Gilles Gaston-Dreyfus: cast.
Er zijn 20 films gevonden.

La mort est rousse

2002 | Mysterie, Thriller

Frankrijk 2002. Mysterie van Christian Faure. Met o.a. Bernard Giraudeau, Elsa Lunghini, Eva Darlan, Laure Killing en Julie Marboeuf.

Sur un air d'autoroute

2000 | Komedie, Fantasy

Frankrijk 2000. Komedie van Thierry Boscheron. Met o.a. Sacha Bourdo, Aure Atika, Philippe Nahon, Marc Berman en Marie-France Pisier.

Les frères Sœur

2000 | Komedie

Frankrijk 2000. Komedie van Frédéric Jardin. Met o.a. José Garcia, Denis Podalydès, Jackie Berroyer, Edouard Baer en Alexandra London.

Venise est une femme

1998 | Komedie, Romantiek

Frankrijk 1998. Komedie van Jean-Pierre Vergne. Met o.a. Jean-Pierre Bouvier, Delphine Rich, Claudine Wilde, Gilles Gaston-Dreyfus en Hélène Scott.

Une grosse bouchée d'amour

1998 | Komedie

Frankrijk 1998. Komedie van Michaëla Watteaux. Met o.a. Christine Citti, Jean-Michel Dupuis, Pascale Arbillot, Gilles Gaston-Dreyfus en Chantal Ladesou.

Navarro : Le parfum du danger

1997 | Misdaad, Familiefilm

Zwitserland​/​​Frankrijk 1997. Misdaad van Nicolas Ribowski. Met o.a. Roger Hanin, Christian Rauth, Daniel Rialet, Jacques Martial en Jean-Claude Caron.

Une leçon particulière

1996 | Komedie

Frankrijk 1996. Komedie van Yves Boisset. Met o.a. Roland Giraud, Clotilde Courau, Julien Rivière, Gabrielle Forest en Jean-Pol Dubois.

Maigret : Maigret a peur

1995 | Misdaad, Mysterie, Thriller

Frankrijk​/​​Tsjechoslowakije​/​​Zwitserland​/​​België 1995. Misdaad van Claude Goretta. Met o.a. Bruno Cremer, Jean-Paul Roussillon, Raymond Gérôme, Didier Flamand en Maurice Aufair.

Naar in 1953 verschenen gelijknamige roman van Georges Simenon waarin commissaris Maigret (Cremer), op bezoek bij zijn vriend-onderzoeksrechter Chabot (Roussillon), bij ingewikkelde zaak wordt betrokken. In provinciestadje Fontenay worden drie moorden gepleegd. De hoofdverdachte, dokter Vernoux (Flamand), wordt nadien dood aangetroffen...Maigret blijkt (eens te meer) een aandachtig observator van de karakters der personages. Zwitsers bekend regisseur Goretta zorgt voor nauwkeurige en doeltreffende film met acteurs in topconditie. Alles draagt bij tot een knappe Maigret-episode. Beter dan eerdere (1989) gelijknamige tv-film met Jean Richard als Maigret.

Neuf mois

1994 | Komedie

Frankrijk 1994. Komedie van Patrick Braoudé. Met o.a. Patrick Bouchitey, Philippine Leroy-Beaulieu, Catherine Jacob, Patrick Braoudé en Daniel Russo.

Psychiater Braoudé preekt altijd: 'Waarom willen we kinderen? Iedereen zou zich dit moeten afvragen, voordat hij of zij gaat vrijen!' Als zijn vrouw Leroy-Beaulieu hem vertelt dat zij in verwachting is van een tweede, krijgt hij een zenuwinzinking. Rondom dit idee is een film gemaakt, die met een slakkengang de zwangerschapsperiode tot een eeuwigheid maakt. Kluchtig en smakeloos gesnier op slecht geoutilleerde ziekenhuizen, onervaren gynaecologen, vreetbuien, slapeloosheid en de angst om te vrijen met een dikke buik moeten het leuk maken. De finale die iedereen gelukkig moet maken met de geboorte, is ronduit banaal. Het was de bedoeling een TROIS HOMMES ET UN COUFFIN of een LA VIE EST UN LONG FLEUVE TRANQUILLE te maken, maar dat is niet gelukt. Scenario van regisseur/hoofdrol Braoudé. Het camerawerk is van Jean-Yves Le Mener.

