Silvano Agosti: regie en montage.
Er zijn 6 films gevonden.

Uova di garafano

1991 | Experimenteel

Italië 1991. Experimenteel van Silvano Agosti. Met o.a. Lou Castel, Alain Cuny, Federico Zanola en Elisa Murolo.

De nadagen van Mussolini en het fascistische regiem, gezien door de ogen van een zes jaar oud jongetje. Herinneringen aan de daarop volgende tijd van de grote reformatie: Italië werd omgebakken tot democratie en de Italianen, fascisten inbegrepen, gingen in de snelkookpan en kwamen tevoorschijn als democraten. Een levensecht beeld, gedrenkt in suggesties. Meer een experimentele film voor een beperkt publiek dan een speelfilm voor in de bioscoop.

Quartiere

1987 | Experimenteel

Italië 1987. Experimenteel van Silvano Agosti. Met o.a. Vittoria Zinny, Alessandra Corsale, Paola Agosti, Lorenzo Negri en Sergio Bini.

Deze film is over een periode van drie jaar met voornamelijk niet-professionele acteurs gedraaid. Geschreven, opgenomen, gemonteerd, geregisseerd en geproduceerd door Agosti, wiens benadering van het vak is beïnvloed door zijn documentaire- achtergrond. De film bestaat uit vier bizarre liefdesgeschiedenissen, en heeft mooi camerawerk.

D'amore si vive

1983 | Documentaire

Italië 1983. Documentaire van Silvano Agosti.

Een interessante en degelijke documentaire over Parma, de Italiaanse stad waar de welvaart elk vernieuwend initiatief in de kiem schijnt te smoren. Regisseur Agosti deed een filmisch onderzoek naar tederheid, seksualiteit en liefde onder de inwoners van deze prachtige stad.

Matti de slegare

1975 | Documentaire

Italië 1975. Documentaire van Silvano Agosti. Met o.a. Marco Bellocchio en Sandro Petraglia.

Een kritische documentaire, vervaardigd door een collectief, over het systeem van de psychiatrische ziekenhuizen in Itali[KA3]e. Gemonteerd uit een ruim drie-en-een-half durende televisiefilm met de titel NESSUNO O TUTTI (Niemand Of Allemaal). De integratie van de patiënten in de maatschappij wordt door de activistische regisseurs griezelig genoeg gekoppeld aan communistische en 'arbeiders aller landen, verenigt u' - sentimenten, zoals die door de geïnterviewden voor de camera uitgesproken worden. De makers hebben vooral veel kritiek op ziekenhuizen die door de R.K.- kerk worden gerund. De film mist de kracht van het objectieve exposé en het camerawerk is slecht. Ook bekend als FIT TO BE UNITED.

N.P. il secreto

1972 | Sciencefiction

Italië 1972. Sciencefiction van Silvano Agosti. Met o.a. Francisco Rabal, Ingrid Thulin, Irene Papas, Takis Emmanuel en Edy Biagetti.

Een industrieel die met de staat een verdrag heeft gesloten voor de ontwikkeling van een machine die tot massale werkeloosheid zal leiden, wordt ontvoerd en gehersenspoeld. Zonder spraak of geheugen keert hij terug in de gereorganiseerde maatschappij waar werkelozen één voor één worden opgeroepen en verdwijnen. Omdat hij geen identiteit heeft, blijft hij gespaard. Deze politiek-filosofische SF-film geeft een toekomstvisie zonder trucages of decors, zodat de herkenbaarheid van het eigentijds maatschappijbeeld een beklemmende werking krijgt. De presentatie is echter wat erg vlak en langdradig.

I pugni in tasca

1965 | Drama

Italië 1965. Drama van Marco Bellocchio. Met o.a. Lou Castel, Paola Pitagora, Marino Masé, Liliane Gerace en Jennie MacNeil.

Inmiddels gevierde filmmaker Bellocchio was slechts 26 toen hij debuteerde met dit overweldigende familiedrama. Welhaast voor niks geschoten op het platteland, met een imploderend bourgeois gezin als petrischaal voor Bellochio's visie van de wurggreep van familie en maatschappij. Ziekelijke Alessandro (Castel) zit onder het juk van zijn blinde moeder en geslaagde broer. Nauwelijks gehinderd door sociale conventies, en ondersteund door een liefhebbende zus, suist hij met hen naar zijn onvermijdelijke ondergang. Maar vanzelfsprekend niet zonder – dodelijke – slag of stoot. Of duw. Hier en daar technisch enigszins onbeholpen, maar verder magistraal.