Tino Rossi

Faussaires & assassins

Frankrijk 1997. Drama van Peter Kassovitz. Met o.a. Claude Rich, Daniel Prévost, Catherine Rich, Claude Evrard en Götz Burger.

Va mourire

Frankrijk 1995. Drama van Nicolas Boukhrief. Met o.a. Marc Duret, Jules Nassah, Roland Marchisio, Florence Madec en Georges Blaness.

De gebeurtenissen spelen zich in vier achtereenvolgende dagen af in twee delen. De plaats van handeling: de Franse Rivi[KA2]era tussen Nice en Cannes, Antibes. De tijd: van 31 augustus tot en met 3 september, aan het eind van het vakantieseizoen dus. De personages: een drietal nietsnuttende klaplopers die op de zak van een vriendin leven, een grootmoeder, en de WW als zakcentje gebruiken. Wat ze tekort komen rollen of snollen ze zonder al te kieskeurig te zijn bij elkaar; vooral Duitse toeristes zijn het slachtoffer. Komt op het toneel de oogverblindende Madeleine, de dochter van Maurice (Blaness), een Pied-noir met een armzalig caf[KA1]etje aan de waterkant. Zowel Yoyo (Duret), die zijn vrouw met een koter liet zitten, Marcel (Nassah), een Harki die met zijn familie gebrouilleerd is als Raoul (Marchisio) van Italiaanse origine, hebben een oogje op femme-fatale Madeleine, die hen echter netjes voor haar karretje spant en een bloederige wraakactie tegen de locale gangsterkoning laat ondernemen. Met snelle, soms springerige, maar afwisselende beelden van Jean-Max Bernard wordt dit verhaal vlotjes aan de kijker verteld naar een scenario van regisseur Boukhrief, al moet je niet teveel op details gaan letten. Deze eerste avondvullende speelfilm is aardig, maar zeker niet meer dan dat, al is het Boukhrief niet gelukt zijn gestelde ambitie te vervullen: een stuk Pagnol te maken - gelukkig maar. Een noot voor vrouwelijke kijkers: meer mannelijk bloot dan vrouwelijk bloot! Een pre, misschien?

Ciné Follies

Frankrijk 1977. Komedie van Philippe Collin. Met o.a. Maurice Chevalier, Raimu, Arletty, Jean Gabin en Tino Rossi.

Een interessante, nostalgische compilatiefilm met fragmenten uit Franse komedies en musicals van Maurice Tourneur, Jean Boyer, Christian Jaque, Edmond T. Gréville, Léon Mathot, Jacques Tourneur, Raymond Bernard, maar ook van enkele buitenlandse regisseurs uit de jaren dertig.

Jeu

Frankrijk 1975. Oorlogsfilm van Réginald Gray. Met o.a. Laurent Terzieff, Derk Kinnane, Pascale de Boisson en Claude Aufaure.

Tijdens de Bezetting wordt een Duits officier ingekwartierd in een dorpje. Iedere avond stelt hij de bewoners voor een spelletje Russische roulette te doen. Na twee avonden zijn ze allemaal dood (!!) behalve hij en de pastoor, die hem ziet als een antichrist. Toch speelt deze ook mee, met een vast geloof in de immanente gerechtigheid. Het gevolg is dat hij zichzelf doodt en de officier weer vertrekt. Het is voldoende Terzieff te zien als officier die de duivel vervloekt om de zaal aan het brullen van het lachen te krijgen. Dat was echter geenszins de bedoeling van deze kolderieke en pretentieuze onderneming met ook nog de muziek van Tannhauser! Tot nu de enige film van deze regisseur maar de vraag is of dat erg is. Ook bekend als LE PASSANT.

Une drôle de bourrique

Frankrijk 1970. Romantiek van Jean Canolle. Met o.a. Jean Lefebvre, Eliane Mazel, Jacques Astoux en Tino Rossi.

Een melige folkloristische Franse komedie gesitueerd op Corsica. Een eeuwenoude vete tussen twee dorpen wordt opgelost als twee jonge mensen uit de verschillende clans verliefd worden op elkaar. Totaal waardeloos. Het scenario is van Pierre Pasquini en regisseur Conolle. Het camerawerk is van Pierre Petit. Ook bekend als L'ÂNE DE ZIGLIARA.

