen, maar de gescheiden, zelfstandige Briat (Seigner) aan de andere kant is nimmer te beroerd om te helpen. Behalve haar schoonmoeder, bepaalt vooral Ahmed hoeveel bewegingsvrijheid Zouina heeft. Bij de minste of geringste aanleiding slaat hij haar. Zouina ziet dat Franse vrouwen niet zo onder de plak zitten als hun islamitische collega`s. Haar pad wordt gekruist door Madame Manant (Pisier), de weduwe van een officier die het leven liet in de Algerijnse oorlog. Tezamen met anderen haar eveneens welwillend gestemd zijn, besluit Zouina `s zondags (zie de titel) er tussenuit te knijpen. Het scenario van regisseuse Benguigui is gedeeltelijk autobiografisch. De hoofdrollen worden zeer geloofwaardig ingevuld en de kijker krijgt een helder beeld van het onvrije leven van de vrouw uit de Maghreblanden in het koele, ongastvrije Europa. De heimwee die ze hebben naar hun zonnige geboorteland, voel je als het ware. De film werd meervoudig bekroond en kijkers die zich in dit onderwerp willen verdiepen, worden op hun wenken bediend. Het camerawerk is van Antoine Roch.

Lettre ouverte à Lili

1995 | Komedie

Frankrijk 1995. Komedie van Jean-Luc Trotignon. Met o.a. Pascale Rocard, Micheline Boudet, Pierre Tornade, Victor Garrivier en Pier Paolo Capponi.

De dertig-jarige Valentine (Rocard) krijgt haar eerste baan als beheerster van een postkantoor in het dorpje Marsanne in de Drôme. Ze vindt een koffer vol onbestelbare brieven, achtergelaten door haar voorganger. Ze wordt vooral gefascineerd door een brief uit juni 1947, waarin iemand een vurige liefdesverklaring neerpende en een afspraak maakte met een zekere Lili. Ze gaat op zoek naar die Lili. Haar leven zou misschien een heel andere wending gemomen hebben, als de brief destijds zijn bestemming bereikt had. Een grappige, maar tegelijkertijd ontroerende film over hoe het lot van een mens verandert door een brief die haast een halve eeuw te laat aankomt. Het idee is geestig maar de uitwerking is niet steeds even vlot. Het scenario is van Trotignon, Sylvie Chauvet en Pierre Guiho. Aan de camera nam Jean Monsigny plaats. Formaat 16/9.

Poulet au gratin

1993 | Komedie, Misdaad

Frankrijk 1993. Komedie van Étienne Dhaene. Met o.a. Francis Perrin, Bernadette Lafont, Gaëlle Legrand, Michel Baladi en Roger Pierre.

Inspecteur M[KA1]edeuze (Perrin) en zijn assistent St[KA1]ephane (Dob) staan voor een drievoudig raadsel. Drie rijke oude dames, eigenaressen van een florerende lingeriezaak, werden vermoord. De schuldige bevindt zich ongetwijfeld onder de erfgenamen, vraag is enkel wie van hen heeft dit op zijn (of haar) geweten? Idiote politie-komedie met een zo nadrukkelijke humor dat je je gaat ergeren. Perrin, nochtans een uitstekend komisch acteur, chargeert zijn rol op afschuwelijke wijze. Een film die je best kan overslaan, geschreven door Christian Dob. Weinig geïnspireerde fotografie van Philippe Pavans de Ceccaty.

2 bis, Rue de la Combine

1991 | Komedie

Zwitserland/Frankrijk 1991. Komedie van Igaal Niddam. Met o.a. Clémentine Célarié, Yves Afonso, Jean-Pierre Bisson, Michel Ceémadès en Pierre Julien.

In een huis in Montpellier woont een bonte internationale gemeenschap, die een ding gemeen hebben: weinig geld. Er heerst een grote solidariteit en wanneer de huisbaas aankondigt dat hij het gebouw wil verkopen, bedenkt de werkloze Afonso een plan om vlug aan geld te komen. De speelgoedmarkt is in volle expansie en biedt onvermoede mogelijkheden. Hij schakelt zijn vrouw Célarié in en later ook hun twee kinderen en tenslotte de ganse buurt. Ze werken in het zwart aan plastieke dinosaurussen. Een leuke komedie met sociale ondertoon die naar het einde toe wel wat ongeloofwaardig wordt. Sylvie Chauvet en Niddam baseerden hun scenario op een verhaal van Jean-Louis Bertuccelli en Chauvet. Fotografie van Claude Egger.

Acteur		VPRO Cinema	Bezoekers	Ik
2001	Inch'Allah dimanche
1999	Tout baigne !
1996	Sans mentir
1995	Lettre ouverte à Lili
1993	Poulet au gratin
1991	2 bis, Rue de la Combine

name

email