Louis Pergaud: schrijver.
Er zijn 3 films gevonden.

La nouvelle guerre des boutons

2011 | Familiefilm, Avonturenfilm

Frankrijk 2011. Familiefilm van Christophe Barratier. Met o.a. Jean Texier, Ilona Bachelier, Kad Merad, Laetitia Casta en Guillaume Canet.

Vijfde adaptatie van Louis Pergauds La Guerre des boutons uit 1913, over de rivaliteit tussen schoolknapen uit de fictieve dorpjes Velrans en Longeverne. De Yann Samuel-versie, één week eerder in Parijse première, verloor kassatechnisch nipt van deze verzorgde mainstreamfilm door Barratier, die bovendien al het megasucces Les choristes op zijn cv had. De handeling is verlegd naar het Vichy-Frankrijk van 1944, met een Joods meisje als verhaalkatalysator. Zulks geheel in de lijn van de roman, die begint als ludiek jeugdavontuur en dan allengs grimmiger wordt. Bijrol van Barratier-stamgast Gérard Jugnot.

La guerre des boutons

2011 | Drama

Frankrijk 2011. Drama van Yann Samuell. Met o.a. Eric Elmosnino, Mathilde Seigner, Fred Testot, Vincent Bres en Louis Lefebvre.

1960. Schoolknapen uit het Zuid-Franse dorp Longeverne knokken graag met hun rivalen uit het naburige gehucht Velrans. Wie het onderspit delft, verliest de knopen van zijn kleding. Vierde adaptatie van Louis Pergauds gelijknamige roman uit 1912, waarin universele thema's als vriendschap en trouw vanuit opgroeiperspectief worden beschreven. Een week na Samuels filmversie verscheen Christophe Barratiers adaptatie La nouvelle guerre des boutons, gesitueerd tijdens WO II, in de Franse bioscoopzalen. Beide films, hoewel zeer verschillend, ontberen het frisse, energieke van Yves Roberts klassieke verfilming uit 1962.

La guerre des boutons

1962 | Komedie, Drama

Frankrijk 1962. Komedie van Yves Robert. Met o.a. Jacques Dufilho, Yvette Etiévant, Michel Galabru en Jean Richard.

Ieder schooljaar beknokken de knapen van de dorpen Velrans en Longeverne elkaar. De rivaliteit belandt in een nieuwe fase wanneer bij een overwinning de knopen van de verliezers als oorlogsbuit gaan gelden. Prachtige, met de Prix Jean Vigo bekroonde Louis Pergaud-adaptatie uit 1962 is weemoedig stemmende zwart-witpost uit een voorgoed verloren Frankrijk. Herverfilmingen ontberen de frisheid van Roberts origineel. Van de piepjonge amateurspelers gingen de meesten niet door in de cinema. Slechts François Lartigue ('Grand Gibus') maakte, na een carrière als vrije fotograaf, naam als cameraman.