Rob Das (1969): regie, cast, scenario, productie en montage.
Er zijn 7 films gevonden.

Good Morning Karachi

2013 | Drama

Pakistan 2013. Drama van Sabiha Sumar. Met o.a. Amna Ilyas, Beo Raana Zafar en Yasir Aqueel.

De knappe Rafina (Ilyas) woont met haar moeder en kleine broertje in Karachi. Ze is voorbestemd om te trouwen, kinderen te krijgen en haar leven in dienst van haar gezin te stellen. Haar verloofde wil leven volgens traditionele, islamitische waarden. Maar Rafina wil eigenlijk fotomodel worden en leven volgens westerse normen. Dan wordt haar verloofde gearresteerd. Interessant, genuanceerd drama over een maatschappij op het grensvlak van traditie en moderniteit. Regisseur Sumar maakte eerder het veelgeprezen Silent Waters (2003).

Juggernaut

2003 | Documentaire

Nederland 2003. Documentaire van Rob Das.

Eigenwijs documentairedebuut over het religieuze wagenfeest in India. Met scherp oog voor details, maar Das' afstandelijke blik duwt de kijker in de rol van onwetende toeschouwer.

Baby Blue

2001 | Thriller

Nederland 2001. Thriller van Theo van Gogh. Met o.a. Susan Vidler, Oliver Cotton, Roeland Fernhout, Nienke Römer en Renée Fokker.

Ook in zijn duurste film (zes miljoen gulden), geschreven door thrillerauteur Tomas Ross, berijdt regisseur Van Gogh zijn stokpaardje, de machtsstrijd tussen man en vrouw. 'Vrouwen zijn veel gemener dan mannen,' zei hij in een interview over Baby Blue. Hoe dat in mekaar steekt ontdekt de kijker slechts beetje bij beetje, zoals in de Hitchcockfilm die hoofdpersonen Peter (Fernhout) en Marjan (Römer) net hebben gezien. De intriges in het overwegend Engels gesproken Baby Blue vangen aan bij de komst van de nieuwe buren van Peter en Marjan, Laura (Vidler) en Ron (Cotton). Het gaat ernstig broeien als Peter verliefd wordt op buurvrouw Laura - en het is maar beter verder niks over de plot los te laten. De acteurs spelen prima, ook de semi-bekende Engelse, en er is een leuke bijrol weggelegd voor stand-up komiek Najib Amhali. De beelden zijn functioneel, maar niet ambitieus, krachtig of dubbelzinnig; Van Gogh maakt er dan ook geen geheim van dat het hem nooit te doen is om camerawerk. Wel om het verhaal, dat volgens Van Gogh spannend moet zijn. Dat is Baby Blue ook wel, maar de verwikkelingen zijn soms wat te kunstmatig ingenieus voor soepele inleving.

fl. 19,99

1998 | Komedie

Nederland 1998. Komedie van Mart Dominicus. Met o.a. Thomas Acda, Carine Korteweg, Jeroen Willems, Leny Breederveld en Jacqueline Blom.

De titel verwijst naar de superlage prijs die trouwlustige paartjes voor [KA1]e[KA1]en (huwelijks)nacht hoeven te betalen in een chique, Amsterdams hotel voor de nacht van 31 december 1999. Bruidsparen in spe verdringen zich in de lobby; het is een bont gezelschap dat bestaat uit: yuppies, luidruchtige punkers, bejaarden, Marokkanen, homo`s, een platsprekende, ordinaire Amsterdammer (Acda) met vrouw en hond, een vrouwmens dat haar gekleurde vriend aan een verblijfsvergunning wil helpen enz. Er zijn ook typische stijve Hollanders, religieuze fanatici en racisten. Het zou de dwarsdoorsnede zijn van de Nederlandse samenleving anno 1999. Tijdens de nacht worden de contrasten nog duidelijker, niet alleen tussen de koppels, maar ook bij hun toevallige ontmoetingen in de gangen van het hotel. De scenarioschrijvers, Helena van der Meulen en debuterend regisseur Dominicus hebben duidelijk te veel hooi op de vork genomen. Het is onmogelijk iets zinnigs in bijna anderhalf uur over de diverse levens van dergelijke vogels met zo`n bont pluimage in beelden (van Rogier Stoffers) te vertellen. Soms is het geestig, soms tragisch en bij gelegenheden bitter. De sketches zijn keurig gedaan, maar veel te voorspelbaar en te clichématig. De veertig-jarige Dominicus was een tijdlang hoofdredacteur van het noodlijdende filmblad Skrien en schreef daarna scenario's. Weinig interessante Hollandse subsidiekunst, die even in twee bioscopen liep om daarna binnen zes maanden op de kleine buis vertoond te worden.

Veilig rijen

1996 | Korte film

Nederland 1996. Korte film van Rob Das. Met o.a. Judith Klute, Bart Slegers en Ramsey Nasr.

