Irene Papas

Um Filme Falado

Frankrijk​/​​Portugal​/​​Italië 2003. Komedie van Manoel de Oliveira. Met o.a. Irene Papas, John Malkovich en Leonor Silveira.

Captain Corelli's Mandolin

Verenigd Koninkrijk​/​​Verenigde Staten​/​​Frankrijk 2001. Drama van John Madden. Met o.a. Nicolas Cage, Christian Bale, John Hurt, Irene Papas en Gerasimos Skiadaressis.

Volgens acteur John Hurt werd Captain Corelli's Mandolin in Amerika 'afgeslacht' omdat Nicolas Cage slechts voor zijn naamsbekendheid gekozen was als de titelheld Antonio Corelli. Een nog groter probleem is echter dat de meest uitgesproken onderdelen van de roman van Louis de Bernières - homoseksualiteit, anti-communisme en een pakkend einde - werden weggelaten zodat een laffe, zogenaamd epische film overbleef. Corelli is een Italiaanse kapitein die tijdens WO II het Griekse eiland van Pelagia (Cruz) en haar geliefde Mandras (Bale) verovert. Mandras gaat in het verzet, Pelagia wordt verliefd op Corelli. Mooie plaatjes, na het bekijken wil je meteen op vakantie.

Inquetude

Zwitserland​/​​Frankrijk​/​​Spanje​/​​Portugal 1998. Manoel de Oliveira. Met o.a. José Pinto, Irene Papas, Diogo Doria, Luis Miguel Cintra en David Cardoso.

Volgens acteur John Hurt werd Captain Corelli's Mandolin in Amerika 'afgeslacht' omdat Nicolas Cage slechts voor zijn naamsbekendheid gekozen was als de titelheld Antonio Corelli. Een nog groter probleem is echter dat de meest uitgesproken onderdelen van de roman van Louis de Bernières - homoseksualiteit, anti-communisme en een pakkend einde - werden weggelaten zodat een laffe, zogenaamd epische film overbleef. Corelli is een Italiaanse kapitein die tijdens WO II het Griekse eiland van Pelagia (Cruz) en haar geliefde Mandras (Bale) verovert. Mandras gaat in het verzet, Pelagia wordt verliefd op Corelli. Mooie plaatjes, na het bekijken wil je meteen op vakantie.

The Odyssey

Verenigde Staten 1997. Avonturenfilm van Andrey Konchalovskiy. Met o.a. Armand Assante, Greta Scacchi, Isabella Rossellini, Geraldine Chaplin en Christopher Lee.

The Odyssey gaat over de tienjarige reis van Odysseus na diens overwinning tijdens de Trojaanse oorlog. Het is het universele verhaal over de zoektocht van de mens naar wijsheid en geluk. Het begint met de verovering van Troje door Odysseus, koning van Ithaca, met behulp van een gigantisch houten paard. Zijn trots op dit wapenfeit ergert de goden en brengt de god van de zee, Poseidon, ertoe om een vloek over hem uit te spreken. Odysseus is gedoemd de zeeën te bevaren tot in de eeuwigheid, zonder ooit nog voet aan wal te zetten van Ithaca. Hierop volgen de legendarische reizen van deze koning en zijn mannen, die hen langs mensetende Cyclopen, de bekoorlijke Circe, de verlokkelijke Sirenen en de onweerstaanbare zeenimf Calypso voeren. Door tussenkomst van zijn beschermvrouwe Athena, weet Odysseus na tien jaar eindelijk weer de kust van Ithaca te bereiken. Ondertussen hebben zijn concurrenten op Ithaca aanspraak gemaakt op de troon en de hand van zijn vrouw Penelope. Met behulp van zijn zoon Telemachus en een handvol vertrouwelingen weet Odysseus hen echter te verslaan. Na al die jaren beseft hij nu wat het verschil is tussen sluwheid en wijsheid en dat het laatste de sleutel is tot leven en geluk

The Bible: Jacob

Spanje​/​​Frankrijk​/​​Italië​/​​Verenigde Staten​/​​Duitsland​/​​Tsjechoslowakije​/​​Nederland 1994. Peter Hall. Met o.a. Matthew Modine, Lara Flynn Boyle, Sean Bean, Joss Ackland en Juliet Aubrey.

Iza[KA3]ak (Ackland), zoon van Abraham, leeft in Kana[KA3]an met zijn vrouw Rebekka (Papas) en zijn twee zoons Jakob (Modine) en Ezau (Bean). Ezau, de oudste, is jager en zijn vader is trots op hem. Jakob is schaapsherder en hij is de uitverkorene van zijn moeder. Door bedrog weet Jakob het erfrecht van zijn broer te verkrijgen, maar geluk is daarbij niet inbegrepen. Religieuze, internationale superproductie, uitstekend gemaakt en in twee maanden gedraaid, maar niet echt boeiend. De acteurs brengen hun rol met volle overgave, maar het blijft allemaal te clean en verheven om de personages tot leven te brengen. Scenarist Lionel Chetwynd baseerde zich op de roman Chacobbe van Francesco Maria Nappi. Ennio Guarnieri schoot mooie beelden op locatie in Quarzate in Marokko.

Un amore rubato

Italië 1993. Drama van Rodolfo Roberti. Met o.a. Nicola Farron, Elisabetta Cavallotti, Giulia Fossà, Robert Hoffmann en Irene Papas.

