Charles Belmont: regie en cast.
Er zijn 9 films gevonden.

Pour Clémence

1977 | Drama

Frankrijk 1977. Drama van Charles Belmont. Met o.a. Jean Crubelier, Eva Darlan, Jean Deschamps, Lucia Bensasson en Claude Debord.

Een goed bedoeld sociologisch drama met Crubelier als een 40-jarige ingenieur die, liever dan een baan in de provincie te aanvaarden, werkloos wordt. Hij ondervindt echter al gauw dat teveel vrije tijd ook niet alles is, begint zijn huisgenoten op hun zenuwen te werken en raakt stilaan depressief...Niet bepaald revolutionair qua thema, maar subtiel en overtuigend uitgewerkt. Het onwaarschijnlijke slot doet niets ter zake en ondergraaft het realisme van de rest van de film.

Rak

1971 | Drama

Frankrijk 1971. Drama van Charles Belmont. Met o.a. Sami Frey, Lila Kedrova, Anne Deleuze, Maurice Garrel en Philippe Léotard.

Een musicus verneemt dat zijn moeder kanker heeft en nog maar enkele maanden zal leven. Hij verzwijgt de waarheid voor haar en praat meer over haar toekomstplannen na haar herstel, tot de ernst van haar toestand niet meer te loochenen valt. Een sobere en niet met nobele sentimenten afgezwakte film over een aftakelingsproces die de onpersoonlijke aanpak van de moderne medische wetenschap aanvalt. Goed gespeeld door Frey en Kedrova (wier rol vooruitloopt op TELL ME A RIDDLE).

L' Ecume des jours

1968 | Komedie

Frankrijk 1968. Komedie van Charles Belmont. Met o.a. Jacques Perrin, Marie-France Pisier, Sami Frey, Alexandra Stewart en Annie Buron.

Een jonge uitvinder wordt verliefd op de vriendin van zijn beste vriend, maar houdt zich helemaal op de achtergrond. Hij begint zijn ongecompliceerde leventje uitermate vervelend te vinden tot hij de verantwoordelijkheid voor een weesmeisje op zich neemt. Surrealistische cultus-roman van Boris Vian uit de tijd van het existentialisme - de personages zijn volgelingen van filosoof 'Jean-Sol Partre' - kreeg een liefdevolle verfilming van de als regisseur debuterende acteur Belmont, die er helaas niet in slaagt de gevoeligheid van de hoofdpersonen effectief te laten contrasteren met de hardheid van de buitenwereld, zodat de poëzie nogal wezenloos wordt en de frisheid van de acteurs in vacuüm blijft hangen.

Nick Carter va tout casser

1964 | Actiefilm, Komedie, Thriller

Italië​/​​Frankrijk 1964. Actiefilm van Henri Decoin. Met o.a. Eddie Constantine, Daphné Dayle, Charles Belmont, Paul Frankeur en Barbara Somers.

Een Franse geleerde roept de hulp van meester-detective Carter in omdat hij vreest dat een bende hem zijn uitvinding van een vernietigingswapen afhandig wil maken. Carter kan zijn dood niet voorkomen, maar verdenkt de pleegzoon van de geleerde. De film is beter gemaakt en houdt de parodistische toon meer vast dan de meeste latere Eddie-produkties, maar de ster wordt wat oud en stram voor stuntwerk waardoor het avontuur moeizaam op gang komt. Scenario van Jean Marcillac, André Haguet en André Legrand.

Les Vierges

1962 | Komedie

Frankrijk 1962. Komedie van Jean-Pierre Mocky. Met o.a. Charles Aznavour, Gérard Blain, Francis Blanche, Jean Poiret en Stefania Sandrelli.

Een episodenfilm waarin vijf jonge burgermeisjes hun seksuele onervarenheid gebruiken om uit diverse motieven uiteenlopende heren aan zich te binden, met soms ook voor henzelf frustrerend resultaat. Dit cynische vijfluik is wisselend van toon en kwaliteit, maar niettemin te weinig gevarieerd in thematische behandeling. De combinatie van onbekende, onervaren actrices met geroutineerde tegenspelers werkt soms precies tegen de strekking in. Sfeervol gefotografeerd door Eugen Schufftan.

Le Quattro giornate di Napoli

1962 | Drama, Oorlogsfilm

Italië 1962. Drama van Nanni Loy. Met o.a. Charles Belmont, Regina Bianchi, Aldo Giuffrè, Pupella Maggio en Lea Massari.

Terwijl de Amerikaanse legers optrekken komt de uitgehongerde bevolking van Napels in 1943 in opstand tegen de Duitse bezetters die onvoorbereid en in de minderheid zich na vier dagen moeten terugtrekken. Overtuigende reconstructie van gebeurtenissen in bijna documentaire stijl.

Les Nouveaux aristocrates

1961 | Drama

Frankrijk 1961. Drama van Francis Rigaud. Met o.a. Paul Meurisse, Maria Mauban, Charles Belmont, Yves Vincent en Catherine Sola.

Een scholier die door zijn ouders veronachtzaamd wordt, is een rebelse dwarsligger op een jezuïetencollege. Na zijn verwijdering van school en de ontdekking dat zijn vader een minnares heeft, doet hij een zelfmoordpoging, maar een idealistische priesterleraar brengt hem weer op het juiste spoor. Het overbekende generatiekloof-drama kreeg een nadrukkelijke regie van de debutant. De acteurs weten weinig raad met hun rollen en hun associatie met eerdere komedies en gangsterfilms maakt het extra moeilijk deze belerende smartlap serieus te nemen.

Les Godelureaux

1961 | Komedie, Mysterie

Frankrijk 1961. Komedie van Claude Chabrol. Met o.a. Jean-Claude Brialy, Bernadette Lafont, Charles Belmont, Jean Tissier en Sacha Briquet.

Eigengereide jonge snob is slachtoffer van een practical joke van zijn kennissenkring. Hij wreekt zich door de vriendin van rijkeluiszoon af te troggelen en haar vervolgens de bons te geven. Ze troost zich snel met een Amerikaan. Een van de dwarse satires waarmee Chabrol zich in het begin van zijn carrière de woede van pers en publiek op de hals haalde. Film over 'versierde leegte' is daarmee niet lege film, al kan voor wie geen afstand neemt tot irritante personages, ergernis makkelijk overslaan. Brialy is perfect.

Les Démons de minuit

1961 | Drama

Frankrijk 1961. Drama van Marc Allégret. Met o.a. Charles Boyer, Pascale Petit, Maria Mauban, Charles Belmont en Berthe Grandval.

De vrouw van een diplomaat heeft een affaire met een jeugdige ministerszoon en dreigt met zelfmoord als hij haar de bons geeft. De minister wil een schandaal voorkomen en zoekt zijn zoon in het Parijse nachtleven, met een cynisch maar eerlijk jong meisje als gids. Sfeervolle fotografie en overwegend sterk spel tillen het scenario boven gekunstelde dramatiek en banale dialogen uit. Boyer die een gladde charme en de suggestie van pathos heeft als de minister, maakt beginnende verliefdheid van Petit op hem aannemelijk en Mauban behoedt haar onmogelijke rol als suicidale minnares met genuanceerde gevoeligheid voor karikatuur. Grandval is een ontdekking als de bruuske dochter van de minister. Jammer dat kwaliteiten niet worden gesteund door een zinniger scenario.