Humbert Balsan (1954-2005): cast en productie.
Er zijn 30 films gevonden.

Y aura-t-il de la neige à Noël?

1996 | Drama

Frankrijk 1996. Drama van Sandrine Veysset. Met o.a. Dominique Reymond, Daniel Duval, Jessica Martinez, Alexandre Roger en Xavier Colonna.

Hoewel er schrijnende zaken in plaatsvinden, is deze film meer een sfeertekening van een streek in Zuid-Frankrijk en een boerengezin dan een scherp omlijnd drama met kop en staart. Dominique Reymond speelt met veel warmte een gescheiden moeder die met de moed der wanhoop probeert om haar kinderen een gelukkig leven te verschaffen. 'Misschien sneeuwt het wel met Kerst,' legt zij haar kinderen voor in een van haar geslaagde pogingen om ondanks alles dromen te koesteren. Kreeg de Franse Oscar voor beste film.

Travaux, on sait quand ça commence...

2005 | Komedie

Frankrijk​/​​Verenigd Koninkrijk 2005. Komedie van Brigitte Roüan. Met o.a. Carole Bouquet, Jean-Pierre Castaldi, Didier Flamand, Hugh Grant en Françoise Brion.

De Franse komedie Verbouwen, je weet wanneer het begint... (maar niet wanneer het eindigt) is een uitbundige, maatschappijkritische ensemblefilm over de bevlogen en alom geliefde Chantal (Bouquet), een advocate die opkomt voor immigranten. De ongedwongen jolijt begint als Chantal een groep illegalen inhuurt om haar appartement te verbouwen, zonder dat zij en haar twee tienerkinderen vertrekken. De verbouwing verloopt desastreus, mede omdat Chantal niet durft op te treden tegen haar protégés. Travaux is innemend en indrukwekkend omdat de makers kozen voor sentiment en humor in plaats van emotie en ernst. Met gastoptreden van Hugh Grant.

Quand la mer monte...

2004 | Drama, Komedie, Romantiek

Frankrijk​/​​België 2004. Drama van Yolande Moreau en Gilles Porte. Met o.a. Yolande Moreau, Wim Willaert, Olivier Gourmet en Jackie Berroyer.

'One woman performer' Yolande Moreau stond model voor deze lieve Franse roadmovie over een artieste, Irène, die door het land trekt voor geestige, absurdistische solo-optredens over hopeloze liefdes. En 's avonds voert ze liefdevolle telefoongesprekken met haar man en kind. Op een goed moment komt ze Dries (Willaert) tegen, een vriendelijke transporteur van carnavalspullen. Er groeit iets tussen de twee, zij het schoorvoetend. De twee acteurs zijn onweerstaanbaar, zoals ze elkaar stukje bij beetje leren kennen tegen de achtergrond van het weinig romantische Noord-Franse landschap.

Le grand voyage

2004 | Drama

Marokko​/​​Frankrijk 2004. Drama van Ismaël Ferroukhi. Met o.a. Nicolas Cazalé, Mohamed Majd en Jacky Nercessian.

'Waarom heb je niet gewoon het vliegtuig genomen?' vraagt Reda aan het eind van Le grand voyage aan zijn vader. De twee hebben dan een zware autorit van Frankrijk naar Saoedi-Arabië achter de rug. Reda's vraag illustreert de kloof tussen de generaties. Hij moet van z'n vader horen dat een pelgrimstocht naar Mekka de nodige moeite moet kosten. Maar de uitkomst van deze roadmovie is voorspelbaar: vader en zoon komen nader tot elkaar. De manier waarop dat gebeurt, ligt minder voor de hand. Goed kijken, en niet te snel oordelen, adviseert de regisseur. Dat geldt ook voor zijn film, die gaandeweg aan schoonheid en zeggingskracht wint.

L'intrus

2004 | Drama

Frankrijk 2004. Drama van Claire Denis. Met o.a. Michel Subor, Grégoire Colin, Yekaterina Golubeva, Béatrice Dalle en Bambou.

Vervreemding en het ondefinieerbare staan centraal in dit drama naar motieven uit een kort autobiografisch werk van filosoof Jean-Luc Nancy. Na een illegale harttransplantatie wijzigt de bijna-70-jarige mysterieman Louis (Subor) zijn levenskoers. Hij verlaat zijn mensenschuwe bestaan in de Jura voor de zoektocht naar een zoon in Polynesië. Met hem verlaat durfal Denis vastberaden het traditioneel plotmechanisch narratief voor een karaktergerichte omzwerving, sfeerrijk in 'Scope gefotografeerd door Agnès Godard. De intrigerende nevenrollen van onder meer Béatrice Dalle, Bambou, Florence Loiret Caille en Lolita Chammah vormen een reis op zich.

Grande école

2004 | Drama

Frankrijk 2004. Drama van Robert Salis. Met o.a. Gregori Baquet, Alice Taglioni, Jocelyn Quivrin, Élodie Navarre en Salim Kechiouche.