Tourments

Frankrijk 1954. Drama van Jacques Daniel-Norman. Met o.a. Tino Rossi, Blanchette Brunoy, Claudy Chapeland, Jacqueline Porel en Louis de Funès.

Het gezin van een zanger adopteert een jongetje, maar zijn boosaardige moeder probeert hem weer terug te krijgen. Een sentimenteel en zeer geijkt plot, opgebouwd rond de liederen van Tino Rossi. Een sentimentele en zeer conventionele film met een onpersoonlijke regie. Eén opmerkelijk feit: De Funès in zijn tweede rol, in een tijd dat hij nog niet zo bekend was.

Si Versailles m'était conté

Frankrijk 1953. Historische film van Sacha Guitry. Met o.a. Michel Auclair, Jean-Pierre Aumont, Jean-Louis Barrault, Bourvil en Gino Cervi.

De geschiedenis van het paleis van Versailles, verteld van de bouw onder Lodewijk XIII tot en met 1919 als het in de feestroes na WO-I een toeristenattractie is geworden. Dit luxueus opgezet fresco haalt zoveel anekdotes uit het leven van diverse vorsten overhoop dat in de vluchtigheid de ironie van Guitry's eerdere, verwante films grotendeels verloren gaat en alleen een fraai aangeklede presentatie van bijna alle Franse acteurs en actrices overblijft.

Marlène

Frankrijk 1949. Musical van Pierre Hérain. Met o.a. Tino Rossi, Micheline Francey, Lily Fayol, Lilia Vetti en Mathilde Casadesus.

Een zanger doet zich voor als detective. Hij wil weten wat de motieven achter de moord op een beroeps priv é-detective zijn, die in een nachtclub plaatsvond. Zo ontmoet hij de mooie Marlène, die hem helpt bij zijn opdracht. U raadt het al: dit bedenksel is een voorwendsel om Tino Rossi een liedje te kunnen laten kwelen. Knap geregisseerde film, aardig om naar te kijken voor wie van suikerzoet houdt!

La belle meuniere

Frankrijk 1948. Marcel Pagnol. Met o.a. Tino Rossi en Jacqueline Pagnol.

Een zanger doet zich voor als detective. Hij wil weten wat de motieven achter de moord op een beroeps priv é-detective zijn, die in een nachtclub plaatsvond. Zo ontmoet hij de mooie Marlène, die hem helpt bij zijn opdracht. U raadt het al: dit bedenksel is een voorwendsel om Tino Rossi een liedje te kunnen laten kwelen. Knap geregisseerde film, aardig om naar te kijken voor wie van suikerzoet houdt!

La Belle meunière

Frankrijk 1948. Komedie van Marcel Pagnol. Met o.a. Tino Rossi, Jacqueline Pagnol, Raoul Marco, Lilia Vetti en Raphaël Patorni.

`Muzikale plattelandskomedie` volgens Pagnol. `Een nachtmerrie` volgens Andr[KA1]e Bazin. Pagnol heeft in ieder geval z`n nek uitgestoken bij de verfilming van dit herderverhaal uit de 18e eeuw naar liederen van Schubert waaronder [KL]La belle meuni[KA2]ere[KLE][KLE] maar ook veel andere (niet, op de eerste plaats de afgezaagde [KLE]Serenade[KLE] van Tino Rossi). Dit heeft geleid tot een uitzonderlijk onbeduidende film die gedraaid is in kleur volgens het proc[KA1]ed[KA1]e `Rouxcolor` (de naam is afgeleid van de ontdekkers, de gebroeders Roux). Het proced[KA1]e bleek onbruikbaar voor de bioscoop: er waren vier projectieapparaten nodig die gelijktijdig werkten en ieder een verschillend plaatje projecteerden. De film is een mislukking. Tony Aubin heeft de muziek van Schubert gearrangeerd (werkelijk!). Als we hieraan Tino Rossi in de hoofdrol toevoegen is er weinig fantasie nodig om het resultaat voor te stellen.

Deux Amours

Frankrijk 1948. Musical van Richard Pottier. Met o.a. Simone Valère, Louise Sylvie, Jeanne Fusier-Gir, Geneviève Morel en Christiane Barry.

