Paul Bonis

Le refuge : Vieux gamin

1999 | Drama

Frankrijk 1999. Drama van Claude Ginberg. Met o.a. Maxime Leroux, Marie-Dominique Dessez, Dora Doll, Mathilde Lettry en Marie-Charlotte Dutot.

Door met haar fiets te botsen op een ziek schaap komt de jonge Adeline (Lettry) zwaar ten val. Veearts Paul (Leroux), die ter hulp geroepen wordt, stuurt V[KA1]eronique (Dessez) met het meisje naar het hospitaal, terwijl hij het schaap onderzoekt. Het enige dat Adeline aan het ongeval overhoudt is een buil, maar Paul stelt bij het schaap een besmettelijke vorm van t.b.c. vast. Hij neemt onmiddellijk de nodige maatregelen. Ondertussen maakt Adeline in het hospitaal kennis met Elsa (Dutot), een leeftijdsgenote die aan leukemie lijdt. Paul ontfermt zich over een oude ezel die door de ziekte ondermijnd wordt. Op uitnodiging van V[KA1]eronique komt Elsa enkele dagen doorbrengen in Henriette`s (Doll) huis om op krachten te komen. Ze verzorgt de ezel en diens naderende dood helpt haar om haar eigen ziekte te aanvaarden. Een gevoelig portret van de vriendschap tussen een ziek meisje en een stervend dier. De kaap van de gemakkelijke sentimentaliteit werd met succes omzeild, zodat je een aangrijpend verhaal krijgt dat tot op het einde blijft boeien. De kijker wordt volledig ingepalmd door de twee meisjes. Intelligent scenario van Françoise Pasquini en Jean-Paul Demure. Fotografie is van Paul Bonis.

Cœur à prendre

1994 | Romantiek, Komedie

Canada/Frankrijk 1994. Romantiek van Christian Faure. Met o.a. Christine Boisson, Pierre Curzi, Jennifer Lauret, Christophe Aquilon en Robert Liensol.

De veertien-jarige scholiere Lauret verzorgt Aquilon, een jonge zwarte die in elkaar is geslagen door een groepje tuig dat hij geld schuldig was. Ze worden verliefd, maar hun liefde moet geheim blijven. Lauret's ouders, welgestelde burgers, zullen immers nooit accepteren dat zij omgaat met een Afrikaan, die bovendien samen met zijn vader clandestien in het land verblijft. Tot overmaat van ramp blijkt dan nog dat het meisje een zware operatie moet ondergaan. Schaamteloze variatie op het LOVE STORY- thema, met een scheutje rassenconflict en illegalen-problematiek erbij, wat het lekker actueel maakt. Het is allemaal zo doorzichtig dat het niet leuk meer is. Geschreven door Sylvie Dervin en Guy Fournier en in beeld gebracht door Paul Bonis.

Le clandestin

1993 | Komedie

Frankrijk/Zwitserland 1993. Komedie van Jean-Louis Bertucelli. Met o.a. Zbignew Zamachowski, Neige Dolsky, Rebecca Potok en Jean-Luc Buguet.

De tachtig-jarige Dolsky weigert haar appartement om te ruilen voor een kamer in een luxueus rustoord, zoals haar dochter graag zou willen. Niemand luistert nog naar haar en ze wordt door iedereen als dement beschouwd. Op een dag trekt men een stelling op. De gevel van de appartementen krijgt een verjongingskuur. Een jonge Pool, Zamachowski, die illegaal in het land verblijft, heeft de leiding. Tussen de vrouw en de arbeider ontstaat een warme vriendschap. Gevoelig portret van het milieu van illegale arbeiders, gekoppeld aan het verhaal van een koppige, eenzame maar kranige oude dame. Het samenspel van beide hoofdrolspelers is schitterend, dramatiek doorspekt met een ontroerende humor. Het scenario werd geschreven door Bertucelli, Sabine Ullmann en Daniel Boublil. Fotografie van Paul Bonis.

L'instit: Le mot de passe

1993 | Drama

Zwitserland/Frankrijk 1993. Drama van Jean-Louis Bertucelli. Met o.a. Gérard Klein, Olivia Brunaux, Jean-Luc Buquet, Raphaël Dufour en Jean-Marie Winling.

Leraar Klein staat voor de klas op weer een nieuwe school. Hij stelt zich voor, en alle leerlingen observeren hem afwachtend. Alleen de gehandicapte Dufour trekt zich niets van hem aan en rijdt rondjes in zijn rolstoel. Wanneer de jongen bij de ingang van de school op zijn moeder wacht, bekijkt hij de motor van de nieuwe leerkracht. Het is dezelfde als die waardoor hij het gebruik van zijn benen is kwijtgeraakt. Weer een aflevering in de soapserie voor huilerige bakvisjes. In dit melige scenario van Eric Kristy, Jean-Patrick Rousseau en Alex Steiner worden alle sentimentele registers schaamteloos opengetrokken. De kleine Dufour, als de jongen die elk contact met volwassenen weigert, vergrijpt zich aan het moederinstinct van vrouwelijke kijkers. Paul Bonis stond achter de camera.

Pognon sur rue

1991 | Drama

Frankrijk/Zwitserland 1991. Drama van Jean-Louis Bertucelli. Met o.a. Daniel Prévost, Franck Lapersonne, Marie Lenoir, Georges Staquet en Muse Dalbray.