Vervelende relatieperikelen op een dure universiteit in Frankrijk. Paul is verliefd op de Noord-Afrikaan Mecir en kamergenoot Louis-Arnault, die weer meer oog heeft voor Pauls vriendinnetje. De verwarrende situatie wordt er door het eindeloze geleuter niet helderder op.

L'adversaire

2002 | Drama, Misdaad

Frankrijk​/​​Zwitserland​/​​Spanje 2002. Drama van Nicole Garcia. Met o.a. Daniel Auteuil, Géraldine Pailhas, François Cluzet, Emmanuelle Devos en Bernard Fresson.

Het is een ongelofelijk verhaal. Na zo'n twintig jaar zijn ouders, vrouw en kinderen te hebben voorgelogen besluit een man een einde te maken aan zijn bedrog door... zijn naasten dood te schieten. Actrice-regisseuse Garcia, die een paar jaar eerder een mooie rol creëerde voor Catherine Deneuve in Place Vendôme, betoont zich opnieuw een begaafd acteursregisseur met dit zware, sombere drama. Voor een César genomineerde Auteuil speelt de man met een omineus ingehouden woede die tot niets anders dan ellende kan leiden. Het gelijknamige, op ware gebeurtenissen gebaseerde boek van Emmanuel Carrère werd eerder verfilmd als L'emploi du temps.

Divine Intervention

2002 | Drama, Romantiek, Oorlogsfilm

Frankrijk​/​​Marokko​/​​Duitsland 2002. Drama van Elia Suleiman. Met o.a. Elia Suleiman, Amer Daher, George Ibrahim, Manal Khader en Jamel Daher.

Op het filmfestival van Cannes met de internationale persprijs onderscheiden drama geeft een wrange en tegelijkertijd droogkomische kijk op het alledaagse leven van een aantal Palestijnen in de bezette gebieden. Regisseur-scenarist-acteur Elia Suleiman speelt zelf een man die een onmogelijke romance met een vrouw beleeft: in de auto, bij een Israëlisch militair checkpoint, houden ze elkaars handen vast. Verderop krijgen buren ruzie over de morele codes van afval in elkaars tuin gooien. Een rode ballon zweeft boven Jeruzalem. Met een minimum aan woorden vermengt Suleiman politiek en ironie.

Silence... on tourne

2001 | Komedie, Musical, Drama

Egypte​/​​Frankrijk 2001. Komedie van Youssef Chahine. Met o.a. Latifa, Ahmed Wafik, Magda El Khatib, Rubi en Mostapha Chaaban.

Op het filmfestival van Cannes met de internationale persprijs onderscheiden drama geeft een wrange en tegelijkertijd droogkomische kijk op het alledaagse leven van een aantal Palestijnen in de bezette gebieden. Regisseur-scenarist-acteur Elia Suleiman speelt zelf een man die een onmogelijke romance met een vrouw beleeft: in de auto, bij een Israëlisch militair checkpoint, houden ze elkaars handen vast. Verderop krijgen buren ruzie over de morele codes van afval in elkaars tuin gooien. Een rode ballon zweeft boven Jeruzalem. Met een minimum aan woorden vermengt Suleiman politiek en ironie.

Martha... Martha

2001 | Drama

Frankrijk 2001. Drama van Sandrine Veysset. Met o.a. Valérie Donzelli, Yann Goven, Lucie Régnier, Lydia Andrei en Séverine Vincent.

Op het filmfestival van Cannes met de internationale persprijs onderscheiden drama geeft een wrange en tegelijkertijd droogkomische kijk op het alledaagse leven van een aantal Palestijnen in de bezette gebieden. Regisseur-scenarist-acteur Elia Suleiman speelt zelf een man die een onmogelijke romance met een vrouw beleeft: in de auto, bij een Israëlisch militair checkpoint, houden ze elkaars handen vast. Verderop krijgen buren ruzie over de morele codes van afval in elkaars tuin gooien. Een rode ballon zweeft boven Jeruzalem. Met een minimum aan woorden vermengt Suleiman politiek en ironie.

Samia

2000 | Drama

Frankrijk 2000. Drama van Philippe Faucon. Met o.a. Lynda Benahouda, Mohamed Mohamed Chabane-Chaouche, Kheira Oualhaci, Farida Abdallah Hadj en Yamina Amri.

Samia (Benahouda) groeit op in Marseille in een gezin van Algerijnse immigranten. Buiten de deur doet ze haar best op school en probeert ze een moderne Française te zijn. Thuis heeft ze niets in te brengen, met een dominante, agressieve broer die precies weet hoe een deugdelijk islamitisch meisje zich gedraagt. Sober, indringend drama over verscheurdheid in immigrantenfamilies in Frankrijk, naar het boek van Soraya Nini, die meeschreef aan het scenario. De amateuracteurs zijn prima. Filmmaker Faucon maakte een paar jaar later het goed ontvangen drama Fatima.

