Some Voices
Films over geestesziektes vallen makkelijk ten prooi aan oversimplificaties, clichés en de hoop om een Oscar te winnen. Joe Penhall, die het toneelstuk en het script van Some Voices schreef, en regisseur Cellan Jones beogen een afgewogen beeld van schizofrenie te scheppen. Daarin gaat het noch om de angstig criminele kanten noch om de bovenmenselijke kwaliteiten die vaak met de ziekte geassocieerd worden, maar om menselijkheid en de vraag in hoeverre het gangbare medisch beleid echt oplossingen biedt. Daniel Craig speelt Ray. Hij wordt uit een instelling ontslagen en opgevangen door zijn broer Pete, die druk is met zijn restaurant. Pete zet Ray onder druk om vooral zijn medicijnen te slikken, maar Ray haat de doodse mentale deken die de pillen veroorzaken en slaat een keertje over. De verzaking ontsluit voor Ray een wereld die verwarrend is, maar het is ook een wereld die toegang verschaft tot dieper sociaal contact. Met Laura vooral, een Schots meisje. Innerlijk tumult wordt in Some Voices mooi geïllustreerd met flitsend montagewerk en muziek in Ray's hoofd, terwijl de acteurs hun naam van nieuwe lichting Britse toppers waarmaken.
