Marianne Groves

Passage interdit : Les égoïstes

Frankrijk 1999. Komedie van Michaël Perrotta. Met o.a. Brigitte Fossey, François Dunoyer, Alexandre Thibault, François Levantal en Jean-Michel Noirey.

Passage interdit : Les saboteurs

Frankrijk 1999. Komedie van Michaël Perrotta. Met o.a. Brigitte Fossey, François Dunoyer, Alexandre Thibault, François Levantal en Jean-Michel Noirey.

La femme de chambre du Titanic

Italië​/​​Spanje​/​​Frankrijk 1997. Komedie van Bigas Luna. Met o.a. Olivier Martinez, Romane Bohringer, Didier Bezace, Aldo Maccione en Jean-Marie Juan.

Aan de vooravond van het vertrek van de Titanic ontmoet de Franse staalwerker Horty (Martinez) een kamermeisje (Sánchez-Gijón) dat met het gedoemde schip zal vertrekken. Ze brengen samen de nacht door waarna Horty terugkeert naar Frankrijk. Eenmaal thuis hoort hij geruchten over de ontrouw van zijn vrouw Zoe (Bohringer). Het brengt hem ertoe, in steeds dramatischer bewoordingen, op te scheppen over de passievolle nacht die mogelijk heeft plaatsgevonden. In flashback zien we hoe het verhaal reële vorm aanneemt. Horty wordt zelfs 'ontdekt', begint een theatertoer en kan uiteindelijk geen onderscheid meer maken tussen realiteit en fantasie. Deze intrigerende studie van onze elementaire behoefte aan mooie verhalen laat zien dat die steeds 'beter' worden naarmate het publiek groeit. Bigas Luna verhaalt van het machismo en wijst en passant op de annexatie van de Titanic tragedie door Hollywood. Bigas Luna maakte onder meer Jamón jamón (1992) en La teta y la luna (1994). (RdL/VPRO Gids)

La femme d'un seul homme

België​/​​Frankrijk 1997. Romantiek van Robin Renucci. Met o.a. Clémentine Célarié, Didier Sandre, Barbara Schulz, Robin Renucci en Julie Voisin.

Aan de vooravond van het vertrek van de Titanic ontmoet de Franse staalwerker Horty (Martinez) een kamermeisje (Sánchez-Gijón) dat met het gedoemde schip zal vertrekken. Ze brengen samen de nacht door waarna Horty terugkeert naar Frankrijk. Eenmaal thuis hoort hij geruchten over de ontrouw van zijn vrouw Zoe (Bohringer). Het brengt hem ertoe, in steeds dramatischer bewoordingen, op te scheppen over de passievolle nacht die mogelijk heeft plaatsgevonden. In flashback zien we hoe het verhaal reële vorm aanneemt. Horty wordt zelfs 'ontdekt', begint een theatertoer en kan uiteindelijk geen onderscheid meer maken tussen realiteit en fantasie. Deze intrigerende studie van onze elementaire behoefte aan mooie verhalen laat zien dat die steeds 'beter' worden naarmate het publiek groeit. Bigas Luna verhaalt van het machismo en wijst en passant op de annexatie van de Titanic tragedie door Hollywood. Bigas Luna maakte onder meer Jamón jamón (1992) en La teta y la luna (1994). (RdL/VPRO Gids)

Pêcheur d'Islande

Frankrijk 1996. Drama van Daniel Vigne. Met o.a. Anthony Delon, Mathilde Seigner, Stéphane Freiss, Annick Alane en Roland Amstutz.

Aan de vooravond van het vertrek van de Titanic ontmoet de Franse staalwerker Horty (Martinez) een kamermeisje (Sánchez-Gijón) dat met het gedoemde schip zal vertrekken. Ze brengen samen de nacht door waarna Horty terugkeert naar Frankrijk. Eenmaal thuis hoort hij geruchten over de ontrouw van zijn vrouw Zoe (Bohringer). Het brengt hem ertoe, in steeds dramatischer bewoordingen, op te scheppen over de passievolle nacht die mogelijk heeft plaatsgevonden. In flashback zien we hoe het verhaal reële vorm aanneemt. Horty wordt zelfs 'ontdekt', begint een theatertoer en kan uiteindelijk geen onderscheid meer maken tussen realiteit en fantasie. Deze intrigerende studie van onze elementaire behoefte aan mooie verhalen laat zien dat die steeds 'beter' worden naarmate het publiek groeit. Bigas Luna verhaalt van het machismo en wijst en passant op de annexatie van de Titanic tragedie door Hollywood. Bigas Luna maakte onder meer Jamón jamón (1992) en La teta y la luna (1994). (RdL/VPRO Gids)

Mariage d'amour

Frankrijk 1996. Romantiek van Pascale Bailly. Met o.a. Mathilde Seigner, Roschdy Zem, Marianne Groves, Marion Loran en Frédéric Quiring.