De titel verwijst naar de superlage prijs die trouwlustige paartjes voor [KA1]e[KA1]en (huwelijks)nacht hoeven te betalen in een chique, Amsterdams hotel voor de nacht van 31 december 1999. Bruidsparen in spe verdringen zich in de lobby; het is een bont gezelschap dat bestaat uit: yuppies, luidruchtige punkers, bejaarden, Marokkanen, homo`s, een platsprekende, ordinaire Amsterdammer (Acda) met vrouw en hond, een vrouwmens dat haar gekleurde vriend aan een verblijfsvergunning wil helpen enz. Er zijn ook typische stijve Hollanders, religieuze fanatici en racisten. Het zou de dwarsdoorsnede zijn van de Nederlandse samenleving anno 1999. Tijdens de nacht worden de contrasten nog duidelijker, niet alleen tussen de koppels, maar ook bij hun toevallige ontmoetingen in de gangen van het hotel. De scenarioschrijvers, Helena van der Meulen en debuterend regisseur Dominicus hebben duidelijk te veel hooi op de vork genomen. Het is onmogelijk iets zinnigs in bijna anderhalf uur over de diverse levens van dergelijke vogels met zo`n bont pluimage in beelden (van Rogier Stoffers) te vertellen. Soms is het geestig, soms tragisch en bij gelegenheden bitter. De sketches zijn keurig gedaan, maar veel te voorspelbaar en te clichématig. De veertig-jarige Dominicus was een tijdlang hoofdredacteur van het noodlijdende filmblad Skrien en schreef daarna scenario's. Weinig interessante Hollandse subsidiekunst, die even in twee bioscopen liep om daarna binnen zes maanden op de kleine buis vertoond te worden.

Eveline

1995 |

Nederland 1995. Ruud Hendriks. Met o.a. Cornelis Schenk, Marijn van Burink, Rob Das, Guido van Spellen en Mark De Vries.

De titel verwijst naar de superlage prijs die trouwlustige paartjes voor [KA1]e[KA1]en (huwelijks)nacht hoeven te betalen in een chique, Amsterdams hotel voor de nacht van 31 december 1999. Bruidsparen in spe verdringen zich in de lobby; het is een bont gezelschap dat bestaat uit: yuppies, luidruchtige punkers, bejaarden, Marokkanen, homo`s, een platsprekende, ordinaire Amsterdammer (Acda) met vrouw en hond, een vrouwmens dat haar gekleurde vriend aan een verblijfsvergunning wil helpen enz. Er zijn ook typische stijve Hollanders, religieuze fanatici en racisten. Het zou de dwarsdoorsnede zijn van de Nederlandse samenleving anno 1999. Tijdens de nacht worden de contrasten nog duidelijker, niet alleen tussen de koppels, maar ook bij hun toevallige ontmoetingen in de gangen van het hotel. De scenarioschrijvers, Helena van der Meulen en debuterend regisseur Dominicus hebben duidelijk te veel hooi op de vork genomen. Het is onmogelijk iets zinnigs in bijna anderhalf uur over de diverse levens van dergelijke vogels met zo`n bont pluimage in beelden (van Rogier Stoffers) te vertellen. Soms is het geestig, soms tragisch en bij gelegenheden bitter. De sketches zijn keurig gedaan, maar veel te voorspelbaar en te clichématig. De veertig-jarige Dominicus was een tijdlang hoofdredacteur van het noodlijdende filmblad Skrien en schreef daarna scenario's. Weinig interessante Hollandse subsidiekunst, die even in twee bioscopen liep om daarna binnen zes maanden op de kleine buis vertoond te worden.

Recht voor z'n raab

1993 |

1993. Anne van der Linden, Tjebbo Penning en Ron Termaat. Met o.a. Cees Scheel, Leo Hogenboom, André van den Heuvel, Carolien van de Berg en Rob Das.

De titel verwijst naar de superlage prijs die trouwlustige paartjes voor [KA1]e[KA1]en (huwelijks)nacht hoeven te betalen in een chique, Amsterdams hotel voor de nacht van 31 december 1999. Bruidsparen in spe verdringen zich in de lobby; het is een bont gezelschap dat bestaat uit: yuppies, luidruchtige punkers, bejaarden, Marokkanen, homo`s, een platsprekende, ordinaire Amsterdammer (Acda) met vrouw en hond, een vrouwmens dat haar gekleurde vriend aan een verblijfsvergunning wil helpen enz. Er zijn ook typische stijve Hollanders, religieuze fanatici en racisten. Het zou de dwarsdoorsnede zijn van de Nederlandse samenleving anno 1999. Tijdens de nacht worden de contrasten nog duidelijker, niet alleen tussen de koppels, maar ook bij hun toevallige ontmoetingen in de gangen van het hotel. De scenarioschrijvers, Helena van der Meulen en debuterend regisseur Dominicus hebben duidelijk te veel hooi op de vork genomen. Het is onmogelijk iets zinnigs in bijna anderhalf uur over de diverse levens van dergelijke vogels met zo`n bont pluimage in beelden (van Rogier Stoffers) te vertellen. Soms is het geestig, soms tragisch en bij gelegenheden bitter. De sketches zijn keurig gedaan, maar veel te voorspelbaar en te clichématig. De veertig-jarige Dominicus was een tijdlang hoofdredacteur van het noodlijdende filmblad Skrien en schreef daarna scenario's. Weinig interessante Hollandse subsidiekunst, die even in twee bioscopen liep om daarna binnen zes maanden op de kleine buis vertoond te worden.