Thérèse Dorny: cast.
Er zijn 11 films gevonden.

Uniformes et grandes manœuvres

1950 | Komedie

Frankrijk 1950. Komedie van René Le Hénaff. Met o.a. Fernandel, Andrex, Thérèse Dorny, Paulette Dubost en Ginette Baudin.

Mr. Luc (Fernandel) is portier van de nachtclub [KL]Miramar[KLE]. Door zijn charme krijgt hij heel wat fooien los van de klanten. Op een avond verliest Andr[KA1]e Duroc (Andrex) zijn sigaretten-[KA1]etui. Wanneer Luc de volgende ochtend Andr[KA1]e belt neemt diens tante Solange (Dorny) de telefoon op en begrijpt dat ze spreekt met de hertog van Miramar. André ziet hierin zijn kans om tante Solange wat geld afhandig te maken. Solange valt onmiddellijk voor de 'hertog' en nodigt hem uit op haar landhuis. André regelt alles achter de schermen en uiteindelijk belandt Luc zelfs in het leger. Banale boulevard- komedie die enkel de fervente Fernandel-liefhebbers zal weten te behagen. Het geheel is theatraal en episodisch opgebouwd en de humor is niet meer van deze tijd. Het scenario is van Gérard Carlier en Jean Manse. Fotografie van Géo Clerc.

Troisième cheminée à gauche

1948 | Komedie, Romantiek

Frankrijk 1948. Komedie van Jean Mineur. Met o.a. Jacaueline Cadet, Thérèse Dorny, André Versini, André Bervil en Henri Guisol.

Het een en ander rond woningnood, een armoedig appartement en wat zieleroerselen. Een met weinig middelen opgenomen film en de kijker vraagt zich af wat het slechtst is: het scenario, de regie of het spel. Grenst aan amateurisme. En bovendien belachelijke karakterbeschrijvingen. Zo is de jongeling beeldschoon en zo onnozel als wat. Ach ja, hij komt uit Indochina. Om te bewaren voor het nageslacht.

La Belle meunière

1948 | Komedie, Musical

Frankrijk 1948. Komedie van Marcel Pagnol. Met o.a. Tino Rossi, Jacqueline Pagnol, Raoul Marco, Lilia Vetti en Raphaël Patorni.

`Muzikale plattelandskomedie` volgens Pagnol. `Een nachtmerrie` volgens Andr[KA1]e Bazin. Pagnol heeft in ieder geval z`n nek uitgestoken bij de verfilming van dit herderverhaal uit de 18e eeuw naar liederen van Schubert waaronder [KL]La belle meuni[KA2]ere[KLE][KLE] maar ook veel andere (niet, op de eerste plaats de afgezaagde [KLE]Serenade[KLE] van Tino Rossi). Dit heeft geleid tot een uitzonderlijk onbeduidende film die gedraaid is in kleur volgens het proc[KA1]ed[KA1]e `Rouxcolor` (de naam is afgeleid van de ontdekkers, de gebroeders Roux). Het proced[KA1]e bleek onbruikbaar voor de bioscoop: er waren vier projectieapparaten nodig die gelijktijdig werkten en ieder een verschillend plaatje projecteerden. De film is een mislukking. Tony Aubin heeft de muziek van Schubert gearrangeerd (werkelijk!). Als we hieraan Tino Rossi in de hoofdrol toevoegen is er weinig fantasie nodig om het resultaat voor te stellen.

La Fille du Diable

1946 | Misdaad, Drama

Frankrijk 1946. Misdaad van Henri Decoin. Met o.a. Andrée Clément, Thérèse Dorny, Pierre Fresnay, Fernand Ledoux en Henry Charrett.

De tegenwoordig in de ogen van de kritiek erg verdachte Decoin kende slechts missers, ondanks zijn hoge produktiviteit. Deze is opgenomen in de periode dat hij ernstige problemen had met de verzetsbeweging vanwege de ideologie achter LES INCONNUS DANS LA MAISON (1942) - overigens een van de hoogtepunten uit zijn werk. Hij zet zijn naam hier onder een fatsoenlijke misdaadfilm. De geschiedenis van een man die, rijk geworden in de Verenigde Staten, zijn leven in Frankrijk onder een valse naam over tracht te doen...maar het noodlot slaat toe en hij wordt gearresteerd.

Une Femme disparaît

1941 | Drama, Misdaad

Zwitserland 1941. Drama van Jacques Feyder. Met o.a. Françoise Rosay, Henri Guisol, Jean Nohain, Claude Dauphin en Ettore Cella.

Verfilming van een novelle van Jacques Viot. Het verhaal speelt zich af in Zwitserland (de Feyder-Rosays zijn de Duitse bezetting ontvlucht), en draait om een verdwenen actrice, die blijkt te zijn verdronken. De laatste film van een zeer oud geworden Feyder, verdronken in de alcohol. Slecht gedraaid en langdradig. Rosay nam vier rollen voor haar rekening waarbij ze een zo grote variëteit aan zenuwtrekjes liet zien dat de critici uit die tijd de film bespotten. Niet te vergelijken met THE LADY VANISHES van Alfred Hitchcock. Feyder stierf een tijdje later.

