Stéphane Caillard

Marseille

Frankrijk 2016. Drama van Met o.a. Gérard Depardieu, Benoît Magimel, Géraldine Pailhas, Nadia Farès en Stéphane Caillard.

Rabat

Nederland 2011. Drama van Victor D. Ponten en Jim Taihuttu. Met o.a. Nasrdin Dchar, Achmed Akkabi, Marwan Kenzari, Mohamed Majd en Stéphane Caillard.

Nadir, Abdel en Zakaria reizen in een mooie oude taxi vanuit Amsterdam naar Rabat in Marokko, om de wagen af te leveren bij een vriend van de vader van Nadir. Onderweg pikken ze een leuke liftster op, bespreken ze hun plannen voor de toekomst, gaan naar een feest in Barcelona en beleven avonturen met de Spaanse politie. Sterke roadmovie, voor een prikkie gemaakt, geslaagd dank zij het prima spel van de hoofdrolspelers. Dchar kreeg een Gouden Kalf voor zijn rol en stal tijdens de prijsuitreiking het hart van weldenkend Nederland met zijn prachtige dankwoord.

La maison d'Alexina

Frankrijk 1999. Komedie van Mehdi Charef. Met o.a. Cécile Bois, Philippe Clay, Fadh Acloque, Stéphane Caillard en Anthony Decadi.

Abdou (Acloque), een twaalf-jarige jongen van Algerijnse afkomst, werd al in verschillende scholen aan de deur gezet wegens zijn onhandelbaar karakter. Uiteindelijk belandt hij in het bijzonder onderwijs in een klas voor moeilijk opvoedbare kinderen. Door de leerkrachten worden ze als debielen aanzien en blootgesteld aan alle mogelijke vernederingen. Vooral Mr. Raffin (Clay) is kort aangebonden, daar hij eigenlijk niet opgewassen is tegen zijn taak. Op een dag bezwijkt hij aan een hartaanval. De klas wordt opgevangen door de jonge onderwijzeres Alexina (Bois). Deze kiest voor een heel andere aanpak en trekt met de kinderen naar de Normandische kust. Het gevoelige portret van kinderen die niet direct beschouwd kunnen worden als halfzachte schaapjes. Agressie lokt agressie uit, maar als ze op menselijke manier benaderd worden veranderen ook hun reacties. Bois is uitstekend in haar moeilijke rol, maar het zijn vooral de kinderen die de show stelen in deze film die uitstekend geschikt is als basis voor een discussie. Charef baseerde het scenario op zijn eigen roman. Fotografie is van Alain Levent.