Muse Dalbray

Je suis né d'une cigogne

Frankrijk 1999. Drama van Tony Gatlif. Met o.a. Romain Duris, Rona Hartner, Ouassini Embarek, Christine Pignet en Marc Nouyrigat.

Pognon sur rue

Frankrijk​/​​Zwitserland 1991. Drama van Jean-Louis Bertucelli. Met o.a. Daniel Prévost, Franck Lapersonne, Marie Lenoir, Georges Staquet en Muse Dalbray.

Prévost is een gehaaide makelaar in onroerende goederen. Steeds weer slaagt hij erin om zelfs de meest koppige huurder uit een pand te verdrijven wanneer dit voor afbraak bestemd is. Momenteel gaan de zaken achteruit, maar Prévost is ervan overtuigd dat het maar tijdelijk is. Dan verschijnt inderdaad Lapersonne, een meedogenloze zakenman die voor het Coge-2000- bureau werkt. Zij willen een heel pand in het oude Parijs platleggen om er nieuwbouw op te zetten. De lage kantjes van makelaars worden op pijnlijke wijze blootgelegd in deze satire, die eerder bitter doet lachen. De acteurs presteren op niveau en het scenario van Christian Biegalsky, Eric Kristy en Bertucelli tracht taboes te doorbreken, maar gaan net niet ver genoeg. Fotografie van Paul Bonis.

La Reverdie

Frankrijk 1991. Drama van Philippe Condroyer. Met o.a. Nadine Alari, Hugues Quester, Mony Dalmes, Pascale Bardet en Michel Robin.

Film in twee delen van een voormalige filmregisseur die hier als co-scenarioschrijver optreedt (samen met Mariette Condroyer). In het eerste deel verkoopt een autoritaire jonge grootmoeder het mooie landgoed La Reverdie na de dood van de vader, terwijl de andere gezinsleden zich realiseren wat dat huis voor hen betekent (wordt het verkocht of niet?). Het tweede deel speelt zich af in Parijs, waar de kleinzoon, de jonge Didier, wordt mishandeld door gespuis van de straat. Twee vrouwelijke leden van de familie voeren ter plekke een onderzoek uit en komen bij een verontrustende bende van krakers terecht. Wat opvalt is dat het om twee zeer verschillende films gaat die in dit verhaal met een natte vinger aan elkaar geplakt worden! Wat overblijft is de charme van de landelijke plaatjes en het innemende en spontane acteerwerk van de jonge acteurs en vooral van Didier (Wizmane). De onfortuinlijke regisseur moest het witte doek verlaten na zijn opvallende maar verkeerd begrepen film LA COUPE A DIX FRANCS.

Les Princes

Frankrijk 1983. Drama van Tony Gatlif. Met o.a. Gérard Darmon, Céline Militon, Muse Dalbray, Concha Tavora en Dominique Maurin.

Een familie van Algerijnse zigeuners moet haar appartement in een woonkazerne ontruimen en wordt zo gedwongen tot een nomadenbestaan. Een bouwvakker neemt met zijn drie zwagers uit sociaal protest deel aan oplichterijen en diefstal en verstoot vanuit traditioneel macho-gevoel zijn vrouw, die zich door een sociaal werkster de anti-conceptiepil heeft laten aanpraten. Zijn inwonende grootmoeder houdt de tradities hoog, maar ze is nieuwsgierig en bereid te profiteren van de beschaving en ze leert met haar achterkleinkind lezen. Ondanks de soms grove karikaturen van een afkeurende maatschappij, is dit een door milieu, onderwerp en doorvoelde aanpak belangwekende film van de jonge Algerijnse regisseur die hiermee eigen ervaringen van zich af filmde. Er is een prachtige oma-rol van de tachtigjarige Muse Dalbray.

Le sagouin

Frankrijk 1972. Drama van Serge Moati. Met o.a. Gilles Laurent, Malka Ribowska, Henri Virlojeux, Muse Dalbray en Michel Vitold.

Een bewerking voor de tv van een verhaal van Fran[KA10]cois Mauriac over een jongen die weinig liefde krijgt, omdat zijn moeder tegeleurgesteld is over het huwelijk en walgt van het leven. Een film met alle ingredi[KA3]enten voor een klassieker: opgenomen op locatie in Saint-Morillon (Bordelais) met een zeldzaam gebruik van de camera; gevoelig, sfeervol en huiveringwekkend goed spel van de jonge Laurent als Guillou. De tamelijk hardvochtige schildering van de wereld der volwassenen toont dat de regisseur zijn vak goed beheerst en dat het resultaat tijdloos is.