Alain Jomy

Il n'y a pas d'amour sans histoires

Frankrijk​/​​België 1998. Drama van Jérôme Foulon. Met o.a. Clémentine Célarié, Jordan Santoul, Claudine Wilde, Xavier Rothmann en Emilie Delaunay.

Un taxi dans la nuit

Frankrijk​/​​Italië 1997. Thriller van Alain-Michel Blanc. Met o.a. Fabienne Babe, Remo Girone, Jean-Yves Berteloot, Jean-Pierre Malo en Patrick Raynal.

Oranges amères

Italië​/​​Frankrijk​/​​Spanje 1997. Komedie van Michel Such. Met o.a. Sabrina Ferilli, Clara Bellar, Lilah Dadi, Bruno Todeschini en Raoul Billerey.

Le garçon d'orage

Frankrijk 1997. Drama van Jérôme Foulon. Met o.a. Daniel Russo, Vincent Lecœur, Véronique Silver, François Berléand en Marie Pillet.

Un été brûlant

Rusland​/​​Frankrijk​/​​Zwitserland 1995. Historische film van Jérôme Foulon. Met o.a. Claude Rich, Matthieu Rozé, Anne Roussel, Hélène de Fougerolles en Hélène Roussel.

Rusland 1905. De achttien-jarige Alexandre (Roz[KA1]e) is gezakt voor zijn eindexamen. Hij moet voor straf de zomervakantie doorbrengen bij zijn vader, graaf Ivan Petrov (Rich), op het buitenverblijf aan de Krim. Zo`n straf is dat ook weer niet, want tante Elena (H[KA1]el[KA2]ene Roussel) komt ook met haar twee knappe dochters Katia (Anne Roussel) en Natacha (De Fougerolles). Alexandre is heimelijk verliefd op zijn nicht Katia, maar krijgt tot zijn ontsteltenis te horen dat ze zich gaat verloven met Nicolai (Duléry). Na een tijdje begrijpt Alexandre dat het huwelijk geregeld werd door zijn vader, die al drie jaar de minnaar is van Katia. Een sfeervol beeld van de Russische aristocratie kort voor het uitbreken van de Russische revolutie. Opvallend is vooral de leegheid van het bestaan van de adel, die blijkbaar niets anders te doen heeft dan intrigeren. Rich domineert moeiteloos het beeld, maar de andere hoofdrollen leveren ook prima werk. Het scenario van Pascal Lainé, Laurent Dussaux, Rich en regisseur Foulon is gebaseerd op een roman van Eduard von Keyserling. Prachtige, nostalgisch stemmend camerawerk op locatie van Valéry Martynov.

R.G. : Goupil voit rouge

Frankrijk 1993. Misdaad van Jean-Claude Missiaen. Met o.a. Victor Lanoux, Jean-Pierre Kalfon, Jacques Penot, Jean-Claude Vouillaud en Stéphanie Marie.

De directeur van een succesvolle platenfirma (Kalfon) heeft zijn petekind (Marie) en zijn beschermeling (Robert) uitgenodigd om de eerste paasdag bij hem op het platteland door te brengen. Die dag kent een dramatisch verloop: de jongeman en het dochtertje van de platenbaas worden door een onbekende ontvoerd. Goupil (Lanoux), de vader van de protégé, is ervan overtuigd dat de kidnappers het op hem gemunt hebben. Getroffen in zijn vaderliefde lanceert Goupil zich met gebogen hoofd in een reeks dolle en vruchteloze strafexpedities. Ongeloofwaardig scenario van Jacques Robert en Lanoux zelf, die beter zou moeten weten. De in 1989 gestarte serie liep in 1993 op zijn eind. Mono.

Le Namouic

Frankrijk 1993. Drama van Gilles Capelle. Met o.a. Philippe Briant, Philippe Deru, Joël Le Floch, Alain Le Berré en Gwennola Bothorel.

