Bernard Marescot

Passionnément

Frankrijk 2000. Drama van Bruno Nuytten. Met o.a. Gérard Lanvin, Charlotte Gainsbourg, Eric Ruf, Liliane Rovère en Tania Da Costa.

Le fils du français

Frankrijk 2000. Komedie van Gérard Lauzier. Met o.a. Josiane Balasko, Fanny Ardant, Thierry Frémont, David-Alexandre Parquier en Luca Barbareschi.

Chili con carne

Frankrijk 1999. Komedie van Thomas Gilou. Met o.a. Antoine de Caunes, Valentina Vargas, Gilbert Melki, Jean-Yves Lafesse en Tara Romer.

Voleur de vie

Frankrijk 1998. Drama van Yves Angelo. Met o.a. Emmanuelle Béart, Sandrine Bonnaire, André Dussollier, Vahina Giocante en Eric Ruf.

Droit dans le mur

Frankrijk 1997. Romantiek van Pierre Richard. Met o.a. Pierre Richard, Véronique Genest, Caroline Silhol, Daniel Russo en Daniel Prévost.

Le nouveau monde

Frankrijk 1995. Muziek van Alain Corneau. Met o.a. Nicolas Chatel, Sarah Grappin, James Gandolfini, Alicia Silverstone en Guy Marchand.

Na D-Day in 1944 zijn de Amerikanen nog lang in Frankrijk gebleven, omdat ze vreesden dat het land dat door WO II verdeeld was geraakt, door de communisten omvergeworpen zou worden en in de schoot van Stalin zou belanden. Pas rond 1960 verdwenen hun bases uit het landschap. Regisseur Corneau groeide op in Orleans, zo`n 125 km ten Zuiden van Parijs, waar 14.000 GI`s gestationeerd waren. De film is een min of meer autobiografisch verhaal (waarvoor Corneau samen met Pascal Quignard het scenario schreef naar diens roman [KL]L`occupation am[KA1]ericaine[KLE]) dat in 1952 begint. De Amerikanen met hun Coca-Cola cultuur maken indruk op de jonge Patrick Carrion en zijn vriendinnetje Marie-Jos[KA1]e Vire; ze zijn beiden rond de tien en beginnen te dromen van de V.S. Vooral de muziek raakt hen sterk, door de glitter en glans van de rijke soldaten. Tegen 1960 zijn Marie-Jos[KA1]e en Patrick op weg naar de volwassenheid: Patrick interesseert zich te weinig voor zijn studie op school en valt voor een blonde Amerikaanse stoot, Trudy Wadd (Silverstone). Hij sluit vriendschap met een sergeant Will Caberra (Gandolfini) van de US Army, die hem de liefde voor de jazz bijbrengt. Marie-Jos[KA1]e duikt uiteindelijk met Will tussen de lakens. Het camerawerk van Williams Lubtchansky is uiterst doeltreffend: hij werkte met drie camera`s; de muziek is heel goed - gouwe ouwe uit die tijd van Buddy Holly, Bill Haley, Paul Anka, Neil Sedaka, Jimmy Reeves, Bill Monroe, Brenda Lee en Miles Davis zijn op de geluidsband te horen, terwijl er live-optredens te horen (en te zien zijn) van Trotignon, Benny Golson, Thelonius Monk, Charlie Parker, Dizzy Gillespie, Bobby Timons en James Henckis. De rekwisieten die voor de sfeer en het tijdsbeeld moeten zorgen inclusief kostuums, haarstijlen en classic cars, zijn dik voor mekaar. Wie een muzikale jazz-show op het witte doek wil zien krijgt waar voor zijn geld en neemt het soms buiten Frankrijk moeilijk te bevatten verhaaltje, dat stijf staat van de clichés op de koop toe. De cast laat te wensen over en dat komt omdat ze meer ervaring hebben met het spelen op muziekinstrumenten dan het afleveren van drama voor de camera. De 52-jarige regisseur Corneau, die een behoorlijk oeuvre op zijn naam heeft staan, heeft sterkere films afgeleverd.

L'amour conjugal

Frankrijk 1995. Romantiek van Benoît Barbier. Met o.a. Sami Frey, Caroline Silhol, Pierre Richard, Mathieu Carrière en François Marthouret.

In 1629 raakt ridder Nathan Le Cerf (Frey) vrouw en kinderen kwijt door de builenpest. In de buurt van Toulouse sluit hij zich aan bij graaf Anchire (Carri[KA2]ere) om aan diens zijde tegen Italiaanse rijkjes en steden te vechten. Anchire is verslingerd aan het kaartspel, maar een slechte verliezer. Als hij een geringe som kwijtraakt, geeft hij Nathan opdracht zijn overwinnaar uit te dagen voor een duel en hem te doden, terwijl hij donders goed weet dat de Franse koning Lodewijk de Dertiende duelleren verboden heeft en wie er zich schuldig aan maakt, laat onthoofden. Nathan doet zijn werk (maar laat zijn slachtoffer met een verwonding echter lopen) en de verraderlijke edelman Anchire geeft hem aan, maar Nathan ontsnapt. Op zijn omzwervingen verbergt hij zich eerst bij een jeugdvriend (Richard) en leert daarna de op zwart zaad zittende jonkvrouwe Marthe De Lairac (Sihol) kennen. Tussen hen beiden ontwikkelt zich een hartstochtelijke liefdesrelatie. Nathan trouwt haar en bereidt zich voor op een zoete wraak (die hij ook neemt) op de adderachtige Anchire. Het regiedebuut van ex-cameraman en setfotograaf Barbier is geslaagd dankzij het uitstekend spel van de hoofdrollen (inclusief een verrassende Richard, die nu niet eens de nar uithangt), de fraaie opnamen van Eduardo Serra en de passende muziek van Sonia Wieder Atherton, waardoor je het trage tempo van de film op de koop toe neemt. Het scenario is van Pascal Quignard, die zijn eigen novelle Tous les matins du monde bewerkte. Gefilmd in Aveyron en Parijs.

Trop belle pour toi

Frankrijk 1989. Romantisch drama van Bertrand Blier. Met o.a. Gérard Depardieu, Carole Bouquet, Josiane Balasko, François Cluzet en Roland Blanche.

Onconventioneel relatiedrama waarin Gérard Depardieu een succesvolle man speelt met een beeldschone vrouw (Bouquet) en twee kinderen. Dan wandelt de alledaags ogende uitzendkracht Colette (Balasko) zijn kantoor binnen. De twee worden verliefd, maar de echtgenote is niet van plan zich te laten verdrijven. Regisseur Blier weet het verhaal prachtig op de rails te houden met uitgediepte personages en levensechte dialogen. Bijzonder fraaie beelden van cinematograaf Philippe Rousselot (L'ours, Dangerous Liaisons). Césars voor beste film, voor Depardieu en voor Bouquet.