Christophe Honoré (1970): regie en scenario.
Er zijn 12 films gevonden.

Plaire, aimer et courir vite

2018 | Drama, Romantiek

Frankrijk 2018. Drama van Christophe Honoré. Met o.a. Vincent Lacoste, Pierre Deladonchamps, Denis Podalydès, Adèle Wismes en Clément Métayer.

Parijs, begin jaren negentig. Na een toevallige ontmoeting in een bioscoop wordt de jonge Arthur (Lacoste) verliefd op de al wat oudere schrijver Jacques (Deladonchamps, uit L’inconnu du lac). Maar die heeft aids en weinig behoefte aan een nieuwe relatie. Levensecht liefdesdrama dat zich afspeelt in de hoogtijdagen van aids, maar desondanks luchtig en vaak erg grappig verteld wordt. Regisseur Honoré (1970) onderzoekt in zijn films al een loopbaan lang de meest uiteenlopende relaties, maar slaat met deze film, die als Sorry Angel in de hoofdcompetitie van Cannes draaide, eindelijk de spijker op z’n kop.

Les deux amis

2014 | Drama

Frankrijk 2014. Drama van Louis Garrel. Met o.a. Louis Garrel, Vincent Macaigne en Golshifteh Farahani.

Wanneer schlemiel Clément verliefd wordt op Mona, broodjesverkoopster in het Parijse Gare du Nord, belandt de ongelijke vriendschap tussen hem en vrouwenhengelaar Abel in zwaar weer. Garrels regiedebuut, in de verte gebaseerd op Alfred de Mussets Les caprices de Marianne uit 1833, lijdt onder een gênant slordig scenario en foeilelijke fotografie. Reddend: de rauwe acteursregie en Farahani. Terwijl het vurige naturel van de Iraanse van het doek spat, vormen Macaigne en Garrel een irritant ontroerend stel pathetische klungelaars. Farahani's solodansscène in een leeg café is prachtig. Enkele mooie treurthema's van Philippe Sarde.

Les deux amis

2015 | Romantische komedie

Frankrijk 2015. Romantische komedie van Louis Garrel. Met o.a. Golshifteh Farahani, Louis Garrel, Vincent Macaigne, Pierre Maillet en Mahaut Adam.

Wanneer schlemiel Clément verliefd wordt op Mona, broodjesverkoopster in het Parijse Gare du Nord, belandt de ongelijke vriendschap tussen hem en vrouwenhengelaar Abel in zwaar weer. Garrels regiedebuut, in de verte gebaseerd op Alfred de Mussets Les caprices de Marianne uit 1833, lijdt onder een gênant slordig scenario en foeilelijke fotografie. Reddend: de rauwe acteursregie en Farahani. Terwijl het vurige naturel van de Iraanse van het doek spat, vormen Macaigne en Garrel een irritant ontroerend stel pathetische klungelaars. Farahani's solodansscène in een leeg café is prachtig. Enkele mooie treurthema's van Philippe Sarde.

Les bien-aimés

2011 | Drama, Musical, Romantiek

Frankrijk​/​​Verenigd Koninkrijk​/​​Tsjechië 2011. Drama van Christophe Honoré. Met o.a. Chiara Mastroianni, Catherine Deneuve, Ludivine Sagnier, Louis Garrel en Milos Forman.

De tweede comédie musicale van Honoré (na Les chansons d’amour uit 2007) chroniqueert, met de jaren 1964 en 2008, Parijs en een paar elegante damesschoenen als start- en eindpunten, de woelige liefdeslevens van moeder Catherine (Sagnier en Deneuve) en dochter Vera (Mastroianni). Haltes op deze slingerroute van vier decennia zijn Praag, Londen en Montréal. Onderweg worden het leven, geluk en hartzeer bezongen in lichtvoetige liedjes van Alex Beaupain. Mastroianni ontroert in deze bitterzoete tractatie, Forman is aandoenlijk als Vera’s onverbeterlijk schuinsmarcherende vader.

Let My People Go!

2011 | Romantische komedie

Frankrijk 2011. Romantische komedie van Mikael Buch. Met o.a. Carmen Maura, Jarkko Niemi, Clément Sibony en Amira Casar.

Dodelijk onleuke gay romcom in zuurtjeskleuren. Beroepskluns Ruben (Maury) is een Joodse Fransman die aan een Fins meer woont met zijn geliefde Teemu. Op een kwade dag wordt hij op zijn gemoedelijk-pittoreske dorpspostboderoute geconfronteerd met een dubieuze bak geld. Een en ander leidt tot gedoe en een acuut relatieconflict, waarop Ruben vlucht naar zijn woelige familie in Parijs. Zet u schrap voor een vetpotje camp met een behoorlijk irritante hoofdpersoon, artificiële nevenfiguren en appelflauwe kluchtsituaties. Als coscenarist medeschuldig aan deze Noord-Zuidelijke euroverkwisting is regisseur Christophe Honoré.

Le bruit des gens autour

2008 | Romantische komedie

Frankrijk 2008. Romantische komedie van Diastème. Met o.a. Bruno Todeschini, Emma de Caunes, Frédéric Andrau, Léa Drucker en Jeanne Rosa.

Het hoegenaamd plotloze regiedebuut van ex-Première-filmrecensent, romanschrijver en dramaturg Diastème speelt zich af in de toneelwereld. Tijdens het theaterfestival van Avignon ziet een aantal acteurs zich geconfronteerd met de broosheid van relaties in hun vagebondenbestaan. Zoals het festival is ook de film: speels, levendig, onvoorspelbaar. De bühne als leven, het leven als bühne. Let op de pittige rol van Léa Drucker. Scenario-assistentie verleende regisseur Christophe Honoré (Ma mère, Non ma fille, tu n'iras pas danser). Met hem sloot Diastème vriendschap tijdens boektournees in de Franse provincie.