Fabio (Farron) is een jongeman wiens jeugd, na de dood van zijn vader, niet makkelijk was. Hij zoekt korte tijd zijn toevlucht tot de hero[KA3]inespuit. Zijn moeder Clara (Papas) is een belangrijke figuur in zijn leven. Hij en Caterina (Cavallotti), die uit een rijke bourgeoisfamilie stamt, worden op elkaar verliefd. Ze zien elkaar een tijdje niet omdat Fabio een graad in de architectuur wil halen en Caterina in de VS gaat studeren. In de herfst komen ze weer samen in Viaréggio. Ze ontdekken dat hun liefde sterker is dan ooit. Een vriend van Fabio krijgt een ernstig ongeluk en Fabio staat bloed af voor transfusie. Dan ontdekt hij dat hij AIDS heeft. Gelukkig is Caterina niet besmet. Het enige wat nog overblijft is zoveel mogelijk tijd aan elkaar te besteden.

L'ispettore anticrimine

Italië 1993. Misdaad van Paolo Findato. Met o.a. Maurizio Donadoni, Massimo Venturiello, Irene Papas, Elide Melli en Isabel Russinova.

Politie-inspecteur Antonio Anastasia (Donadoni) keert terug naar zijn woonplaats Bari waar zijn moeder en oudere broer, Giuseppe (Venturiello), wonen. Hij werkt samen in een team dat met een ogenschijnlijk routine-moordzaak bezig is, dat hen naar Griekenland en Afrika voert en uiteindelijk naar Bari, waar een misdaadorganisatie zetelt, aangevoerd door zijn broer Giuseppe. De twee broers zijn bovendien verliefd op dezelfde vrouw, Petra (Melli), ook al beseft Antonio meer en meer dat de vriendschap met zijn vrouwelijke collega Salice (Russinova) emotioneel steeds serieuzer aan het worden is. In de loop van het onderzoek, nadert het moment van de waarheid en Antonio moet de confrontatie met zijn broer aan, in een slot met fatale afloop. Een mini-serie in zes afleveringen.

Lettera da Parigi

Italië 1992. Drama van Ugo Fabrizio Giordani. Met o.a. Roberto De Francesco, Lucrezia Lanta Della Rovere, Irene Papas, Felice Andreasi en Stefano Dionisi.

Een meisje (Lanta Della Rovere) van Italiaans-Franse afkomst komt naar Rome om voor sopraan te studeren. Ze krijgt een verhouding met de niet-gemotiveerde student, De Francesco. Ze krijgen een kind, maar Lanta Della Rovere is teleurgesteld door het gebrek aan verantwoordelijkheidsgevoel van haar vriend. Als ze een contract bij de Parijse Opera krijgt, verlaat ze De Francesco en de baby. Tijdens haar vierjarige afwezigheid stopt de jonge vader met zijn studie, neemt een slechtbetaald baantje en steekt al zijn energie in het vaderschap. Hij geeft het kind vooral veel aandacht omdat hij dat nooit van zijn eigen vader kreeg. Rovere keert terug om haar zoon te claimen, maar ziet dan dat De Francesco echt wat van het familieleven heeft gemaakt. Een te gecompliceerd drama voor het grote publiek. De cast is goed en de regie bekwaam. Ook bekend als LETTER FROM PARIS.

Odissea

Italië 1989. Fantasy van Franco Rossi en Piero Schivazappa. Met o.a. Bekim Fehmiu, Irene Papas, Renaud Verley, Caonstantin Nepò en Barbara Gregorini.

Gebaseerd op het bekende epos van Homerus over de avonturen van Ulysses oftewel Odysseus, na de Trojaanse Oorlog. Zijn ontmoetingen met sirenen, cyclopen en goden op zijn lange thuisreis worden trouw vertoond in deze kwaliteitsproduktie. Het is een spectaculaire televisiefilm geworden en de rolbezetting is grote klasse.

Island

Australië 1989. Drama van Paul Cox. Met o.a. Irene Papas, Eva Sitta, Anoja Weerasinghe, Chris Haywood en Norman Kaye.

Een drietal vrouwen met ieder een totaal verschillende achtergrond ontmoeten elkaar buiten het vakantieseizoen op een Grieks eilandje in de Egeïsche Zee. De een is een drugsverslaafde uit Australië, de ander een in de steek gelaten bruid uit Sri Lanka en de derde een Griekse. Ze hebben allemaal hun persoonlijke leed ondergaan en geleidelijk aan ontstaat er een toenadering. Zo langzaam, dat je omkomt van de verveling ondanks de behoorlijke spelprestaties van de ervaren hoofdrollen. Scenario van regisseur Cox. Camerawerk van Michael Edols.

La valise en carton

Frankrijk 1988. Drama van Michel Wyn. Met o.a. Souad Amidou, Irene Papas, Maurice Barrier, Fabien Onteniente en Jacques Castelot.

Het melodramatische levensverhaal van de Portugees-Franse, populaire fadozangeres Linda de Suza, naar haar eigen, gelijknamige autobiografie. Onderhoudend wordt verteld hoe en waar zij in de grootste armoede in Portugal opgroeide, van huis wegliep, arbeidster werd in Lissabon, als tiener trouwde, een kind kreeg, illegaal in Frankrijk ging werken en na heel wat misère als zangeres ontdekt en beroemd werd. Amidou zet een leuk ogende de Suza neer en wereldster Papas is haar wat onverwachte, oerstrenge volkse moeder. Het kartonnen koffertje dat zij overal mee naartoe sleepte is het verbindings-sysmbool tussen de episoden.

Banchetto di Platone

Frankrijk​/​​Italië 1988. Historische film van Marco Ferreri. Met o.a. Philippe Léotard, Irene Papas en Lucas Belvaux.

In de villa van Agatone zijn de belangrijke filosofen en geleerden uitgenodigd om te komen spreken ter ere van de Godin der Liefde. De film is interessant in het opzicht dat de kijker een idee krijgt over de analyse van het onderwerp dat de menselijke geest waarschijnlijk het meest beizghoudt. Zeker geen commerciële film en slechts voer voor denkers. Goed spel tegen mooie decors.

