Anatoliy Solonitsyn (1934-1982): cast.
Er zijn 6 films gevonden.

The Ascent

1977 | Oorlogsfilm, Drama

USSR 1977. Oorlogsfilm van Larisa Shepitko. Met o.a. Boris Plotnikov, Vladimir Gostyukhin, Sergey Yakovlev, Anatoliy Solonitsyn en Lyudmila Polyakova.

Met Gouden Beer bekroonde cinema-klassieker, die de wereldklasse bevestigde van de Oekraïense regisseur Larisa Shepitko. Het was helaas ook de laatste titel in haar onderscheidende oeuvre, dat slechts een handvol speelfilms telt: in 1979 stierf ze bij een verkeersongeluk. In dit in zwart/wit geschoten, diepmenselijke anti-oorlogsdrama ploeteren twee partizanen – een pragmatisch overlever en een idealist – door kniediepe sneeuw op zoek naar voedsel als ze door de Duitsers worden gesnapt. Het lijkt wel of Shepitko de beeldtaal eigenhandig heruitvond, zo origineel is haar intense, tactiele stijl, vol spectaculaire close-ups.

Provjerka na dorogach

1986 | Drama, Oorlogsfilm

Rusland 1986. Drama van Aleksej German. Met o.a. Anatoliy Solonitsyn, Vladimir Zamanski en Rolan Bykov.

Met Gouden Beer bekroonde cinema-klassieker, die de wereldklasse bevestigde van de Oekraïense regisseur Larisa Shepitko. Het was helaas ook de laatste titel in haar onderscheidende oeuvre, dat slechts een handvol speelfilms telt: in 1979 stierf ze bij een verkeersongeluk. In dit in zwart/wit geschoten, diepmenselijke anti-oorlogsdrama ploeteren twee partizanen – een pragmatisch overlever en een idealist – door kniediepe sneeuw op zoek naar voedsel als ze door de Duitsers worden gesnapt. Het lijkt wel of Shepitko de beeldtaal eigenhandig heruitvond, zo origineel is haar intense, tactiele stijl, vol spectaculaire close-ups.

Dvadtsat shest dney iz zhizni Dostoyevskogo

1980 | Biografie, Romantiek

USSR 1980. Biografie van Alexander Zarkkhi. Met o.a. Anatoliy Solonitsyn, Evgenia Simonova en Eva Szykulsk.

Deze film bestrijkt een korte, maar dramatische periode uit het leven van de Russische schrijver F.M. Dostojevski (1821-81), gespeeld door Solonitsyn. Het emotionele drama toont hem op momenten van verwarring en verbijstering. De dood van zijn vrouw, de begrafenis van zijn geliefde broer, de breuk met Appolinaria Suslova, die hij aanbad en zijn verschrikkelijke financi[KA3]ele problemen. Hoofdrol Solonitsyn kreeg een gedeelde Zilveren Beer op het filmfestival van Berlijn (samen met Jack Lemmon voor zijn rol in TRIBUTE van Bob Clark). Het scenario is van Pavel Finn en Vladimir Vladimirov. Het camerawerk is van Vladimir Kusakova. Amerikaanse titel: TWENTY-SIX DAYS IN THE LIFE OF DOSTOYEVSKI.

Stalker

1979 | Sciencefiction, Fantasy, Drama

USSR​/​​Duitsland 1979. Sciencefiction van Andrej Tarkovski. Met o.a. Anatoliy Solonitsyn, Nikolay Grinko, Alisa Freindlich en Alexander Kaidanovski.

Een sublieme film over de geheimzinnige gids Stalker, die een wetenschapper en een schrijver een verboden zone binnenleidt, een door militairen hermetisch afgesloten gebied, waar de regels van logica en gezond verstand niet meer gelden. Het wonderlijk mooie kleurgebruik, het camerawerk en belichting zorgen voor een mysterieuze sfeer, waarin de filosofische gesprekken van de drie personen, vol symboliek, een bijzondere dimensie krijgen. Een film om meer dan een keer te zien.

Legenda o Tile

1977 | Avonturenfilm, Historische film

USSR 1977. Avonturenfilm van Alexander Alov en Vladimir Naumov. Met o.a. Lembit Ulfsak, Natalia Belokhvostikova, Evgeni Leonov, Mikhail Ulianov en Alla Demidova.

In deze uit twee delen bestaande film worden de avonturen van Tijl Uilenspiegel gevolgd. Het verhaal speelt zich af in de zestiende eeuw en is een filosofisch en episch werk over de strijd om vrijheid, de ware geschiedenis van het leven en de onsterfelijke geest van het volk in die tijd. De film vermengt legende en folklore met historische waarheden. Amerikaanse titel: THE LEGEND OF TILL.

Andrej Roebljov

1966 | Biografie, Historische film, Drama

USSR 1966. Biografie van Andrej Tarkovski. Met o.a. Anatoliy Solonitsyn, Ivan Lapikov, Nikolay Sergeev, Ivan Lapikov en Nikolay Grinko.

Monumentale film vertelt het verhaal van de veertiende-eeuwse iconenschilder Andrei Roebljev, die na het zien van de gruwelijkheden begaan door de Tataren, de zwijggelofte aflegt en niet meer wenst te schilderen. Pas na de ontmoeting met een jonge klokgieter vindt Roebljev zijn kunst terug. Uiteindelijk optimistische film werd nochtans verboden in de Sovjet-Unie, omdat de censuur wel begreep dat het filmpubliek bij de Tataarse gruwelijkheden al gauw aan de onderdrukking in eigen land zou denken. De repressie duurde niet lang want in 1971, één jaar nadat de film een prijs won op het filmfestival van Cannes, kon Andrei Roebljev ook in de Sovjet-Unie vertoond worden. De film is geschoten in zwart-wit, behalve tegen het eind als Roebljevs ikonen oplichten in felle, hoopvolle kleuren.