Anna Prucnal: cast.
Er zijn 13 films gevonden.

Wrony

1994 | Drama

Polen 1994. Drama van Dorota Kedzierzawska. Met o.a. Karolina Ostrozna, Kasia Szczepanik, Malgorzata Hajewska, Anna Prucnal en Ewa Bukowska.

Ostrozna speelt een negen-jarig meisje - een van de kraaien uit de titel zou men kunnen denken - wier moeder werkt en weinig tijd voor haar heeft. Ze bevindt zich nog tussen het servet en het tafellaken, is niet populair bij de jongens en kan niet met de leerkrachten opschieten. Op een morgen wordt ze van school gestuurd en het eenzame kind doolt door de stad. Ze komt langs een villa, waar ze een glimlachende kleuter ziet. Ze maakt het kleine kind wijs dat ze haar moeder is en neemt het mee. De hele dag bemoedert zij het, maar brengt het tegen de avond weer terug. Deze wat wonderlijke film over de eenzaamheid van een kind heeft veel voordeel van zijn tempo en zijn korte bestek. Fraaie fotografie van Arthur Reinhart en vakkundig vermengd met natuurgeluiden en de passende muziek van Wlodek Pawlik. Het scenario is van regisseusse Kedzierzawska.

Lieber reich und schön

1994 | Komedie

Polen​/​​Hongarije​/​​Duitsland 1994. Komedie van Filip Bajon. Met o.a. Adrianna Biedrzynska, Daniel Olbrychski, Marek Kondrat, Anna Prucnal en Ryszard Pietruski.

Van de ene op de andere dag is de Poolse textielarbeidster Dorota (Biedrzynska) eigenaresse van de fabriek, waar ze werkt. Voor de oorlog (WO II) behoorde die n.l. aan haar grootvader; na de bevrijding van het nazi-juk werd hij genationaliseerd, maar met de val van het communisme gaat de fabriek terug naar de wettige erven en Dorota blijkt de gelukkige. De zaken staan er echter niet erg rooskleurig voor, want de fabriek is zo goed als failliet. Een advocaat uit het westen (Olbrychski) verschijnt ten tonele. Hij denkt dat Dorota de onderneming niet kan redden en dat hij de zaak voor een prikje kan opkopen. Hij rekent buiten de waard: Dorota heeft lef en is heel vindingrijk. Leuke sociale komedie die echter iets teveel vraagt van de goedgelovigheid van de kijker. Vlot spel van de hoofdrollen. Bajon schreef zelf het scenario en voor de fotografie tekende Krzysztof Ptak.

L'homme qui amait deux femmes

1983 | Erotiek

Frankrijk 1983. Erotiek van Philippe Defrance. Met o.a. François Marthouret, Anna Prucnal, Denise Chalem, Louis Samier en Robin Renucci.

De liefdesavonturen van een man die op drie vrouwen tegelijk verliefd is, en niet kan en zelfs niet wil kiezen, want hij zou niet weten wie. Met alle bijbehorende moeilijkheden en tragikomische situaties, maar het loopt goed af want 'Laten we met z'n drieën een appartement delen!' Geen scenario en net zoveel dialogen als in de films van Eric Rohmer, maar met een minder constante trefzekerheid. De kijker aarzelt erover met wie van de sympathieke en zonderlinge personages zich te identificeren, die min of meer consequent zijn neergezet. Gedeeltelijk geslaagd.

Neige

1981 | Misdaad, Drama

Frankrijk 1981. Misdaad van Juliet Berto en Jean-Henri Robert. Met o.a. Juliet Berto, Jean-François Stévenin, Robert Liensol, Jean-François Balmer en Patrick Chesnais.