Prévost is een gehaaide makelaar in onroerende goederen. Steeds weer slaagt hij erin om zelfs de meest koppige huurder uit een pand te verdrijven wanneer dit voor afbraak bestemd is. Momenteel gaan de zaken achteruit, maar Prévost is ervan overtuigd dat het maar tijdelijk is. Dan verschijnt inderdaad Lapersonne, een meedogenloze zakenman die voor het Coge-2000- bureau werkt. Zij willen een heel pand in het oude Parijs platleggen om er nieuwbouw op te zetten. De lage kantjes van makelaars worden op pijnlijke wijze blootgelegd in deze satire, die eerder bitter doet lachen. De acteurs presteren op niveau en het scenario van Christian Biegalsky, Eric Kristy en Bertucelli tracht taboes te doorbreken, maar gaan net niet ver genoeg. Fotografie van Paul Bonis.

Alouette je te plumerai

1988 | Komedie

Frankrijk 1988. Komedie van Pierre Zucca. Met o.a. Valérie Allain, Claude Chabrol, Valerie Allain, Fabrice Luchini en Micheline Presle.

Een zestiger, die in het ziekenhuis is opgenomen vanwege een hartkwaal haalt een jong stelletje ertoe over hem bij hen thuis op te vangen 'zodat hij niet alleen sterft'. In ruil daarvoor zal hij hen zijn vermogen nalaten. Aldus geschiedt, maar al snel blijkt dat 'de stervende' zo gezond is als een vis én zonder een cent zit. Deze originele oplichtingsgeschiedenis is nogal vlak en slapjes gefilmd. Het komische schuilt in de dialogen en de gebaren. Deze film zou flauw en zelfs middelmatig zijn geweest als niet regisseur Chabrol de hoofdrol had gespeeld: hij maakt de film de moeite waard. Scenario van de regisseur. Camerawerk van Paul Bonis.

Les sous-doués en vacances

1982 | Komedie

Frankrijk 1982. Komedie van Claude Zidi. Met o.a. Hubert Deschamps, Guy Marchand, Daniel Auteuil, Grace de Capitani en Didier Kaminka.

Een succeszanger schakelt zijn rivaal in de liefde uit door te laten geloven dat hij homoseksueel is. Deze volgt hem met zijn vrienden naar Saint-Tropez waar de zanger met een meisje op vakantie is en zit hem op alle mogelijke manieren dwars. De onverwachte komst van een tweelingzuster zorgt voor een dubbel happy-end. Dit vervolg op een platte succesklucht put zogenaamde humor uit vooroordelen tegen vrouwen, homo's en kleurlingen en uit standaardgrappen die door de acteurs al even machinaal worden uitgevoerd. Scenario van regisseur Zidi, Didier Kaminka en Michel Fabre. In beeld gebracht door Paul Bonis.

Les sous-doués

1980 | Komedie

Frankrijk 1980. Komedie van Claude Zidi. Met o.a. Michel Galabru, Daniel Auteuil, Philippe Tacchini, Tonie Marshall en Magali Renoir.

Een chique middelbare school bereikt een dieptepunt in eindexamenresultaten. De directrice probeert met alle middelen meer succes te behalen, waartegen de leerlingen zich vindingrijk verzetten, al behalen ze met geraffineerde spiekmethodes wel het eindexamen. Bij een reünie tien jaar later blijken ze maatschappelijk allemaal zeer geslaagd, terwijl de politiecommissaris die hen het leven zuur maakte, is gedegradeerd tot verkeersagent. Deze in Frankrijk uiterst succesvolle klucht rijgt komische episodes zonder samenhang of ritme aan elkaar en laat de acteurs de vrije teugel in het aandikken van stereotype personages. De opzet om voortdurend alleen maar leuk te zijn, leidt tot platvoerse demagogie. Scenario van regisseur Zidi, Didier Kaminka en Michel Fabre. Camerawerk van Paul Bonis. Vervolg: LES SOUS-DOUÉS EN VACANCES.

Cléo de 5 à 7

1962 | Drama, Komedie

Frankrijk/Italië 1962. Drama van Agnès Varda. Met o.a. Corinne Marchand, Antoine Bourseiller, Michel Legrand, José Luis de Villalonge en Dorothée Blanck.

Ingetogen drama van 'la grand-mère de la nouvelle vague' brengt twee uur uit het leven van de jonge zangeres Cléo (Marchand) in beeld. Terwijl ze wacht op de uitslag van een kankeronderzoek, zwerft ze door de straten van Parijs. Ze bezoekt haar geliefde, die haar eventuele ziekte niet onder ogen wil zien, koopt een hoed, raadpleegt een waarzegster en ontmoet een soldaat met verlof. Cléo de 5 à 7 betekende de doorbraak van Varda. Let op de gastrollen van Jean-Luc Godard, Eddie Constantine en Anna Karina in het zwart-wit slapstickfilmpje dat Cléo weer wat opvrolijkt.

Cameraman		VPRO Cinema	Bezoekers	Ik
1999	Le refuge : Vieux gamin
1994	Cœur à prendre
1993	Le clandestin
1993	L'instit: Le mot de passe
1991	Pognon sur rue
1988	Alouette je te plumerai
1982	Les sous-doués en vacances
1980	Les sous-doués
1962	Cléo de 5 à 7

op televisie
0 uitzendingen

Reageer

nog geen vpro account?