High Season

Verenigd Koninkrijk​/​​Verenigde Staten 1987. Romantiek van Clare Peploe. Met o.a. Jacqueline Bisset, James Fox, Irene Papas, Sebastian Shaw en Kenneth Branagh.

In deze mislukte romantische film speelt Bisset (zoals altijd bedwelmend liefelijk) een fotografe op Rhodos, die te maken krijgt met onaangename toeristen, een spion, en haar ex-man Fox. Dit suikerwerk biedt niet veel meer dan zinnelijke opnames van Bisset en het Griekse eiland op de achtergrond.

Cronaca di una morte annunciata

Frankrijk​/​​Italië 1987. Drama van Francesco Rosi. Met o.a. Rupert Everett, Ornella Muti, Gian Maria Volonté, Irene Papas en Lucia Bosè.

Deze film volgt het boek van Gabriel Garcia Marquez over het geweld en de strikte tradities in een Zuidamerikaanse gemeenschap in een slaperig stadje aan een Colombiaanse rivier in de jaren 1950-60. De film begint in het heden en springt heen en weer in de tijd om een verhaal van liefde, ontmaagding en wraak te ontvouwen. Spel en techniek zijn topklasse, alleen Everett past niet in het geheel. Het scenario is van regisseur Rosi en Tonino Guerra. Het camerawerk is van Pasqualino de Santis. Engelse titel: CHRONICLE OF A DEATH FORETOLD.

Sweet Country

Verenigde Staten 1986. Drama van Mihalis Kakogiannis. Met o.a. Jane Alexander, Franco Nero, Carole Laure, Joanna Pettet en Irene Papas.

Een log, vermoeiend drama over de reacties van een gezin op de Chileense revolutie in 1973. Opvallend door de slechte casting (Laure en Pettet als de dochters van Papas, Quaid als de smakkende, hitsige soldaat Raoul) en de smakeloze seks- scènes. Cacoyannis, die eens ZORBA THE GREEK maakte, is wel heel diep gezonken. Opgenomen in Griekenland.

The Assisi Underground

Verenigde Staten 1985. Oorlogsfilm van Alexander Ramati. Met o.a. Ben Cross, James Mason, Maximilian Schell, Irene Papas en Karlheinz Hackl.

In een kerk in Assisi beschermen de monniken een joodse vluchtelingen, w.o. een wetenschapper die door de nazi's wordt achtervolgd. Respectabele maar trage, langdradige film, waarin vooral het camerawerk van de grote Giuseppe Rotunno de moeite waard is.

Into the Night

Verenigde Staten 1985. Thriller van John Landis. Met o.a. Jeff Goldblum, Michelle Pfeiffer, Carmen Argenziano, Richard Farnsworth en Dan Aykroyd.

Luchtvaartingenieur Ed (Goldblum) kan niet slapen, is ontevreden over zijn werk en zijn vrouw bedriegt hem. Op een nacht rijdt hij gedesillusioneerd door Los Angeles. Dan springt Diana (Pfeiffer) in zijn auto. Ze is op de vlucht voor Iraanse moordenaars. Ed besluit haar te helpen. Regisseur Landis had een paar leuke films (The Blues Brothers, Animal House) op zijn naam toen hij deze komische thriller maakte, maar Into the Night valt wat tegen: het tempo is te laag, de dialogen te houterig en het plot is niet bepaald waterdicht. Daar wegen al die cameo’s van beroemde regisseurs niet tegenop.

Erendira

Frankrijk​/​​Duitsland​/​​Mexico 1983. Drama van Ruy Guerra. Met o.a. Irene Papas, Claudia Ohana, Oliver Wehe, Rufus en Pierre Vaneck.

Een veertien-jarig meisje heeft in onnadenkendheid het landgoed van haar autoritaire grootmoeder in vlammen laten opgaan, en wordt door haar genoodzaakt om zich te prostitueren om zo haar schuld af te betalen. Ze wordt de prot[KA1]eg[KA1]ee van een senator, maar zet een jonge Hollander (die verliefd op haar is) aan tot moord op de grootmoeder. Ondanks het feit dat Nobelprijs-winnaar Gabriel Carcia Marquez zijn roman zelf tot scenario bewerkte, gaat de sociaal-politieke aanklacht verloren in een kleurrijk en bizar prentenboek, dat als zodanig zeer bezienswaardig is en waarin met animo wordt geacteerd vooral door Papas als de monsterlijke grootmoeder. Het camerawerk is van Denys Clerval.

Lion of the Desert

Verenigd Koninkrijk​/​​Libanon​/​​Verenigde Staten 1981. Avonturenfilm van Moustapha Akkad. Met o.a. Anthony Quinn, Oliver Reed, Rod Steiger, John Gielgud en Irene Papas.

Twintig jaar lang vocht Italië tevergeefs tegen een 'handvol bedoeïenen', zoals Mussolini de Libische rebellen minachtend typeert in de openingsscène van deze grootse verzetsfilm. Lion of the Desert toont hoe het verzet zo lang weerstand kon bieden, met 65-jarige Anthony Quinn als titelheld Omar Mukhtar (1858-1931). Dat verzet bestaat aanvankelijk uit het uitschakelen van Italiaanse excursies in de woestijn, waar de verzetsleider z'n bijnaam Woestijnleeuw verdiende. Meesterlijk ingetogen acteerwerk van Quinn, in een waarachtig werk. Italië verbood aanvankelijk vertoning van de door Kadhafi ondersteunde productie, vanwege de getoonde wandaden van het Italiaanse leger.