Couchettes express

1994 | Komedie

Frankrijk 1994. Komedie van Luc Béraud. Met o.a. Jacques Gamblin, Bernard Haller, Isabelle Renauld, Marc Citti en Gunilla Karlzen.

Gamblin is steward op de slaaptrein Parijs/Venetië. Hij moet kaartjes en identiteitsbewijzen van de reizigers in 'zijn' wagon ophalen. Op zekere dag vraagt een passagier, Haller, om bescherming. Hij lijdt aan een nog onbekende ziekte en hij is niet alleen op de vlucht voor geleerden die hem als proefkonijn willen gebruiken, maar ook voor Bonke, een handelaar in menselijke organen. Een misdaadkomedie met dramatische ondertoon. De film is een poging van alles over te brengen, maar slaagt bijna nergens in. Het rommelige scenario is van Béraud en Bernard Stora, die zich lieten inspireren door de roman La Maldonne des Sleepings van Tonino Benacquista. Alleen een talent als Haller weet de film enkele geslaagde momenten mee te geven. Camerawerk van Alain Levent.

Charlemagne

1994 | Historische film, Biografie

Duitsland​/​​Italië​/​​Frankrijk 1994. Historische film van Clive Donner en Franco Maria Salamon. Met o.a. Christian Brendel, Lino Capolicchio, Gilles Gaston-Dreyfus, Xavier Philippe Deluc en Paolo Bonacelli.

Bij de dood van Pepijn de Korte in 768 wordt zijn rijk verdeeld onder de broers Karel (Brendel) en Karolman (Tavernier). Karolman, de jongste zoon van Pepijn, krijgt het beste deel maar smeedt toch een komplot tegen zijn broer Karel. Hij zoekt een echtgenote van stand en breekt daarom met zijn jeugdliefde Richert. Onder invloed van zijn moeder, Berthe met de Grote Voet (Duperey), trouwt Karel met Ermengarde (Cavallari), de dochter van Diederik (Girone), koning van de Lombarden. In de slag bij Roncevaux verliest Karel zijn vriend Roeland (Deluc) - de legende van het Roelandslied zou van die gebeurtenis dateren - maar hij slaagt er wel in de Saksen, aangevoerd door Widukind (Griem), te onderwerpen en tot het christendom te bekeren. Aan het eind wil Karel, nu het Frankische imperium is uitgebreid, een kanaal laten graven van het noorden tot de Zwarte Zee, om zo zijn hele rijk te kunnen bevaren. Paus Leo (Capolicchio) kroont hem tot keizer en hij zal voortaan als Karel de Grote door het leven gaan. De Britse regisseur Donner, die in 1973-74 al een soortgelijk epos, gesitueerd in ongeveer dezelfde tijd opnam (ALFRED THE GREAT, met David Hemmings), was niet in staat er iets indrukwekkends van te maken. Dat komt o.a. door het slechte scenario van Marcel Jullian, Jack Russell en Vittorio Bonicelli, een oerslechte post- synchronisatie (Franse, Italiaanse en Duitse acteurs) en een gebrek aan geld. Gefilmd in Hongarije. Hoewel het persbericht gewag maakt van 3.500 figuranten, zijn er bij veldslagen hooguit twee dozijn paarden en een vijftigtal manschappen te zien. Wij wisten ook niet dat Karel en de zijnen in de 8e eeuw zwembroeken droegen bij het baden. De oplettende kijker vindt nog meer storende details. Hoofdrolspeler Brendel, afkomstig van het Franse toneel, met slechts twee films op zijn naam, is opvallend houterig. Wordt soms in drie delen uitgezonden, die resp. getiteld zijn: LE PRINCE, LE ROI en L'EMPEREUR.

Mauvais garçon

1993 | Komedie, Romantiek

Frankrijk 1993. Komedie van Jacques Braal. Met o.a. Bruno Wolkowitch, Delphine Forest, Ludmile Mickael, Gabrielle Forest en Josy Bernard.

Gauwdief Thomas (Wolkowitch) wordt ontslagen uit de gevangenis en ontdekt dat zijn vriendin in de armen van een ander troost heeft gevonden. Thomas is een charmeur. Hij bevindt zich algauw in bed met een oplopende reeks van dames. Hij weet zich op die manier tussen een inbraakje hier en een diefstalletje daar in leven te houden totdat hij Lea (Forest) ontmoet die niet onmiddelijk op zijn gebruikelijke veroveringsmethoden wenst in te gaan. Dat wordt dan de grote uitdaging tussen beiden. Eenvoudig verhaal (naar een scenario van Jean-Paul Leca en regisseur Braal), vol vaart en verve gespeeld door beide aantrekkelijke hoofdrollen Wolkowitch en Forest. Braal die o.a. films van Samuel Fuller produceerde, draaide deze rolprent na tien jaar stilte als regisseur. De camera werd bemand door Jacques Assuerus en Jean Mosigny. De muziek van Stephan Delplace speelt zijn eigen rol.

