Alexandre Arcady

Acteur	VPRO Cinema	Bezoekers	Ik
1971	Avoir vingt ans dans les Aurès

24 jours

2014 | Drama, Thriller

Frankrijk 2014. Drama van Alexandre Arcady. Met o.a. Zabou Breitman, Pascal Elbé, Sylvie Testud, Jacques Gamblin en Éric Caravaca.

Coscenarist en regisseur Arcady reconstrueert in dit sobere drama de ontvoering van een jonge joodse man, die Frankrijk in 2006 in de greep hield. Wanneer Parijse elektronicaverkoper Ilan (Shahidi) wordt gekidnapt door 'de Barbaren' die ervan uitgaan dat Joden nu eenmaal geld hebben, breekt een vreselijke tijd aan voor zijn machteloze familie; moeder Ruth Halimi, gespeeld door Breitman, schreef er later een boek over. De politie weet zich niet goed raad met de situatie. Spannende film is emotioneel soms iets te dik aangezet, maar heeft een uitstekende cast.

Sagan

2008 | Biografie, Drama

Frankrijk 2008. Biografie van Diane Kurys. Met o.a. Sylvie Testud, Pierre Palmade, Lionel Abelanski, Jeanne Balibar en Arielle Dombasle.

De hoogte- en vooral dieptepunten uit het turbulente leven van schrijfster Françoise Sagan (1935-2004) worden schematisch opgesomd in dit nogal bloedeloze televisiedrama. De vrouw die op haar achttiende sensationeel doorbrak met de roman Bonjour tristesse komt vooral over als een vervelend mens, met vervelende vrienden. Oorspronkelijk gemaakt als drie uur durende miniserie, ingekort tot 117 minuten voor de bioscoop. Het extra materiaal in de miniserie geeft het drama meer lucht, tenminste, voor de volhouders: het is al een aardig karwei de bioscoopversie uit te zitten.

Là-bas... mon pays

2000 | Drama

Frankrijk 2000. Drama van Alexandre Arcady. Met o.a. Antoine de Caunes, Nozha Khouadra, Samy Naceri, Saïd Amadis en Mathilda May.

De hoogte- en vooral dieptepunten uit het turbulente leven van schrijfster Françoise Sagan (1935-2004) worden schematisch opgesomd in dit nogal bloedeloze televisiedrama. De vrouw die op haar achttiende sensationeel doorbrak met de roman Bonjour tristesse komt vooral over als een vervelend mens, met vervelende vrienden. Oorspronkelijk gemaakt als drie uur durende miniserie, ingekort tot 117 minuten voor de bioscoop. Het extra materiaal in de miniserie geeft het drama meer lucht, tenminste, voor de volhouders: het is al een aardig karwei de bioscoopversie uit te zitten.

Furia

2000 | Komedie, Sciencefiction, Romantiek

Frankrijk 2000. Komedie van Alexandre Aja. Met o.a. Stanislas Merhar, Marion Cotillard, Wadeck Stanczak, Pierre Vaneck en Carlo Brandt.

