Polizeiruf 110: Ein Schritt zu weit
1985 | Misdaad, Thriller
Oost Duitsland 1985. Misdaad van Hans Joachim Hildebrandt en Hans-Joachim Hildebrandt. Met o.a. Friedhelm Eberle, Jürgen Frohriep, Lutz Riemann, Herbert Köfer en Susanne Düllmann.
Fysotherapeute en niet onverdienstelijk popzangeresje in haar vrije tijd Silke Tanner (Ludwig) wordt vermist. Haar moeder, die postbode is en een gezaghebbend korenblauw uniform draagt, doet aangifte na een paar dagen als Silke niet is komen opdagen. Ook de leden van de band missen haar, maar Silke`s vriend en bandmanager stelt ze gerust en zegt dat het weleens meer is voorgekomen dat Silke enkele dagen spoorloos was. Hij vertelt dit ook aan een duidelijk vermoeide Oberleutnant H[KA3]ubner (Frohriep) die bij hem navraag komt doen. Ondertussen herkent Luise Veltin (D[KA3]ullmann) haar eigen man Martin (K[KA3]ofer), die violist in een symfonieorkest is, niet meer. Hij kwam tegen drie uur in de nacht thuis, ziet er raar uit en grijpt naar de fles. Hij vertelt de volgende dag een warrig verhaal over een aanrijding, waarbij een vrouw door hem gedood werd. In het rechtervoorspatbord van de familieauto, een beige Wartburg, zit een lelijke deuk. Ook de kijker weet niet precies hoe dat gekomen is, behalve dat Martin met de auto in de stromende regen door een bos reed. Luise informeert bij de zelfverzekerde en tamelijk arrogante Hauptmann Reichenbach (Eberle) of hij iets gehoord heeft over een nachtelijke aanrijding. Reichenbach is gelijk argwanend, maar laat niets merken. Hij heeft een geheugen als een olifant en gebruikt zijn kennis wanneer het hem uitkomt. Hij is immers een goede communist en de zoon van een heldhaftige machinist op een stoomlocomotief, die tegen zijn zin in politieman werd, maar zich opofferde voor de partij. Bij stukjes en beetjes wordt het ons duidelijk dat Silke onenigheid kreeg met haar vriend en alleen naar het klassieke openluchtconcert voor vier instrumenten ging, waar Martin de viool speelde. Na afloop sprak Silke Martin aan en maakt hem over zijn gevoelige spel complimenten. Martin laat zijnerzijds merken dat hij de zang van Silke gehoord heeft, dat zij een stem met mogelijkheden heeft. Waarom zou zij geen serieuze carri[KA2]ere in de klassieke muziek volgen (een boodschap van Honecker die de pop veroordeelt). Silke, een leuke verschijning met blond haar, bruine ogen en blote schouders, brengt Martin het hoofd op hol en het eindigt met een diner voor twee en een wandeling in het bos langs de steile afgrond van de rivierbedding tijdens de zwoele zomeravond. Als Martin, door Silke uitgedaagd, meer wil dan kussen, wijst ze hem bruusk van de hand. Martin geeft haar een oorvijg (het generatieconflict), waarop Silke haar evenwicht verliest en de afgrond inglijdt. Het is donker en Martin ziet niets meer. Een paar dagen later ontvangt hij een briefje om iemand te ontmoeten over Silke. Het is haar langharige vriend, gehuld in een hip leren jack, die Martin vertelt dat hij hen gevolgd was en gezien heeft wat er gebeurd is. Hij belooft zijn mond te houden als Martin tienduizend mark per postwissel stuurt. Martin gaat er op in maar het blijft natuurlijk niet bij een eerste afpersing. Ondertussen laten Hauptmann Reichenbach en Oberleutnant H[KA3]ubner naar Silke dreggen als haar schoenen en een tas uit een snelvliedende stroom zijn opgevist, maar ze vinden geen lichaam. Een van beiden maakt dan de opmerking dat ze misschien helemaal geen lichaam zullen vinden en dat het niet onmogelijk is, dat het `slachtoffer` nog in leven is. De rest van de film is dan niet spannend meer en het is dan slechts afzien hoe de vork precies in de steel zit. Opwindend zijn dan nog de opmerking van Reichenbach tegen Luise dat hij zich door haar verraden voelt, omdat ze hem verteld had dat ze zelf de beschadiging aan de auto gemaakt had (volgens Honecker moet je altijd de waarheid tegen de Vopo spreken) en Luise`s dochter die haar moeder verwijt dat ze tegen de politie liegt om haar vader te dekken (opnieuw Honecker). Leutnant Zimmermann (Riemann) assisteert zijn baas H[KA3]ubner zoals gebruikelijk enthousiast als een trouwe vazal. Aflevering 99 speelt voor de verandering eens in het idyllische middengebergte, ver weg van het gereutel en de smerige walm van tweetakt, en behoort tot de betere afleveringen door zijn mooie camerawerk en de combinatie van muziek (pop/klassiek), theater (opera/operette) en een aardige chantagezaak.