La gamine

1991 | Misdaad, Komedie

Frankrijk 1991. Misdaad van Hervé Palud. Met o.a. Johnny Hallyday, Maïwenn, Jean-François Stévenin, Gilles Gaston-Dreyfus en Michel Robin.

Ex-smeris Hallyday werkt als piloot bij een vliegclub die door zijn voormalige collega Robin in de buurt van Parijs gerund wordt. Diens vijftien-jarige kleindochter Maïwenn komt plotseling op de proppen om zich bij haar grootvader Robin te verstoppen omdat de politie haar zoekt in verband met de moord op haar Portugese vriendje Sitruk. Hallyday en Robin gaan zich sterk maken om de onschuld van de mini femme fatale aan te tonen en stuiten op de Portugese mafia, want ook die bestaat. Geknipte rol voor bejaarde rockidool Hallyday, waarvan de bruiden in het werkelijke leven steeds jonger worden. Een flinterdun verhaaltje dat eigenlijk alleen geschikt is voor het kleine scherm en het Gallische publiek, dat nu eenmaal tript op prenten met adolescenten in het middelpunt. Scenario van regisseur Palud, die meerdere Johnny-filmpjes maakte. Igor Aptekman schreef mee aan het scenario. Het niet onverdienstelijke camerawerk is van Claude Agostini.

La double vie de Véronique

1991 | Drama, Mysterie, Experimenteel

Polen​/​​Frankrijk​/​​Noorwegen 1991. Drama van Krzysztof Kieslowski. Met o.a. Irène Jacob, Philippe Volter, Sandrine Dumas, Halina Gryglaszewska en Kalina Jedrusik.

Dubbelportret van Weronika in het Poolse Krakau en haar dubbelganger Véronique in Frankrijk. De beide meisjes worden op dezelfde dag geboren, weten niet van elkaars bestaan, lijden aan dezelfde hartkwaal, zijn beiden muzikaal. Op het moment dat de een sterft krijgt de ander een cassettebandje van een mysterieuze onbekende, met aanwijzingen waarmee ze aan een speurtocht begint. Kieslowski wilde, zo blijkt uit een gesprek in het interviewboek 'Kieslowski on Kieslowski', een film maken over muziek en intimiteit. Of iedereen dat uit deze intrigerende maar bepaald niet gemakkelijk te doorgronden film haalt is de vraag.

Bonjour la galère

1991 | Komedie

Frankrijk 1991. Komedie van Caroline Huppert. Met o.a. Guy Marchand, Nancy Brilli, Eva Grimaldi, Jacques Spiesser en Laura Betti.

Na vijftien jaar kan een echtpaar het niet meer met elkaar vinden. Maar de kinderen zijn er ook nog! Ze besluiten apart te gaan wonen in hun huis in Meudon: hij beneden en zij met de kinderen boven. Dat lijkt ondanks alle kluchtige situaties en misverstanden een goede oplossing, totdat ze allebei een ander leren kennen. Deze opeenhoping van banaliteiten is een bewerking van een roman van Philippe Adler, een kleinzoon van Guy des Cars. Achter de camera rommelt Huppert zoals gewoonlijk maar wat aan. Ze schotelt ons een van haar dameswerkjes in de stijl van Veillée des chaumières voor, waarop ze het patent lijkt te hebben. De volwassen acteurs spelen nauwelijks met enige overtuiging en de kinderen worden op de gebruikelijke wijze geëxploiteerd. Slechter dan

Meurtre en douce

1990 | Misdaad

Zwitserland​/​​Frankrijk​/​​Canada 1990. Misdaad van Patrick Dromgoole. Met o.a. Jacques Weber, Jacques Spiesser, Sandrine Dumas, Gilles Gaston-Dreyfus en André Oumansky.