Rembrandt

1999 | Biografie, Historische film, Drama

Nederland​/​​Frankrijk​/​​Duitsland 1999. Biografie van Charles Matton. Met o.a. Klaus Maria Brandauer, Romane Bohringer, Jean Rochefort, Johanna ter Steege en Caroline van Houten.

Rembrandt Harmensz van Rijn (Brandauer) leefde van 1609 tot 1669. Hij stierf in grote armoede nadat hij in 1656 insolvent verklaard was. Hij heeft vrijwel tot zijn dood kunnen doorwerken en heeft meer dan zevenhonderd schilderijen, w.o. een honderdtal zelfportretten, driehonderd etsen en 1.600 tekeningen nagelaten. Hij kwam als 21-jarige van Leiden naar Amsterdam en werd algauw een geliefd kunstenaar die veel opdrachten kreeg, waardoor hij rijk werd. Hij trouwde in 1634 met Saskia van Uylenborch (Johanna ter Steege) en ze kregen drie kinderen, waarvan alleen Titus overleefde (Titus werd achtereenvolgens gespeeld door Hanna ter Steege, Jules Matton en L[KA1]eonard Matton). In 1642 overlijdt Saskia en Rembrandt kan niet hertrouwen - doet hij dit wel dan verliest hij het fortuin dat Saskia hem heeft nagelaten. Hij leeft samen met dienstmaagd Geertje Dircx (Van Houten), hetgeen hem in het Calvinistische Holland niet in dank wordt afgenomen. In 1645 hertrouwt hij toch met Hendrickje Stoffels (Romane Bohringer). Het stel krijgt een dochter maar dan beginnen de problemen met de machtige burgerij, die Rembrandts opdrachtgevers zijn. Ze willen meer inspraak in de door hun betaalde schilderijen en Rembrandt wenst het tegendeel en gaat -zeker voor die tijd - steeds vrijer werken. Tenslotte verraadt Jan Six ([KA1]Ecoffey) hem, zodat Rembrandt nog maar nauwelijks opdrachten krijgt (De familie Six bezit sedert die tijd menig zeventiende-eeuws kunstwerk en vormen een onaangename clan, die vierhonderd jaar later geen haar beter is en nog altijd evenveel moeite heeft om woord te houden). Het scenario van Sylvie Meyer (die in werkelijkheid Matton heet) en regisseur Matton is heel schools en nekt voor een groot deel de film. Anderzijds zijn de beelden van het camerawerk van Pierre Dupouey zeer geslaagd, temeer omdat regisseur Matton van huis uit schilder en beeldhouwer is. Brandauer is grandioos, en Johanna ter Steege laat in haar korte rol zien dat ze een goede actrice is, maar de film heeft meer aan zijn uiterlijk dan aan zijn innerlijk gedaan, waardoor het een kille bedoeling is gebleven. In 1936 draaide Alexander Korda met Charles Laughton ook een biopic en hij kampte met vergelijkbare problemen: Rembrandt was te complex voor een film van minder dan anderhalf uur en de talentvolle Laughton slaagde er niet in een bezielende Rembrandt op het doek te zetten; ook toen werden kosten nog moeite gespaard om Rembrandts spel met licht en donker in een film te vangen. Matton heeft te veel een familie-onderonsje gebouwd, zelfs de enigszins overheersende muziek is van zijn zoon Nicolas. De buitenopnames werden grotendeels in Duitsland gedraaid! De definitieve film moet nog gemaakt worden.

Les étrangers

1999 | Drama

Frankrijk 1999. Drama van Philippe Faucon. Met o.a. Yamina Amri, Karim Ben Sadia, Zaïa Belabid, Mohamed Mohamed Chabane-Chaouche en Fatima Itim.