Het scenario van de twintig-jarige regisseur Alexandre Aja en Gregory Levasseur naar een kort verhaal Graffiti van Julio Cortazar, verwijst naar toestanden in Argentinie. In Aja`s film is het verpakt als een romantische geschiedenis, die in de nabije toekomst speelt. Na een taaie strijd van bijna dertien jaar is een stad in een woestijn ingenomen, en de autoriteiten hebben bepaald dat het geschreven woord verboden is. De twintigjarige Theo is kunstenaar en maakt 's nachts kleurrijke beeldverhalen als muurkranten, die door de overheid met man en macht weer verwijderd worden. Zo ontmoet Theo op een van zijn escapades Elia (Cotillard), die ook muurschilderingen maakt om de bevolking wakker te schudden tegen de dictatuur. Naar Theo wordt gezocht, maar hij weet telkens aan een arrestatie te ontsnappen. Elia wordt gefolterd en als Theo dit hoort, laat hij zich oppakken om bij haar te zijn. In het subplot maken we kennis met Theo`s vader Aaron (Vaneck) die een groezelige bar uitbaat nadat de overheid hem blind had gemaakt voor kleuren, hij ziet nu in zwart-wit, zodat het voor hem geen zin meer had om verder te werken als kunstenaar. Verder wordt Theo geïnspireerd tot zijn schepping via versleutelde boodschappen, die hij meent te horen op de radio ondanks de stoorzenders. Theo's broer Laurence (Stanczak) zit bij de rechterlijke macht en steunt de dictatuur. Hoofdrol Merhar is goed en regisseur Ajar laat zien dat hij over talent beschikt. Het camerawerk is van Gerry Fisher, die op locatie in Marokko draaide. Soms valt op dat het budget van deze pamflettistische film heel bescheiden was.

K

1997 | Thriller, Misdaad

Frankrijk 1997. Thriller van Alexandre Arcady. Met o.a. Patrick Bruel, Isabella Ferrari, Marthe Keller, Pinkas Braun en Jean-François Stévenin.

Parijs, 1990. Politie-inspecteur Sam Bellamy is geschokt dat zijn oude vriend, de joodse kunsthandelaar Joseph Katz, een van zijn klanten heeft neergeschoten. Het slachtoffer was een voormalige SS'er, die de moord van Katz' familie in WO II op zijn geweten had. Sam helpt Katz te ontsnappen, maar even later komt de kunsthandelaar om tijdens een explosie in zijn winkel. Daarop gaat Sam op zoek naar de daders

Dis-moi oui...

1995 | Komedie

Frankrijk 1995. Komedie van Alexandre Arcady. Met o.a. Jean-Hugues Anglade, Julia Maraval, Claude Rich, Valérie Kaprisky en Patrick Braoudé.

Kinderarts dokter St[KA1]ephane Villiers (Anglade) is de benijdenswaardigste vrijgezel van Bordeaux. Hij is rond de dertig, succesvol en werkt in de chique priv[KA1]ekliniek van zijn vader, professor Villiers (Rich). Ooit zal dat alles aan hem toebehoren. Het leven in de stad aan de Gironde is mooi, iedereen bezit de nieuwste electronische speelgoedjes, luxe terreinwagens en fraaie appartementen. Tussen het rokkenjagen en het wagen van een gokje in een illegale speelhol, is er ook nog wat werk. Op een avond wordt St[KA1]ephane geconfronteerd met een meisje op zijn stoep, Eva (Maraval). Hij denkt dat het een scholiere is die de bus of de trein gemist heeft, maar het verleidelijke wichtje vertelt hem dat ze thuis mishandeld wordt. Hij wil haar wel voor de nacht onderdak verlenen, maar hij raakt niet meer van haar af. Om een lang verhaal kort te maken: ze lijdt aan een bijzondere hersentumor, die dokter Villiers moet verhelpen. Een dergelijke operatie is nog nooit uitgevoerd! De afloop laat zich raden. De kwaal is overigens authentiek, maar verder is de film volslagen ongeloofwaardig en het scenario van Olivier Dazat, Antoine Lacomblez en Arcady is ronduit slecht en oppervlakkig. Positief aan deze idiote, stroperige film zijn de volgende zaken die de waardering bepaald hebben: hunkerende ziekenhuispsychologe Nathalie, is lief, mooi en echt; Laforêt als moeder van Eva stelt haar oude fans niet teleur; de beelden van Robert Alazraki geven je zin om eens tijdens een vakantie Bordeaux te bezoeken en last, but not least, de muziek van Philippe Sarde beantwoordt aan de verwachtingen. Dolby-geluid.

Dis-moi oui

1994 |

Frankrijk 1994. Alexandre Arcady. Met o.a. Nadia Farès, Julia Maraval en Jean-Hugues Anglade.