De dood van een jonge dealer veroorzaakt dat junks in en om Pigalle zonder hero[KA3]ine komen te zitten. De pogingen van Anita (Berto), een moederlijk barmeisje, om hen te helpen brengt haar in conflict met haar vriend, een scharrelaar, die in een poging haar terug te winnen zelf hero[KA3]ine bemachtigt en daarbij in de val van de politie loopt. Dit clich[KA1]ematig zelfkant-drama krijgt meerwaarde door het reportage-achtige, authentieke beeld van Pigalle en haar bewoners. Berto heeft zichzelf een irritant nobele rol toebedeeld en is als actrice veel beter op dreef in de regie van anderen. De titel slaat op drugs zoals coca[KA3]ine (of heroïne). Het scenario is van Marc Villard. Het camerawerk is van William Lubtchansky. Mono.

L' Ogre de Barbarie

1981 | Drama, Oorlogsfilm

Zwitserland 1981. Drama van Pierre Matteuzzi. Met o.a. Anna Prucnal, Bernard Fresson, Marina Vlady, Vlasta Hodjis en Erik Desfosses.

Een tienjarig Zwitsers dorpsmeisje raakt anno 1942 per ongeluk betrokken bij het lot van een oorlogsvluchteling die onderduikt bij haar onderwijzer. De directeur van een bejaardentehuis die voedsel aan hen onttrekt voor de zwarte handel, gaat vrijuit omdat hij de onderwijzer dreigt aan te geven: een wankel evenwicht van belangen. Het perspectief van het niet begrijpende kind maakt de al te toevallig gecompliceerde intrige acceptabel in deze film, die de nodige ironische kanttekeningen plaatst bij de Zwitserse oorlogsneutraliteit. Goed spel.

Guerre en pays neutre

1981 | Oorlogsfilm

Frankrijk 1981. Oorlogsfilm van Philippe Lefebvre. Met o.a. Jacques Denis, Geneviève Mnich, Anna Prucnal en Julian Glover.

De bewerking van de roman Genève appelle Moscou van Drago Arsenijevio. Deze spionagegeschiedenis speelt zich af in 1936 in Genève. 'Couleur locale' verzekerd. Een onderhoudend tempo en tegelijk gecompliceerde en boeiende personages. Een degelijke regie met bovendien een moralistische overpeinzing in de stijl van Yves Boisset.

La città delle donne

1980 | Drama, Komedie

Italië​/​​Frankrijk 1980. Drama van Federico Fellini. Met o.a. Marcello Mastroianni, Bernice Stegers, Ettore Manni, Donatella Damiani en Anna Prucnal.

Een vijftiger (Mastroianni) laat zich in de trein meelokken door een aantrekkelijke medereizigster en komt terecht op een bizar feministisch congres. Daar ontmoet hij verschillende vrouwelijke archetypen: van agressor, verleidster, moeder, hoer en slachtoffer tot onbereikbaar ideaal om tenslotte weer in de trein te ontwaken. Zeker niet de beste van Fellini, ondanks de sterke hoofdrol van Mastroianni, maar wel leuk als inkijkje op de regisseurs visie op de andere sekse: 'de hoofdpersoon begrijpt niets van vrouwen, daarom projecteert hij zijn fantasieën op ze'.

Mais où est donc ornicar

1979 | Drama

Frankrijk 1979. Drama van Bertrand Van Effenterre. Met o.a. Geraldine Chaplin, Brigitte Fossey, Jean-François Stévenin, Didier Flamand en Anna Prucnal.

Twee vrouwen hebben met succes een positie veroverd in verondersteld mannelijke beroepen: een als auto-monteur, een als expert sociale communicatie. Noch voor henzelf noch voor zijn omgeving zijn de gevolgen in hun vak en hun privéleven altijd even makkelijk te hanteren. De film is geen pamflet voor of tegen het feminisme, maar laat genuanceerd met gevoel en humor verschillende facetten zien.

Bastien, Bastienne

1979 | Drama

Frankrijk 1979. Drama van Michel Andrieu. Met o.a. Juliet Berto, Anna Prucnal, Béatrice Bruno, Orane Demazis en Emmanuel Prat.

1916. In een groot herenhuis op het platteland, slechts enkele kilometers van het oorlogsfront verwijderd, bereiden drie vrouwen met hun zoons een opvoering van de opera Bastien, Bastienne van Mozart voor. Tijdens de repetities trekken voortdurend verse troepen naar het front, terwijl doden en gewonden worden afgevoerd. Origineel, maar steriel en traag uitgewerkt psychologisch drama.

