Jean Schwarz

Jean Schwarz: muziek.
Er zijn 7 films gevonden.

La Gueule du loup

1981 | Film noir, Misdaad

Frankrijk 1981. Film noir van Michel Léviant. Met o.a. Miou-Miou, Paul Crauchet, Anémone, Gérard Sergues en Yves Bureau.

Begint als een heuse detective, compleet met overval en auto-ongeluk maar gaat dan snel over op schilderachtige beschrijvingen van randfiguren à la Simenon. Zeer gebrekkig plot en volledig voorspelbare ontknoping. Wel heerst er een eigenaardige sfeer in de stad waar het zich allemaal afspeelt. Een sfeerfilm, kortom, waaraan slechts een goed opgebouwd scenario ontbreekt.

Le Dossier 51

1978 | Thriller

Frankrijk 1978. Thriller van Michel Deville. Met o.a. François Marthouret, Roger Planchon, Anna Prucnal, Didier Sauvegrain en Françoise Lugagne.

In economisch contact met de Derde Wereld moet de hoge diplomaat Dominique Auphal (Marthouret) door een geheime organisatie gemanipuleerd worden. Systematisch wordt gezocht naar de zwakke plek waarmee hij tot medewerking gechanteerd kan worden. De roman van Gilles Perrault kreeg een opmerkelijke filmvorm, waarin de hoofdpersoon nauwelijks te zien is en zijn portret wordt samengesteld uit getuigenissen van anderen wier ondervragers ook buiten beeld blijven. Een knappe, ongewone thriller. Het scenario is van Gilles Perrault en regisseur Deville. Het camerawerk is van Claude Lecomte. Eastmancolor, Mono.

Un enfant dans la foule

1976 |

Frankrijk 1976. Gérard Blain. Met o.a. Jean-François Cimino, César Chauveau, Annie Kovacs, Claude Cernay en Claire Treille.

Het cinematografische werk van deze voormalige nouvelle vague-acteur zit vol ingehoudenheid, opgekropte emotie en intense gevoelens. Het bevat vaak autobiografische elementen, zoals deze film, waarin hij teruggaat tot zijn vrij eenzame en trieste jeugd. Van zijn zevende tot zijn dertiende maakte hij achtereenvolgens het Frankrijk van de bezetters en dat van de Amerikaanse overwinnaars mee. Geen enkele overbodige sc[KA2]ene en geen enkele versiering bij deze leerling van Bresson, die geboeid wordt door de diepere gronden achter menselijk gedrag. Door de principes streng aan te houden is in deze films, waar vooral de veeleisende filmkenners van houden, vanzelfsprekend nergens sprake van gemakkelijke oplossingen en dientengevolge zijn ze gematigd succesvol (de regisseur maakte zes lange speelfilms in twintig jaar).

Ici et ailleurs

1976 | Drama

Frankrijk 1976. Drama van Jean-Luc Godard, Anne-Marie Miéville en Jean-Pierre Gorin.

In 1970 startte Godard de opnamen van een film over de Palestijnen, die Jusqu'a la victoire zou gaan heten. Hij stopte ermee en hervatte het project zes jaar later, liet de Arabische geluidsband vertalen en stelde zich vragen bij de woorden en de beelden, want alle (anonieme) personages waren inmiddels dood. Het resultaat is een overtuigende kritiek op de cinema zelf, wat op zich al interessant is maar nog lang niet alles: de film is een angstwekkend en hartverscheurend werkstuk.

Voir Malte et mourir

1975 | Komedie

Frankrijk 1975. Komedie van José Benazeraf. Met o.a. Erna Schurer, Joelle Coeur, Martine Azencot, Lea Lender en Joelle Blum.

Een hele stoet diplomaten, zakenlieden, spionnen, zwervers en jongedames van lichte zeden trachten in de gunst van de olie-emir van Bahrein te komen, die uiteindelijk wordt afgezet tijdens een revolutie. Een bij elkaar geraapt, onsamenhangend zooitje, waarbij natuurlijk gebruik is gemaakt van filmbeelden die nog in voorraad waren. Daarbij is wat grappig bedoeld is, dat absoluut niet meer bijvoorbeeld in het licht van de gebeurtenissen van de Golfoorlog in 1991. Ook bekend onder de titel UNE GARCE EN CHALEUR.

Les lesbiennes

1975 | Erotiek

Frankrijk 1975. Erotiek van José Benazeraf. Met o.a. Jean-Pierre Mallet, Martine Azencot en Joëlle Faguet.

Onbeduidende film met drie personages, die zich afspeelt in een luxueuze villa op Malta. De incestueuze liefde tussen een broer en zijn zus wordt verstoord door een knappe vreemdelinge, die zich eerst met de zus amuseert voordat ze in het bed van de broer duikt. Gek van jaloezie pleegt de zus dan zelfmoord door van een rots af te springen. Je moet Benazeraf heten om een dergelijk scenario te durven verfilmen. Zoals altijd wordt de regie min of meer gered door visuele ideeën. De lesbische scènes zijn trouwens behoorlijk pittig. Ook bekend als UNE FEMME EST UNE FEMME, maar er is geen enkel verband met Jean-Luc Godard!

Les deux gouines

1975 |

Frankrijk 1975. José Bénazéraf. Met o.a. Claudine Beccarie, Béatrice Harnois, Noël Simsolo, Yves Messica en Michèle Perello.

Een advocaat versiert de achttien-jarige dochter van een vriend en hij is bovendien de minnaar van de moeder van het meisje. Om niet levenslang in de bajes terecht te komen, want in die tijd waren achttien-jarigen nog niet meerderjarig, huwt hij het meisje. Tijdens de huwelijksnacht wreekt zij zich op hem en schiet hem neer. De titel (de twee lesbiennes) heeft niets met het verhaal te maken. Maar dat is normaal voor Bénazéraf, die ook een loopje neemt met stijlfiguren zodat je af en toe de indruk krijgt getuige te zijn van een experimentele film. Het zal wel te maken hebben met de snelheid waarmee de het celluloid volgeschoten werd, bovendien nog op afschuwelijke wijze nagesynchroniseerd. Ook bekend als LES GOUINES.

imdb: Zoek Jean Schwarz op IMDB

Componist		VPRO Cinema	Bezoekers	Ik
1981	La Gueule du loup
1978	Le Dossier 51
1976	Un enfant dans la foule
1976	Ici et ailleurs
1975	Voir Malte et mourir
1975	Les lesbiennes
1975	Les deux gouines

name

email

mijn instellingen