Kinderarts dokter St[KA1]ephane Villiers (Anglade) is de benijdenswaardigste vrijgezel van Bordeaux. Hij is rond de dertig, succesvol en werkt in de chique priv[KA1]ekliniek van zijn vader, professor Villiers (Rich). Ooit zal dat alles aan hem toebehoren. Het leven in de stad aan de Gironde is mooi, iedereen bezit de nieuwste electronische speelgoedjes, luxe terreinwagens en fraaie appartementen. Tussen het rokkenjagen en het wagen van een gokje in een illegale speelhol, is er ook nog wat werk. Op een avond wordt St[KA1]ephane geconfronteerd met een meisje op zijn stoep, Eva (Maraval). Hij denkt dat het een scholiere is die de bus of de trein gemist heeft, maar het verleidelijke wichtje vertelt hem dat ze thuis mishandeld wordt. Hij wil haar wel voor de nacht onderdak verlenen, maar hij raakt niet meer van haar af. Om een lang verhaal kort te maken: ze lijdt aan een bijzondere hersentumor, die dokter Villiers moet verhelpen. Een dergelijke operatie is nog nooit uitgevoerd! De afloop laat zich raden. De kwaal is overigens authentiek, maar verder is de film volslagen ongeloofwaardig en het scenario van Olivier Dazat, Antoine Lacomblez en Arcady is ronduit slecht en oppervlakkig. Positief aan deze idiote, stroperige film zijn de volgende zaken die de waardering bepaald hebben: hunkerende ziekenhuispsychologe Nathalie, is lief, mooi en echt; Laforêt als moeder van Eva stelt haar oude fans niet teleur; de beelden van Robert Alazraki geven je zin om eens tijdens een vakantie Bordeaux te bezoeken en last, but not least, de muziek van Philippe Sarde beantwoordt aan de verwachtingen. Dolby-geluid.

A la folie

1994 | Drama, Thriller

Frankrijk 1994. Drama van Diane Kurys. Met o.a. Patrick Aurignac, Béatrice Dalle en Anne Parillaud.

Kinderarts dokter St[KA1]ephane Villiers (Anglade) is de benijdenswaardigste vrijgezel van Bordeaux. Hij is rond de dertig, succesvol en werkt in de chique priv[KA1]ekliniek van zijn vader, professor Villiers (Rich). Ooit zal dat alles aan hem toebehoren. Het leven in de stad aan de Gironde is mooi, iedereen bezit de nieuwste electronische speelgoedjes, luxe terreinwagens en fraaie appartementen. Tussen het rokkenjagen en het wagen van een gokje in een illegale speelhol, is er ook nog wat werk. Op een avond wordt St[KA1]ephane geconfronteerd met een meisje op zijn stoep, Eva (Maraval). Hij denkt dat het een scholiere is die de bus of de trein gemist heeft, maar het verleidelijke wichtje vertelt hem dat ze thuis mishandeld wordt. Hij wil haar wel voor de nacht onderdak verlenen, maar hij raakt niet meer van haar af. Om een lang verhaal kort te maken: ze lijdt aan een bijzondere hersentumor, die dokter Villiers moet verhelpen. Een dergelijke operatie is nog nooit uitgevoerd! De afloop laat zich raden. De kwaal is overigens authentiek, maar verder is de film volslagen ongeloofwaardig en het scenario van Olivier Dazat, Antoine Lacomblez en Arcady is ronduit slecht en oppervlakkig. Positief aan deze idiote, stroperige film zijn de volgende zaken die de waardering bepaald hebben: hunkerende ziekenhuispsychologe Nathalie, is lief, mooi en echt; Laforêt als moeder van Eva stelt haar oude fans niet teleur; de beelden van Robert Alazraki geven je zin om eens tijdens een vakantie Bordeaux te bezoeken en last, but not least, de muziek van Philippe Sarde beantwoordt aan de verwachtingen. Dolby-geluid.

