Jean Libon: regie en scenario.
Er zijn 3 films gevonden.

So Help Me God

2017 | Documentaire

Frankrijk​/​​België 2017. Documentaire van Yves Hinant en Jean Libon.

Ster van deze wonderlijke documentaire is de Brusselse onderzoeksrechter Anne Gruwez, die door de makers – bekend van het satirische programma Strip-Tease – over een periode van drie jaar gevolgd werd. We zien hoe de excentrieke Gruwez een cold case van twintig jaar terug probeert op te lossen, en zien haar ook – op geheel eigen en soms ongemakkelijk directe wijze – recht spreken in een handvol kleine misdaadzaken. Waarbij, zonder uitzondering, alleen allochtonen betrokken zijn. Politiek allesbehalve correct, maar juist daarom spannend en soms ook zwart komisch.

Aimez-vous les uns les autres

1988 | Komedie

België 1988. Komedie van Marco Lamensch, Jean Libon, André François, Edith Van Hove en Arlette Zylberberg.

Een film bestaande uit vier episoden. PADOUM À SODOME ET GOMORRHE: De bekentenissen van een jonge homoseksuele exhibitionist. TES PÈRE ET MÈRE HONORERAS: Hoe kom je op een niet al te rotte manier van je oude moeder af? Stop haar in een aardig bejaardentehuis. LES ANGES REBELLES: De scholieren Latifa en Karina proberen te ontsnappen aan de familiedwang. BIENVENUE AU PARADIS: Hoe ziet een randfiguur zijn rijke buren in de gemeente Rixensart. Het geheel is ongetwijfeld bedoeld als satire, maar het mist zijn doel, omdat het oninteressant en belachelijk is.

Attention à la couleur

1979 | Drama

België 1979. Drama van Pierre Manuel en Jean Libon. Met o.a. Marc-Henri Wajnberg, Alix Pierre-Louis en Serge Michel.

Een jonge werkloze vestigt zich in Brussel. Hij gaat wonen in een huis vol immigranten in een wijk die wordt `gerenoveerd`, zoals dat heet. Terwijl hij (af en toe) naar werk zoekt, bekijkt hij hoe iedereen om hem leeft. Nee, dit is niet MON ONCLE. Dit heet een documentaire, en is een moeizame versie van TRANCHES DE VIE. Inclusief projectontwikkelaars, verborgen racisme, zware arbeid, de kansloze jeugd en uiteenvallende sociale banden. Een inconsequente hoofdpersoon en een geromantiseerd verslag van de crisisjaren, helaas gedateerd en vandaag de dag oninteressant. De beide regisseurs ontbreekt het namelijk aan persoonlijkheid.