Leila Kenzle: cast.
Er zijn 4 films gevonden.

Identity

2003 | Thriller, Horror

Verenigde Staten 2003. Thriller van James Mangold. Met o.a. John Cusack, Ray Liotta, Amanda Peet, John Hawkes en Alfred Molina.

Identity, geregisseerd door James ­Mangold (Walk the Line), begint als een rechtlijnige horrorfilm. Het stormt, de regen valt met bakken uit de hemel en alle verkeer loopt vast door overstromingen. Een stuk of tien mensen – een agent, een ex-agent, een crimineel, een jong gezin – hebben dekking gezocht in een afgelegen motel in Nevada, waar het al snel goed mis blijkt. Identity lijkt een moderne versie van Agatha Christie’s beroemde en veelvuldig­ ­verfilmde And then there were none te worden, maar regisseur Mangold ­bewaart het beste voor het laatst. De sterke cast ­en de stijlvolle regie tillen de film moeiteloos uit boven het gros van het horrorgenre.

Breast Men

1997 | Komedie, Drama, Documentaire

Verenigde Staten 1997. Komedie van Lawrence O'Neill en Lawrence O'Neil. Met o.a. David Schwimmer, Chris Cooper, Emily Procter, Louise Fletcher en Matt Frewer.

Een film met de titel Breast men zou je alleen al op basis van de naam links laten liggen. Maar dat zou jammer zijn, want Breast men is niet de flauwe seksistische kul die je wellicht zou verwachten. Althans, niet alleen maar. De televisiefilm geeft een gefictionaliseerd beeld van de twee artsen die in de jaren zestig borstvergrotingen met siliconen ontwikkelden. De hedonistische levens van de dokters Saunders (Schwimmer, Ross in de serie Friends) en Larson (Cooper, de kolonel-buurman in American beauty) worden gevolgd, terwijl ze puissant rijk worden door hun borstenhandel en daarna de bodem raken vanwege rechtzaken omdat siliconen gingen lekken. Tussendoor zijn zeer menselijk aandoende persoonlijk motivaties gemonteerd van vrouwen met borstvergrotingswensen. (IdH/VPRO Gids)

Dogmatic

1996 | Komedie, Fantasy

Verenigde Staten 1996. Komedie van Neill Fearnley. Met o.a. Michael Riley, Leila Kenzle, David Leisure, Ashley Archer en Dan Chameroy.

Reclamemaker Dennis Winslow wil graag vice-president van zijn bedrijf worden. Om deze positie te verwerven, wil hij een firma voor hondenvoer als klant in de wacht slepen. Om zich bij de firma populair te maken, schaft hij een kleine terriër, Rocky, aan. Het loopt echter allemaal wat anders dan verwacht

All She Ever Wanted

1996 | Drama

Verenigde Staten 1996. Drama van Michael Scott. Met o.a. Leila Kenzle, Marcia Cross, Richard K. Olsen, CCH Pounder en Bruce Kirby.

Het onderwerp is best belangwekkend, maar het waar gebeurde verhaal is deprimerend en de personages zijn ronduit onsympathiek. Rachel Stockman - in de film Denise (Cross) - is onderwijzeres in Georgia. Haar man Joe - in de film Tom (Marshall) - houdt veel van haar, maar het echtpaar heeft geen kinderen. Een aantal instellingen dat zich met adoptie bezighoudt, hebben Rachel afgewezen in verband met een langdurige behandeling wegens manische depressiviteit. Ze wordt toch zwanger na al die jaren als ze tegen het advies van haar dokter (Pounder) stopt met het nemen van lithium. Ook haar moeder (Snodgess) en haar man vinden het onverstandig dat ze opgehouden is het medicijn in te nemen. Diverse specialisten raden haar aan vanwege haar medische geschiedenis van mentale stoornissen zich te laten aborteren, maar ze weigert. Dit doet ze niet uit ethische of religieuze gronden, maar eenvoudigweg omdat ze vindt dat ze er (ook) recht op heeft om een kind te krijgen. Er is maar één persoon, die vindt dat zij de juiste beslissing heeft genomen: dat is haar hartsvriendin Jessie (Kenzle), die er een advocaat bij sleept om weerstand van buitenaf te overwinnen. Het tekort aan lithium maakt Rachel hypernerveus (met woedeuitbarstingen) en ze gaat te weinig eten. De dokter waarschuwt dat de foetus hierdoor aan de hongerdood zou kunnen sterven, nog voordat het geboren is, maar zijn goede raad wordt in de wind geslagen. Gelukkig: eind goed, al goed. Het scenario van David Hill is net zoals de regie van Scott zeer zwakjes, terwijl de spelers niet meer doen dan rollen opzeggen. Het camerawerk van Alan Cago is onopvallend.