Graham Chapman

U.S. Comedy Arts Festival: Tribute To Monty Python

Verenigde Staten 1998. Documentaire van Paul Miller. Met o.a. John Cleese, Terry Gilliam, Eric Idle, Terry Jones en Michael Palin.

Still Crazy like a Fox

Verenigde Staten 1987. Mysterie van Paul Krasny. Met o.a. Jack Warden, John Rubenstein, Penny Peyser, Robbie Kriger en Graham Chapman.

Een tv-film gebaseerd op een tv-serie die liep van 1984 tot 1986. Vader en zoon Fox, detective respectievelijk advocaat, zijn met vacantie in Engeland. Senior wordt betrapt bij het lijk van een hertog en daarom beschuldigd van moord. Het ontrafelen van deze ingewikkelde zaak kan beginnen.

Yellowbeard

Verenigde Staten 1983. Komedie van Mel Damski. Met o.a. Graham Chapman, Peter Boyle, Martin Hewitt, Susannah York en Peter Cook.

Een indrukwekkende cast slaagt er niet in deze opgefokte komedie rond een schattenjacht genietbaar te maken. Let op Bowie in een kleine rol als een haaiendoder. Feldman stierf kort na het beëindigen van de opnamen. Het niveau van de humor kan overigens afgeleid worden uit de Nederlandse titel: BUITERIJ OP DE MOUNTY. Leuk hoor. Scenario van acteurs Chapman en Cook met Bernard McKenna.

Monty Python's The Meaning of Life

Verenigd Koninkrijk 1983. Komedie van Terry Jones en Terry Gilliam. Met o.a. Graham Chapman, John Cleese, Terry Gilliam, Eric Idle en Terry Jones.

De zin van het leven verklaard op typische Python-wijze die we al sinds 1969 kennen. Alleen is de toon inmiddels wat bozer geworden, wat cynischer; in retrospectief is wel te merken dat deze film de laatste samenwerking was tussen de leden van Monty Python. In The Meaning of Life buigt de groep zich over de hele levensspanne, vanaf het begin (met oa het liedje ‘Every Sperm is Sacred‘) tot en met de dood (met onder andere de bekende scène van de exploderende veelvraat). Leuk, maar toch net wat minder goed dan hun eerdere films, zoals Monty Python and the Holy Grail en The Life of Brian.

The Secret Policeman's Other Ball

Verenigd Koninkrijk 1982. Roger Graef en Julien Temple. Met o.a. Pete Townshend, Rowan Atkinson, Eric Clapton, Phil Collins en Michael Palin.

De zin van het leven verklaard op typische Python-wijze die we al sinds 1969 kennen. Alleen is de toon inmiddels wat bozer geworden, wat cynischer; in retrospectief is wel te merken dat deze film de laatste samenwerking was tussen de leden van Monty Python. In The Meaning of Life buigt de groep zich over de hele levensspanne, vanaf het begin (met oa het liedje ‘Every Sperm is Sacred‘) tot en met de dood (met onder andere de bekende scène van de exploderende veelvraat). Leuk, maar toch net wat minder goed dan hun eerdere films, zoals Monty Python and the Holy Grail en The Life of Brian.

Monty Python Live at the Hollywood Bowl

Verenigd Koninkrijk 1982. Komedie van Terry Hughes en Ian MacNaughton. Met o.a. Graham Chapman, John Cleese, Terry Gilliam, Eric Idle en Terry Jones.

De Monty Python-groep leeft zich weer uit in dolle grappen en grollen, waaronder enkele favoriete klassiekers. De film is een 'must' voor de ware Python-liefhebbers. Het camerawerk is van Dave Hilmer en Mike Keeler.

Life of Brian

Verenigd Koninkrijk 1979. Komedie van Terry Jones. Met o.a. Graham Chapman, John Cleese, Terry Gilliam, Eric Idle en Terry Jones.

Brian Cohen (Chapman) wordt geboren in Bethlehem op dezelfde dag als zijn buurjongetje Jezus. Geen wonder, dus, dat hij later wordt gezien als Messias. Hij ontkent de verlosser te zijn, maar een van zijn volgelingen weet: 'Only the true Messiah denies His divinity.' Ook de leden van het People's Front of Judea blijken lastige vrienden. Lang werd de zeer grappige en zachtmoedige film door streng gelovige christenen beschouwd als godslasterlijk, pas in 2009 mocht de film bijvoorbeeld voor het eerst worden vertoond in Aberystwyth, Wales.

The Odd Job

Verenigd Koninkrijk 1978. Komedie van Peter Medak. Met o.a. Graham Chapman, David Jason, Diana Quick, Simon Williams en Edward Hardwicke.