Bloodline

Verenigde Staten 1979. Thriller van Terence Young. Met o.a. Audrey Hepburn, Ben Gazzara, James Mason, Michelle Phillips en Omar Sharif.

Hepburn ziet haar leven bedreigd nadat ze een farmaceutisch bedrijf in Zurich heeft geërfd. Onmogelijke bewerking van een boek van Sidney Sheldon, een best-seller die door blonde meisjes in Californië op het strand gelezen werd als niemand volleybal met ze wilde spelen.

Cristo si è fermato a Eboli

Frankrijk​/​​Italië 1978. Drama van Francesco Rosi. Met o.a. Gian Maria Volonté, Paolo Bonacelli, Alain Cuny, Lea Massari en Irene Papas.

Een arts wordt in 1935 wegens anti-fascistische activiteiten uit Turijn verbannen en gedeporteerd naar een dorpje in Zuidelijk Italië, waar hij als intellectueel door de notabelen als één van hen wordt beschouwd. Van observator van het voor hem vreemde plattelandsbestaan met scherpe sociale tegenstellingen, wordt hij deelnemer door als opvolger van de dorpsarts diens praktijk te gaan voortzetten. Verfilming - samengesteld uit de langere tv-serie - van de memoires van Carlo Levi die zijn ambivalente houding noteerde als Noordelijke intellectueel tegenover het hem vreemde Zuiden, waar zelfs de christelijke beschaving nauwelijks is doorgedrongen, geeft beide uitersten een gelijke overtuigingskracht door indringende landschapsfotografie en door de autochtonen in al hun primitieve ontbering toch het trotse besef van eigenwaarde te geven. Het scenario is van Rosi, Tonino Guerra en Raffaela La Capria. Het camerawerk is van Pasqualino de Santis.

The Message

Verenigd Koninkrijk​/​​Libië​/​​Libanon 1976. Drama van Moustapha Akkad. Met o.a. Neville Jason, Michael Ansara, Michael Forest, Johnny Sekka en Irene Papas.

Een arts wordt in 1935 wegens anti-fascistische activiteiten uit Turijn verbannen en gedeporteerd naar een dorpje in Zuidelijk Italië, waar hij als intellectueel door de notabelen als één van hen wordt beschouwd. Van observator van het voor hem vreemde plattelandsbestaan met scherpe sociale tegenstellingen, wordt hij deelnemer door als opvolger van de dorpsarts diens praktijk te gaan voortzetten. Verfilming - samengesteld uit de langere tv-serie - van de memoires van Carlo Levi die zijn ambivalente houding noteerde als Noordelijke intellectueel tegenover het hem vreemde Zuiden, waar zelfs de christelijke beschaving nauwelijks is doorgedrongen, geeft beide uitersten een gelijke overtuigingskracht door indringende landschapsfotografie en door de autochtonen in al hun primitieve ontbering toch het trotse besef van eigenwaarde te geven. Het scenario is van Rosi, Tonino Guerra en Raffaela La Capria. Het camerawerk is van Pasqualino de Santis.

Iphigenia

Griekenland 1976. Drama van Mihalis Kakogiannis. Met o.a. Irene Papas, Costa Kazakos, Costa Carras, Tatiana Papamoskou en Christos Tsangas.

Een bewerking van Euripides' klassieke tragedie over Agamemnon, die zijn dochter Iphigenia moet offeren. Pas dan kan hij met zijn vloot uitvaren om Troje te gaan belegeren, waar Helena, de koningin van Sparta, door Paris heen gevoerd is. Een tijdloos verhaal dat door Cacoyannis op zeer vakkundige, niet toneelmatige wijze in beeld is gebracht. De sterke acteerprestaties van alle spelers worden ondersteund door de meeslepende muziek van Mikis Theodorakis.

Al-Risalah

Libanon​/​​Verenigd Koninkrijk 1976. Historische film van Moustapha Akkad. Met o.a. Anthony Quinn, Irene Papas, Michael Ansara, Johnny Sekka en Michael Forest.

Spektakel rond opkomst van islam is serieus werkstuk, dat echter meer indruk maakt door actiescènes dan door optiek op godsdienstige aspecten. Ook bekend als THE MESSAGE.

Mosé

Verenigd Koninkrijk​/​​Italië 1975. Historische film van Gianfranco de Bosio. Met o.a. Burt Lancaster, Ingrid Thulin, Irene Papas, Anthony Quayle en Laurent Terzieff.

Een intelligente en aan historisch en bijbelonderzoek getoetste scenariobewerking van de door Mozes geleide uittocht uit Egypte naar het Beloofde Land. De spektakeleffecten zijn schaars ter wille van de psychologische uitdieping en de door de bijbelboeken zelf aangedragen rijkdom aan kleine details. Goed spel over bijna de hele linie, met alle twijfels, scepsis en teleurstelling die helden uit een bijbels epos zelden wordt vergund (Gods stem is ook die van Lancaster, dus Mozes' eigen geweten). De onvermijdelijke grootscheepse scènes zijn echter houterig en doorzichtig getruceerd, ondanks de medewerking van specialist Mario Bava. In de ingekorte bioscoopversie van 139m, die op video is verschenen, zijn de bijrollen en ontwikkeling daarvan opgeofferd. Het door Richard Johnson gesproken commentaar is nodig om het gebrek aan continuïteit op te vangen. Opmerkelijke muziek van Morricone, waarbij de Hebreeuwse folkloristische klanken van Seltzer uit de toon vallen.