Le Dossier 51

1978 | Thriller

Frankrijk 1978. Thriller van Michel Deville. Met o.a. François Marthouret, Roger Planchon, Anna Prucnal, Didier Sauvegrain en Françoise Lugagne.

In economisch contact met de Derde Wereld moet de hoge diplomaat Dominique Auphal (Marthouret) door een geheime organisatie gemanipuleerd worden. Systematisch wordt gezocht naar de zwakke plek waarmee hij tot medewerking gechanteerd kan worden. De roman van Gilles Perrault kreeg een opmerkelijke filmvorm, waarin de hoofdpersoon nauwelijks te zien is en zijn portret wordt samengesteld uit getuigenissen van anderen wier ondervragers ook buiten beeld blijven. Een knappe, ongewone thriller. Het scenario is van Gilles Perrault en regisseur Deville. Het camerawerk is van Claude Lecomte. Eastmancolor, Mono.

Guerres civiles en France

1977 | Oorlogsfilm, Historische film

Frankrijk 1977. Oorlogsfilm van Vincent Nordon, François Barat en Joël Farges. Met o.a. Sami Frey, Nicole Hiss, Philippe Colin, Romain en Brigitte Fossey.

Een drieluik over de weergave van de geschiedenis op het filmdoek. 1. Babeuf où le journal parlé. Frey declameert teksten van de revolutionair. Na Godard is dat ook niet echt origineel meer. 2. Le Premier Empire speelt zich feitelijk in het heden af, maar toont op een min of meer overtuigende wijze de effecten van de Code Napoléon op het gedrag van twee jonge mensen. 3. La semaine sanglante gaat over de onderdrukking van de Commune van 21 tot 28 mei 1871. Het is een waar bloedbad, maar zeer gestileerd. Dit derde deel is zeer hard, maar plastisch, met name wat betreft de kleuren. Het is een nachtmerrie en tegelijk een overpeinzing over de woestheid van burgeroorlogen. Vanwege dit deel de moeite waard.

Sweet Movie

1974 | Erotiek, Experimenteel

Duitsland​/​​Canada​/​​Frankrijk 1974. Erotiek van Dusan Makavejev. Met o.a. Carole Laure, Pierre Clémenti, Sami Frey, John Vernon en Anna Prucnal.

Miss World 1984 wordt tot bruid gekozen door Mr. Kapital, maar schrikt zo van diens kolossale geslachtsdeel dat ze in een koffer wordt getransporteerd naar Europa, waar haar andere verschrikkingen wachten, o.a. een poep- pies- en braaktherapie, tot ze tenslotte verdrinkt in chocoladepasta. Ondertussen vaart een marxistische zeeman door de Amsterdamse grachten, die zijn vriendin kleine jongetjes laat verleiden, die vervolgens worden vermoord. Deze zowel tijdens de opnamen als de premi[KA2]ere met schandalen omgeven film start veelbelovend met ongebreidelde humor in collage-stijl, maar ontspoort steeds meer - met een stuitend gebruik van journaalopnamen van opgegraven concentratiekampslachtoffers - zodat de beoogde (?) bevrijdende werking eerst ergerlijk wordt en dan letterlijk strontvervelend.

Der Fliegende Holländer

1964 | Drama, Historische film, Romantiek, Fantasy

Oost Duitsland 1964. Drama van Joachim Herz. Met o.a. Anna Prucnal, Gerd Ehlers en Fred Düren.

Het verhaal van deze film is gebaseerd op de gelijknamige opera van Wagner uit 1841. Meisje Senta (Prucnal), de dochter van een reder, fantaseert dat ze de vrouw is van de Vliegende Hollander (Düren) en hem helpt de vloek op te heffen die hem dwingt eeuwig over de zeeën te zwalken. De spelprestaties zijn goed en de beelden zien er mooi uit, maar de film mist dynamiek. Het scenario is van Harald Horn en regisseur Herz. Het camerawerk is van Peter Brand, Erich Gusko en Karl Neugebauer.