Giorgio Moroder

Pepolino und der Schatz der Meerjungfrau

Duitsland 2000. Animatie van Manfred Korytowski.

Modulations

Verenigde Staten 1998. Documentaire van Iara Lee. Met o.a. Afrika Bambaataa, Alec Empire, Prodigy en Giorgio Moroder.

Modulations

Verenigde Staten 1998. Documentaire van Iara Lee. Met o.a. Afrika Bambaataa, Alec Empire, Alvin Toffler, Armand Van Helden en Arthur Baker.

Die unendliche Geschichte II

Verenigde Staten​/​​Duitsland 1990. Familiefilm van George Miller. Met o.a. Kenny Morrison, Jonathan Brandis, Clarissa Burt, Martin Umbach en John Wesley Shipp.

Voor de tweede keer gaat Bastian Bux op reis in het land Phantásien. Met zijn vriend Atreju beleeft hij opwindende avonturen in zijn strijd tegen de slechte tovenares Xayide. Nieuwe spelers, nieuwe regisseur. Kosten noch moeite zijn gespaard bij het maken van deze vervolgfilm, naar het succesvolle boek van Michael Ende. Niet veel aan, hoewel kinderen misschien nog gefascineerd zullen raken door de dierenfiguren. Waarschijnlijk komt er op dit punt toch een eind aan het verhaal, en veel sneller dan de makers konden bevroeden. Scenario van Karin Howard. Camerawerk van David Connell. Ook bekend als: THE NEVER ENDING STORY II: THE NEXT CHAPTER.

Let It Ride

Verenigde Staten 1989. Komedie van Joe Pytka. Met o.a. Richard Dreyfuss, David Johansen, Teri Garr, Allen Garfield en Ed Walsh.

Dreyfuss en Johansen trachten een fortuin te vergaren op de paardenraces in Florida. Debuutfilm van ex-clipregisseur Pytka (van o.a. Michael Jackson`s [KL]Dirty Diana[KLE]). Verschrikkelijk zwak scenario naar de roman [KL]Good Vibes[KLE] van Jay Cronly. Een volledige mislukking hoewel het tempo vlot is; slechts Tilly is met haar adembenemende lichaam en sexy kledij (maar met onbeduidend stemgeluid) het bekijken waard. Nancy Dowd die het scenario schreef, liet haar naam op de aftiteling veranderen in een pseudoniem om verdere verlegenheid te voorkomen. David Johansen heet in werkelijkheid Buster Pointdexter.

Mamba

Italië 1988. Thriller van Mario Orfini. Met o.a. Trudie Styler, Gregg Henry en Bill Mosley.

Italiaanse productie met een Amerikaans uiterlijk, die een opmerkelijk evenwicht weet te behouden tussen griezelige spanning en humor. Het verhaal, gefilmd in de V.S., gaat over een wraakzuchtige man die een gifslang koopt en deze genetisch manipuleert om daarmee zijn van hem vervreemde echtgenote te vermoorden, die in een huis buiten L.A. woont. De acteurs zijn redelijk, de muziek van Giorgio Moroder is uitstekend. Deze film is een geslaagd samengaan van Italiaanse techniek en Amerikaanse smaak. Het scenario is van Lidia Ravera en regisseur Orfini. Het camerawerk is van Dante Spinotti. Ook bekend als FAIR GAME.

Over the Top

Verenigde Staten 1987. Drama van Menahem Golan. Met o.a. Sylvester Stallone, Robert Loggia, Susan Blakely, David Mendenhall en Rick Zumwalt.

Van de kleerkast achter Rocky en Rambo en de regisseur/producent van talloze domme maar effectieve knokfilms zou je een vermakelijke testosteronrit mogen verwachten, maar Over the Top is verbijsterend suf. Geen wonder, gezien de thematiek: Stallone is een trucker die zich opmaakt voor het wereldkampioenschap... armpje drukken. Intussen geeft hij zijn twaalfjarige zoon adviezen als: 'De wereld komt je niet tegemoet, je moet grijpen wat je grijpen kunt.' Stallones mimiek neemt in de onvermijdelijke wedstrijdfinale indrukwekkende vormen aan, dat wel.

The NeverEnding Story

Duitsland​/​​Verenigde Staten 1984. Fantasy van Wolfgang Petersen. Met o.a. Barret Oliver, Drum Garrett, Noah Hathaway, Tami Stronach en Gerald McRaney.

Klassieke fantasyfilm, kundig geregisseerd door Wolfgang Petersen, de man die in 1981 zijn sporen verdiende met Das Boot. Buitenbeentje Bastian (Barret Oliver) - strenge vader, overleden moeder, opgejaagd door pestkoppen - 'leent het titelboek uit een stoffige boekhandel. Op de zolder van zijn school wordt hij letterlijk het verhaal ingezogen, een verhaal over de jonge held Atreyu die het rijk Fantasia verdedigt tegen het vervaarlijke Niets. The NeverEnding Story kan, ondanks de papier-maché effecten en de gedateerde muziek nog decennia mee. Gebaseerd op de eerste helft van het boek Die Unendliche Geschichte van Michael Ende. Inferieure vervolgfilms in 1990 en 1994.