Moses

1975. Gianfranco Debosio. Met o.a. William Lancaster, Mariangela Melato, Anthony Quayle, Ingrid Thulin en Irene Papas.

Een intelligente en aan historisch en bijbelonderzoek getoetste scenariobewerking van de door Mozes geleide uittocht uit Egypte naar het Beloofde Land. De spektakeleffecten zijn schaars ter wille van de psychologische uitdieping en de door de bijbelboeken zelf aangedragen rijkdom aan kleine details. Goed spel over bijna de hele linie, met alle twijfels, scepsis en teleurstelling die helden uit een bijbels epos zelden wordt vergund (Gods stem is ook die van Lancaster, dus Mozes' eigen geweten). De onvermijdelijke grootscheepse scènes zijn echter houterig en doorzichtig getruceerd, ondanks de medewerking van specialist Mario Bava. In de ingekorte bioscoopversie van 139m, die op video is verschenen, zijn de bijrollen en ontwikkeling daarvan opgeofferd. Het door Richard Johnson gesproken commentaar is nodig om het gebrek aan continuïteit op te vangen. Opmerkelijke muziek van Morricone, waarbij de Hebreeuwse folkloristische klanken van Seltzer uit de toon vallen.

El Faro da padre

Italië 1974. Drama van Alberto Lattuada. Met o.a. Gigi Proietti, Irene Papas, Teresa Ann Savoy, Mario Scaccia en Bruno Cirino.

Op papier schitterend bourgeoismelodrama waarin een grondspeculant in een schatrijke familie wil infiltreren door de beeldschone, maar achterlijke dochter te huwen. Hij wordt echter écht verliefd op het meisje en besluit van zijn plannen af te zien. De acteurs zijn stuk voor stuk uitstekend, maar Lattuada is als regisseur te flets om de erotische spanning die onder de oppervlakte ligt naar boven te brengen. Er bestaat ook een verknipte versie van 75m, die niet te volgen is. Ook bekend als LA BAMBINA.

Piazza pulita

Verenigde Staten​/​​Italië 1973. Misdaad van Luigi Vanzi. Met o.a. Tony Anthony, Lucretia Love, Adolfo Celi, Richard Conte en Lionel Stander.

De totale oorlog tussen gangsterbendes in West Virginia tijdens de drooglegging. De film is op alle fronten minder dan middelmatig, maar excelleert in de weergave van grafisch bloedvergieten en hysterische vuurgevechten. Vanzi regisseerde als Vance Lewis. USA-titel: PETE, PEARL AND THE POLE.

Le faro da padre

Italië 1973. Komedie van Alberto Lattuada. Met o.a. Gigi Proietti, Irene Papas, Theresa Ann Savoy, Mario Scaccia en Lina Polito.

Een jonge zakenman moet in opdracht van een ondernemer een stuk land van een gravin zien te kopen die hem een ruil voorstelt: als hij met haar debiele dochter trouwt, krijgt hij niet alleen de concessie maar ook een bruidsschat. Het blijkt doorgestoken kaart en hij ontvoert het - seksueel wel zeer voorlijke - meisje uit wraak. In haar nabijheid wordt hij hopeloos verliefd. De film zou een verwerpelijke exploitatie (in de verpakking van een satire op het economisch opportunisme) zijn, zonder de volstrekte en onbevangen vanzelfsprekendheid van Savoy die haar erotische scènes aan ieder gangbaar waardeoordeel doet onttrekken. De gefascineerde blik die Lattuada op haar richt is allesbehalve vrij van voyeurisme en wordt gedeeld door de toeschouwer.

Un Posto ideale per uccidere

Italië 1972. Thriller van Umberto Lenzi. Met o.a. Irene Papas, Ray Lovelock, Ornella Muti, Michel Bardinet en Jacques Stany.

Een jong Deens paartje gaat met vakantie naar Italië. Daar raken de centen op en om hun vakantie te verlengen besluiten ze tot verkoop van porno-foto's die hij van haar neemt. De politie pikt dat niet. Maar inplaats van Italië te verlaten komen ze in een moordzaak terecht waarbij ze gemanipuleerd worden door de moordenaresse zelf. Dan volgt de klopjacht door de politie op het paar.

The Trojan Women

Griekenland​/​​Verenigde Staten 1972. Drama van Mihalis Kakogiannis. Met o.a. Katharine Hepburn, Irene Papas, Vanessa Redgrave, Geneviève Bujold en Patrick Magee.

De tragedie van Euripides over de vrouwen van Troje nadat het Trojaanse leger werd verslagen. Deze interessante behandeling van Cacoyannis had ook wel zonder de vier grote sterren gekund en was dan minder pretentieus geworden.

Sutjeska

Joegoslavië 1972. Oorlogsfilm van Stipe Delic. Met o.a. Richard Burton, Irene Papas, Ljuda Tadic, Milena Dravic en Beta Zivojinovic.

Een groots opgezette oorlogsfilm rond de strijd van de partizanen van Tito en de zijnen tegen de Duitse bezetters in Joegoslavië in WO II. Burton is perfect als Tito. Het geheel is wat pathetisch en nogal chauvinistisch, maar zeer verteerbaar als schouwspel. De muziek is van Mikis Theodorakis. De originele speelduur is op video sterk teruggebracht, nl. naar 105m. In Duitsland werd de film zelfs uitgebracht in een versie van slechts 86m: het in de pan hakken van zoveel Duitse legioenen was de distributeur te veel.

Steps

Verenigde Staten​/​​Griekenland 1972. Drama van Leonard Hirschfield. Met o.a. Irene Papas, Umberto Orsini, Spiros Focás en Takis Emmanuel.