Rembrandt Harmensz van Rijn (Brandauer) leefde van 1609 tot 1669. Hij stierf in grote armoede nadat hij in 1656 insolvent verklaard was. Hij heeft vrijwel tot zijn dood kunnen doorwerken en heeft meer dan zevenhonderd schilderijen, w.o. een honderdtal zelfportretten, driehonderd etsen en 1.600 tekeningen nagelaten. Hij kwam als 21-jarige van Leiden naar Amsterdam en werd algauw een geliefd kunstenaar die veel opdrachten kreeg, waardoor hij rijk werd. Hij trouwde in 1634 met Saskia van Uylenborch (Johanna ter Steege) en ze kregen drie kinderen, waarvan alleen Titus overleefde (Titus werd achtereenvolgens gespeeld door Hanna ter Steege, Jules Matton en L[KA1]eonard Matton). In 1642 overlijdt Saskia en Rembrandt kan niet hertrouwen - doet hij dit wel dan verliest hij het fortuin dat Saskia hem heeft nagelaten. Hij leeft samen met dienstmaagd Geertje Dircx (Van Houten), hetgeen hem in het Calvinistische Holland niet in dank wordt afgenomen. In 1645 hertrouwt hij toch met Hendrickje Stoffels (Romane Bohringer). Het stel krijgt een dochter maar dan beginnen de problemen met de machtige burgerij, die Rembrandts opdrachtgevers zijn. Ze willen meer inspraak in de door hun betaalde schilderijen en Rembrandt wenst het tegendeel en gaat -zeker voor die tijd - steeds vrijer werken. Tenslotte verraadt Jan Six ([KA1]Ecoffey) hem, zodat Rembrandt nog maar nauwelijks opdrachten krijgt (De familie Six bezit sedert die tijd menig zeventiende-eeuws kunstwerk en vormen een onaangename clan, die vierhonderd jaar later geen haar beter is en nog altijd evenveel moeite heeft om woord te houden). Het scenario van Sylvie Meyer (die in werkelijkheid Matton heet) en regisseur Matton is heel schools en nekt voor een groot deel de film. Anderzijds zijn de beelden van het camerawerk van Pierre Dupouey zeer geslaagd, temeer omdat regisseur Matton van huis uit schilder en beeldhouwer is. Brandauer is grandioos, en Johanna ter Steege laat in haar korte rol zien dat ze een goede actrice is, maar de film heeft meer aan zijn uiterlijk dan aan zijn innerlijk gedaan, waardoor het een kille bedoeling is gebleven. In 1936 draaide Alexander Korda met Charles Laughton ook een biopic en hij kampte met vergelijkbare problemen: Rembrandt was te complex voor een film van minder dan anderhalf uur en de talentvolle Laughton slaagde er niet in een bezielende Rembrandt op het doek te zetten; ook toen werden kosten nog moeite gespaard om Rembrandts spel met licht en donker in een film te vangen. Matton heeft te veel een familie-onderonsje gebouwd, zelfs de enigszins overheersende muziek is van zijn zoon Nicolas. De buitenopnames werden grotendeels in Duitsland gedraaid! De definitieve film moet nog gemaakt worden.

L'autre

1999 | Drama, Musical

Egypte​/​​Frankrijk 1999. Drama van Youssef Chahine. Met o.a. Nabila Ebeid, Mahmoud Hemeida, Hanane Tork, Hani Salama en Lebleba.

Rembrandt Harmensz van Rijn (Brandauer) leefde van 1609 tot 1669. Hij stierf in grote armoede nadat hij in 1656 insolvent verklaard was. Hij heeft vrijwel tot zijn dood kunnen doorwerken en heeft meer dan zevenhonderd schilderijen, w.o. een honderdtal zelfportretten, driehonderd etsen en 1.600 tekeningen nagelaten. Hij kwam als 21-jarige van Leiden naar Amsterdam en werd algauw een geliefd kunstenaar die veel opdrachten kreeg, waardoor hij rijk werd. Hij trouwde in 1634 met Saskia van Uylenborch (Johanna ter Steege) en ze kregen drie kinderen, waarvan alleen Titus overleefde (Titus werd achtereenvolgens gespeeld door Hanna ter Steege, Jules Matton en L[KA1]eonard Matton). In 1642 overlijdt Saskia en Rembrandt kan niet hertrouwen - doet hij dit wel dan verliest hij het fortuin dat Saskia hem heeft nagelaten. Hij leeft samen met dienstmaagd Geertje Dircx (Van Houten), hetgeen hem in het Calvinistische Holland niet in dank wordt afgenomen. In 1645 hertrouwt hij toch met Hendrickje Stoffels (Romane Bohringer). Het stel krijgt een dochter maar dan beginnen de problemen met de machtige burgerij, die Rembrandts opdrachtgevers zijn. Ze willen meer inspraak in de door hun betaalde schilderijen en Rembrandt wenst het tegendeel en gaat -zeker voor die tijd - steeds vrijer werken. Tenslotte verraadt Jan Six ([KA1]Ecoffey) hem, zodat Rembrandt nog maar nauwelijks opdrachten krijgt (De familie Six bezit sedert die tijd menig zeventiende-eeuws kunstwerk en vormen een onaangename clan, die vierhonderd jaar later geen haar beter is en nog altijd evenveel moeite heeft om woord te houden). Het scenario van Sylvie Meyer (die in werkelijkheid Matton heet) en regisseur Matton is heel schools en nekt voor een groot deel de film. Anderzijds zijn de beelden van het camerawerk van Pierre Dupouey zeer geslaagd, temeer omdat regisseur Matton van huis uit schilder en beeldhouwer is. Brandauer is grandioos, en Johanna ter Steege laat in haar korte rol zien dat ze een goede actrice is, maar de film heeft meer aan zijn uiterlijk dan aan zijn innerlijk gedaan, waardoor het een kille bedoeling is gebleven. In 1936 draaide Alexander Korda met Charles Laughton ook een biopic en hij kampte met vergelijkbare problemen: Rembrandt was te complex voor een film van minder dan anderhalf uur en de talentvolle Laughton slaagde er niet in een bezielende Rembrandt op het doek te zetten; ook toen werden kosten nog moeite gespaard om Rembrandts spel met licht en donker in een film te vangen. Matton heeft te veel een familie-onderonsje gebouwd, zelfs de enigszins overheersende muziek is van zijn zoon Nicolas. De buitenopnames werden grotendeels in Duitsland gedraaid! De definitieve film moet nog gemaakt worden.