La belle personne

2008 | Drama, Romantiek

Frankrijk 2008. Drama van Christophe Honoré. Met o.a. Léa Seydoux, Louis Garrel, Grégoire Leprince-Ringuet, Jeanne Audiard en Agathe Bonitzer.

Na Les chansons d'amour en Dans Paris het sluitstuk in Honoré's trilogie over Parijse adolescenten en de liefde. In de vrije bewerking van Madame de La Fayettes La princesse de Clèves belandt introverte Junie (Seydoux) na haar moeders dood op het Molière-lyceum in het chique XVIe arrondissement. Meteen wordt ze opgenomen in de vriendenkring van haar neef en ontketent een sneeuwbaleffect van allengs treuriger wordende liefdesperikelen. Tegenover wonderschone verrassing Seydoux speelt vaste Honoré-bleekneus Garrel op zijn navrante wijze een jonge, rokkenjagende leraar Italiaans. De voor Arte gedraaide mini-productie kwam direct na zijn tv-première in de Franse bioscoop.

Les chansons d'amour

2007 | Musical, Romantiek, Drama

Frankrijk 2007. Musical van Christophe Honoré. Met o.a. Louis Garrel, Ludivine Sagnier, Clotilde Hesme en Chiara Mastroianni.

Wanneer auteur-oude-stijl Honoré en druiloor-nieuwe-stijl Garrel gemene zaak maken, ervaart de ene toeschouwerhelft cinefrancofiele extase en krijgt de andere indigestie. Met dit neuzelverhaaltje over een driehoeksverhouding waar Magere Hein gedag zegt, zet het duo nog een polariserend tandje bij: er wordt namelijk, de titel indachtig, ook gezongen. Ondanks de sensuele Sagnier (uit de oneindig superieure Une aventure en Pieds nus sur les limaces) werken deze liefdesliederen voornamelijk op de zenuwen. Of vertederen juist, zie bovenstaand. In dat geval telt men bij de waardering een sterretje op.

Après lui

2007 | Drama

Frankrijk 2007. Drama van Gaël Morel. Met o.a. Catherine Deneuve, Thomas Dumerchez, Guy Marchand, Élodie Bouchez en Luis Rego.

Après lui garandeert een stevige brok Téchinesk psychodrama de luxe, met Deneuve als gescheiden boekhandelaarster in Lyon die een obsessieve interesse ontwikkelt voor Franck (Dumerchez), de beste vriend van haar net verongelukte zoon. Franck zat achter het stuur van de auto toen een boom in de weg stond. Christophe Honoré, maker van onder andere de deprimerende Georges Bataille-adaptatie Ma mère, schreef ook nog mee aan het script: een gewaarschuwd kijker telt voor drie.

Dans Paris

2006 |

Frankrijk 2006. Christophe Honoré. Met o.a. Romain Duris, Louis Garrel, Joana Preiss en Guy Marchand.

Geschreven in de zomer van 2005 en voor een pomme en een oeuf opgenomen rond Kerst datzelfde jaar, dit neo-nouvelle vagueverhaal over twee zeer verschillende broers. Zoals gebruikelijk bij Honoré - autobiografische inspiraties zijn hem niet vreemd - is de familie weer gezellig disfunctioneel. Op de aimabele pa (Guy Marchand) na zou je geen enkel personage op de thee vragen. Met een zeer straffe borrel of twee zijn de zeurdialogen, doodgraversfotografie en het spel van de onkarakteristiek bebaarde Duris en druiloor Garrel best te pruimen. Gelukkig verhindert de tragikomische toon dat het zo deprimerend wordt als in Honoré's tenenkrommer Ma mère.

Ma mère

2004 | Drama

2004. Drama van Christophe Honoré. Met o.a. Isabelle Huppert, Louis Garrel, Emma de Caunes, Philippe Duclos en Jean-Baptiste Montagut.

Filosoof Georges Bataille (1897-1962) werd gedreven door geweld, dood, erotiek en religie. In zijn postuum uitgegeven (onvoltooide) werk Ma mère komen zijn drijfveren samen in een deels autobiografisch verhaal over een religieuze jongeman die na de dood van zijn vader door zijn immorele en bevallige moeder wordt blootgesteld aan verregaande genotzucht en verdorvenheid. Regisseur Honoré verplaatste Batailles 'hypermorele' handelingen naar de Canarische eilanden waar Isabelle Huppert (La pianiste) imponeert in de hoofdrol met Garrel aan haar zijde als de naar liefde hunkerende zoon. Regisseur/scenarist Honoré registreert koel maar oordeelt met klaagzang en tekenend overbelicht camerawerk.

17 fois Cécile Cassard

2002 | Drama

Frankrijk 2002. Drama van Christophe Honoré. Met o.a. Jeanne Balibar, Romain Duris, Béatrice Dalle en Ange Ruzé.

Zeventien keer Cécile Cassard. En Cécile wordt neergezet door actrice Béatrice Dalle (37°2 le matin / Betty Blue). Regisseur Christophe Honoré - een begaafde fictieschrijver - volgt Cécile nadat haar man is verongelukt. Ze verlaat haar kind en wil zich vervolgens verdrinken. Haar volgende moment van bewustzijn is in een wereld van louter mannen. Een van hen is Matthieu (Duris), een man die haar nieuw elan geeft. In zeventien scènes wordt verhaald over hergeboorte na een trauma. Een verhaal van innerlijk sterven en uiterlijke wederopstanding. Meesterlijk.