Papas en echtgenoot Orsini lijden beiden onder een oorlogssyndroom uit WO II. Haar ouders en zijn familie werden door Duitse soldaten neergeschoten. Na tien jaar huwelijk wil het eigenlijk tussen beiden niet vlotten. Papas trekt zich terug naar een eilandje waar de plaatselijke bevolking haar ziet als een grootsteedse joffer. Ze vindt toenadering van de jonge Focas, die quasi haar minaar wordt. Als Orsini op de proppen komt, wordt hij in elkaar getremd door de lokale opgeschoten mannelijke jeugd die solidair is met Focas, en Orsini als een indringer beschouwt. Tenslotte kiest Papas voor Orsini en gaat zij terug naar Athene. Klassiek Grieks, verrassingsloos verhaal in obscure, trage film, die ver van de hedendaagse kijker afstaat.

Roma bene

Frankrijk​/​​Italië​/​​Duitsland 1972. Misdaad van Carlo Lizzani. Met o.a. Senta Berger, Vittorio Caprioli, Philippe Leroy, Virna Lisi en Nino Manfredi.

Een diefstal op een feest van de Romeinse jet-set haalt politie-inspecteur Manfredi binnen, wiens onderzoek stuk loopt op de onverzettelijke solidariteit van de bourgeoisie die schone schijn wil ophouden. Een maatschappijkritisch alibi voor een lamlendige schildering van een lamlendig wereldje met een reeks van sterren in min of meer gewaagde situaties.

Non si sevizia un paperino

Italië 1972. Horror van Lucio Fulci. Met o.a. Florinda Bolkan, Tomas Milian, Barbara Bouchet, Irene Papas en George Wilson.

Het Zuiditaliaanse bergdorp Accendurra wordt geteisterd door een reeks moorden op kleine jongetjes. Niet de plaatselijke `heks` blijkt de dader te zijn, maar een priester, die wil voorkomen dat de slachtoffertjes zondig zullen opgroeien. Tot het eind toe is de plot tamelijk onduidelijk, maar de film is sfeervol gefotografeerd en stukken beter dan alle zombiefilms die Fulci later zou maken (hoewel een duidelijke voorliefde voor bloederige details ook hier al aanwezig is). Ook bekend als DON'T TORTURE A DUCKLING.

N.P. il secreto

Italië 1972. Sciencefiction van Silvano Agosti. Met o.a. Francisco Rabal, Ingrid Thulin, Irene Papas, Takis Emmanuel en Edy Biagetti.

Een industrieel die met de staat een verdrag heeft gesloten voor de ontwikkeling van een machine die tot massale werkeloosheid zal leiden, wordt ontvoerd en gehersenspoeld. Zonder spraak of geheugen keert hij terug in de gereorganiseerde maatschappij waar werkelozen één voor één worden opgeroepen en verdwijnen. Omdat hij geen identiteit heeft, blijft hij gespaard. Deze politiek-filosofische SF-film geeft een toekomstvisie zonder trucages of decors, zodat de herkenbaarheid van het eigentijds maatschappijbeeld een beklemmende werking krijgt. De presentatie is echter wat erg vlak en langdradig.

Z

Algerije​/​​Frankrijk 1969. Misdaad van Costa-Gavras. Met o.a. Yves Montand, Irene Papas, Jean-Louis Trintignant, Jacques Perrin en François Périer.

De zinderend spannende thriller Z van de in politieke films gespecialiseerde Costa-Gavras gaat over de moord in 1963 op het linkse parlementslid Grigoris Lambrakis, een van de moordaanslagen die de weg effenden voor de machtsovername van het Griekse kolonelsregime. Costa-Gavras stond bekend om zijn linkse sympathieën, maar vertelde ooit in een interview dat hij had geleerd om ‘iedere ideologie die gepresenteerd wordt als alleenzaligmakend te wantrouwen.’ Z kreeg onder andere de Oscar voor beste buitenlandse film en de juryprijs in Cannes.

Le Avventure di Ulisse

Joegoslavië​/​​Italië​/​​Frankrijk 1969. Avonturenfilm van Franco Rossi. Met o.a. Bekim Fehmiu, Irene Papas, Renaud Verley, Juliette Mayniel en Scilla Gabel.

Deze, uit een langere tv-serie samengestelde, bioscoopfilm naar het epos van Homerus over de vorst van Ithaka is met stijl en fantasie gemaakt, tamelijk spectaculair en goed geacteerd, vooral door Papas als de standvastige Penelope. Door de forse inkortingen zijn alleen de grove lijnen van het complexe avonturenverhaal overgebleven.

Anne of the Thousand Days

Verenigd Koninkrijk​/​​Verenigde Staten 1969. Drama van Charles Jarrott. Met o.a. Richard Burton, Geneviève Bujold, Irene Papas, Anthony Quayle en Peter Jeffrey.

Vaak onnauwkeurig, maar overweldigend goed geacteerd historisch drama rond Anna Boleyn en Henry VIII. Prachtige beelden. Briljante vertolking door Bujold. Oscar voor de kostuums van Margaret Furse. Scenario van Bridget Boland, John Hale en Richard Sokolove naar een toneelstuk van Maxwell Anderson. Camerawerk van Arthur Ibbetson.

A Dream of Kings

Verenigde Staten 1969. Drama van Daniel Mann. Met o.a. Anthony Quinn, Irene Papas, Inger Stevens, Sam Levene en Radames Pera.

Emotioneel relaas over de stoere Quinn die probeert aan geld te komen om met zijn ziekelijke zoon naar Griekenland te reizen. Levendig beeld van de Griekse gemeenschap in Chicago, geschreven door Harry Alan Petrakis. Stevens is bijzonder goed als jonge weduwe die zich aangetrokken voelt tot Quinn.

