Félix Martin: cast en muziek.
Er zijn 3 films gevonden.

Le tueur

1971 | Misdaad, Thriller

Italië​/​​Duitsland​/​​Frankrijk 1971. Misdaad van Denys de La Patellière. Met o.a. Jean Gabin, Fabio Testi, Bernard Blier, Uschi Glas en Félix Martin.

Een killer weet zich te laten overplaatsen van de gevangenis naar een psychiatrische inrichting en ontsnapt. Bij zijn opsporing komen een commissaris van de oude stempel, die op intuïtie vertrouwt, en zijn collega die voor moderne gecomputeriseerde aanpak is, met elkaar in conflict. De botsende opvattingen tussen Gabin en Blier zijn dankzij de acteurs boeiender dan de achtervolgingen waarbij de lijken zich voorspelbaar opstapelen. De regisseur schreef zelf het scenario. Het camerawerk is van Claude Renoir.

Le Bluffeur

1963 | Misdaad, Actiefilm

Frankrijk 1963. Misdaad van Sergio Gobbi. Met o.a. Paul Guers, Dany Carrel, Félix Marten, Pascale Roberts en Roland Lesaffre.

Na een celstraf wil een gangster een nieuwe slag slaan, maar hij wordt tegengewerkt door zijn vroegere medeplichtigen die hij in de steek had gelaten. De politie verdenkt hem van door hèn gepleegde inbraak, maar kan niets bewijzen en gebruikt de rivaliteit om de nog overlevenden van de gangsteroorlog te arresteren. Deze low-budget gangster-film heeft een vlot begin, maar dan slaat het scenario onbegrijpelijk op hol. De opnamen in de straten van Parijs geven de scènes de suggestie van realiteit, die door soms bar slechte spelprestaties weer teniet wordt gedaan.

Goubbiah

1955 | Drama, Romantiek

Frankrijk​/​​Italië 1955. Drama van Robert Darène. Met o.a. Jean Marais, Delia Scala, Gil Delamare, Kerima en Henri Nassiet.

Een simpele visser die een schoonheidsideaal nastreeft, maakt in zijn vrije tijd houtsculpturen, die door zijn stiefouders met winst worden verkocht. Een jonge zigeunerin komt vertellen dat zijn vader, die als kluizenaar in de bergen woont, hem v[KA1]o[KA1]or zijn dood wil spreken, waarna tijdens de gezamenlijke tocht de liefde geleidelijk groeit. Deze hoogst romantische film lijkt eerder een produkt uit de jaren `30 dan uit de jaren `50 en laat zich daardoor met verbaasde interesse aanzien. (Het meest verwonderlijke is echter dat de dialogen geschreven zijn door Jean Genet.) Marais overtuigt wel als bevlogen kunstenaar maar absoluut niet als primitief natuurmens, ondanks alle aandacht voor zijn gespierde torso.