El Medina

1999 | Komedie, Drama, Sportfilm

Egypte​/​​Frankrijk 1999. Komedie van Yousry Nasrallah. Met o.a. Bassem Samra, Ahmed Fouad Selim, Abla Kamel, Roschdy Zem en Inês De Medeiros.

Rembrandt Harmensz van Rijn (Brandauer) leefde van 1609 tot 1669. Hij stierf in grote armoede nadat hij in 1656 insolvent verklaard was. Hij heeft vrijwel tot zijn dood kunnen doorwerken en heeft meer dan zevenhonderd schilderijen, w.o. een honderdtal zelfportretten, driehonderd etsen en 1.600 tekeningen nagelaten. Hij kwam als 21-jarige van Leiden naar Amsterdam en werd algauw een geliefd kunstenaar die veel opdrachten kreeg, waardoor hij rijk werd. Hij trouwde in 1634 met Saskia van Uylenborch (Johanna ter Steege) en ze kregen drie kinderen, waarvan alleen Titus overleefde (Titus werd achtereenvolgens gespeeld door Hanna ter Steege, Jules Matton en L[KA1]eonard Matton). In 1642 overlijdt Saskia en Rembrandt kan niet hertrouwen - doet hij dit wel dan verliest hij het fortuin dat Saskia hem heeft nagelaten. Hij leeft samen met dienstmaagd Geertje Dircx (Van Houten), hetgeen hem in het Calvinistische Holland niet in dank wordt afgenomen. In 1645 hertrouwt hij toch met Hendrickje Stoffels (Romane Bohringer). Het stel krijgt een dochter maar dan beginnen de problemen met de machtige burgerij, die Rembrandts opdrachtgevers zijn. Ze willen meer inspraak in de door hun betaalde schilderijen en Rembrandt wenst het tegendeel en gaat -zeker voor die tijd - steeds vrijer werken. Tenslotte verraadt Jan Six ([KA1]Ecoffey) hem, zodat Rembrandt nog maar nauwelijks opdrachten krijgt (De familie Six bezit sedert die tijd menig zeventiende-eeuws kunstwerk en vormen een onaangename clan, die vierhonderd jaar later geen haar beter is en nog altijd evenveel moeite heeft om woord te houden). Het scenario van Sylvie Meyer (die in werkelijkheid Matton heet) en regisseur Matton is heel schools en nekt voor een groot deel de film. Anderzijds zijn de beelden van het camerawerk van Pierre Dupouey zeer geslaagd, temeer omdat regisseur Matton van huis uit schilder en beeldhouwer is. Brandauer is grandioos, en Johanna ter Steege laat in haar korte rol zien dat ze een goede actrice is, maar de film heeft meer aan zijn uiterlijk dan aan zijn innerlijk gedaan, waardoor het een kille bedoeling is gebleven. In 1936 draaide Alexander Korda met Charles Laughton ook een biopic en hij kampte met vergelijkbare problemen: Rembrandt was te complex voor een film van minder dan anderhalf uur en de talentvolle Laughton slaagde er niet in een bezielende Rembrandt op het doek te zetten; ook toen werden kosten nog moeite gespaard om Rembrandts spel met licht en donker in een film te vangen. Matton heeft te veel een familie-onderonsje gebouwd, zelfs de enigszins overheersende muziek is van zijn zoon Nicolas. De buitenopnames werden grotendeels in Duitsland gedraaid! De definitieve film moet nog gemaakt worden.

Victor... pendant qu'il est trop tard

1998 | Drama, Experimenteel

Frankrijk 1998. Drama van Sandrine Veysset. Met o.a. Jérémy Chaix, Lydia Andrei, Mathieu Lané, Skan Guenin en Chantal Malebert.

Victor is thuis weggelopen nadat hij zijn ouders met perverse seksspelletjes in de weer zag. Hij komt terecht op de kermis. Duizelig geworden van de zweefcarrousel wordt Victor in één van de wagentjes gevonden. Mick, de eigenaar van de carrousel, brengt hem naar zijn vriendin Triche. De dertigjarige Triche werkt als prostituee en zit niet te wachten op een kind. Toch biedt ze hem onderdak op voorwaarde dat Victor, als mensen vragen stellen, zegt dat ze zijn tante is. In gezelschap van Triche komt Victor langzaam los en wordt het haar duidelijk dat hij niet voor niets is weggelopen. Zowel door hem als door de dood van haar vader wordt Triche weer geconfronteerd met haar jeugd. En wordt gedwongen om over haar toekomst na te denken.

