Manu de Chauvigny: art direction.
Er zijn 3 films gevonden.

Adieu, plancher des vaches!

1999 |

Frankrijk 1999. Otar Iosseliani. Met o.a. Mirbelle Kirkland, Stéphanie Hainque, Philippe Bas, Lily Lavina en Nico Tarielashvili.

De eigenwijze auteurregisseur Otar Iosseliani (Pastorali) maakte Adieu, plancher des vaches (Farewell, home sweet home) met een prettig onbekende groep acteurs - veelal in hun debuut. Iosseliani neemt zelf de rol van vader van hoofdpersoon Nicolas voor zijn rekening. Nico probeert in zijn leven een balans te vinden tussen de invloed van zijn vader, een losbandige alcoholicus, en zijn moeder, een hardwerkende zakenvrouw. De film won de critici-prijs van de European Film Academy. (IdH/VPRO Gids)

Secret défense

1998 | Mysterie, Familiefilm

Zwitserland​/​​Frankrijk​/​​Italië 1998. Mysterie van Jacques Rivette. Met o.a. Sandrine Bonnaire, Jerzy Radziwilowicz, Laure Marsac, Françoise Fabian en Pascal Bonitzer.

Moderne Franse versie van de klassieke Elektra-mythe met Sylvie (Bonnaire) in de hoofdrol. Haar leven is uitermate gestructureerd totdat haar broer Paul (Colin) komt opdagen met een verward verhaal over de vermeende moordenaar van hun vader. Ze besluit zich te wapenen en stort zich zo in een intrigerend verhaal van dood en rampspoed, liefde, vertrouwen en wraak. De controversiële Nouvelle Vague-filmmaker Rivette maakte ooit een 13 uur lange film (Out one, 1971) en heeft een diepe minachting voor filmconventies als continuïteit en plot. In het 'slechts' 170 minuten (in de oorspronkelijke versie) durende Secret défense verstrengelt hij op een intelligente manier het leven van alledag met een raadselachtige vervreemding. De acteurs lijken al improviserend met het meanderende plot mee te deinen. De focus ligt bij de realiteit van het moment zoals Sylvie die beleeft, zonder een ogenblik de aandacht van de kijker te verliezen. (VM/VPRO Gids)

Haut bas fragile

1995 | Musical, Komedie

Frankrijk 1995. Musical van Jacques Rivette. Met o.a. Marianne Denicourt, Nathalie Richard, André Marcon, Bruno Todeschini en Wilfred Benaiche.

Deze musical is veel te lang: bijna drie uur. Het verhaaltje is bijzaak, flutterig en soms moeilijk te volgen. De individuele zang met bij behorende danspasjes niet goed genoeg. Positief zijn de choreografie en het spel van de drie jonge hoofdrollen.