Een lichte, komische operette, op maat gemaakt voor Rossi, die hier een dubbelrol voor zijn rekening neemt. Twee broers wonen in een dorpje en ruzi[KA3]een om hetzelfde meisje. De een is een briljante amateurzanger (hier is Rossi geheel zichzelf), de ander verdwijnt als clown in een reizend circus omdat hij minder begiftigd is (Rossi is hier onverteerbaar). Een film die alleen te pruimen is voor liefhebbers van dit soort gezang (er blijft weinig anders over...)

Le Chanteur inconnu

Frankrijk 1947. Avonturenfilm van André Cayatte. Met o.a. Tino Rossi, Maria Mauban, Lilia Vetti, Jacqueline Dumonceau en Raymond Bussières.

De niet te stuiten weg naar de muzikale top van Rossi (pardon, van een 'Portugese visser'). Deze zanger van smartlappen raakt ook nog verstrikt in een avontuur vol wraak. Helaas is er in dit scenario geen plaats voor beide. Rossi is te verdragen als hij zijn mond dichthoudt! Een oubollig werkje, deze film van André Cayatte, een van zijn eerste en tevens een van zijn slechtste.

Sérénade aux nuages

Frankrijk 1946. Komedie van André Cayatte. Met o.a. Jacqueline Gauthier, Tino Rossi, Pierre Larquey, Jacques Louvigny en Noël Roquevert.

Dit verhaal over een zanger die incognito in een kasteel komt van een geruïneerde eigenaar, een verborgen schat zoekt en uiteindelijk met de dochter van de kasteelheer trouwt is op maat gemaakt voor Rossi. Moeilijk om een vaker gebruikt scenario te vinden! Jacques Natanson en Georges Wakhéwitch, respectievelijk dialogenschrijver en decorbouwer proberen de brokstukken te redden met behulp van Larquey en Roquevert. Resultaat: de film is te verdragen zolang Rossi zijn mond niet opendoet. Maar helaas...

Le Gardien

Frankrijk 1946. Drama van Jean de Marguenat. Met o.a. Lilia Vetti, Tino Rossi, Loleh Bellon, Catherine Fonteney en Jenny Hélia.

Bewerking van de roman [KL]Le roi de Camargue[KLE] van de geheel vergeten Jean Aicard van de Acad[KA1]emie Fran[KA10]caise. Van dit boek, geschreven door Jacques de Baroncelli in 1934, was al een film zonder geluid gemaakt evenals een andere, gelijknamige film. Degene die hier wordt besproken is van veel minder belang dan het genoemde oude boek, want het is maatwerk ten behoeve van de nietszeggende en stroperige Tino Rossi. Jean de Marguenat (1893-1956) was de allerbeste in het creëren van een bepaald soort Franse cinema die toen in de mode was. Een illustratie van de Bijbelse woorden 'Ge zijt stof en tot stof zult ge wederkeren...'

Destins

Frankrijk 1946. Drama van Richard Pottier. Met o.a. Tino Rossi, Micheline Francey, Marcelle Géniat, Gabrielle Fontan en Armand Bernard.

Deze zeer onwaarschijnlijke smartlap gaat over twee broers, die elkaars dubbelganger zijn. De een is de held van het verhaal en een succesvol zanger (driemaal raden wie deze rol speelt!) en de ander is de booswwicht (driemaal raden...!). Uiteraard komt alles op z'n pootjes terecht. De onnozelheid druipt van deze film af, die op het lijf geschreven is van Rossi. Een van de slechtste films van Pottier.

Fièvres

Frankrijk 1942. Drama van Jean Delannoy. Met o.a. Tino Rossi, Madeleine Sologne, Jacqueline Delubac, Ginette Leclerc en Jacques Louvigny.

Vrouw van zanger met veel succes houdt fatale ziekte voor hem verborgen, maar zijn slippertje met directrice van platenmaatschappij versnelt haar aftakeling. Uit schuldbesef geeft zanger carrière op en hij trekt zich terug op platteland waar boerenmeisje hem nieuwe levensmoed geeft. Muzikale smartlap is op maat gemaakt voor Rossi die als acteur niet tegen rol is opgewassen, maar tegenspel in de juiste toon krijgt.