Al massir

1997 | Historische film, Biografie

Egypte​/​​Frankrijk 1997. Historische film van Youssef Chahine. Met o.a. Nour El Chérif, Laila Eloui, Khaled Nabawy, Mohamed Mounir en Safia El Emary.

Victor is thuis weggelopen nadat hij zijn ouders met perverse seksspelletjes in de weer zag. Hij komt terecht op de kermis. Duizelig geworden van de zweefcarrousel wordt Victor in één van de wagentjes gevonden. Mick, de eigenaar van de carrousel, brengt hem naar zijn vriendin Triche. De dertigjarige Triche werkt als prostituee en zit niet te wachten op een kind. Toch biedt ze hem onderdak op voorwaarde dat Victor, als mensen vragen stellen, zegt dat ze zijn tante is. In gezelschap van Triche komt Victor langzaam los en wordt het haar duidelijk dat hij niet voor niets is weggelopen. Zowel door hem als door de dood van haar vader wordt Triche weer geconfronteerd met haar jeugd. En wordt gedwongen om over haar toekomst na te denken.

Muriel fait le désespoir de ses parents

1995 | Familiefilm, Drama

Frankrijk 1995. Familiefilm van Philippe Faucon. Met o.a. Catherine Klein, Dominique Perrier, Serge Germany, David Bigiaoui en Marie Rivière.

De zeventien-jarige Muriel (Klein) uit de provincie studeert in Parijs. Ze voelt zich aangetrokken tot haar vriendin, de flapuit Nora (Perrier), maar ze durft haar gevoelens niet te uiten. De vluchtige zoenen die ze uitwisselen zijn voor Nora slechts een spel. Tijdens een bezoek aan haar ouders zegt Muriel dat ze eerder valt op meisjes dan op jongens. Ze ontmoet bij haar vader (Caillat) en moeder (Rivi[KA2]re) een wereld van onbegrip. Enige tijd later gaat ze met Nora en diens vriend Fred (Germany), voor een korte vacantie naar de kust. Een gevoelig portret van moderne jongeren en een pleidooi om de kloof tussen de generaties (beginjaren 1990) te overbruggen. Hoe Muriel en Nora de weg naar de volwassenheid vinden is overtuigend gespeeld en is beslist niet geforceerd. Het scenario is van Catherine Klein en regisseur Faucon. Het camerawerk is van Pierre Milon.

Al-mohager

1994 | Drama

Egypte​/​​Frankrijk 1994. Drama van Youssef Chahine. Met o.a. Khaled Nabawy, Youssra, Michel Piccoli en Mahmoud Hemida.

Het jaar 1000 v. Chr. Ram, zoon van een arme boer droomt van een betere toekomst. Hij wil niet langer afhankelijk zijn van de willekeur van Moedertje Natuur. Bijna drie uur prachtige beelden, pakkende emoties, schitterende vertolkingen en oogverblindende decors. Een film vol poëzie, romantiek, avontuur en religieuze mysteries. Op de tv met bijna één uur bekort en dat is een stuk verteerbaarder voor gewone kijkers van vlees en bloed, die het niet met de waardering eens zullen zijn en het vooral langdradige kitsch vinden.

Mercedes

1993 | Drama, Misdaad

Egypte​/​​Frankrijk 1993. Drama van Yousry Nasrallah. Met o.a. Youssra, Zaki Abdel Wahab, Seif Eddine, Seif Abdel Rahman en Abla Kamel.

Noubi (Wahab) is de onwettige zoon van Warda (Yousra) die, om een schandaal te voorkomen, onder druk van haar moeder een oude man huwde die kort na zijn geboorte stierf. Na vier jaar in een psychologische instelling komt Noubi, die een geboren christen is, terug vrij als een overtuigde communist op het ogenblik dat overal ter wereld het communisme in elkaar stort. Zijn moeder doet soms vreemd en zijn broer is homofiel. Tijdens een huwelijksfeest wordt hij benaderd door Mohamed Taher (Eddine), ex-politieman. Deze vraagt zijn medewerking in het ontmaskeren van de bruid die betrokken is bij drugshandel. Hij wil haar uitschakelen, maar ze wordt beschermd door belangrijke mensen. Noubi heeft al vlug door dat Taher hem wil inschakelen bij terroristische acties. Hij wordt geconfronteerd met zijn eigen verleden, maar wat kan men doen in een wereld waar je belangrijk bent als je met een Mercedes rijdt? Een verwarde, maar boeiende parabel over de botsing van verschillende culturen. Het is niet eenvoudig om alle dubbele gronden in een visie te ontmaskeren, maar het loont zeker de moeite. Het einde van de film is zuivere kitsch, een satire op de Amerikaanse actiefilm. Het intelligente scenario werd geschreven door Nasrallah (die o.a. nog regie- assistent was bij Volker Schlöndorff) en Sayed Hegab. Achter de camera stond Ramses Marzouk.

