Monique Rolland: cast.
Er zijn 9 films gevonden.

Christine se marie

1946 | Komedie

Frankrijk 1946. Komedie van René Le Hénaff. Met o.a. Monique Rolland, Jean Murat, Saturnin Fabre, Huguette Duflos en Andrée Guize.

De in 1903 geboren Le Henaff had tot 1950 een korte carri[KA2]ere als regisseur. Als montageman was hij echter zeer begaafd (QUAI DES BRUMES, A NOUS LA LIBERTE, LE JOUR SE LEVE, om maar enkele bekende films te noemen). Als regisseur beperkte hij zich tot kluchtige komedies die hij naar behoren, maar zonder enige oorspronkelijkheid regisseerde. En dit is dan zo'n film naar een scenario van Alex Joffé en Jean Sacha: Christine trouwt drie maal onder een andere naam, maar met haar vierde aanbidder trouwt ze onder haar eigen naam. Heel aardig en onschuldig. Ook bekend als ÇA DEVAIT ARRIVER.

Raphaël le tatoué

1938 | Komedie

Frankrijk 1938. Komedie van Christian-Jaque. Met o.a. Fernandel, Armand Bernard, Monique Rolland, Madeleine Sologne en René Génin.

Een verlegen nachtwaker van een autofabriek verzint als uitvlucht voor zijn nalatigheid op het werk een avontuurlijke tweelingbroer. De directeur besluit als reclamestunt de beide broers met een nieuwe auto in een rally te laten uitkomen. Deze komedie met voorspelbare complicaties is niet meer of minder leuk dan de eigentijdse filmkluchten, wat méér zegt over het gebrek aan inventiviteit binnen het genre dan over de klassieke kwaliteiten van deze film. Maar moderne films hebben geen Fernandel meer. Het scenario is van Maurice Diamand-Berger en Jean Nohain.

Le Choc en retour

1937 | Komedie

Frankrijk 1937. Komedie van Georges Monca en Maurice Kéroul. Met o.a. Michel Simon, René Lefèvre, Janine Crispin, Raymond Cordy en Marcelle Praince.

Een eigenaar van een suikerraffinaderij weet de doorvoering van sociale verworvenheden van het Volksfront, in 1936, in zijn eigen voordeel om te zetten. Hij lokt een staking uit. Zo vermijdt hij bekend te moeten maken dat zijn bedrijf in moeilijkheden verkeert. Zo'n tamelijk reactionaire instelling daargelaten, een sentimentele komedie, waar Michel Simon zich niet aan had moeten wagen, net zo min als de schrijver, Pierre Mac Orlan. Alleen voor de fans van Simon.

Prête-moi ta femme

1936 | Komedie

Frankrijk 1936. Komedie van Maurice Cammage. Met o.a. Pierre Larquey, Pierre Brasseur, Monique Rolland, Suzanne Dehelly en Colette Darfeuil.

Bewerking van een luchtig blijspel van Maurice Desvallières. Klassieke misverstanden en wendingen rond een dubbel huwelijk. De bruid treedt op dezelfde dag met twee mannen in het huwelijk en strijkt daarmee een aardig bedrag op; met alle consequenties van dien.

Au son des guitares

1936 | Musical

Frankrijk 1936. Musical van Pierre-Jean Ducis. Met o.a. Tino Rossi, Nita Raya, Monique Rolland en Paul Azaïs.

Een Corsicaanse visser wordt verliefd op een Parijse toeriste die hij naar haar woonplaats volgt. Hij raakt het spoor bijster en als hij haar weer vindt, stuurt ze hem terug naar zijn visnetten en jeugdvriendin. Het zouteloze scenario is alleen aanleiding om Rossi het Corsicaanse succesrepertoire te laten zingen, voor het overige valt er aan het acteren en de regie niets te beleven.

Le Prince de minuit

1934 | Komedie

Zwitserland​/​​Frankrijk 1934. Komedie van René Guissart. Met o.a. Henri Garat, Monique Rolland, Edith Méra, Paul Pauley en Robert Pizani.

Deze Parijse komedie bestaat uit vermoeiende en slappe misverstanden. Guissart, voormalig cameraman, maakte tussen 1931 en 1938 ongeveer 17 totaal in de vergetelheid geraakte kluchten; dat geldt ook voor de regisseur. Alleen het camerawerk van Georges Alexath redt deze flauwe komedie. Alexath was cameraman bij BEN HUR van Fred Niblo.

Le testament du docteur Mabuse

1933 | Horror, Thriller

Frankrijk 1933. Horror van Fritz Lang en René Sti. Met o.a. Rudolf Klein-Rogge, Otto Wernicke, Oscar Beregi sr, Theodor Loos en Monique Rolland.

De Franse versie van de derde Mabuse-film, een meesterwerk. Hij werd in Duitsland gedraaid. De hoofdrollen zijn dezelfden als in de Duitse versie, maar de bijrollen worden bezet door Fransen. Lang werd geassisteerd door Sti als co-regisseur, die het scenario van Thea von Harbou omzette naar het Frans en ook de dialogen schreef. De fotografie was evenals bij de Duitse film, die een jaar eerder (1932) gedraaid werd, in handen van Fritz Arno Wagner en Karl Vass. De première van de Duitse versie werd in maart 1933 - na de machtsovername door de nazi's - verboden en kwam pas in mei van dat jaar in Oostenrijk voor het eerst in de bioscopen. Officieel is de Franse versie bijna een half uur korter dan de Duitse, maar er circuleren ook films die bijna even lang zijn.

Ces messieurs de la santé

1933 | Drama, Misdaad

Frankrijk 1933. Drama van Pierre Colombier. Met o.a. Raimu, Edwige Feuillère, Lucien Baroux, Pierre Stephen en Georges Mauloy.

Een onbekende die om een baan in een noodlijdende winkel heeft gevraagd in ruil voor kost en inwoning, transformeert de zaak in een bloeiend en modern warenhuis. De politie ontdekt dat het ook een dekmantel is voor de wapenhandel, maar het zijn de hebzuchtige werkgevers die de man uiteindelijk echt noodlottig worden. Deze op zich vrije dorre verfilming van een toneelstuk dat op de affaire Stavisky was geïnspireerd, krijgt door die verwijzing èn door het opmerkelijke acteren van Raimu een boeiende meerwaarde. Het scenario is van Paul Armont en Léopold Marchand naar het gelijknamige toneelstuk van Armont en Marchand. Het camerawerk is van Curt Courant.

Le Rosier de Madame Husson

1932 | Komedie

Frankrijk 1932. Komedie van Bertrand Roland. Met o.a. Françoise Rosay, Fernandel, Marguerite Pierry, Mady Berry en Marcel Simon.

Een damescomité kent de jaarlijkse deugdzaamheidsprijs, bij gebrek aan vrouwelijke kandidaten, toe aan een brave 'dorpsidioot', die als gevolg van deze onverwachte eer prompt minder voorbeeldig wordt. Deze satirische komedie, die Fernandel tot ster maakte, heeft weinig aan effectiviteit verloren, mede dankzij de andere rake typeringen. Twintig jaar later werd de komedie opnieuw gefilmd met Bourvil.