Jean Deschamps: cast.
Er zijn 5 films gevonden.

Une histoire simple

1978 | Drama

Frankrijk 1978. Drama van Claude Sautet. Met o.a. Romy Schneider, Bruno Cremer, Claude Brasseur, Arlette Bonnard en Roger Pigaut.

Meedeinend op de tweede feministische golf van de jaren zeventig maakte schrijver-regisseur Sautet met zijn favoriete actrice Romy Schneider deze 'vrouwenfilm' over een einddertiger die na haar scheiding en een affaire op geheel eigen wijze richting aan haar leven geeft. Schneider, die met Sautet eerder ondermeer César et Rosalie, Mado en Les choses de la vie maakte, heeft een prachtrol, onderscheiden met een César. Ze wordt omgeven door andere prima acteurs, zoals Eva Darlan als Anna. De film werd genomineerd voor een Oscar voor beste niet-Engelstalige film.

Pour Clémence

1977 | Drama

Frankrijk 1977. Drama van Charles Belmont. Met o.a. Jean Crubelier, Eva Darlan, Jean Deschamps, Lucia Bensasson en Claude Debord.

Een goed bedoeld sociologisch drama met Crubelier als een 40-jarige ingenieur die, liever dan een baan in de provincie te aanvaarden, werkloos wordt. Hij ondervindt echter al gauw dat teveel vrije tijd ook niet alles is, begint zijn huisgenoten op hun zenuwen te werken en raakt stilaan depressief...Niet bepaald revolutionair qua thema, maar subtiel en overtuigend uitgewerkt. Het onwaarschijnlijke slot doet niets ter zake en ondergraaft het realisme van de rest van de film.

La Ville dont le Prince est un enfant

1974 | Drama

Frankrijk 1974. Drama van Jean Meyer. Met o.a. Paul Guers, Didier Haudepin, Jean Deschamps, Philippe Paulino en Gil Raab.

Een bewerking van het stuk van Montherlant; gefilmd toneel, cinematografisch van geen belang. Goed gespeeld, vooral door de twee jonge hoofdrolspelers.

Cyrano de Bergerac

1960 | Komedie

Frankrijk 1960. Komedie van Claude Barma. Met o.a. Daniel Sorano, Françoise Christophe, Michel Le Royer, Jean Topart en Michel Galabru.

Een van de zeldzame tv-producties uit die tijd, die veertig jaar later nog 'kan'. Dit is te danken aan de knappe enscenering die de toneelmatige aard van het geheel wat verluchtigt. Eveneens dragen de decors van Paul Pelisson, die de tijd waarin het speelt opvallend goed weergeven, en het uitmuntende spel van met name Sorano in de rol van de ridderlijke Cyrano met de lange neus, die zo verlangt naar vrouwelijk schoon, daartoe bij. In ieder geval beter dan de films die van het stuk zijn gemaakt, met uitzondering van CYRANO ET D'ARTAGNAN van Abel Gance.

La Belle meunière

1948 | Komedie, Musical

Frankrijk 1948. Komedie van Marcel Pagnol. Met o.a. Tino Rossi, Jacqueline Pagnol, Raoul Marco, Lilia Vetti en Raphaël Patorni.

`Muzikale plattelandskomedie` volgens Pagnol. `Een nachtmerrie` volgens Andr[KA1]e Bazin. Pagnol heeft in ieder geval z`n nek uitgestoken bij de verfilming van dit herderverhaal uit de 18e eeuw naar liederen van Schubert waaronder [KL]La belle meuni[KA2]ere[KLE][KLE] maar ook veel andere (niet, op de eerste plaats de afgezaagde [KLE]Serenade[KLE] van Tino Rossi). Dit heeft geleid tot een uitzonderlijk onbeduidende film die gedraaid is in kleur volgens het proc[KA1]ed[KA1]e `Rouxcolor` (de naam is afgeleid van de ontdekkers, de gebroeders Roux). Het proced[KA1]e bleek onbruikbaar voor de bioscoop: er waren vier projectieapparaten nodig die gelijktijdig werkten en ieder een verschillend plaatje projecteerden. De film is een mislukking. Tony Aubin heeft de muziek van Schubert gearrangeerd (werkelijk!). Als we hieraan Tino Rossi in de hoofdrol toevoegen is er weinig fantasie nodig om het resultaat voor te stellen.