Dominic Gould

Embrassez qui vous voudrez

Italië​/​​Verenigd Koninkrijk​/​​Frankrijk 2002. Komedie van Michel Blanc. Met o.a. Charlotte Rampling, Jacques Dutronc, Carole Bouquet, Michel Blanc en Karin Viard.

Heroïnes

Frankrijk 1997. Familiefilm van Gérard Krawczyk. Met o.a. Virginie Ledoyen, Maïdi Roth, Marc Duret, Saïd Taghmaoui en Serge Reggiani.

Corps plongés

Frankrijk​/​​Haïti​/​​Duitsland 1997. Drama van Raoul Peck. Met o.a. Geno Lechner, Jean-Michel Martial, Bob Meyer, Jeane Manson en Dee Dee Bridgewater.

Frans-Duits-Haïtiaanse coproductie speelt zich af in New York, waar een arts zowel professioneel als op persoonlijk vlak op een dood spoor zit. Haar leven krijgt een nieuwe impuls met de komst van een afgezette Haïtiaanse politicus. Regisseur Peck maakte ook het geprezen L'Homme sur le quais en Haitian corner. (RdL/VPRO Gids)

Charlemagne

Duitsland​/​​Italië​/​​Frankrijk 1994. Historische film van Clive Donner en Franco Maria Salamon. Met o.a. Christian Brendel, Lino Capolicchio, Gilles Gaston-Dreyfus, Xavier Philippe Deluc en Paolo Bonacelli.

Bij de dood van Pepijn de Korte in 768 wordt zijn rijk verdeeld onder de broers Karel (Brendel) en Karolman (Tavernier). Karolman, de jongste zoon van Pepijn, krijgt het beste deel maar smeedt toch een komplot tegen zijn broer Karel. Hij zoekt een echtgenote van stand en breekt daarom met zijn jeugdliefde Richert. Onder invloed van zijn moeder, Berthe met de Grote Voet (Duperey), trouwt Karel met Ermengarde (Cavallari), de dochter van Diederik (Girone), koning van de Lombarden. In de slag bij Roncevaux verliest Karel zijn vriend Roeland (Deluc) - de legende van het Roelandslied zou van die gebeurtenis dateren - maar hij slaagt er wel in de Saksen, aangevoerd door Widukind (Griem), te onderwerpen en tot het christendom te bekeren. Aan het eind wil Karel, nu het Frankische imperium is uitgebreid, een kanaal laten graven van het noorden tot de Zwarte Zee, om zo zijn hele rijk te kunnen bevaren. Paus Leo (Capolicchio) kroont hem tot keizer en hij zal voortaan als Karel de Grote door het leven gaan. De Britse regisseur Donner, die in 1973-74 al een soortgelijk epos, gesitueerd in ongeveer dezelfde tijd opnam (ALFRED THE GREAT, met David Hemmings), was niet in staat er iets indrukwekkends van te maken. Dat komt o.a. door het slechte scenario van Marcel Jullian, Jack Russell en Vittorio Bonicelli, een oerslechte post- synchronisatie (Franse, Italiaanse en Duitse acteurs) en een gebrek aan geld. Gefilmd in Hongarije. Hoewel het persbericht gewag maakt van 3.500 figuranten, zijn er bij veldslagen hooguit twee dozijn paarden en een vijftigtal manschappen te zien. Wij wisten ook niet dat Karel en de zijnen in de 8e eeuw zwembroeken droegen bij het baden. De oplettende kijker vindt nog meer storende details. Hoofdrolspeler Brendel, afkomstig van het Franse toneel, met slechts twee films op zijn naam, is opvallend houterig. Wordt soms in drie delen uitgezonden, die resp. getiteld zijn: LE PRINCE, LE ROI en L'EMPEREUR.

Wadeck's Mother's Friend's Son

Verenigde Staten 1992. Drama van Arnold Barkus. Met o.a. Arnold Barkus, Ranko Chepin, Zazie Dinev, Dominic Gould en Andrew Fierberg.

