Wolfgang Glattes: productie.
Er zijn 3 films gevonden.

Larger Than Life

1996 | Komedie, Familiefilm

Verenigde Staten 1996. Komedie van Howard Franklin. Met o.a. Bill Murray, Janeane Garofalo, Matthew McConaughey, Keith David en Pat Hingle.

Komiek Bill Murray is op z'n best zonder al te veel hulp. Zoals in de opening van Larger Than Life waarin hij als motivatiespreker (lees: stand-up comedian) Jack Corcoran versufte kantoorlieden inspireert. Maar deze film draait om het transport van een olifant, de nalatenschap van Jacks clownvader. Dan krijg je grappen als liften met de olifant in de berm, salade bestellen in een restaurant ('alles graag, om mee te nemen') en omvergelopen waslijnen. Ongetwijfeld leuk voor de kleintjes.

Blue Chips

1994 | Sportfilm, Drama

Verenigde Staten 1994. Sportfilm van William Friedkin. Met o.a. Nick Nolte, Mary McDonnell, J.T. Walsh, Ed O'Neill en Alfre Woodard.

Pete Bell (Nolte) is de basketbal-coach van een universiteit aan de Amerikaanse Westkust. Ze werden twee maal kampioen, maar nu zit Pete met een verliezende ploeg. Voor het komende schooljaar heeft hij een dynamisch drietal nodig wat de rest stimuleert. Pete gaat op talentenjacht onder middelbare scholieren.

The Morning After

1986 | Thriller, Drama

Verenigde Staten 1986. Thriller van Sidney Lumet. Met o.a. Jane Fonda, Jeff Bridges, Raul Julia, Diane Salinger en Richard Foronjy.

Na wat? Daar gaat het om in The morning after. Actrice op retour Alex (Fonda) wordt wakker naast een dode man. Ze was, zoals vaker, dronken. Maar verder? 'He had a heart attack?' vraagt haar vervreemde echtgenoot Jackie (Julia) over de telefoon. 'Yeah,' zegt Alex, 'from a knife in the chest.' Heeft Alex het gedaan in een vlaag van verstandsverbijstering, of haar gladde echtgenoot, of de begrijpende Turner (Bridges) die ze toevallig tegenkomt en die haar wil helpen? The morning after had, de plot welbeschouwd, gemakkelijk standaard of zelfs B kunnen worden. Maar Fonda's verbijsterend oprechte optreden - genomineerd met een Oscar - voorkomt dat. Daarnaast speelt Bridges als geen ander losjes een 'too good to be true'-type, wat hem verdacht maakt en de film meer diepgang geeft. De spanning wordt gecompleteerd door eng duistere beelden binnenshuis, eng lichte open plekken buiten en schrille muziek die voortdurend op het verkeerde been zet.