Roberto Gerardi: camera.
Er zijn 10 films gevonden.

Qualcosa di biondo

1984 | Drama, Komedie, Romantiek

Verenigde Staten 1984. Drama van Maurizio Ponzi. Met o.a. Daniel J. Travanti, Sophia Loren, Ricky Tognazzi, Edoardo Ponti en Anna Strasberg.

Sophia als grootste attractie, samen met haar elf-jarige zoon Edoardo (zijn debuut). Ze speelt een vrouw die haar verschillende ex-minnaars ompraat om te betalen voor de oogoperatie van de jongen. Bij dit familieprodukt zijn ook betrokken haar stiefzoon Alex Ponti als producent, en haar nicht Allesandra Mussolini, kleindochter van Il Duce, in een kleine rol. Ricky Tognazzi is de zoon van veteraan Ugo, en Anna Strasberg is de weduwe van Lee (en stiefmoeder van Susan), hetgeen allemaal veel interessanter is dan de film zelf.

Odio le bionde

1980 | Komedie

Duitsland​/​​Italië​/​​Frankrijk 1980. Komedie van Giorgio Capitani. Met o.a. Enrico Montesano, Jean Rochefort, Corinne Clery, Yvan Desny en Marina Langler.

Een talentvolle, maar ambitieloze schrijver werkt als 'ghost- writer' voor een succes-auteur zonder inspiratie. Om zich aan een nieuwe haastopdracht te onttrekken laat hij zijn aantekeningen bij de schrijver stelen, maar uiteindelijk komen de resulterende verwarringen in aanwezigheid van de Amerikaanse uitgever tot een bevredigende oplossing. Deze pretentieloze komedie laat de mogelijkheden van het gegeven van de op hol geslagen verbeelding liggen, maar presenteert oude gags met een vaart en verve alsof ze nieuw zijn. Het scenario is van Franco Marotta en Laura Toscano. Achter de camera stond Roberto Gerardi.

Bruciati da cocente passione

1976 | Komedie

Italië 1976. Komedie van Giorgio Capitani. Met o.a. Jane Birkin, Aldo Maccione, Catherine Spaak, Cochi Ponzoni en Mario Maranzana.

Een getrouwde vrouw en een getrouwde man forensen dagelijks gezamenlijk van een voorstad naar Milaan. De jaloerse echtelieden troosten zich met elkaar vóór hun partners overspel hebben kunnen plegen. De nieuwe gevormde paren raken wantrouwend met elkaar in conflict, ook over de kinderen, maar bij een toevallige ontmoeting wordt de oorspronkelijke situatie hersteld. Temperamentvolle komedie parodieert clichés van neo-realisme en houdt er de vaart in, al reikt de humor niet erg hoog. Mooie actrices en onooglijke acteurs geven de liefdesverwikkelingen een curieus aanzien. Scenario van Nicola Badalucco. Camerawerk van Roberto Gerardi.

Mussolini: ultimo atto

1974 | Drama, Oorlogsfilm

Italië 1974. Drama van Carlo Lizzani. Met o.a. Rod Steiger, Henry Fonda, Lisa Gastoni, Franco Nero en Lino Capolicchio.

Mussolini probeert in april 1944 uit Italië te ontsnappen naar Zwitserland. Na vergeefse pogingen laat hij zich integreren in een kolonne Duitse soldaten die op een verzetsgroep stuit. Ook aan hen weet hij te ontkomen tot hij uiteindelijk toch herkend en gearresteerd wordt. Ook door de fysieke gelijkenis een opmerkelijke rol van Steiger in een boeiende historische reconstructie die wat al te zeer in de anecdote blijft steken. Fonda heeft een kleine rol als kardinaal Schuster. Het camerawerk is van Roberto Gerardi.

I Sequestrati di Altona

1973 | Drama

Frankrijk​/​​Italië 1973. Drama van Vittorio De Sica. Met o.a. Sophia Loren, Maximilian Schell, Robert Wagner, Françoise Prévost en Roberto Massa.

Een Duitse grootindustrieel heeft keelkanker en wil zich met zijn zoon verzoenen. Zijn schoondochter ontdekt dat een oudere zoon in huis verborgen wordt gehouden, een ex-nazi die een reeks oorlogsmisdaden aan het Russische front beging. Het toneelstuk van Sartre onderging voor deze film zoveel bewerkingen dat van de strekking en het benauwende gevoel van opgeslotenheid niets overbleven. Dit pompeuze melodrama blijkt merkwaardig boeiend, ondanks de zowel voor eigen rollen als voor ensemble-spel fout gekozen sterren. Alleen grimmig goed spel van March en Prevost (als fanatieke dochter) die indruk wekken dat ze hun tekst begrijpen.

Majstor i Margarita

1972 | Mysterie

Italië​/​​Joegoslavië 1972. Mysterie van Aleksandar Petrovic. Met o.a. Ugo Tognazzi, Mimsy Farmer, Alain Cuny, Bata Živojinovi[KA1]c en Pavle Vujisi[KA1]c.