Aan de vooravond van het vertrek van de Titanic ontmoet de Franse staalwerker Horty (Martinez) een kamermeisje (Sánchez-Gijón) dat met het gedoemde schip zal vertrekken. Ze brengen samen de nacht door waarna Horty terugkeert naar Frankrijk. Eenmaal thuis hoort hij geruchten over de ontrouw van zijn vrouw Zoe (Bohringer). Het brengt hem ertoe, in steeds dramatischer bewoordingen, op te scheppen over de passievolle nacht die mogelijk heeft plaatsgevonden. In flashback zien we hoe het verhaal reële vorm aanneemt. Horty wordt zelfs 'ontdekt', begint een theatertoer en kan uiteindelijk geen onderscheid meer maken tussen realiteit en fantasie. Deze intrigerende studie van onze elementaire behoefte aan mooie verhalen laat zien dat die steeds 'beter' worden naarmate het publiek groeit. Bigas Luna verhaalt van het machismo en wijst en passant op de annexatie van de Titanic tragedie door Hollywood. Bigas Luna maakte onder meer Jamón jamón (1992) en La teta y la luna (1994). (RdL/VPRO Gids)

Tout va bien dans le service

Frankrijk 1994. Romantiek van Charlotte Silvera. Met o.a. Agnès Soral, Marina Golovine, Alex Descas, Carlo Brandt en Marc Duret.

Claire (Soral) is verpleegster in een ziekenhuis. Ze houdt haar beroeps- en priv[KA1]eleven strikt gescheiden. Hierin komt echter verandering door de opname van Anita (Golovine), een baldadige, onhandelbare jonge vrouw. Anita maakt Claire onzeker door haar provocerende gedrag. Dan moet Claire zorgen voor Manda (Descas), een jonge student uit Ivoorkust, die aan een vreemde kanker lijdt. Ze wordt verliefd op Manda en riskeert daarmee haar baan. De medische wereld bekeken vanuit de sentimentele hoek met ontroerende, oppervlakkige bakvisjesromantiek, die niet boven de banale titel uitstijgt en dus zonder hoogte- of dieptepunten is. Het scenario is van Christine Miller en regisseuse Silvera naar het boek van Corinne Roche. Het camerawerk is van niemand minder dan Bruno de Keyzer.

Facteur VIII

Frankrijk 1994. Drama van Alain Tasma. Met o.a. Nicole Garcia, Roland Bertin, Bruno Todeschini, Jean-Claude Dauphin en Victor Garrivier.

Parijs 1983. Etienne (Todeschini) is een jonge hemofiliepati[KA3]ent die dank zij het geneesmiddel Facteur VIII een redelijk normaal leven kan leiden. Hij is verloofd met Lise (Schulz), wiens moeder Dr. Martine Bressian (Garcia) werkt in een bloedverdeelcentrum. Daar wordt ontdekt dat enkele stalen van met AIDS besmet bloed door de analyse glipten en bij patiënten terecht kwamen. Zonder nutteloze franjes of ziekelijke sensatie wordt op haast documentaire wijze een waargebeurd drama gereconstrueerd. De acteurs leven zich goed in hun rol in maar Garcia kan moeiteloos de show stelen. Bruno Dega en Stéphane Giusti schreven het goed opgebouwde scenario. Jean-Claude Larrieu stond achter de camera.

Cauchemar d'une mère

Frankrijk 1994. Drama van Eric Woreth. Met o.a. Hélène de Saint-Père, Jean-Claude Adelin, Diane Laske, Sandrine Caron en Marianne Groves.