The Desperate Ones

1968. Alexander Ramati. Met o.a. Raf Vallone, Maximilian Schell en Irene Papas.

Emotioneel relaas over de stoere Quinn die probeert aan geld te komen om met zijn ziekelijke zoon naar Griekenland te reizen. Levendig beeld van de Griekse gemeenschap in Chicago, geschreven door Harry Alan Petrakis. Stevens is bijzonder goed als jonge weduwe die zich aangetrokken voelt tot Quinn.

The Brotherhood

Verenigde Staten 1968. Misdaad van Martin Ritt. Met o.a. Kirk Douglas, Alex Cord, Irene Papas, Luther Adler en Susan Strasberg.

Uitstekend verhaal over de mafia die veranderingen ondergaat; de traditiegetrouwe Douglas komt in conflict met zijn jongere broer Cord die geen binding heeft met de ouderwetse dictaten. De film zit in dezelfde sfeer als THE GODFATHER, maar werd een totale flop en leidde er bijna toe dat Paramount THE GODFATHER niet wilde maken.

Odissea dal poema di Omero

Joegoslavië​/​​Duitsland​/​​Italië 1968. Franco Rossi. Met o.a. Michèle Breton, Irene Papas en Bekim Fehmiu.

Uitstekend verhaal over de mafia die veranderingen ondergaat; de traditiegetrouwe Douglas komt in conflict met zijn jongere broer Cord die geen binding heeft met de ouderwetse dictaten. De film zit in dezelfde sfeer als THE GODFATHER, maar werd een totale flop en leidde er bijna toe dat Paramount THE GODFATHER niet wilde maken.

A ciascuno il suo

Italië 1967. Drama van Elio Petri. Met o.a. Gian Maria Volonté, Irene Papas, Gabriele Ferzetti, Salvo Randone en Luigi Pistilli.

In een klein Siciliaans stadje worden twee mannen vermoord. Het motief lijkt wraak te zijn en al snel worden drie verdachten gearresteerd. De jonge professor Paolo Laurana is ervan overtuigd dat de mannen onschuldig zijn en besluit, in de door de maffia gecontroleerde gemeente, op zoek te gaan naar de waarheid. De film weet niet helemaal de toon van de roman van Leonardo Sciascia te treffen en is beurtelings een sociale aanklacht, een politiefilm en een noodlotsdrama, maar weet in die samenstellende delen wel te boeien.

Roger la Honte

Italië​/​​Frankrijk 1966. Drama van Riccardo Freda. Met o.a. Georges Géret, Irene Papas, Jean-Pierre Marielle, Anne Vernon en Marie-France Boyer.

Roger Laroque is door een lening van getrouwde ex-geliefde gered van een financiële ondergang en wil haar niet compromitteren als daardoor de verdenking van diefstal op hem valt. Ontsnapt uit de gevangenis maakt hij fortuin in Amerika en keert na vijftien jaar terug om alsnog de schuldige te zoeken. Dit beroemd melodrama kreeg een verfilming en vertolking in gepaste stijl, zonder een opzettelijke knipoog. Het resultaat is zowel boeiend als vermakelijk.

Gorke Trave

Duitsland​/​​Joegoslavië 1965. Drama van Zika Mitrovíc. Met o.a. Irene Papas, Daniel Gélin, Heinz Drache, Alice Treff en Werner Peters.

Lea Weiss zat tijdens WO II als jonge vrouw in een concentratiekamp, waar Dr. Berger, een soort Mengele, haar steriliseerde en naar een kampbordeel stuurde. Twintig jaar later, rond 1964, komt een verslaggever, Bora Petrovic, Dr. Berger op het spoor, die nu een directeur van een groot farmaceutisch concern is.

Zorba the Greek

Verenigde Staten​/​​Griekenland 1964. Drama van Mihalis Kakogiannis. Met o.a. Anthony Quinn, Alan Bates, Irene Papas, Lila Kedrova en George Foundas.

Quinn speelt de rol van zijn leven in deze onwaarschijnlijk populaire Nikos Kazantzakis-verfilming. Als de vitale levensgenieter Zorba de Griek leert hij de schuchtere Engelse schrijver Basil (Alan Bates) 'what life is all about'. In Griekenland had men weinig op met deze onverwachte culthit, waarin - volgens een autochtone criticus - de Griekse ziel aan toeristen wordt verklaard. De bouzouki-muziek, inclusief sirtaka-wijsje bij Zorba's dans aan het slot van de film, bezorgde componist Mikis Theodorakis wereldfaam. Memorabele rol van Papas als gedoemde dorpsweduwe en Oscar voor Lila Kedrova voor de Beste Vrouwelijke Bijrol van 'cocotte' op leeftijd.

The Moon-Spinners

Verenigde Staten 1964. Avonturenfilm van James Neilson. Met o.a. Pola Negri, Irene Papas, Sheila Hancock, Paul Stassino en Joan Greenwood.

Twee Engelse blondjes, tante Greenwood en nichtje Mills raken tijdens de vakantie in een schilderachtig dorpje op Kreta betrokken bij de juwelensmokkel van schurk Wallach, die ook in hetzelfde hotel van de onvriendelijke Papas logeert. Engelsman McEnery is de antagonist van Wallach. Disney's poging een thriller te maken is uitgelopen op een luchtig geheel, dat niet onaardig is, maar het is geen echte suspense. Negri (haar eerste rol sinds 1943) zet een 'aardige' boosdoenster neer. Het was meteen ook haar laatste rol, hoewel zij tot aan haar dood in 1987 bleef hopen op filmaanbiedingen.

Electra

Griekenland 1962. Drama van Mihalis Kakogiannis. Met o.a. Irene Papas, Aleka Catseli, Yannis Fertis, Theano Joannidou en Notis Peryalis.