Le grand pardon II

1992 | Misdaad, Thriller, Drama, Actiefilm

Frankrijk 1992. Misdaad van Alexandre Arcady. Met o.a. Roger Hanin, Richard Berry, Gérard Darmon, Christopher Walken en Jill Clayburgh.

Men neme dezelfde personages van tien jaar geleden, inmiddels rijper, wijzer en ouder geworden, en begint opnieuw. Het decor is veranderd en het gedoe er omheen ook. Plaats van handeling is Florida en de familie Beytoun gaat, onder leiding van Raymonds zoon Maurice, lijden onder de ambities van dit ventje, dat zich gaat bezighouden met drugssmokkel. Een beetje nostalgie, een behoorlijke hoeveelheid verloren waarden, een vleugje familiebesef en nog wat wraak ook. Dat alles regelmatig verspreid over pure actiescènes en een psychologische studie. Arcady heeft zich sterk laten inspireren door de opbouw van zijn eerste Grand pardon, en levert hiermee een publieksfilm af met een boodschap: laten we tevreden zijn met wat we hebben en gelukkig verder leven. De boodschap komt over. De talentvolle acteurs, van Berry tot Hanin, verdienen een aparte vermelding. Ze voelen zich duidelijk thuis in hun rol.

Pour Sacha

1991 | Romantiek

Frankrijk 1991. Romantiek van Alexandre Arcady. Met o.a. Sophie Marceau, Richard Berry, Frédéderic Quiring, Gérard Darman en Emmanuelle Riva.

De mooie Laura (Marceau) is van Parijs vertrokken en leeft nu in een kibboets in Isra[KA3]el. Haar vriend is Sacha (Berry), die voor Marceau zijn liefje in de steek liet. Dat leidde tot een drama: Berry's vriendin kon het niet verkroppen en pleegde zelfmoord. Marceau krijgt bezoek van Orcier, Dubost en Quiring uit de Franse hoofdstad. Ze zijn allemaal verliefd op haar, maar ze blijft Berry trouw. Deze sterft door een terroristische kogel als hij bij de klaagmuur is. Regisseur Arcady brengt in deze love-story de boodschap 'heb uw naasten lief', zeker als dat vredelievende arabieren zijn. Helaas is de situatie in het Midden-Oosten veel ingewikkelder. Goed spel, maar een dun verhaaltje; het scenario is van Daniel Saint-Hamont en regisseur Arcady. Het camerawerk is van Robert Alazraki. Opgenomen op locatie in Israël en geproduceerd met participatie van de Franse privézender TF1.

La Baule-les Pins

1990 | Drama

Frankrijk 1990. Drama van Diane Kurys. Met o.a. Nathalie Baye, Richard Berry, Zabou Breitman, Jean-Pierre Bacri en Vincent Lindon.

De dertienjarige Frédérique en haar zusje Sophie gaan met een nanny in 1958 gedurende de zomer naar zee. Het ziet er naar uit dat hun ouders uit elkaar gaan. De Franse Diane Kurys (Coup de foudre, Sagan) lijkt misschien niet precies te weten waar ze met haar scenario heen wil, maar schetst evengoed door de ogen van een meisje onderweg naar volwassenheid, de bitterzoete herinneringen aan een zomervakantie die het gezin zal veranderen. Nathalie Baye speelt de moeder van de meisjes, die hevig verliefd raakt op een jongere kunstenaar.

L'union sacrée

1989 | Misdaad

Frankrijk 1989. Misdaad van Alexandre Arcady. Met o.a. Richard Berry, Patrick Bruel, Bruno Cremer, Claude Brasseur en Marthe Villalonga.