Gescheiden kassi[KA2]ere Natalie Servin (De Saint-P[KA2]ere) zorgt alleen voor haar negen-jarige dochtertje Olivia (Laske). Hoewel de omstandigheden bescheiden zijn, leven moeder en dochter in goede harmonie en weten zij zich heel behoorlijk te redden. Nadat Natalie heel lang niets meer had gehoord van Olivia`s vader Guy Renau (Adelin), meldt hij zich onverwacht en eist de voogdij over Olivia op. Guy is een gewiekste schurk, die zijn zaken financiert met het geld van zijn bedrogen ex-echtgenotes. Natalie komt in verzet en weigert Guy zelfs het bezoekrecht, waarop hij een advocaat (Guillo) in de arm neemt, de sociale dienst (Andr[KA1]eoni) inschakelt en de zaak voor de kinderrechter (Le Masne) brengt. Het verslag van de zoveelste dramatische dwaling van de op hol geslagen mallemolen van ambtelijke instanties en justitie, die in de beginjaren 1990 Frankrijk in opschudding bracht. Helaas worden de gebeurtenissen met een overdosis aan sentiment opgelepeld. Het scenario is van Laurent Dussaux, Michel Martens en regisseur Woreth. Het camerawerk is van Manuel Teran.

Taxi de nuit

Frankrijk 1992. Drama van Serge Leroy. Met o.a. Bruno Cremer, Laure Marsac, Didier Bezace, Maka Kotto en Bernard Verley.

Op 7 oktober 1999 verlaat jonge verpleegster Carole (Marsac) haar vriendje en doolt door de stad. Zonder papieren, noch identiteitsbewijzen op zak beseft zij dat dit levensgevaarlijk is in de politiestaat die Frankrijk rond eeuwwisseling is geworden. Taxichauffeur Silver (Cremer) pikt haar op, sympathiseert met haar en brengt haar naar hotelletje van zijn vriend Max (Kotto). Daar leert Carole ene Voix Grave (Bezace) kennen, een voormalig actie lid van de communistische partij. Maar de politie is nooit ver af... Leroy doet mislukte poging om tekortkomingen van het Frankrijk van vandaag in heftiger toekomstperspectief te zetten. Te simplistisch om echt te overtuigen.

Fausto

Frankrijk 1992. Rémi Duchemin. Met o.a. Jean Yanne, Ken Higelin, Arthur H., Marianne Groves en François Hautesserre.

Duchemin, de vroegere assistent van Ferreri en Pinoteau, heeft een bitterzoete kroniek gekozen als onderwerp voor zijn eerste lange speelfilm. Rond 1960 wordt Fausto, een wees van Italiaanse komaf, aangenomen als leerling bij een norse maar ruimhartige joodse kleermaker Mietek (Yanne), die hem het vak leert. Fausto (Higelin) blijkt een getalenteerde modeontwerper. De kleermaker vindt in hem de zoon die hij nooit heeft gehad. Een verrukkelijk verhaal, vol mooie sentimenten, knipogen naar het leven en lichte humor, geschikter voor tv dan voor het witte doek. Yanne is groots als de kleermaker. Tevens veelbelovend jong talent, zoals de zoons van de zanger Higelin (Ken en Arthur H.). Scenario van regisseur Duchemin en Richard Morgiève naar de roman van de laatstgenoemde. Camerawerk van Yves Lafaye.

Les cahiers bleus

Frankrijk 1991. Komedie van Serge Leroy. Met o.a. Evelyne Bouix, Jean Carmet, Michel Duchaussoy, Nelly Borgeaud en Tom Novembre.

Het is een rustige en brave school volgens de inspecteur, maar de nieuwe onderwijzeres komt deze harmonie verstoren. Ze voorziet haar leerlingen vooral van blauwe schriften waarin ze alles mogen opschrijven dat in hen opkomt. Op een dag krijgen ze het vreemde idee een gedicht met een beetje bloed te illustreren: de ouders vinden het een schandaal! Wat is dat voor een gek mens? Jaag haar weg! De kinderen zijn echter gelukkig en werken hard, maar uiteindelijk loopt de zaak uit de hand vanwege de pietluttigheid van de volwassenen. Een tweeslachtige film van de zeer wisselvallige regisseur Leroi, die de kinderen overigens zeer goed beschrijft en er af en toe echte monsters van maakt (ATTENTION, LES ENFANTS REGARDENT), terwijl hij zich op de rand van het fantastische genre begeeft. Er zitten echter te veel kunstgrepen in het nauwelijks realistische scenario, hetgeen het uitstekende homogene acteerwerk niet ten goede komt. Tamelijk vrije bewerking van de roman van René-Jean Clot Le bleu d'outre-tombe.