Een Russische schrijver komt in het Moskou van 1925 in conflict met de censuur op zijn toneelstuk over Pontius Pilatus. Hij krijgt steun van een mysterieuze geleerde (de duivel) die al zijn tegenstanders uitschakelt. De uiteindelijke opvoering wordt met zwarte magie tot een provocerend schandaal gemaakt waarna de auteur wordt opgeborgen in een inrichting en sterft. De filmversie versimpelt door de meer realistische aanpak Mikhael Houlgakovs beroemde en jarenlang verboden roman. De diverse elementen afzonderlijk zijn zó zwaar aangezet dat de eenheid van stijl en daarmee de strekking goeddeels verloren gaan. De geïmporteerde hoofdrollen zijn zwak geregisseerd in eentonige mineur, maar de visuele reconstructie van plaats en tijdperk zijn opmerkelijk geslaagd. Scenario van Barbera Alberti, Amadeo Pagani en regisseu Petrovi[KA1]c. Roberto Gerardi stond achter de camera.

La collera del vento

1971 | Western, Actiefilm, Romantiek, Biografie

Italië​/​​Spanje 1971. Western van Mario Camus. Met o.a. Terence Hill, Mario Pardo, Carlo Alberto Cortina, Maximo Valverde en Angel Lombarte.

Huurmoordenaar Marco (Hill) krijgt van rijke Mexicaanse boeren de opdracht een dreigende revolutie de kop in te drukken en de rebellen te liquideren. Liefde voor herbergierster Soledad (Bucella) brengt hem in een gewetensconflict, maar zijn bloedige verleden laat hem niet los. De ware schurk is echter edelman Don Antonio (Rey). In de psychologische studie van de getekende revolverschutter gaat Hill volledig af in deze ronduit vervelende spaghetti-western, mede door het zeer zwakke en pretentieuze scenario van Alberto Silvestri, Miguel Rubio, Franco Verucci, José Vincente Puente en Manuel Marinero. Het camerawerk is van Roberto Gerardi. Eastmancolor, Mono.

Adulterio all'Italiana

1966 | Komedie

Italië 1966. Komedie van Pasquale Festa Campanile. Met o.a. Catherine Spaak, Nino Manfredi, Maria Grazia Buccella, Akim Tamiroff en Vittorio Caprioli.

Een jonge vrouw ontdekt dat haar echtgenoot haar bedriegt met haar beste vriendin en dreigt hem ooit met gelijke munt te zullen terugbetalen. De man wordt sindsdien voortdurend geplaagd door wantrouwen en achtervolgt zijn vrouw in allerhande vermommingen. Deze komedie over de Italiaanse dubbele moraal - de man mag wel, de vrouw niet - wordt bekwaam geacteerd en lichtvoetig in beeld gebracht. Een poging tot het scheppen van een werelds beeld leidt echter tot extravagante kleding en kapsels waarmee de actrices voor aap lopen. Scenario van de regisseur, Luigi Malerba en Ottavio Alessi. Camerawerk van Roberto Gerardi.

Matrimonio all'italiana

1964 | Komedie, Drama, Romantiek, Experimenteel

Italië​/​​Frankrijk 1964. Komedie van Vittorio De Sica. Met o.a. Sophia Loren, Marcello Mastroianni, Aldo Puglisi, Tecla Scarano en Marilù Tolo.

Vlak na WO II begint de Napolitaan Domenico Soriano (Mastroianni) een relatie met prostituee Filumena Marturano (Loren) die 22 jaar zal duren. In de loop van de tijd heeft Filumena een steeds grotere rol gekregen in het leven en de zakelijke beslommeringen van Domenico. Maar dan kondigt hij aan met een jonge werkneemster te trouwen. Filumena wordt ernstig ziek en heeft als laatste wens 'eerzaam gehuwd' te sterven. Onmiddellijk na de trouwplechtigheid herstelt ze wonderbaarlijk. La Loren kon zich helemaal uitleven in deze klucht, die net als haar andere samenwerkingsverbanden met Mastroianni weer zeer geslaagd was.

Madame Sans-Gêne

1961 | Komedie, Historische film

Frankrijk​/​​Spanje​/​​Italië 1961. Komedie van Christian-Jaque. Met o.a. Sophia Loren, Robert Hossein, Julien Bertheau, Marina Berti en Renaud Mary.

Wasvrouw Catherine Hubscher is nogal recht voor haar raap. Wanneer ze via haar huwelijk met een sergeant in de hogere kringen rond Napoleon belandt, zorgt haar temperament voor opgetrokken wenkbrauwen én gegniffel. Het luchtige theaterstuk Madame Sans-Gêne van Victorien Sardou en Émile Moreau uit 1893, gebaseerd op een historische Franse aristocrate, werd internationaal populair en is diverse keren verfilmd. De Italiaanse Christian-Jaque (Fanfan la Tulipe) regisseerde de Italiaanse Sophia Loren (1934) op een piek in haar lange carrière: was ze als tiener in eigen land al een ster, vanaf eind jaren vijftig vond ze ook veel werk in Hollywood.