André Farwagi

Les démons de Jésus

Frankrijk 1996. Komedie van Bernie Bonvoisin. Met o.a. Patrick Bouchitey, Elie Semoun, Victor Lanoux, Martin Lamotte en Yann Collette.

Tous mes maris

Frankrijk 1992. Komedie van André Farwagi. Met o.a. Cecilia Peck, Patrick Chesnais, Mark Lazard, Céline Samie en Adriana Russo.

Amerikaanse Peck is al zeven jaar getrouwd met Franse architect Chesnais; hun huwelijk is buitengewoon saai en de door haar gekoesterde dromen van romantiek, glitter en grandeur zijn niet uitgekomen. Als Chesnais door zijn baas betrokken raakt bij industriële spionage gaat Peck op eigen houtje uit op onderzoek. Anderson is de stereotype CIA-agent. Afgezaagde, als grappig bedoelde film over culturele verschillen tussen Europa en Amerika. Gregory's dochter Peck doet flink d'r best, maar kan niet verhelpen dat de prent muf van sfeer is. Russell Manzatt schreef het scenario naar een verhaal van Lucien Lambert en Jacques Renoir was de cameraman van dit volslagen standaardproduct.

Thank you Satan

Frankrijk​/​​Canada 1989. Komedie van André Farwagi. Met o.a. Carole Laure, Patrick Chesnais, Marie Fugain, Muriel Brener en Cendrine Caron.

De veertien-jarige Nathalie komt er achter dat haar ouders op het punt staan te scheiden. Voorbij is het evenwichtige alledaagse leventje. Zij sluit een pact met de duivel, die haar belooft haar ouders weer met elkaar te verzoenen in ruil voor de ziel van haar zuster. Geen griezelfilm, maar een film vol bitterzoete humor en uitermate vinnige dialogen, naar een idee van Christian Carini. Desondanks wat mager, met langdradige stukken en enige zwakke punten in de opbouw. Toch een ontspannende film, voorzien van een rake analyse van de personages, die zo uit het leven gegrepen lijken te zijn.

Leidenschaftliche Blümchen

Duitsland 1978. Komedie van André Farwagi. Met o.a. Nastassja Kinski, Gerry Sundquist en Stefano d' Amato.

De mooie Amerikaanse Deborah Collins gaat in de 50er jaren naar een Zwitsers internaat. Samen met haar vriendinnen ziet ze haar kans schoon om achter de jongens aan te gaan. Dat is niet makkelijk, want ze blijken erg schuchter te zijn. Deze melige combinatie van puberseks en boulevardkluchtigheden kreeg een misplaatst romantische fotografie en muzikale begeleiding en gokt uitsluitend op de beginnende reputatie van Kinski - vóór Tess.

Permette? Rocco Papaleo

Italië​/​​Frankrijk 1971. Komedie van Ettore Scola. Met o.a. Marcello Mastroianni, Lauren Hutton, Tom Reed, Margot Novak en André Farwagi.

Een Siciliaan is naar Amerika geëmigreerd in de hoop op een carrière als beroepsbokser. Na de mislukking daarvan moet hij in zijn onderhoud voorzien met allerlei vernederende baantjes. Hij blijft echter onverstoorbaar optimistisch contacten zoeken, waarvan hij keer op keer de dupe blijkt. Pas de minachting van een fotomodel aan wie hij zich verliefd heeft opgedrongen, brengt hem tot verzet tegen zijn situatie. Deze episodische tragikomedie rond de underdog Mastroianni is alleen bij vlagen echt treffend. Het grootste probleem is dat de volledig Italiaans gesproken versie aan de situatie van de buitenlander in Chicago alle overtuigingskracht ontneemt en de essentiële taalbarrière verdoezelt.

Le Temps de mourir

Frankrijk 1969. Horror van André Farwagi. Met o.a. Bruno Cremer, Anna Karina, Jean Rochefort, Billy Kearms en Catherine Rich.

Een rijke man vindt een videotape, waarop te zien is hoe en wanneer hij zal sterven en tracht vervolgens het noodlot te keren. Het interessante thema komt totaal niet uit de verf in dit speelfilmdebuut van Farwagi. Ook bekend als TWICE UPON A TIME.