De Engelse versie van een wel heel oud gegeven (al in 1919 gebruikt door Douglas Fairbanks in WHEN THE CLOUDS ROLL BY/CHEER UP van Victor Fleming en Theodore Reed). Een ongelukkige echtgenoot, die door zijn vrouw wordt bedrogen, roept de hulp van een huurmoordenaar in om een eind aan zijn leven te laten maken, maar verandert vervolgens van gedachten... de huurmoordenaar hiervan te overtuigen blijkt echter een niet geringe opgave! De killer zou aanvankelijk worden gespeeld door Keith Moon van de popgroep Who. Het scenario is van het duo Bernard McKenna en Graham Chapman (tevens debuterend in zijn filmrol als Arthur Harris), bekend van Monty Python. Het camerawerk is van Ken Hodges.

Monty Python and the Holy Grail

Verenigd Koninkrijk 1975. Komedie van Terry Gilliam en Terry Jones. Met o.a. Graham Chapman, John Cleese, Eric Idle, Terry Gilliam en Terry Jones.

In hun eerste speelfilm bewerkten de leden van het Monty Python-team de Arthur-legende met bijzonder weinig eerbied voor het bronmateriaal. Veel locaties werden steeds opnieuw gebruikt omdat de Schotse overheid toestemming om in kastelen te filmen op het laatste nippertje terugtrok. De film zou niet bijdragen aan het imago van Schotland, vonden humorloze ambtenaren. Aaneenschakeling van legendarische scènes, dialogen (It's just a flesh wound) en personages (The Knights who say Ni). Mede-regisseur Jones ontpopte zich later tot een soort van autoriteit op het gebied van Middeleeuwse geschiedenis.

And Now for Something Completely Different

Verenigd Koninkrijk 1971. Komedie van Ian MacNaughton. Met o.a. Graham Chapman, John Cleese, Eric Idle, Terry Gilliam en Terry Jones.

'Now, it's quite simple to deal with a banana fiend. First, you force him to drop the banana. Then, you eat the banana, thus disarming him. You have now rendered him helpless!' Eigenlijk was de compilatie van sketches uit de eerste twee seizoenen van Monty Python's Flying Circus bedoeld om de unieke humor van het zestal naar de VS te exporteren, maar juist in Groot-Brittannië werd de film een groot succes. Eigenlijk geen wonder. De dead parrot-sketch, het fraaie Lumberjack-lied en de dodelijke mop, het zijn allemaal klassiekers die zich moeiteloos meerdere malen laten bekijken.

The Rise and Rise of Michael Rimmer

Verenigd Koninkrijk 1970. Kevin Billington. Met o.a. Peter Cook, Denholm Elliott, John Cleese, Ronald Fraser en Harold Pinter.

Vele vooraanstaande Britse komieken verleenden hun medewerking aan deze film, o.a. de mensen van Monty Python, maar het lukte toch niet om een grappige film af te leveren over een publiciteitsman die via allerlei handigheidjes (en zelfs moord) minister-president wordt. Te veel van het goede en van de humor van Peter Cook moet je houden.

The Magic Christian

Verenigd Koninkrijk​/​​Verenigde Staten 1970. Komedie van Joseph McGrath. Met o.a. Christopher Lee, Peter Sellers, Ringo Starr, Richard Attenborough en Raquel Welch.

Een gekke zwarte komedie: de rijkste man ter wereld en zijn protégé voeren wraakoefeningen uit op de maatschappij door aan te tonen met een serie dwaze plannen hoe inhalig de mensen in werkelijkheid zijn. Gebaseerd op het boek van Terry Southern die samen met McGrath voor het scenario tekende waaraan ook Sellers, Cleese en Chapman een bijdrage leverden.

How To Irritate People

Verenigd Koninkrijk 1968. Komedie van Ian Fordyce. Met o.a. John Cleese, Graham Chapman, Michael Palin, Gillian Lind en Connie Booth.

Op onverstoorbaar ernstige wijze maakt Cleese de kijker diets hoe hij zijn medemens het bloed onder de nagels kan ergeren, zonder dat je hem razend maakt, want dan verliest deze de negatieve energie die hij tijdens het ergeren opbouwt. Een en ander illustreert hij met sketches in de beste Monty Python- stijl. Alles wordt door de mangel gehaald van ouders-kinderen relaties, over man-vrouw, administratie, banken, toneelacteurs onder elkaar, collega`s onder elkaar (hoe je van iemand een lift kunt afdwingen), ergernis bij een bioscoopbezoek, enz., stuk voor stuk van geestig tot bijtend satirisch. De teksten zijn van Cleese, Palin, Marty Feldman en Brooke-Taylor. Johnny Fielder filmde en David Frost produceerde.