De Poolse matroos Barkus arriveert in New York. Hij heeft twee dagen vrij en hij besluit sde zoon van een vriend van zijn moeder op te bellen om daar te overnachten. Deze laatste, die samenwoont met Fran[KA10]caise Dinev, wenst de man echter niet te zien. Dinev sluit vriendschap met Barkus, die zijn schip mist. Doch geen nood. Zijn `gastheer` vertrekt in zijn plaats. Maar Dinev`s verblijfsvergunning is bijna verlopen en Barkus gaat op zoek naar een geschikte huwelijkskandidaat voor het meisje. Schitterende, speelse low-budget film. Een kruising tussen de chaotische humor van Lubitsch en het moderne engagement van Jarmusch. Het spel van Barkus is frivool en ontwapenend, maar ook Chepin als Wadeck is een openbaring (hij kruipt later in de huid van zijn neef). In Barkus' scenario zitten alle mogelijke actuele onderwerpen en hij slaagt erin de toeschouwer telkens weer te verrassen. De slotscène grenst aan het geniale. Gemaakt slordige zwart-wit fotografie van Michael Spiller.

L'amoureuse

Frankrijk 1992. Romantiek van Jacques Doillon. Met o.a. Charlotte Gainsbourg, Ivan Attal, Thomas Langmann, Stéphanie Tchou-Cotta en Thierry Maricot.

Kind-vrouwtje Gainsbourg woont samen met Langmann. Als die een week weg is, ontmoet ze Canadese filmer Attal, die verschrikkelijk verliefd op haar wordt. Zij weerstaat echter zijn charme uit trouw aan Langmann en door te zeggen dat ze besloten hadden een kind te krijgen. Als Langmann teruggekeerd is, wordt hij evenwel verschrikkelijk jaloers - op niks. Om iedereen te vriend te houden, vrijt Gainsbourg tenslotte met beiden en dan wordt ze zwanger - en de vraag is van wie. Verhaaltje van niks over het klassieke triootje, dat bij de première aan de pers onjuist geafficheerd werd als de JULES ET JIM van de jaren negentig. Hoewel het spel van de drie hoofdrollen zeer goed is, wordt de niet-Franse kijker gallisch van de o.d. aan dialoog. En: hoe aantrekklijk is Charlotte met haar kortgeknipte bolletje nu wel? Regisseur Doillon schreef zijn eigen scenario en de fotografie was in handen Christophe Pollock.

Adieu mes jolies

Frankrijk 1991. Drama van David Delrieux. Met o.a. Anne Roussel, Philippe Léotard, Dominic Gould en Serge Dupire.

Lise (Roussel) en Karl (Léotard) lijden een armoedig bestaan in Lissabon, en zijn bezig een korte, derderangs sado- masochistische voorstelling voor te breiden. Wanneer een repetitie slecht afloopt, gaat Lise ervan door. Zij dwaalt wat rond, tot zij twee Amerikanen leert kennen. Omdat zij naar liefde en avontuur verlangt, besluit zij met hen op pad te gaan. De desillusie volgt al heel snel. De filmer Delrieux maakte slechts één opmerkelijke film, waar geen publiek op afkwam. Zijn medewerking aan deze film, met een nietszeggend en slecht uitgewerkt scenario, levert een levendige beschrijving van het bestaan van de ontgoochelde personages, tegen een alledaags natuurlijk decor, op. Vooral een schets van zowel boeiende als gedesillusioneerde types in een onverwachts en vreemd Lissabon.

Monsieur

België​/​​Frankrijk 1990. Komedie van Jean-Philippe Toussaint en Philippe Toussaint. Met o.a. Dominic Gould, Wojtek Pszoniak, Eva Ionesco, Jean-François Robin en Olivier Lartique.

Komisch-po[KA3]etisch portret van een droogstoppel-eenzaat in een gekwelde, gejaagde maatschappij. Gould is als `Monsieur` een schuchtere dromer, die voortdurend de dupe wordt van zijn omgeving. Ongelijkmatige debuutfilm van Toussaint (die ook het scenario schreef) met leuke tableaux vivants herinnert te veel aan PLAYTIME van Tati. Vooral een festivalfilm en goed voor enkele prijsjes: Speciale Prijs van de Jury in Figueira da Foz (Portugal), Speciale Prijs van de Jury in La Clusaz (Frankrijk). Schitterend kortfilmwerk maar faalt als langspeler.