Jaap Verburg: camera en art direction.
Er zijn 3 films gevonden.

Op afbetaling

1992 | Drama

Nederland 1992. Drama van Frans Weisz. Met o.a. Coen Fink, Annet Malherbe, Willem Nijholt, Gijs Scholten van Aschat en Coen Flink.

Driedelige tv-serie naar de gelijknamige roman van Simon Vestdijk uit 1952. Soutendijk is een overspelige echtgenote die eind van de jaren 1950 in een middelgrote Nederlandse provinciestad een verhouding heeft met de oudere confr[KA2]ere van een advocaat. Zij weet niet dat zij betrapt is, haar man houdt de vernedering voor zich, maar besluit zich te wreken, niet meteen, maar in termijnen, op afbetaling. Oorspronkelijk bedoeld als bioscoopfilm, maar geweigerd op de Nederlandse Filmdagen omdat alles eerst op de buis kwam. De bioscoopversie van 1993 is compacter (120m), de donkere beelden van cameraman Goert Giltray komen op een groot scherm beter tot hun recht en het verhaal werd verstandig geremonteerd. Voortreffelijke vertolkingen maar als film niet goed genoeg om op het Festival van Berlijn (1993) in de prijzen te vallen.

Twee Vorstinnen en een Vorst

1981 | Drama

Nederland 1981. Drama van Otto Jongerius. Met o.a. Kitty Courbois, Eric Clerckx, Jan Decleir, Max Croiset en Joan Remmelts.

Een vervelende verfilming van de boeken [KL]Twee Vorstinnen en een Vorst[KLE] en [KLE]Mijn Tante Coleta[KLE] van H.J. Peskens (pseudoniem van de inmiddels overleden uitgever G.A. van Oorschot). Een oudere man ziet bij het sterven van zijn vroeger strijdbare moeder terug op zijn jeugd en zijn verliefdheid op de jonge tante Coleta. Deze met irriterend commentaar omgeven reeks terugblikken roept echter vragen op die niet beantwoord worden.

Rigor mortis

1981 | Komedie

Nederland 1981. Komedie van Dick Maas. Met o.a. Olga Zuiderhoek, Michiel Kerbosch, Wim T. Schippers, Helmert Woudenberg en Leen Jongewaard.

Om hun plattelandsherberg meer klandizie te bezorgen, hebben Karel en Truus een stunt bedacht. Karel zal het record levend- begraven-liggen verbeteren. Pas na 124 dagen melden zich de media: een tv-ploeg met alleen aandacht voor Truus. Zwarte humor in een origineel verhaal: kenmerkend voor Maas, die het vak nog niet beheerst zoals later in DE LIFT.