Naples au baiser de feu

Italië​/​​Frankrijk 1936. Drama van Augusto Genina. Met o.a. Viviane Romance, Tino Rossi, Michel Simon, Mireille Balin en Marcel Dalio.

Een avonturierster zoekt in Napels clandestien toevlucht bij een kerkorganist en verleidt niet alleen hem, maar ook zijn zingende vriend, die al degelijk verloofd is. Zowel tussen de verloofden als de beide vrienden dreigt alles mis te gaan, tot de vrouw afreist om elders haar heil te zoeken. Dit vooroorlogs succes heeft de jaren niet doorstaan en komt nu vooral belachelijk over. Ook het weerzien met de idolen van weleer roept overwegend vraagtekens op over de redenen van hun succes.

Marinella

Frankrijk 1936. Musical van Pierre Caron. Met o.a. Tino Rossi, Yvette Lebon, Cinda Glenn, Albert Duvaleix en Pierre Juvenet.

Een luchtig scenario dat als voorwendsel dient om de stem van Tino Rossi te kunnen laten horen, wiens eerste film dit was. Pierre Caron had als regisseur verder weinig inbreng. Een spektakelstuk dat alleen draaglijk zal zijn voor de Tino Rossi-fans die, zo vrezen we, echter steeds meer in aantal afnemen.

Au son des guitares

Frankrijk 1936. Musical van Pierre-Jean Ducis. Met o.a. Tino Rossi, Nita Raya, Monique Rolland en Paul Azaïs.

Een Corsicaanse visser wordt verliefd op een Parijse toeriste die hij naar haar woonplaats volgt. Hij raakt het spoor bijster en als hij haar weer vindt, stuurt ze hem terug naar zijn visnetten en jeugdvriendin. Het zouteloze scenario is alleen aanleiding om Rossi het Corsicaanse succesrepertoire te laten zingen, voor het overige valt er aan het acteren en de regie niets te beleven.

Justin de Marseille

Frankrijk 1935. Drama van Maurice Tourneur. Met o.a. Antonin Berval, Alexandre Rignault, Gislaine Bru, Pierre Larquey en Line Noro.

De leider van een gangsterbende in Marseille komt op voor misdeelden en verdrukten en geniet daardoor aanzien, dat nog versterkt wordt als hij een corrupte rivaal heeft gedood. De schildering van het 'milieu' is vooral interessant omdat de film in de periode zelf is gemaakt en zich daardoor onderscheidt van latere, terugblikkende misdaadfilms. Sfeervolle regie en warmhartig sentiment. Gastrol van het (toen nog zeer jeugdig) zangidool Tino Rossi.

Les nuits moscovites

Frankrijk 1934. Drama van Alexis Granowsky. Met o.a. Annabella, Harry Baur, Pierre Richard-Willm, Spinelly en Germaine Dermoz.

1916. WO I woedt in alle hevigheid. In een militair hospitaal in Moskou leert verpleegster Natacha Kovrine (Annabella) kapitein Ignatoff (Richard-Willm), een jonge officier kennen, die gewond is. Ze worden verliefd, maar ze is al verloofd met de veel oudere, maar rijke graanhandelaar Piotr Brioukow (Baur). Als Ignatoff begrijpt dat ze aan een ander toebehoort, verdwijnt hij geruisloos. Later wordt kapitein Ignatoff beschuldigd van spionage, maar de ridderlijke getuigenis van Brioukow redt hem van de strop. Een melodrama van jewelste, dat alleen nog maar interessant is vanwege de prachtige decors van André Andrejew en zeker niet vanwege het scenario van Hermann Kosterlitz die de pulproman van Pierre Benoit bewerkte. Het camerawerk was in handen van Franz Planer en Louis Née, en oogt nog steeds zeer goed. Baur was beslist niet in topvorm. Er werd tegelijkertijd een Engelstalige versie gedraaid onder de regie van Anthony Asquith met eveneens Baur, die zijn eigen rol speelde, Laurence Olivier, Penelope Dudley Ward en Robert Cochran. Deze film kwam in Engeland uit onder de titel MOSCOW NIGHTS en in Amerika als I STAND CONDEMNED.