Maurice Desfassiaux (1886-1956): camera.
Er zijn 5 films gevonden.

Arsène Lupin détective

1937 | Mysterie, Komedie

Frankrijk 1937. Mysterie van Henri Diamant-Berger. Met o.a. Gabriel Signoret, Jules Berry, Suzy Prim en Mady Berry.

Een trouwe bewerking van de roman L'agence Barnett van Maurice Leblanc. Een avontuur van de befaamde gentleman- oplichter, vlot verfilmd door deze vakbekwame en produktieve regisseur en producent. Een van zijn beste films, vooral dankzij het spel in het algemeen en in het bijzonder dat van ene Berry, in een onvergetelijke hoofdrol.

Les nouveaux messieurs

1929 | Zwijgende film

Frankrijk 1929. Zwijgende film van Jacques Feyder. Met o.a. Albert Préjean, Henry Roussel, Gaby Morlay en Charles Barrois.

Romantiek en satire ineen, in deze stomme film over een oude aristocraat en een jonge vakbondsman die strijden om de liefde van een mooie balletdanseres. De kritiek op de Franse politiek - macht corrumpeert, is het centrale thema - leidde in eerste instantie tot een algeheel vertoningsverbod, en later tot hevige censuur. De Belgische regisseur Feyder had zoals zoveel Europese cineasten in die tijd nog voor de uiteindelijke release al zijn toevlucht in Amerika gezocht, maar kwam na weinig succes een aantal jaren later alweer terug.

Un chapeau de paille d'Italie

1928 | Zwijgende film, Komedie

Frankrijk​/​​Duitsland 1928. Zwijgende film van René Clair. Met o.a. Albert Préjean, Marise Maia, Olga Tschechowa, Geymond Vital en Paul Olivier.

Het koetspaard van Fadinard (Préjean) die met Hélène (Maia) op weg is naar een bruiloft vreet onderweg de strooien hoed op van een vrijend paartje (Tschechowa en Vital) en dat leidt tot de nodige complicaties. De verfilming van de muzikale boulevard-klucht met dezelfde titel over ontrouw, huwelijksbedrog, verwisselde personen en misverstanden maakte ex-journalist, toneelspeler René Clair (die in werkelijkheid René Chommette heette) indertijd wereldberoemd als regisseur. Een (ten onrechte dikwijls vergeten) klassieker van de zwijgende film.

Carmen

1926 | Drama

Frankrijk 1926. Drama van Jacques Feyder. Met o.a. Raquel Meller, Louis Lerch, Gaston Modot, Jean Murat en Luis Buñuel.

Don Jos[KA1]e de Lizzarabengoa (Lerch) speelt vals met kaarten en moet het hazepad kiezen. Hij belandt in het leger en klimt op tot kwartiermeester van het regiment van Almanza in Sevilla. Hij moet sigarenmaakster Carmen (Meller) naar de gevangenis begeleiden. Carmen is een innemende schoonheid, een zigeunerin die behoort tot de bende van Dancaire (Vina) die de bergen van Andalusië onveilig maken. Hij is zo weg van Carmen dat hij haar laat lopen en zelf deserteert. Hun romantische relatie eindigt heel tragisch: Don José doodt zijn geliefde. Regisseur Feyder heeft in het scenario naar de beroemde roman van Prosper Mérimée niet veel overgelaten. Hij heeft het verhaal voor de film uitgewerkt tot een dramatische geschiedenis, die nauwelijks te harden is. De film is aan de lange kant, maar wat hem hedentendage interessant maakt, is de volledige restauratie en een geluidsspoor met de oorspronkelijke muziek van de toen 21-jarige componist Ernesto Halffter Esriche, dat uitgevoerd wordt door het Orchestre de Perpignan-Languedoc-Roussillon onder leiding van Daniel Tosi. De muziek werd opnieuw gearrangeerd door François Porcile. De film werd in 2001 gedigitaliseerd door het bedrijf Lobster dat daarin gespecialiseerd is. Het camerawerk is van Maurice Desfassiaux en Paul Parguel.

Paris qui dort

1923 | Experimenteel, Korte film, Sciencefiction

Frankrijk 1923. Experimenteel van René Clair. Met o.a. Henri Rollan, Madeleine Rodrigue, Marcel Vallée, Myla Seller en Charles Martinelli.

Een dolgedraaide wetenschapper brengt met een lichtstraal het leven in Parijs tot stilstand. De stadsbewoners die aan het effect ontsnappen, gaan hun eigen gang. Vroeg, stil science fiction werk heeft niet alleen een intrigerend verhaal, maar ook fraaie beelden van historisch Parijs met een prominente rol voor de Eiffeltoren. Eerste film van de fantasievolle René Clair (1898-1981), die zich zou profileren als avantgardist, gelieerd aan de Dada-beweging. In hetzelfde jaar maakt hij de eveneens korte Entre’acte, een klassieker waar Erik Satie de muziek voor componeerde.