Cayre Brothers

Children's Classics: The Ten Commandments

Verenigde Staten 1996. Animatie van Michael Sporn.

Children's Classics: Little Red Riding Hood

Verenigde Staten 1996. Animatie van Toshiyuki Hiruma Takashi.

Children's Classics: The Hunchback Of Notre Dame

Verenigde Staten 1995. Animatie van Toshiyuki Hiruma Takashi.

Het overbekende verhaal over de mismaakte vondeling die opgevoed wordt in de Notre Dame van Parijs door de jonge priester Frollo. Twintig jaar later leeft Quasimodo als klokkenluider in afzondering in de kerk (Frollo is ondertussen minstens vijftig jaar ouder). Op Driekoningen (6 januari) waagt hij zich buiten en wordt gepest door de menigte die hem uitroept tot Koning der Narren. De enige die hem in bescherming neemt is de mooie zigeunerin Esmeralda, eveneens een verschoppeling. Sterk vereenvoudigde bewerking van de klassieker van Victor Hugo die de betovering mist van de tekenfilm van Disney voor de bioscoop uit hetzelfde jaar. Om niet als kielzogvaarder van Disney bestempeld te worden, werd er nogal wat aan het verhaal gewijzigd; ook het naïeve en ongeloofwaardige einde kan de film niet redden. Het praatzieke scenario van George Bloom en Larry Hartstein valt ongetwijfeld niet in goede aarde bij kinderen, evenmin als de duistere sfeer en de allesbehalve sympathieke personages. Kijk liever naar de overigens veel langere film van Walt Disney die inmiddels op video uit is. Geproduceerd in Japan.

Children's Classics: Sleeping Beauty

Verenigde Staten 1995. Animatie van Toshiyuki Hiruma Takashi.

Het sprookje van Doornroosje of De schone slaapster. Ze werd geboren als Felicity en is het langverwachte dochtertje van de koning en zijn gemalin van een welvarend rijk. Het vorstenpaar geeft een groot feest voor het volk. Tot de genodigden horen ook de feeën die elk een deugd meegeven aan de pasgeborene. Plotseling verschijnt de boze fee Odelia die niet op het feest gevraagd is. Ze spreekt een vloek uit over het kind: een week na haar zestiende verjaardag zal zij zich prikken aan een spinnewiel en sterven. Alweer een tekenfilmversie van dit overbekende sprookje, bezet met leuke personages en een angstwekkende boze fee. Zij is zo eng, dat zij de allerkleinsten wel eens een nachtmerrie zou kunnen bezorgen. Beslist niet vernieuwend of origineel, maar goede ontspanning voor jonge kijkers. Larry Hartstein bewerkte het sprookje van Charles Perrault.

Children's Classics: Alice In Wonderland

Verenigde Staten 1995. Animatie van Toshiyuki Hiruma Takashi.

Het schitterende sprookje van Lewis Carroll nogmaals herkauwd: een verveelde Alice die een wit konijn volgt, dat haar de tijd vraagt, en zo terecht komt in het sprookjesachtig Wonderland, waar haar allerlei wonderbaarlijke avonturen wachten. De houterige tekeningen en de overvloedige dialogen maken het stierlijk vervelend; de tekenfilm is onvergelijkbaar met de klassieker van Walt Disney. Je doet er de kleinsten echt geen plezier mee om deze versie van Japanse makelij die verder een Amerikaanse productie is, aan hen voor te schotelen. Er gaat totaal geen charme vanuit en we vragen ons af of Lewis Carroll de makers geen proces wegens inbreuk op het morele recht van de maker aangedaan zou hebben als hij dit bedroevende resultaat zou hebben kunnen zien. De liedjes die we ten gehore krijgen, kun je compleet vergeten, evenals de film trouwens. George Bloom schreef het scenario.

Children's Classics: Snowwhite and the Seven Dwarfs

Verenigde Staten 1994. Animatie van Toshiyuki Hiruma Takashi.

Nog eens een, zij het korte, tekenfilmversie van dit overbekende sprookje, gevuld met grappige en aandoenlijke personages. Vernieuwend of origineel is het beslist niet, maar het blijft ongevaarlijke ontspanning voor kinderen. Larry Hartstein bewerkte het sprookje van de gebroeders Grimm. De matineelange Disney-film SNOW WHITE AND THE SEVEN DWARFS uit 1937 blijft toch het allerbeste.

Children's Classics: Cinderella

Verenigde Staten 1994. Animatie van Toshiyuki Hiruma Takashi.

Het bekende sprookje van Assepoester, die door haar stiefmoeder en -zusters als voetveeg wordt gebruikt. Ze moet vernederend werk doen en ieder pleziertje wordt haar onthouden. Als de prins een bal organiseert, mag zij uiteraard niet gaan. Dankzij een goede fee mag ze ook gaan dansen, met het bekende gevolg. Een tekenfilm die nogmaals bewijst dat het nutteloos is om een Disney-klassieker over te doen. Alle charme ontbreekt en als gevolg van het beperkte budget zijn de personages oppervlakkig uitgewerkt en hun bewegingen houterig. De decors zijn super statisch. Deze Amerikaanse productie - made in Japan - toont alle tekortkomingen: de personages worden bewust anders getekend, maar lijken toch op het `origineel` van Disney en een aantal (voor kinderen) zeer belangrijke herkenningspunten werden gewijzigd. Laat je kind liever naar de Disney-film kijken, want deze namaak met een scenario van George Bloom is maar niks.

Children's Classics: Black Beauty

Verenigde Staten 1994. Animatie van Toshiyuki Hiruma Takashi.

Mr. Gordon koopt een prachtig zwart veulen. De jonge hengst wordt gestald bij Berwick Park, waar John Manley goed voor de paarden zorgt. De kinderen geven het leuke paardje een naam: Black Beauty. Ondanks de warme stal en het goede voer kan Black Beauty de vrijheid die hij vroeger genoot, niet vergeten, maar door de traumatische jeugdervaringen van Ginger, een sierlijke merrie, berust hij in zijn lot. Hij is gelukkig met zijn verzorgers en hun kinderen totdat hij en Ginger van eigenaar verwisselen: ze komen in het bezit van de chagrijnige Lady Westmond. De allerkleinsten zullen volle teugen van deze tekenfilm genieten (omdat ze nog niet beter weten), maar grotere kinderen hebben veel meer aan de echte speelfilms die naar het klassieke boek van Anna Sewell gedraaid werden. Zoals kenmerkend is voor deze animatiereeks, lijdt de continuïteit erg onder de schokkende bewegingen van de personages en de haast levenloze decors. Het scenario is van George Bloom. Voor Amerikaanse producenten gemaakt in Japan.