Mikhail Kaufman: regie en camera.
Er zijn 3 films gevonden.

Vesnoj

1929 | Documentaire, Zwijgende film

USSR​/​​Rusland 1929. Documentaire van Mikhail Kaufman.

Voorjaar in de sovjetrepubliek Oekra[KA3]ine: de grond, waarin de vorst diep genesteld zit, wordt met behulp van springstof opengereten. Beekjes en rivieren, waarvan het ijs gesmolten is, treden buiten hun oevers en laten een deken van modder achter in de straten van steden en dorpen, die vlak aan het water liggen. De kraanvogels keren terug en de akkers kunnen bewerkt worden. De film was bedoeld als propaganda voor de communistische beweging en het aanbrekende voorjaar moest de (oktober!) revolutie van 1917 symboliseren. Wat gebleven is, is een film die laat zien dat de natuur grotendeels zijn eigen gang ging en dat de mens slechts met primitieve middelen het natuurgeweld beheerste, respectievelijk verwoestte. Vergeleken met andere landen in Europa of Amerika had het communisme toen twaalf jaar na dato nog maar weinig zegen en vooruitgang gebracht (en zou het ook nooit brengen). Deze zwijgende film werd in de oorspronkelijke versie door regisseur Kaufman zelf op de piano begeleid. Interessanter als documentaire over de natuur dan als politiek document.

De man met de camera

1928 | Zwijgende film, Documentaire, Experimenteel

USSR 1928. Zwijgende film van Dziga Vertov.

Vertovs bekendste werk, wederom samengesteld uit materiaal van verschillende camera-correspondenten in heel Rusland. Mayakovski vatte Vertovs conceptie samen in de slogan: 'Kunst is geen spiegel die de historische strijd weerspiegelt, maar een wapen in die strijd'. De nadruk ligt op Odessa, waar alles gefilmd werd wat men tegenkwam. Door de montage werd aan deze beelden betekenis gegeven. Een interessant experiment dat cinefielen zeker niet mogen missen. Dziga Vertov is een pseudoniem van Denis Kaufman. Mikhail Kaufman wordt algemeen vermeld op de credits als cameraman. Op tv wordt meestal de gerestaureerde versie vertoond.

Shestaya chast mira

1926 | Documentaire, Zwijgende film

USSR 1926. Documentaire van Dziga Vertov.

Arbeiders werken aan een glorieuze toekomst, dankzij de superieure productiekracht van de door henzelf bestuurde fabrieken, alles onder de bezielende leiding van Lenin. Dat is ongeveer de boodschap van dit fraaie staaltje Sovjet-propaganda. Na de Russische revolutie stond filmkunst nadrukkelijk in dienst van het communistische ideaal, en Vertov was een van de grote voorgangers. Deze film, samengesteld uit materiaal van 'correspondenten', zit ergens tussen fictie en documentaire in. In het begin van de film wordt gesteld dat het hier gaat om 'gefilmde poëzie'.