De intrige van het klassieke drama van Euripides is groots, maar de moderne verfilming van Cacoyannis is dor en gekunsteld. Koning Agamemnon wordt bij zijn thuiskomst uit de oorlog in Troje voor de ogen van zijn kinderen, Electra en Orestes vermoord door zijn gemalin en haar minnaar. Later als Electra volwassen is en weer herenigd met haar broer neemt zij bloedig wraak op haar moeder. Het fraaie, natuurlijke landschap, waarin Cacoyannis gefilmd heeft, de spelprestatie van Papas als Electra en de eigentijdse muziek van Theodorakis vormen beslist pluspunten aan deze voor het overige zware film, die toch heel dicht staat bij gefilmd toneel. Regisseur Cacoyannis schreef zijn eigen scenario naar het klassieke stuk en de fotografie is van Walter Lassaly. Uitzending op tv dikwijls 10m korter.

The Guns of Navarone

Verenigd Koninkrijk​/​​Verenigde Staten 1961. Oorlogsfilm van J. Lee Thompson. Met o.a. Gregory Peck, David Niven, Stanley Baker, Anthony Quayle en James Darren.

The Guns of Navarone is zonder twijfel een echte oorlogsfilm, maar dan wel eentje met ongekend briljante stille scènes. Allegaartje van specialisten krijgt bijkans hopeloze opdracht om de reusachtige nazi-kanonnen van het Griekse Navarone onschadelijk te maken. De mannen moeten onderlinge problemen terzijde schuiven om kans te hebben de vernuftige Duitsers te slim af te zijn. Gregory Peck speelt mooie, maar soms wat gemaniëreerde rol van koele kapitein en bergbeklimmer. In 1978 maakte regisseur Guy Hamilton - vooral bekend om James Bond-films als Goldfinger en Diamonds Are Forever - een vervolg onder de titel Force 10 from Navarone.

Tribute to a Bad Man

Verenigde Staten 1956. Western van Robert Wise. Met o.a. James Cagney, Don Dubbins, Stephen McNally, Irene Papas en Vic Morrow.

Deze trage western wordt door het grandioze spel van Cagney imposant en boeiend. Hij is de almachtige rancher die korte metten maakt met bandieten: liever hangen dan een rechtszaak. Papas is zijn huishoudster, tot wie hij zich aangetrokken voelt. Maar zij kan niet tegen de hardheid waarmee hij tegenstanders behandelt. In de climax wordt de ex-voorman McNally een paardendief. De behandeling van Morrow door Cagney is een aparte gebeurtenis die de relaties Cagney-Papas-Dubbins (een jonge man die zijn leven redde en daarom door Cagney gastvrij werd opgenomen) sterk beïnvloedt. Michael Blankfort bewerkte het verhaal van Jack Schaefer. Robert Surtees maakte de fraaie beelden. Noot: Cagney's rol zou gespeeld worden door Spencer Tracy, maar die kreeg ruzie met Wise en liep weg.

Attila

Italië​/​​Frankrijk 1954. Drama van Pietro Francisci. Met o.a. Anthony Quinn, Henri Vidal, Sophia Loren, Ettore Manni en Claude Laydu.

Rond 400 na Chr., tijdens de ondergang van het Romeinse Rijk, worden de buitengewesten vanuit Centraal Azië geterroriseerd en geplunderd door Attila (Quinn) en zijn broer, koning der Hunnen. De wanhopige Romeinen onder keizer Valentino willen vrede sluiten met de koning der Hunnen, die daarop wil ingaan. Maar Attila staat op tegen zijn broer en doodt hem. Onoria (Loren), de zuster van de Romeinse keizer, verleidt Attila en stelt hem voor de macht met haar te delen als hij Rome eenmaal zal hebben veroverd. Hij gaat niet in op haar verraderlijke voorstel en trekt ten strijde. Quinn is zeer geloofwaardig als Attila. Deze spektakelfilm over de barbaarse Hunnenkoning trok een paar jaar na de première opeens hernieuwde aandacht, omdat de rolbezetting inmiddels beroemd was geworden. Hun optreden in deze film kan met de grootste welwillendheid niet veelbelovend worden genoemd.

Teodora, imperatrice di Bisanzio

Frankrijk​/​​Italië 1953. Avonturenfilm van Ricardo Freda. Met o.a. Gianna Maria Canale, Georges Marchal, Renato Baldini, Irene Papas en Roger Pigaut.

Een circusmeisje wordt de echtgenote van Keizer Justinianus en brengt hem democratischer opvattingen bij, waarna hofintriganten haar met verdachtmakingen proberen uit te schakelen. Het oppervlakkige scenario kreeg een stevige en spectaculaire verfilming van Freda, die de decoratieve kwaliteiten van zijn echtgenote Canale méér naar voren liet komen dan het veronderstelde idealisme van het personage dat zij uitbeeldt. Het scenario is van regisseur Freda en Anfré Paul Antoine. Het camerawerk is van Rodolfo Lombardi.

L' Infedeli

Italië 1952. Drama van Mario Monicelli en Steno. Met o.a. Gina Lollobrigida, May Britt, Anna-Maria Ferrero, Pierre Cressoy en Irene Papas.

Corruptie en overspel binnen de Romeinse bourgeoisie resulteren in chantage en een sfeer van wantrouwen, waar een ten onrechte van diefstal beschuldigd dienstmeisje het slachtoffer van wordt. Ze pleegt zelfmoord. Deze op authentieke feiten gebaseerde episodische milieuschets is een interessante voorloper op LA DOLCE VITA en heeft een merkwaardige rolbezetting (sterren aan het begin van hun carrière, waarin ze sindsdien aanzienlijk beter leerden acteren).