Twee politieagenten (Berry en Bruel) die een onderzoek moeten leiden, verschillen in alles van elkaar. Met name het feit, dat de een joods is en de ander van Arabische afkomst, speelt hen parten. Hun onderlinge verhouding ligt moeilijk, maar zij slagen erin het religieuze fanatisme te bestrijden. Enige kritiek op het uitgangspunt, het tegenover elkaar plaatsen van deze twee personen omdat ze aan eenzelfde onderzoek werken, is misschien terecht. Er is sprake van een goed uitgedacht script en prachtige rollen voor de uitstekende acteurs. Scenario van regisseur Arcady, Daniel Saint-Hamont en Pierre Aknine. Het camerawerk is van Robert Alazraky.

L' Union Sacre

1989 |

Frankrijk 1989. Alexandre Arcady. Met o.a. Patrick Bruel en Richard Berry.

Twee politieagenten (Berry en Bruel) die een onderzoek moeten leiden, verschillen in alles van elkaar. Met name het feit, dat de een joods is en de ander van Arabische afkomst, speelt hen parten. Hun onderlinge verhouding ligt moeilijk, maar zij slagen erin het religieuze fanatisme te bestrijden. Enige kritiek op het uitgangspunt, het tegenover elkaar plaatsen van deze twee personen omdat ze aan eenzelfde onderzoek werken, is misschien terecht. Er is sprake van een goed uitgedacht script en prachtige rollen voor de uitstekende acteurs. Scenario van regisseur Arcady, Daniel Saint-Hamont en Pierre Aknine. Het camerawerk is van Robert Alazraky.

Dernier été à Tanger

1987 | Avonturenfilm, Mysterie, Thriller

Frankrijk/Italië 1987. Avonturenfilm van Alexandre Arcady. Met o.a. Thierry Lhermitte, Valeria Golino, Vincent Lindon, Roger Hanin en Jacques Villeret.

Bewerking van de roman [KL]The Devil is Due[KLE] van William O`Farrell. Een avontuurlijke geschiedenis: een detective tegen zijn zin in Tanger, een stad die alle soorten handel gunstig gezind is (gedomineerd door [KA1]e[KA1]en familie) beleeft gedurende de zomer van 1956 zijn avonturen. Van een specialist in dit genre (COUP DE SIROCCO, LE GRAND PARDON). Geen revolutionaire film, maar best aardig, omdat hij op vakkundige wijze in elkaar is gezet. Scenario van regisseur Arcady, Alain Le Henry en Tito Topin. Camerawerk van Robert Alazraki.

Hold-Up

1985 | Komedie, Misdaad

Frankrijk/Canada 1985. Komedie van Alexandre Arcady. Met o.a. Jean-Paul Belmondo, Kim Cattrall, Guy Marchand, Jean-Pierre Marielle en Jacques Villeret.

Een als clown verklede gangster overvalt in Montreal een bank en neemt alle klanten en de directeur in gijzeling. De politie omsingelt het hele gebouw maar met de hulp van twee maten die zich onder de klanten bevinden en een goed uitgewerkt plan lukt het hem het land na een turbulente achtervolging met een buit van 2,3 miljoen Canadese dollar te verlaten.

Le grand carnaval

1983 | Drama, Komedie, Oorlogsfilm

Frankrijk 1983. Drama van Alexandre Arcady. Met o.a. Philippe Noiret, Roger Hanin, Peter Riegert, Gérard Darmon en Macha Méril.

Tegen de achtergrond van de invasie in Noord-Afrika door de geallieerden wordt het leven in een Algerijns stadje getoond en de vriendschap tussen de Algerijnse kroegbaas en de koloniale burgemeester, die tenslotte ontdekken halfbroers te zijn. De combinatie van sentimentele komedie en epische historische reconstructie (de invasie en de andere spectaculaire scènes werden geregisseerd door Luc Besson) werkt niet door de zwakke dramaturgie. De kleurrijk gespeelde rollen en de verzorgde vormgeving houden, ondanks de overmatige lengte, de aandacht vast.