Weber is de briljante projectleider van een internationaal architectenbureau, geleid door zijn vriend Spiesser. Beiden zijn van middelbare leeftijd en geslaagd in het leven. Toch heeft Weber, ondanks de vele beloftes van Spiesser, nooit de projecten mogen uitvoeren die hem nauw aan het hart lagen. Bovendien is zijn mooie echtgenote, Catillon, een vreemde voor hem. Hij aarzelt dan ook niet lang als een modelbouwster (Dumas) op een avond zijn hulp inroept. Die avond verandert zijn leven drastisch. Alledaagse thriller die op kunstmatige wijze een vergezochte, ongeloofwaardige plot logisch wil laten overkomen. Acteursprestaties zijn bevredigend, maar aan het scenario dat Sylvain Saada inspireerde op Murder On Side van Day Keene schort het nodige. Sombere fotografie van Jacques Guérin.

Radio Corbeau

1989 | Misdaad, Thriller

Frankrijk 1989. Misdaad van Yves Boisset. Met o.a. Claude Brasseur, Pierre Arditi, Christine Boisson, Evelyne Bouix en Julien Bukowski.

Een clandestiene radiozender stelt onophoudelijk het schaamteloze gedrag uit het heden en verleden van dorpsbewoners aan de kaak. Aanvankelijk vindt men het wel leuk, maar als er te veel vuile was wordt buiten gehangen, waar iedereen bij betrokken is, laaien de hartstochten op en er breken gewelddadigheden uit. De politie moet tussen beiden komen. Gelukkig komt er een soort Kuifje op de proppen en ook Zorro arriveert. Nogmaals stelt de geëngageerde filmer Boisset de samenleving verantwoordelijk, maar in dit dieptepunt hebben we te maken met een nogal wild tekeer gaande camera die allerlei cliché's in beweging brengt. RADIO CORBEAU steekt ook magertjes af bij de beroemde film LE CORBEAU van H.G. Clouzot. Scenario van Alain Scoff en regisseur Boisset. Ook bekend als MAKING WAVES.

Les cigognes n'en font qu'à leur tête

1989 | Komedie

Frankrijk 1989. Komedie van Didier Kaminka. Met o.a. Marlène Jobert, Patrick Chesnais, Virginie Demians, Claude Rich en Roland Giraud.

Een echtpaar kan geen kinderen krijgen. Hun verzoek om een kind te mogen adopteren wordt afgewezen. Waarom blijft onduidelijk. Ze komen in contact met een jonge zwangere vrouw die geen kind wil, maar ook geen abortus. Dan begint de komedie van de (schijn)zwangerschap van de vrouw. Kaminka, slaagt erin de kijker te vermaken met enkele leuke grappen, maar het geheel hangt als los zand aan elkaar.

La dernière patrouille

1988 | Komedie, Misdaad, Thriller

Frankrijk 1988. Komedie van Claude Boissol. Met o.a. Danièle Evenou, Xavier Saint-Macary, Christian Alers, Michel Peyrelon en Patrick Guillemin.

Een politie-inspecteur laat zich overhoop schieten vlak voordat hij met pensioen zou gaan. Vrouwelijke commissaris Evenou besluit wraak te nemen. Ze infiltreet in de onderwereld en wordt geheel onverwacht geholpen door de godfather van het milieu waarin ze verkeert. Ondanks de moord in het begin liijkt de film meer een satirische komedie, aangezien de reeds eerder genoemde peetvader Vincenzini (Peyrelon) nogal karikaturaal neergezet is. De produktie is eé[KA1]n van de aardigste en wellicht beste delen van de serie Marie Pervenche en lijkt haast voor de bioscoop gemaakt te zijn!

Escalier C

1985 | Komedie

Frankrijk 1985. Komedie van Jean-Charles Tacchella. Met o.a. Robin Renucci, Jean-Pierre Bacri, Catherine Frot, Michel Aumont en Claude Rich.

Deze verfilming van de gelijknamige roman van Elvire Murail verhaalt van de dagelijkse beslommeringen van de bewoners van een appartementencomplex in Parijs die elkaar slechts in 'trappenhuis C' tegenkomen. Hoofdpersoon Forster Lafont (Renucci) is een onbeschofte, emotioneel ondoordringbare en rancuneuze kunstcriticus wiens cynisme wordt doorbroken wanneer een buurman zelfmoord pleegt. In het origineel werd de journalist uiteindelijk homoseksueel, een element dat in de film min of meer uit het zicht is verdwenen. Tacchella is ook de regisseur van het ontroerende Cousin, cousine uit 1975.