Marcides

1993 | Komedie, Drama

Egypte​/​​Frankrijk 1993. Komedie van Yousry Nasrallah. Met o.a. Zaki Abdel Wahad, Youssra, Seif Eddine, Abla Kamel en Taheya Cariocca.

De blonde Wahab heeft een blanke huid en is daarom in zijn eigen land (Egypte) een buitenbeentje. Hij komt uit een steenrijke familie, die behoort tot de koptische christenen. Hij zou zijn fortuin wel aan de communistische partij willen schenken. Tijdens een huwelijksfeest krijgt hij opdracht de bruid te schaduwen. Zij wordt ervan verdacht met terroristen te maken te hebben. De zoektocht door de onderwereld van Cairo confronteert hem met zijn eigen, geheimzinnige verleden. Een merkwaardige film die enerzijds een gewelddadig politiek pamflet is en anderzijds een komische fabel over sociale toestanden in Cairo. Voor westerse kijkers is het verhaal niet gemakkelijk te doorgronden. Gefilmd in 1991 en ging in première op het filmfestival van Locarno. Het scenario is van regisseur Nasrallah. Het camerawerk is van Ramses Marzouk.

Grand bonheur

1993 | Komedie

Frankrijk 1993. Komedie van Hervé Le Roux. Met o.a. Charlotte Léo, Pierre Gérard, Pierre Berriau, Christine Vouilloz en Lucas Belvaux.

De vrolijke wederwaardigheden aan de hand van een aantal portretjes van zeven studenten aan de Parijse film- en tv- academie, hun liefdes, kameraadschappelijkheden en een eindrevue vlak voor de grote vakantie. Zo is er de romantische Caroline (L[KA1]eo) die haar bed nooit met dezelfde vent deelt; en verder de zachtaardige Judith (Canto) die op oudere mannen valt, Paul (Berriau) de eeuwige dromer en filmer, Charly (Richard), een blondje dat een ex-vriendinnetje van een kameraad bang maakt, de ironische Philippe (G[KA1]erard) en het stel Luc (Belvaux) en Nanou (Vouilloz), would-be scenarioschrijvers. Als ze zich niet in hun stamcafé bevinden, brengen ze de tijd door in de bioscoop of ze maken de buurt onveilig. Het debuut van Le Roux, die zijn eigen scenario schreef, mag zeker geslaagd genoemd worden al is het laatste uur teveel van het goede. In het jaar 2000 bracht de Frans-Duitse cultuurzender ARTE een opnieuw gemonteerde versie op de tv van 87m, die we van harte aanbevelen. De film is vooral geschikt voor cinefielen, theater-en filmstudenten en een ieder die een warm gevoel kan opbrengen voor het grote witte doek of de kleine huisbioscoop. Het camerawerk is van Antoine Roch.

Sabine

1992 | Drama

Frankrijk 1992. Drama van Philippe Faucon. Met o.a. Catherine Klein, Mark Saporta, Sylvia Haunetto, Corinne Debonnière en Franck Paitel.

Faucon heeft zich laten inspireren door een waar gebeurd verhaal. Het gaat om de laatste dagen van Agnès L'Herbier, een jonge vrouw die met AIDS is besmet. Een discrete, sombere, haast grimmige film en een lange kruistocht, alvorens een zekere wijsheid te bereiken, is hiervan het resultaat. Faucon geeft niet zozeer een beeld van de ziekte AIDS als wel van een lange afdaling naar de afgrond. Lijkt meer een televisiefilm, geschikt om televisiedebatten te openen. Scenario van de regisseur en Willem Karel naar het verhaal van Agnès L'Herbier La vie aux trousses. Camerawerk van Tomasz Cichawa.

Adieu Bonaparte

1984 | Historische film

Frankrijk​/​​Egypte 1984. Historische film van Youssef Chahine. Met o.a. Michel Piccoli, Patrice Chéreau, Christian Patey, Claude Cernay en Jean-Pierre Michaud.

Deze groots opgezette film gaat over de Egyptische veldtocht van Napoleon in 1798. Het verhaal speelt zich voornamelijk af in Alexandrië. De Napoleontische mythe wordt ontzenuwd: Napoleon wordt hier voorgesteld als een opportunistische streber. De film mondt uit in een beschouwing over de zin van de geschiedenis. Chahine brengt de boodschap van verdraagzaamheid en jaagt tegelijkertijd de aanhangers van Napoleon, en de bewonderaars van militair vertoon tegen zich in het harnas. Een grootse film, met als echte hoofdpersonen de Franse geleerden en de Arabieren die open staan voor een uitwisseling van ideeën.

La tribu des vieux enfants

1982 | Komedie

Frankrijk 1982. Komedie van Michel Favart. Met o.a. Caroline Silhol, Sophie Barjac, Dominique Laffin, Thierry Lhermitte en Pascale Bardet.