Le grand pardon

1981 | Misdaad, Thriller

Frankrijk 1981. Misdaad van Alexandre Arcady. Met o.a. Roger Hanin, Jean-Louis Trintignant, Richard Berry, Anny Duperey en Bernard Giraudeau.

Het hoofd van een maffia-familie raakt met een concurrent in een strijd gewikkeld over de aankoop van een casino. Hij schakelt de mededinger uit, maar geeft zich aanvankelijk geen rekenschap van een verrader in zijn eigen gelederen. Hij breekt de wetten van Jom Kippoer door op deze Grote Verzoendag de intrigant zelf te executeren. Terwijl hij zijn gevangenisstraf uitzit, draagt hij alle verantwoordelijkheid over aan zijn zoon. Deze Franse variant op THE GODFATHER vervangt het katholieke traditionalisme en familiebesef door een joods milieu, maar dat blijft een oppervlakkig vernisje voor een onderhoudende, maar conventionele misdaadfilm. Wel voortreffelijke acteerprestaties. Scenario van de regisseur, Daniel Saint-Hamont en Alain Le Henry. Camerawerk van Bernard Zitzermann.

Le coup de sirocco

1979 | Drama

Frankrijk 1979. Drama van Alexandre Arcady. Met o.a. Roger Hanin, Marthe Villalonga, Jacques Duby, Michel Auclair en Patrick Bruel.

Albert Narboni is gelukkig met zijn bestaan in Oran, waar hij met vrouw en zoon woont en waar hij zijn kruidenierszaak bestiert. Maar dan breekt in 1954 de Algerijnse Onafhankelijkheidsoorlog uit, en gaat deze pied-noir met zijn gezin terug naar het land van zijn voorouders, eerst naar Marseille, later naar Parijs. Ze zullen dus moeten inburgeren. Redelijk interessant drama met grappige momenten over een stuk geschiedenis waar in Frankrijk niet graag aan teruggedacht wordt. Verteld vanuit het perspectief van de zoon. Filmdebuut van zanger/hartenbreker Patrick Bruel.

Avoir vingt ans dans les Aurès

1971 | Oorlogsfilm, Drama

Frankrijk 1971. Oorlogsfilm van René Vautier. Met o.a. Alexandre Arcady, Yves Branellec, Philippe Brizart, Jacques Canselier en Hamid Djellouli.

Dapper oorlogsdrama over een groep vrienden die gezamenlijk besluiten niet deel te nemen aan feitelijk oorlogsgeweld, maar zich te beperken tot verkenningsacties. Eén voor één worden ze, door omstandigheden, gedwongen hun belofte te breken, behalve één onder hen. Hij bevrijdt op een nacht een ter dood veroordeelde Algerijn en slaat met hem op de vlucht. Gebaseerd op authentieke feiten wordt de film nogal gehinderd door de slordige regie en dito produktie, hoewel het thema op zich sterk en interessant genoeg is om de film over z'n zwakke momenten heen te helpen. Het scenario is van regisseur Vautier. Het camerawerk is van Pierre Clément.

Regisseur		VPRO Cinema	Bezoekers	Ik
2014	24 jours
2000	Là-bas... mon pays
1997	K
1995	Dis-moi oui...
1994	Dis-moi oui
1992	Le grand pardon II
1991	Pour Sacha
1989	L'union sacrée
1989	L' Union Sacre
1987	Dernier été à Tanger
1985	Hold-Up
1983	Le grand carnaval
1981	Le grand pardon
1979	Le coup de sirocco

Producer		VPRO Cinema	Bezoekers	Ik
2014	24 jours
2008	Sagan
2000	Là-bas... mon pays
2000	Furia
1995	Dis-moi oui...
1994	A la folie
1992	Le grand pardon II
1990	La Baule-les Pins
1989	L'union sacrée

name

email

mijn instellingen