Yelena Solovej: cast.
Er zijn 2 films gevonden.

Neokonchennaya pyesa dlya mekhanicheskogo pianino

1977 | Drama

USSR 1977. Drama van Nikita Mikhalkov. Met o.a. Aleksandr Kalyagin, Yelena Solovej, Yevgeniya Glushenko, Kseniya Minina en Sergei Nikonenko.

Zoveelste bewerking voor de film van een stuk van Anton Pavlovitsji Tsjechov (1860-1904), maar voor zijn tijd en naar omstandigheden een behoorlijk geslaagde. Rusland rond 1890 ergens in de provincie. De weduwe van een generaal, Anna Petrovna Voynitseva (Shuranova) ontvangt allerlei mensen uit de bourgeoisie. Onder de genodigden is een leraar, Mikhail Vasilyevich Platonov (Kalyagin), die een geliefde van vroeger Sofia Yegorovna (Solovej) herkent. Hij wil haar heroveren, maar ze inmiddels getrouwd met de zoon des huizes, die hen bij Mikhails poging verrast. Gekwetst en onteerd wil Mikhail zich nu van zijn leven beroven, maar dat loopt op niets uit en Sofia troost hem, terwijl haar man een dutje doet in zijn rijtuig. Een tijdloze film, die Tsjechovliefhebbers een plezierige, maar trage anderhalf uur drama bezorgt. Het scenario is van Aleksandr Adabashyan en regisseur Mikhalkov. Het camerawerk is van Pavel Lebechev.

Neokonchenaya pyesa dlya mekhanicheskogo pianino

1977 | Drama

USSR 1977. Drama van Nikita Mikhalkov. Met o.a. Yelena Solovej, Antonina Sjoeranova en Aleksandr Kalyagin.

Tien jaar voordat Nikita burnt by the sun Mikhalkov in 1987 enkele verhalen van Tsjechov verwerkte in otsji tsjornije, benutte hij de auteur al voor pianomécanique: ook verhalen, maar vooral diens toneelstuk Platonov (zie ook di13). Net als de ZDF-registratie heeft Mikhalkov het stuk een enorme dynamiek meegegeven, waarbij hij dan nog zuiver filmische elementen (de locatie!) kon voegen. an unfinished piece for player piano, zoals de film bij uitbreng in de VS in 1982 heette, speelt in een adellijk milieu op het platteland aan het einde van de vorige eeuw. Een groot gezelschap voert het ritueel van gezellig samenzijn op. In al Tsjechovs toneelwerken, maar zeker in Platonov, wordt de naÐviteit van een klasse geschetst die denkt dat alles altijd bij het oude zal blijven. Mikhalkov filmt het gegeven met gevoel voor weemoed en ironie. Zijn toon van milde elegantie wist het sovjet-regime wel te waarderen; Mikhalkov hielp ze een handje door in het laatste beeld de revolutionaire hoop te doen gloren. De regisseur heeft zijn verfilmingen van Russische literatuurklassiekers zelfs in jaren van grote repressie kunnen voortzetten.