Er heerst een malaise in de Bretoense visserij. Yann Cadoret (Briant) en Moineau (Deru), die nog op ouderwetse manier met het net vissen, ondervinden de gesel van de crisis aan den lijve. Overladen met schulden kunnen ze er niet onderuit dat hun schepen aangeslagen worden. Dank zij het doorzettingsvermogen van hun echtgenotes en de solidariteit van hun collega's vinden ze hun vechtlust terug en als een phoenix herrijzen ze uit hun faillissement. Een filmische hulde aan de moed van de Bretoense vissers en de eendracht die onder hen bestaat. Om het geheel nog authentieker te maken werd beroep gedaan op echte leden van de visserijvloot, zoals de vier hoofdacteurs, die de moeilijkheden zelf meegemaakt hebben. Dit is echter tevens het zwakke punt van de film die wel lijdt onder hun gebrek aan professioneel acteertalent. Het scenario werd geschreven door Jacques Espagne en Capelle. Dominique Chapuis tekende voor de fotografie.

Les eaux dormantes

Frankrijk​/​​Portugal 1992. Thriller van Jacques Tréfouel. Met o.a. Philippe Caroit, Marie Adam, Danièle Delorme, Michel Galabru en Ludmila Mikaël.

Caroit is arts. Na een verblijf van drie jaar in Cambodja, keert hij terug naar het ouderlijk huis in de Franse provincie. Hij was ooit vertrokken om Mika[KA3]el te vergeten, want zijn ouders waren er tegen dat hij met haar omging. Op anomieme wijze wordt hij erop attent gemaakt dat zijn vader onder geheimzinnige omstandigheden is verdwenen. Zijn moeder met wie hij een niet al te beste verhouding heeft, zwijgt in alle talen en van zijn mentaal gehandicapte zuster wordt hij ook al niet wijzer. Het oudere echtpaar dat de huishouding regelt, doet alsof zij van niets weten. In een bedrukte stemming zoekt hij Mika[KA3]el toch weer op zonder dat hij beseft dat zijn visite haar fataal wordt. Ook de bediende, Galabru legt het loodje. Langzaam maar zeker krijgt Caroit door wie de dader is, maar dan zit hij in de val. Komische mysteriefilm, die mank gaat aan een gebrek aan actie en een overdosis aan dialoog (van Jacques Santamaria). Het scenario van Yves Ellena en Jacques Santamaria is gebaseerd op de roman van het beroemde schrijversduo Pierre Boileau en Thomas Narcejac. Het camerawerk is van Elso Roque.

L'accompagnatrice

Frankrijk 1992. Drama van Claude Miller. Met o.a. Romane Bohringer, Richard Bohringer, Elena Safonova, Claude Rich en Samuel Labarthe.

Miller heeft de gebeurtenissen in de roman van Nina Berberova verplaatst naar het bezette Parijs van 1942. Centraal staat de aantrekkingskracht die een mooie, jonge zangeres op een adolescente uit een bescheiden milieu uitoefent. Als talentvol pianiste wordt zij de begeleidster van eerstgenoemde. Hoewel Miller laat merken niet wezenlijk geraakt te zijn door het onderwerp, herkent de kijker zijn muziek en vakmanschap, als het gaat om het vastleggen van een blik, een traan of een gebaar, niet onder woorden te brengen gevoelens en de ingehouden confrontaties tussen de personages. De uitstekende acteursregie dwingt bewondering af. Een opmerkzame vertolking van Richard Bohringer en Safonova. Romane Bohringer is een ware ontdekking. Scenario van Miller en Luc Beraud. Camerawerk van Yves Angelo.

Un ballon dans la tête

Frankrijk​/​​Portugal 1991. Drama van Michaëla Watteaux. Met o.a. Diane Bellego, Gilles Ségal, Robinson Stévenin, Andréa Ferréol en Sarah Bertrand.

Lissabon in de jaren 1960 gaat gebukt onder de dictatuur van Salazar. De tien-jarige Stévenin droomt ervan ooit profvoetballer te worden, maar het leven verloopt niet zoals hij het wenst. Zijn broer, Rozé wordt gezocht door de politie omdat hij actie voert tegen de dictator. Hij ziet zich gedwongen naar Frankrijk te vluchten. Als zijn depressieve moeder wordt opgenomen, wordt de jongen naar het platteland gestuurd naar een ver familid, Ferreol, dat hij nauwelijks kent. Aangrijpend portret van een jongen die opgroeit in een politiek verstoord land in een verziekte omgeving. Van het universum van de volwassenen begrijpt hij niets, maar hij heeft er psychisch wel onder te lijden. Zijn enige uitweg is de voetbal. Sentimenteel scenario van Watteaux, Dominique Dreger en Carlos Saboga probeert relatie tussen politiek en emotie te tonen, maar vervalt in zoetsappigheid. In beeld gebracht door Mario Barroso.