Electric Dreams

Verenigde Staten​/​​Verenigd Koninkrijk 1984. Komedie van Steve Barron. Met o.a. Lenny von Dohlen, Virginia Madsen, Maxwell Caulfield, Bud Cort en Don Fellows.

Een jonge architect schaft een home-computer aan, en noemt hem op speelse wijze Edgar. De computer blijkt zich na enige tijd tot een ware tiran te ontwikkelen en het (liefdes-)leven van zijn baas volledig te gaan beheersen. Door de melige humor en het broodmagere verhaal is er alleen voor hen, die alles aan en om een computer leuk vinden, nog iets te genieten. Barron is van huis uit regisseur van videoclips en dat is te zien en te horen (Culture Club, Heaven 17). Later zou hij de succesfilm TEENAGE MUTANT HERO TURTLES gaan maken. Om die reden wordt deze jeugdzonde nog weleens van de plank gehaald. Het scenario is van Rusty Lemorande. Het camerawerk is van Alex Thomson.

Scarface

Verenigde Staten 1983. Misdaad van Brian De Palma. Met o.a. Al Pacino, Steven Bauer, Michelle Pfeiffer, Mary Elizabeth Mastrantonio en Robert Loggia.

De Palma en scenarist Oliver Stone kregen destijds kritiek te verduren vanwege het gewelddadige karakter van deze film over een Cubaanse vluchteling die in Miami een drugsimperium opbouwt. Ter illustratie: het woord 'fuck' wordt 206 keer gebezigd, een record in die tijd. Maar Scarface is vooral een tragisch drama over een nauwelijks sympathieke man ('Make way for the bad guy'), die zich blindelings laat leiden door zijn visie op de Amerikaanse Droom: eerst geld, dan macht, dan vrouwen. Tony Montana krijgt het uiteindelijk allemaal, maar neemt niet de moeite ervan te genieten. Pacino is perfect op zijn plek te midden van een uitstekende cast onder wie Pfeiffer.

Flashdance

Verenigde Staten 1983. Drama van Adrian Lyne. Met o.a. Jennifer Beals, Michael Nouri, Lilia Skala, Sunny Johnson en Kyle T. Heffner.

De achttienjarige Alex (Beals) werkt overdag als lasser. 's Avonds werkt ze als ondeugende danseres in een nachtclub in Pittsburgh. Het liefst zou ze een serieuze balletdanseres worden. Maar is dat wel weggelegd voor een meisje uit de werkende klasse? Aardige dansfilm, met leuke liedjes, waaronder de hit 'What a Feeling', en een frisse hoofdrolspeelster. Indertijd goed bezocht in de bios maar verguisd door veel critici. In 1993 speelde Beals zichzelf in Nanni Moretti's luchtige drieluik Caro diario. Regisseur Lyne zou later films als Nine 1/2 Weeks en Unfaithful maken.

D.C. Cab

Verenigde Staten 1983. Komedie van Joel Schumacher. Met o.a. Adam Baldwin, Charlie Barnett, Irene Cara, Max Gail en Gloria Gifford.

Over het geheel aardige, zij het wat losjes in elkaar zittende, komedie over een taxibedrijf in Washington dat wordt beheerd door een stelletje minkukels, dat zich op de juiste momenten echter weet te redden. Na een paar coupures door tv- censors zou deze film geknipt zijn voor kinderen. Scenario van Schumacher. Ook bekend als STREET FLEET.

Egymasra nezve

Hongarije 1982. Drama van Karoly Makk. Met o.a. Jadwiga Jankowska-Ciéslak en Grazijna Szapoliwska.

Over het geheel aardige, zij het wat losjes in elkaar zittende, komedie over een taxibedrijf in Washington dat wordt beheerd door een stelletje minkukels, dat zich op de juiste momenten echter weet te redden. Na een paar coupures door tv- censors zou deze film geknipt zijn voor kinderen. Scenario van Schumacher. Ook bekend als STREET FLEET.

Cat People

Verenigde Staten 1982. Horror van Paul Schrader. Met o.a. Nastassja Kinski, Malcolm McDowell, John Heard, Annette O'Toole en Ruby Dee.

De Cat People uit de titel zijn twee, zo op het oog normale mensen die bij het bedrijven van de liefde in zwarte panters veranderen. Zolang ze met elkaar paren valt de schade mee, maar als Irena, één van hen, verliefd wordt op dierentuindirecteur Oliver zit ze met een dilemma. Schrader stopte wat extra seksuele perversiteiten in zijn vrije remake van de gelijknamige cultfilm van Jacques Tourneur uit 1942. De glossy uitstraling van Schraders Cat People werd gerealiseerd door designer Ferdinando Scarfiotti en Albert Whitlock, die de special effects voor z'n rekening nam. De titelsong 'Putting out fire' wordt gezongen door David Bowie. Giorgio Moroder componeerde de score.