Retour à l'aube

1938 | Drama

Frankrijk 1938. Drama van Henri Decoin. Met o.a. Danielle Darrieux, Pierre Dux, Jacques Dumesnil, Pierre Mingand en Samson Fainsilber.

De jonge vrouw van een Hongaarse stationschef droomt van het stadsleven dat de reizigers die langs het station reizen, ongetwijfeld zullen leiden. Als ze een erfenis moet innen in Boedapest, heeft ze met dat geld de kans om die dromen waar te maken, maar ze werkt zich onwetend in steeds meer moeilijkheden. De combinatie van dromerige charme en nuchtere ironie bij de jonge Darrieux tilt dit simpel verhaaltje boven zichzelf uit, door de liefdevolle regie van haar toenmalige echtgenoot Decoin die de film ook meer vaart gaf dan het vooroorlogs gemiddelde.

Katia

1938 | Romantiek, Historische film

Frankrijk 1938. Romantiek van Maurice Tourneur. Met o.a. Danielle Darrieux, John Loder, Marie-Hélène Dasté, Aimé Clariond en Thérèse Dorny.

De liefde van tsaar Alexander II voor een jonge studente wordt door een bomaanslag beëindigd. Na MAYERLING werd Darrieux weer centraal geplaatst in een tragische vorstenromance. Haar fragiele charme en de regie doen niet onder voor haar eerdere succes, maar de tsaar van Engelsman Loder is een expressieloze houten klaas. Het scenario is van Jacques Companeez, Jean-Jacques Bernard en Lucile Decaux naar de roman La Princesse Bibesco. Het camerawerk is van Robert Lefèbvre.

Abus de confiance

1937 | Romantiek, Drama

Frankrijk 1937. Romantiek van Henri Decoin. Met o.a. Danielle Darrieux, Charles Vanel, Valentine Tessier, Yvette Lebon en Gilbert Gil.

Berooid weesmeisje schept tegenover haar medestudentes op dat ze de bastaarddochter van een beroemde schrijver is. De auteur hoort ervan en is zeer gelukkig met zijn 'hervonden kind' dat zelf gewetensproblemen krijgt, maar zich door de echtgenote van de schrijver laat overhalen hem niet teleur te stellen. Dit simpele verhaal krijgt warmte en overtuigingskracht door de charme van de jeugdige Darrieux en soberheid van Vanel. Opmerkelijke fotografie van L.H. Burel. Let op Jean Marais in een figurantenrol.

Un de la légion

1936 | Komedie

Frankrijk 1936. Komedie van Christian-Jaque. Met o.a. Fernandel, Thérèse Dorny, Suzy Prim, Paul Azaïs en Robert Le Vigan.

Bij aankomst in Marseille wordt een getrouwde burgerman beroofd van zijn identiteitspapieren en gevonden met een contract voor het Vreemdelingenlegioen op zak. Tegen zijn zin wordt hij naar Algerije gestuurd waar hij zich in het leger zo onderscheidt dat hij het Légion d'Honneur krijgt voordat zijn ware identiteit eindelijk ontdekt wordt. Deze kluchtige parodie op legioenfilms wordt gedragen door Fernandel die er zelfs in slaagt momenten van vertwijfeling aandoenlijk te maken. Scenario van de regisseur.

Ménilmontant

1936 | Drama

Frankrijk 1936. Drama van René Guissart. Met o.a. Gabriel Signoret, Pierre Larquey, Valentine Tessier, Thérèse Dorny en Georges Bever.

Drie voormalige speelgoedhandelaren adopteren een kind, dat zij heel goed leren tekenen. Ook zorgen zij ervoor dat er een tuin voor de buurtkinderen wordt aangelegd. Oneerlijke politici gaan echter met de eer strijken. Aardig maar fantasieloos; niettemin een klassieke volksfilm, en het is jammer dat hij nooit meer te zien is. Een scenario van Yves Mirande naar de gelijknamige roman van Roger Devigne.

Divine

1935 | Komedie

Frankrijk 1935. Komedie van Max Ophüls. Met o.a. Simone Berriau, Catherine Fonteney, Yvette Lebon, Georges Rigaud en Marcel Vallée.

Bewerking van de roman [KL]L`envers du music-hall[KLE] van Colette (1913), die grotendeels autobiografisch is en waarvan de titel de toon aangeeft: het gaat hier om een grimmige ontluistering van het genoemde wereldje. Een Pandora van het toneel, een fakir van de operette, de sfeer van een slavenmarkt en een wrede strijd tussen de seksen. Meer een kroniek met een dosis nogal sarcastische humor dan een excuusscenario voor een beschrijving van een specifiek milieu. Het geheel eindigt met een huwelijk dat wat weg heeft van gevangenschap in een kooi met wilde dieren. Op het eerste gezicht kunnen de personages en de situaties karikaturaal overkomen, maar bij nader inzien beschrijft Ophuls de imbeciliteit en de lafhartigheid van de mensheid (en dan vooral van het mannelijke soort) op een manier die ons doet denken aan Flaubert in [KLE]Bouvard et P[KA1]ecuchet[KLE]. Het camerawerk (Roger Hubert) en de decors (Jacques Gotko en Robert Gys) getuigen van echte originaliteit.