Picture Perfect

Canada​/​​Frankrijk 1991. Thriller van Jean-Claude Missiaen. Met o.a. Catherine Wilkening, Mark Hamill, Jean-Pierre Malo, Michael Goldman en Jesse Joe Walsh.

Fotograaf Hamill legt in Parijs een schietpartij op de gevoelige plaat vast en raakt met mannequin Wilkening verwikkeld in een spionage-affaire. Onderhoudende, maar behoorlijke voorspelbare achtervolgings-suspense. Gary Freedman en David Preston penden het scenario in elkaar, terwijl Jean-Claude Vicquery de plaatjes schoot.

Six crimes sans assassin

Frankrijk 1990. Misdaad van Bernard Stora. Met o.a. Jean-Pierre Marielle, Fabrice Luchini, Etienne Chicot, Thierry Gimenez en Patrick Bonnel.

Een verfilming van de roman van Pierre Boileau rond een tweevoudige moord in 'een afgesloten kamer'. Stora heeft niets van zijn persoonlijkheid verloren sinds zijn overstap naar de televisie. Een troebele atmosfeer en bizarre, angstige personages wier gewone leventje plotseling in de war wordt gestuurd door allerlei mysterieuze gebeurtenissen. Een beklemmende sfeer en nauwelijks merkbare overgangen van de bestaande naar een niet bestaande wereld. Kortom, een geslaagde film in een moeilijk genre.

La petite voleuse

Frankrijk 1988. Drama van Claude Miller. Met o.a. Charlotte Gainsbourg, Didier Bezace, Raoul Billerey, Chantal Banlier en Nathalie Cardone.

François Truffaut bedacht ooit een tweede, vrouwelijke hoofdpersoon voor zijn Les 400 coups, maar liet haar toch maar weg omdat de film dan te vol zou worden. Na zijn dood maakte regisseur Miller als ode aan zijn gestorven makker een film over haar. De zestienjarige Janine Castang (Gainsbourg) is een wilde meid die na schooltijd haar dagen vult met het jatten van kleding en sigaretten. Ze ontmoet een echtpaar dat haar opneemt, maar de relatie loopt spaak. Millers portret van een angry young woman haalt het niet bij Truffaut, maar Gainsbourg speelt wel een heel sterke rol.

L'effrontée

Frankrijk 1985. Drama van Claude Miller. Met o.a. Charlotte Gainsbourg, Clothilde Baudon, Julie Glenn, Jean-Claude Brialy en Bernadette Lafont.

Charlotte Gainsbourg was slechts dertien jaar oud toen regisseur Claude Miller zijn vrienden Serge Gainsbourg en Jane Birkin ('Je t'aime... moi non plus') vroeg of hun dochter de hoofdrol wilde spelen in zijn - naar later bleek - wonderschone opgroeifilm L'effrontée. Pa en ma gingen gelukkig akkoord en zo kon het gebeuren dat de ontwapenend timide tiener een jaar later in tranen en verscholen achter haar karakteristieke lokken de César voor meest veelbelovende actrice in ontvangst mocht nemen. Een betoverende combinatie van vorm en inhoud.

Les Filles de Grenoble

Frankrijk 1981. Erotiek van Joël Le Moign. Met o.a. Zoé Chauveau, André Dussollier, Steeve Kalfa, Patrick Lafani en Serge Martina.

Bewerking van de roman van Paul Lefèvre rond een affaire die destijds de tongen danig in beweging bracht. Souteneurs hadden in de buurt van Moirans hun prostituées mishandeld. Voor Joël Le Moign een voorwendsel om een film vol corruptie, geweld, seks en sadisme te maken en voyeurs aan hun trekken te laten komen.

La Petite sirène

Frankrijk 1980. Drama van Roger Andrieux. Met o.a. Philippe Léotard, Laura Alexis, Evelyne Dress, Marie Dubois en Marianne Winquist.