Een familiegeschiedenis naar de succesvolle roman van G.J. Arnaud. `Oude kinderen` omdat het om vijf broers van 23 tot dertig jaar gaat, allen getrouwd maar samen in een huis wonend met echtgenotes die niets in te brengen hebben, want zij vormen een ietwat eigenaardige maar zeer eensgezinde club. Een beetje humor, een beetje geheimzinnigheid, een beetje tragiek, een beetje avontuur, een beetje dwaasheid, kortom, een beetje van alles en nog wat in deze geslaagde mengelmoes, des te meer vanwege de schitterende acteerprestaties en de zonder meer fatsoenlijke regie. Vooral Lhermitte en Laffin, wiens overlijden even daarna (1985) op 33-jarige leeftijd te betreuren valt, vallen op.

Aspern

1981 | Drama

Portugal 1981. Drama van Eduardo de Gregorio. Met o.a. Bulle Ogier, Jean Sorel, Alida Valli, Ana Marta en Teresa Madruga.

Statisch maar intens psychologisch drama met Sorel als Jean Decaux, een schrijver die werkt aan een biografie van de dichter Jeffrey Aspern en die diens ondertussen bejaarde vriendin opzoekt om van haar correspondentie en eventueel ongepubliceerd werk van de man los te krijgen. Het wordt een moeizame toenadering in de geïsoleerde villa waar de oude vrouw woont met haar nichtje. Een curieuze, maar strenge en steriele film. Naar het boek The Aspern Papers van Henry James.

Loulou

1980 | Drama

Frankrijk 1980. Drama van Maurice Pialat. Met o.a. Isabelle Huppert, Gérard Depardieu, Guy Marchand, Humbert Balsan en Christian Boucher.

'Ik zou zo nog meer films met hem maken, met de ogen dicht,' zei Isabelle Huppert na Loulou over cineast Pialat (1925-2003). Met haar hele hebben en houden was de actrice in het confronterende script van Pialat en co-scenariste Arlette Langmann gedoken. Resultaat: een hyperrealistisch psychodrama over verveelde bourgeoise Nelly die aan haar ziekelijk jaloerse wederhelft (Marchand) ontsnapt met semi-analfabete ex-bajesklant en uitvreter Loulou (Depardieu). Ongemakkelijk schurende cinema van een man voor wie het acteurtje tergen tot de modus operandi behoorde - en die daarmee vaak opmerkelijke resultaten boekte.

Le Maître-nageur

1979 |

Frankrijk 1979. Jean-Louis Trintignant. Met o.a. Jean-Claude Brialy, Jean-Louis Trintignant, Moustache, Guy Marchand en Stefania Sandrelli.

Een interessante, zij het grotendeels mislukte zwembadversie van THEY SHOOT HORSES, DON'T THEY? met Moustache als een rijke snob die in het zwembad in zijn tuin een wrede zwemmarathon organiseert. Het eerste halfuur is cynisch en leuk, maar daarna valt de film constant in herhaling en begint al snel te vervelen. Brialy is opvallend aanwezig in een sterke bijrol als de opdringerige en efficiënte secretaris van Moustache en hij steelt voortdurend de show. Het scenario staat op naam van Françoise, Jean-Claude en Robert Emion naar de roman van Vahé Katcha. Het camerawerk is van Jean-Jacques Flori.

Un balcon en fôret

1978 | Drama

Frankrijk 1978. Drama van Michel Mitrani. Met o.a. Humbert Balsan, Aïna Walle, Yves Afonso, Serge Martina en Jacques Villeret.

Een zwaarwegende en veel te lange verfilming van het gelijknamige boek van Julien Gracq over vier Franse soldaten die in oktober 1939 in een afgelegen post worden gesitueerd om verslag uit te brengen over eventuele Duitse troepenbewegingen in de omgeving. Regiseur Mitrani speelt zelf een klein rolletje als officier.

Lancelot du Lac

1974 | Drama, Historische film

Italië​/​​Frankrijk 1974. Drama van Robert Bresson. Met o.a. Luc Simon, Laura Duke Condominas, Hubert Balsan, Vladimir Antolek-Oresek en Patrick Bernard.

Door de overspelige liefde voor zijn koningin slaagt ridder Lancelot er niet in de Graal te vinden en hij probeert tegen de pogingen in van de vorstin om hem te behouden zijn leven te beteren. Door deze morele tweestrijd ziet hij niet de hem en zijn ridders bedreigende gevaren. Deze uiterst ascetische benadering van de Graal-legende ziet af van alle spectaculaire en romantische elementen en stelt de worsteling tussen profane en sacrale liefde voorop. Een opmerkelijke geluidsband met gekletter van paardehoeven en metalen harnassen. Een groot aantal scènes in halfduister zouden op tv weleens fataal verlies aan beeldkwaliteit kunnen geven. Het scenario is van regisseur Bresson. Het camerawerk is van Pasqualino de Santis.