David Loucka: scenario.
Er zijn 6 films gevonden.

Rings

2017 | Horror, Thriller

Verenigde Staten 2017. Horror van F. Javier Gutierrez. Met o.a. Matilda Lutz, Johnny Galecki, Alex Roe, Aimee Teegarden en Vincent D'Onofrio.

Een jonge vrouw raakt bezorgd om haar vriend als hij een duistere subcultuur verkent rond een mysterieuze videoband, die zegt dat de kijker zeven dagen na het zien van de band zal sterven. Derde deel in de horrorserie, gebaseerd op het Japanse Ringu (1998).

House at the End of the Street

2012 | Thriller, Horror

Verenigde Staten​/​​Canada 2012. Thriller van Mark Tonderai. Met o.a. Jennifer Lawrence, Max Thieriot, Elisabeth Shue en Gil Bellows.

Net voordat ze doorbrak naar het grote publiek met The Hunger Games speelde Jennifer Lawrence een scream queen in deze matige horrorfilm rond een huis-met-een-geheim. Elissa (Lawrence) is juist met haar gescheiden moeder (Shue) verhuisd. Ze leert haar buurjongen Ryan (Thierot) kennen, die woont in een huis waar enkele jaren eerder zijn ouders zijn vermoord. Zijn zusje is sindsdien niet meer gezien. Weinig verrassing of originaliteit in hoe het verhaal zich ontrolt, maar Lawrence doet haar best. Niet veel later kon ze uit betere scenario’s kiezen.

Dream House

2011 | Thriller, Mysterie, Drama

Verenigde Staten 2011. Thriller van Jim Sheridan. Met o.a. Daniel Craig, Naomi Watts, Rachel Weisz, Elias Koteas en Marton Csokas.

Een psychologische thriller over een man die geconfronteerd wordt met zijn eigen destructieve krachten in een spel met meerdere werkelijkheden. Publicist Will (Craig) ontdekt dat de vorige bewoners van het ‘droomhuis’ dat hij met zijn gezin heeft betrokken, zijn vermoord, en dat hijzelf verdacht veel op de dader lijkt. Spannend wordt het nooit, door de bordkartonnen personages en de vergaarbak aan dramatische trucs die het mysterie gaande moeten houden. Een prangender mysterie is de medewerking van klasseregisseur Sheridan (My Left Foot).

Borderline

2002 | Thriller

Verenigde Staten​/​​Duitsland 2002. Thriller van Evelyn Purcell. Met o.a. Gina Gershon, Michael Biehn, Sean Patrick Flanery en Eddie Driscoll.

Gershon (Showgirls) is een psychiater die wordt beschuldigd van de moord op haar ex-man. Wat een toeval: ze heeft net een relatie met de agent die de zaak onderzoekt (videotheekveteraan Biehn). Deze staat aanvankelijk vierkant achter haar, maar wordt steeds meer aan het twijfelen gebracht. Het is te hopen voor de acteurs dat hun salaris niet tegenviel, want een andere motivatie om aan deze ongeïnspireerde thriller mee te doen lijken ze niet te hebben gehad. Regisseur Purcell weet nog wel enige spanning op te wekken - misschien iets geleerd van haar ex Jonathan Demme, maker van The Silence of the Lambs.

Eddie

1996 | Komedie, Sportfilm

Verenigde Staten 1996. Komedie van Steve Rash. Met o.a. Whoopi Goldberg, Frank Langella, Dennis Farina, John Salley en Richard Jenkins.

Goldberg, in een van haar routineuze quasi-manische rollen, speelt limousine-chauffeuse Edwina 'Eddie' Franklin. Haar passie is het NBA-basketbalteam de New York Knicks. Een fantasie die veel sportfans kennen wordt voor Eddie bewaarheid: na een reeks verliespartijen maakt de eigenaar (Langella) van de Knicks Eddie tot nieuwe hoofdcoach. Dat is tot daar aan toe, maar zelfs voor een komedie is het moeilijk aan te nemen dat Knicks-spelers naar een amateur luisteren die alleen maar met kreten als 'Defence!!' open deuren intrapt. Dankzij de profatleten ziet het spel er gelukkig wel redelijk realistisch uit.

The Dream Team

1989 | Komedie

Verenigde Staten 1989. Komedie van Howard Zieff. Met o.a. Michael Keaton, Christopher Lloyd, Peter Boyle, Stephen Furst en Dennis Boutsikaris.

Een groepje psychiatrische patiënten wordt door hun psychiater een dagje mee op stap genomen voor een honkbalwedstrijd. Het uitje verloopt rampzalig wanneer de begeleider bewusteloos in het ziekenhuis terechtkomt en de vier geestelijk gestoorden op eigen houtje New York City intrekken. Aardig gegeven, dat in aanzet doet denken aan One Flew Over the Cuckoo's Nest, had met deze acteurs een prima komedie kunnen opleveren, ware het niet dat regisseur Zieff nauwelijks enige originaliteit aan de dag legt en kiest voor gezapige voorspelbaarheid.