Een grapje van een automonteur doet een 14-jarig meisje geloven dat hij verliefd op haar is, waarna ze hem van zijn verloofde weet te ontvreemden en hem steeds méér inspint in haar droom waarin hij de sprookjesprins is. Het goede spel van de hoofdrollen weegt onvoldoende op tegen het schematische scenario en het prozaïsch uitleggerige commentaar op de geluidsband, dat elk romantisch mysterie uitsluit. Het meisje wordt geïnspireerd in de bioscoop door L'HISTOIRE D'ADELE H., waarmee de regisseur een uiterst onvoordelige vergelijking binnenhaalt, omdat hij van de liefdesobsessie niet méér maakt dan een vlotte parodie.

Anthracite

Frankrijk 1980. Drama van Edouard Niermans. Met o.a. Bruno Cremer, Jean-Pol Dubois, Jenny Clève, Jean Bouise en Jerôme Zucca.

Een jezuïeten-internaat anno 1952. Contact tussen gevoelige leerling en idealistische priester-leraar wordt in bekrompen milieu verdacht en onmogelijk gemaakt. Sobere en sombere variant op al vaker vertoond thema, maar toch veelbelovend regiedebuut van toneelacteur Niermans.

Haine

Frankrijk 1979. Drama van Dominique Goult. Met o.a. Klaus Kinski, Maria Schneider, Patrice Melennec, Evelyne Bouix en Katia Tchenko.

Een motorrijder arriveert in een dorpje waar kort tevoren een andere motorrijder een misdaad met dodelijke afloop heeft gepleegd. Ondanks gebrek aan bewijs probeert de bevolking hem te doden tijdens achtervolgingen; hij ontkomt steeds, tot hij tenslotte toch gelyncht wordt. Ondanks onhandigheden in opbouw en vormgeving en de eentonig wordende motorachtervolgingen weet de debuterende regisseur de latente tot exploderende haat een sfeervolle beklemming mee te geven en Schneider - als een andere outcast die Kinski opvangt - tot opmerkelijk spel te inspireren.

Dites-lui que je l'aime

Frankrijk 1977. Thriller van Claude Miller. Met o.a. Gérard Depardieu, Miou-Miou, Jacques Denis, Dominique Laffin en Claude Piéplu.

Een eenzame fabrieksarbeider blijft geobsedeerd door zijn inmiddels getrouwde jeugdliefde en moeder van een kind. Hij schrijft haar en belt haar nog regelmatig. De jonge buurvrouw in zijn pension is in stilte verliefd op hem en wordt het slachtoffer van zijn opgekropte frustraties. De film offert thriller-elementen van Patricia Highsmith's Sweet Sickness aan romantische bezetenheid en maakt die treffend waar, tot aan het ontsporende einde. Opmerkelijke, tegendraadse rollen van Depardieu en Miou-Miou. Het scenario is van Miller en Luc Béraud. Het camerawerk is van Pierre Lhomme.

La meilleure façon de marcher

Frankrijk 1976. Drama van Claude Miller. Met o.a. Patrick Dewaere, Patrick Bouchitey, Christine Pascal, Claude Piéplu en Marc Chapiteau.

Elegante debuutfilm van Claude Miller, de Nouvelle Vague-cineast die op vier april 2012 op zeventigjarige leeftijd overleed. In zijn 'De beste manier om te lopen' verkent de voormalig assistent van François Truffaut mannelijke seksualiteit aan de hand van twee begeleiders van een zomerkamp voor jongens. Bouchitey speelt de aanvankelijke timide figuur, Dewaere (1947-1982) is de doorsnee macho die de hartstocht van Bouchitey omhelst en tegelijkertijd veracht. Miller vertelt een sterk verhaal maar weet vanwege gebrek aan verdieping van de personages en hardhandige regie niet echt te boeien.

Ce que savait Morgan

Frankrijk 1974. Drama van Luc Béraud. Met o.a. Rufus, Olivier Haccard, Anouk Ferjac, André Falcon en Jean-Pierre Bisson.

Bewerking van de novelle The Pupil van Henry James. Het is niet eenvoudig de wereld van James op film over te brengen. Het lukt Luc Béraud door er een persoonlijk werk van te maken, dat ingetogen en geraffineerd is en getuigt van een grote gevoeligheid, waaraan de dialogen van Marguerite Duras en het spel van de kleine Oliver Haccard bijdragen. De - helaas - maar korte duur van dit meesterwerk, toegeschreven aan een succesvol voormalig assistent en scenarioschrijver, verleent deze film iets vertrouwelijks.