Cécile Decugis: montage.
Er zijn 8 films gevonden.

Les nuits de la pleine lune

1984 | Romantisch drama

Frankrijk 1984. Romantisch drama van Éric Rohmer. Met o.a. Tchéky Karyo, Pascale Ogier, Fabrice Luchini, Virginie Thévenet en Christian Vadim.

Louise woont met vriend Rémi samen in de splinternieuwe banlieue Marne-la-Vallée ten oosten van Parijs. Omdat ze de nachtelijke verleidingsavonturen van de stad mist, houdt ze stiekem haar oude appartementje aan voor 'ontsnappingen'. In deel vier van Comédies et Proverbes merkt wispeltuurtje Louise (Ogier, 1958-1984) al snel de gevolgen van de spagaat. Decors en kostuums (allebei van Ogier) plus de synthpopsoundtrack door Elli et Jacno maken deze Rohmer beduidend minder tijdloos dan het merendeel van zijn films. Karyo (Rémi) en Fabrice Luchini (als Octave, Louises ongeliefde begeleider) spelen met verve elkaars tegenpolen.

Pauline à la plage

1983 | Komedie, Romantiek, Familiefilm

Frankrijk 1983. Komedie van Eric Rohmer. Met o.a. Amanda Langlet, Arielle Dombasle, Pascal Greggory, Féodor Atkine en Rosette.

Derde film in Rohmers reeks 'Comédies et proverbes' speelt zich af in een Normandisch badplaatsje waar de vijftienjarige Pauline (Langlet) en haar zojuist gescheiden nicht Marion (Dombasle) een korte vakantie doorbrengen. Marion trekt de aandacht van een oude vlam én van een oudere, cynische man. Pauline ontmoet een leuke jongen van haar eigen leeftijd. De wensen en verlangens, de relationele misverstanden en het onophoudelijke gefilosofeer van de personages over de liefde worden in de bekende Rohmer-stijl verbeeld: geestig maar bedaard, teder en bitterzoet.

Le beau mariage

1982 | Drama, Romantiek

Frankrijk 1982. Drama van Éric Rohmer. Met o.a. Béatrice Romand, André Dussollier, Arielle Dombasle, Féodor Atkine en Thamila Mezbah.

Regisseur Rohmer maakte in de jaren tachtig onder de noemer Comédies et Proverbes een serie van zes lichtvoetige drama's over mensen die hannesen met liefde en leven. Kunstgeschiedenisstudente Sabine besluit na haar romance met Simon dat ze geen getrouwde mannen meer wil. Sterker: ze gaat zelf trouwen. Maar met wie? Haar vriendin Clarisse komt aanzetten met een neef die leuk en ongebonden is. Mooie hoofdrol van Romand, die prima uit de voeten kan met Rohmers visitekaartje: een ogenschijnlijk kabbelend scenario met mooie, verrassende dialogen.

Die Marquise von O.

1976 | Romantiek, Historische film, Komedie, Drama

Duitsland​/​​Frankrijk 1976. Romantiek van Eric Rohmer. Met o.a. Edith Clever, Bruno Ganz, Edda Seippel, Peter Lühr en Otto Sander.

Regisseur Rohmer maakte in de jaren tachtig onder de noemer Comédies et Proverbes een serie van zes lichtvoetige drama's over mensen die hannesen met liefde en leven. Kunstgeschiedenisstudente Sabine besluit na haar romance met Simon dat ze geen getrouwde mannen meer wil. Sterker: ze gaat zelf trouwen. Maar met wie? Haar vriendin Clarisse komt aanzetten met een neef die leuk en ongebonden is. Mooie hoofdrol van Romand, die prima uit de voeten kan met Rohmers visitekaartje: een ogenschijnlijk kabbelend scenario met mooie, verrassende dialogen.

L'amour l'après-midi

1972 | Drama, Komedie

Frankrijk 1972. Drama van Eric Rohmer. Met o.a. Bernard Verley, Zouzou, Françoise Verley, Daniel Ceccaldi en Malvina Penne.

Een jonge zakenman blijft na kantoortijd in Parijs om pas n[KA1]a de spits naar de echtelijke woning te forensen en droomt dan over mogelijke slippertjes. Een vrijgevochten kennis - de geliefde van een vriend die om haar zelfmoord pleegde - komt hem bezoeken en dringt zich steeds meer aan hem op, wat zowel zijn afweer als zijn twijfel wekt. De laatste van Rohmer`s Morele Vertellingen heeft minder intellectualistische personages dan de vorige delen, maar de erotische prikkeling blijft zich vooral in de geest afspelen. Als de verleidster groeit Zouzou van weinig aantrekkelijke onbehouwenheid naar bijna onweerstaanbaarheid. (In een droomscène figureren alle actrices uit Rohmer's eerdere films).

Ma nuit chez Maud

1969 | Drama

Frankrijk 1969. Drama van Eric Rohmer. Met o.a. Jean-Louis Trintignant, Françoise Fabian, Marie-Christine Barrault, Antoine Vitez en Marie Becker.

Clermont-Ferrand, pre-Kerstdagen, sneeuwval. Wiskundige en belijdend katholiek met verschuifbare moraal Jean-Louis brengt avond en nacht door bij de gescheiden Maud. Terwijl hij toch zojuist zijn zinnen heeft gezet op de 22-jarige Françoise, voert J-L met zijn slimme gastvrouw filosofische gesprekken over liefde en confessionaliteit. Al stoïcijns ouderwets bij zijn première, dit derde deel uit de Contes Moraux, met als scenariobasis de Gok van Pascal: geloof of atheïsme? Rohmerianen savoureren de verfijnde dialogen, het subtiele verkennings- en verleidingsspel, de theatrale mise-en-scène van de voortreffelijke acteurs. Intellect siert. Prix Méliès 1969.

À bout de souffle

1960 | Misdaad, Romantiek, Film noir, Experimenteel, Thriller, Drama

Frankrijk 1960. Misdaad van Jean-Luc Godard. Met o.a. Jean Seberg, Jean-Paul Belmondo, Henri-Jacques Huet, Jean-Pierre Melville en Liliane Robin.

De destijds 26-jarige Belmondo is een nonchalant koelbloedige autodief die Parijs onveilig maakt en intussen een relatie aangaat met de amorele Patricia (Seberg). Beelden van een vluchtende Belmondo - waggelend, struikelend, gewond en met z'n arm op de rug - levert een onvergetelijke scène op. En er zijn er meer. Godards debuutfilm, zo ongeveer de opmaat van de nouvelle vague, liet decennia later nog volop zijn invloed gelden. Jim McBride maakte in 1983 een (zwakke) Amerikaanse variant, nu met Richard Gere en Valérie Kaprisky in de hoofdrollen.

Tirez sur le pianiste

1960 | Misdaad, Film noir, Thriller

Frankrijk 1960. Misdaad van François Truffaut. Met o.a. Charles Aznavour, Marie Dubois, Nicole Berger, Michèle Mercier en Albert Rémy.

'Wie is Charlie Koller?' vraagt Kollers vrouw of vriendin - in ieder geval een dame - zich ongeveer halverwege de film af. Geen overbodige vraag, want het publiek kon er destijds geen touw meer aan vastknopen. Het verhaal ging over een pianist die in een danslokaal het publiek vermaakte - 'bal tous les jours', zoveel was duidelijk. Maar verder blijft hij een raadsel. Truffaut zet zijn kijkers steeds op het verkeerde been, al vond hij achteraf dat hij te ver was gegaan. Toch is Tirez sur le pianiste een leuk kijkspel geworden. Oa door Aznavours fraaie acteerprestatie.