Foxes

Verenigde Staten 1980. Familiefilm van Adrian Lyne. Met o.a. Jodie Foster, Cheri Currie, Marilyn Kagan, Kandice Stroh en Scott Baio.

Foster leeft in onmin met haar moeder. Ze heeft haar intrek genomen in de flat van haar drie vriendinnen, waarvan er een op zoek is naar een vriend, een ander verslaafd is aan drugs, terwijl de derde verschrikkelijk lijdt onder haar verlegenheid. Hun belangrijkste tijdverdrijf is fuiven in discobars of naar drugsparty's gaan. Moralistische draak, geschreven door Gerald Ayres, werd weinig geïnspireerd verfilmd door Lyne, die nog lang niet toe was aan films als 9 1/2 WEEKS of FATAL ATTRACTION. Hij brengt een ongeloofwaardig opgepept beeld van pubermeisjes, die enkel geïnteresseerd zijn in seks, drugs en rock 'n' roll. Fotografie van Leon Bijou en een onmogelijke popscore van Giorgio Moroder.

American Gigolo

Verenigde Staten 1980. Thriller van Paul Schrader. Met o.a. Richard Gere, Lauren Hutton, Hector Elizondo, Bill Duke en Brian Davies.

Julian (Gere) is een duurbetaalde gigolo. Als hij als hoofdverdachte van een moord wordt aangemerkt, heeft hij geen alibi, omdat hij niet mag vertellen dat hij een onderonsje met een klant had ten tijde van de moord. Hij gaat op zoek naar de dader om zichzelf vrij te pleiten en begint en passant een relatie met een eenzame senatorsvrouw (Hutton). Aardige thriller, waarin Gere een mooie rol neerzet als iemand die houdt van zijn vak. Schrader kan beter schrijven (Taxi Driver) dan regisseren. Toch het bekijken wel waard.

Midnight Express

Verenigde Staten​/​​Verenigd Koninkrijk 1978. Drama van Alan Parker. Met o.a. Brad Davis, Randy Quaid, John Hurt, Irene Miracle en Bo Hopkins.

Naïeve Amerikaanse student Billy Hayes belandt voor het smokkelen van een bescheiden hoeveelheid hasj in een Turkse gevangenis, een infernale plek, waar marteling en drugsmisbruik aan de orde van de dag zijn. Het enige wat hem daar op de been houdt, is zijn vriendschap met landgenoot Jimmy (Quaid) en de Brit Max (Hurt). Ondertussen levert Billy's vader een titanenstrijd om hem vrij te krijgen. Davis is prima in de rol van Hayes, Hurt is geweldig als Max, die zoveel mogelijk probeert te vluchten in een roes. Het meeslepende, op ware gebeurtenissen gebaseerde scenario van Oliver Stone won een Oscar.

Oswalt Kolle: Liebe als Gesellschaftsspiel

Duitsland 1972. Erotiek van Werner M. Lenz. Met o.a. Joey Klüger, Angelika Wehbeck, Anne-Marie Löbeau, Karin Böttcher en Michael Büttner.

Groepsseks en partnerruil zijn het onderwerp van deze z.g. voorlichtingsdocumentaire. Kolle is vóór; maar hij had toen nog niet van AIDS gehoord en hij vindt dat de jaloezie overwonnen moet worden ten bate van het plezier. Twintig jaar later voorzien van nieuw commentaar door Kolle in verband met heruitzending op de tv. Weliswaar daarvoor bekort tot ca 60m, want anders wordt het ondraaglijk. Pikant detail: de groepsseks- scènes zijn gedraaid in Holland, want toen kon je daarmee nog last krijgen in de Bondsrepubliek. Zie ook: Aufklärung films.

Metropolis

Duitsland 1927. Sciencefiction van Fritz Lang. Met o.a. Gustav Fröhlich, Brigitte Helm, Rudolf Klein-Rogge, Alfred Abel en Fritz Rasp.

In een gigantische ondergrondse fabrieksstad rond het jaar 2000 komen arbeiders in opstand tegen de heersende intellectuele klasse en dreigt de schitterende bovenstad vernietigd te worden. Freder (Fröhlich), de zoon van de grote heerser van Metropolis, weet echter met behulp van de profetes Maria (Helm, in haar eerste rol) een catastrofe te voorkomen. Monumentaal meesterwerk, vol expressionistische, religieuze en sociaal-utopistische ideeën, fraai gestileerd geschoten tegen een achtergrond van buitensporig grote decors. In de jaren tachtig ingekort, ingekleurd en van disco-muziek voorzien, maar vanaf 2010 weer te zien in (bijna) volledig originele staat.