Gunnar Öhlund: cast.
Er zijn 3 films gevonden.

Ögat

1998 | Thriller, Drama

Zweden 1998. Thriller van Richard Hobert. Met o.a. Lena Endre, Camilla Lundén, Göran Stangertz, Sven Wollter en Marianne Wesén.

Vijfde psychologische thriller in Richard Hoberts zevenluik gebaseerd op de doodzonden. Ögat (Het oog) verhaalt over verpleegster Ingrid (Lena Endre) die de dag na haar verloving in de steek wordt gelaten door haar verloofde Frederik (Samuel Fröler). Volgens de politie heeft hij zelfmoord gepleegd maar de vrienden van Ingrid hebben het donkerbruine vermoeden dat Frederik de zaak in scène heeft gezet om de liefde van zijn aanstaande op de proef te stellen. Een onconventionele thriller met een grillig plot.

Mördare utan ansikte

1994 | Misdaad, Thriller

Zweden 1994. Misdaad van Per Berglund. Met o.a. Rolf Lassgȧrd, Sven Wollter, Ȧke Jörnfalk, Rolf Lydahl en Anders Weick.

In Lenarp, een dorpje in Zuid-Zweden, wordt een bejaard boerenechtpaar op beestachtige wijze afgeslacht. De man is overleden, maar de vrouw geeft nog enige tekenen van leven. Voordat zij in het ziekenhuis wordt afgeleverd, bezwijkt zij aan haar verwondingen. Bij het uitblazen van haar laatste adem reutelt ze: `buitenlanders, buitenlanders`. Commissaris Kurt Wallander (Lassg[KA9]ard) is met zijn team uit Ystadt belast met het onderzoek. De pers bericht onvriendelijk over buitenlanders, waardoor er een gevoel van xenofobie ontstaat onder de bevolking. Wallander staat voor een moeilijke zaak, want behalve de laatste cryptische kreunen van het slachtoffer, heeft hij geen aanknopingspunten. Hij is bovendien net gescheiden van Mona (Walton) en lijdt verschrikkelijk onder deze toestand. De vrouwelijke officier van justitie Anette Brolin (Gunke) is een aardige verschijning met wie Wallander wel wil samenwerken. In het nabij gelegen Kristiansand is een opvangcentrum voor asielzoekers, waar een brandaanslag wordt gepleegd. Kort erop wordt er een Somali[KA3]er vermoord. Een tweede zaak, die misschien verband houdt met de eerste? Ondertussen vertelt de broer van het slachtoffer, dat deze een buitenechtelijke zoon heeft als gevolg van een relatie met een vrouw in Kristiansand. Als Wallander de directrice van het opvangcentrum Eva Strandberg (Lidbom) hoort, vertelt zij hem dat ze een Citro[KA3]en DS heeft horen wegrijden. Aangezien de auto nogal zeldzaam is (het laatste model dateert uit 1967) is de eigenaar snel achterhaald. Het is Rune Bergman (Ericson), een gepensioneerde smeris. Wallander besluit hem in de gaten te houden en betrapt hem op een wapentransactie. Het blijkt dat Bergman en zijn klant verantwoordelijk zijn voor de moord op de Somali[KA3]er. Bergman verdwijnt achter slot en grendel en de zaak lijkt opgelost totdat er een paar maanden later in Lund een moordaanslag gepleegd wordt op een bejaard echtpaar. Door opmerkzaamheid van de politie kon erger vermeden worden en Wallander ontdekt dat de zaak veel overeenkomsten vertoont met het geval in Lenarp. Nu is het een kwestie van tijd om de puzzel op te lossen. Ondertussen merkt Wallander dat Eva hem zeer genegen is en zijn dochter Landa (Zwick-Nash) komt met een Kenyaanse vriend aanzeilen. Het conventionele scenario van Lars Björkman naar de roman van Henning Mankell had een stuk vlotter mogen zijn en deze mini minstens een kwartier korter. De liefhebbers van het genre zullen het er over eens zijn dat de spelprestaties goed zijn, dat Zweden er mooi uitziet, maar de thema's van wraak en vreemdelingenhaat zijn nauwelijks origineel. Idem voor de soms modieuze subplots. Talloze Duitse krimi's gingen Henning Mankell voor. Het camerawerk is van Tony Forsberg. Wordt meestal in twee delen uitgezonden.

Glädjekällan

1993 | Komedie

Zweden 1993. Komedie van Richard Hobert. Met o.a. Sven Lindberg, Göran Stangertz, Camilla Lundén, Helena Brodin en Pierre Lindstedt.

Lindbergs vrouw gaat met enkele vriendinnen op reis naar Itali[KA3]e. Hij had zich aan alles verwacht maar niet dat ze als een handvol as zou terugkeren. Hij plaatst de as in een grote gele vaas, die hij naar hun buitenhuisje wil brengen om haar te begraven onder het seringenbed. Hij zet zich op weg, terwijl zijn zoon, Stangertz, een popzanger, hem volgt met zijn busje. Onderweg komen ze de vreemdste dingen tegen. Lindbergs auto stort in een ravijn, hij vergeet de vaas op een bus, de vaas komt terecht op een openbare veiling, maar de grootste verrassing staat hem te wachten wanneer hij, met de vaas veilig en wel, bij het buitenhuis aankomt. Onderhoudende dramatische komedie, schitterend gespeeld door Lindberg. Het einde is van een puur po[KA3]etische schoonheid en komt helemaal niet sentimenteel over. Goed scenario van Hobert, die ook de muziek en de songs (uitgevoerd door Stangertz en de No Bay Band) voor zijn rekening nam. Fotografie van Lars Crepin.