René Scholten

Reis door de nacht

Nederland 2001. Joram ten Brink. Met o.a. Gijs Scholten van Aschat en Bert Luppes.

De Verlossing

België 2001. Drama van Hugo Claus. Met o.a. Gilda De Bal, Jan Decleir, Elke Dom, Willeke van Ammelrooy en Amin Hagouchi.

Romancier, dichter en toneelschrijver Hugo Claus verfilmde met De Verlossing zijn eigen toneelstuk uit 1996, een beklemmende schets van een gezin rond een sterfbed. De oudere Oscar (Decleir) is een stugge antiekscharrelaar, zijn vrouw Magda (De Bal) is ernstig ziek, hoewel ons niet helemaal duidelijk is waaraan ze lijdt. Om hen heen cirkelen hun volwassen, wat verlopen zoon en een ogenschijnlijk verder van de boom gevallen dochter. Maar de levens van de jongeren representeren nauwelijks meer hoop, toekomst of levenslust dan die van hun ouders. In fraai geënsceneerde scènes binnenshuis weet Claus de kijker mee te zuigen in een wereld waaraan je zo snel mogelijk weer wilt ontsnappen. Dat wil niet zeggen dat de film over de hele linie overtuigt. De voice-over van Magda die in visioenen haar zuster (Willeke van Ammelrooy) ziet en haar eigen begrafenis becommentarieert, is een nogal hoekig stijlmiddel. De Verlossing doet je verlangen het toneelstuk eens te mogen zien.

Farewell Pawel

Nederland 1999. Rosemarie Blank. Met o.a. Adrian Brine, Bert Luppes, Kostia Smirnov, Vlatka Simac en Isil Zabludowskij.

Vaarwel Pavel speelt zich af in twee steden. In Rotterdam volgen we de Russische verslaggever Alexej Petrov. Hij verblijft in een pover hotelletje voor een onderzoek naar Russische, aan de ketting gelegde schepen en schrijft een artikel over vrouwenhandel. Zijn contact met een Russische prostitituée brengt hem in moeilijkheden als hij voor haar een vals paspoort probeert te regelen. Terwijl Alexej in het westen verstrikt raakt in een crimineel web, verlangt in St. Petersburg Alexej's 14-jarige zoon Pavel naar zijn vader en zet hij zijn eerste schreden op het liefdespad. De gebeurtenissen in beide steden lopen bijna parallel, maar worden verteld vanuit verschillende tijdsperspectieven. Na verloop van tijd treedt er een verschuiving op. Voor Pavel, die op weg is naar volwassenheid, loopt de tijd steeds vlugger, terwijl voor Alexej, die zich steeds meer bedreigd voelt, de tijd lijkt stil te staan.

El viento se llevó lo qué

Frankrijk​/​​Spanje​/​​Argentinië​/​​Nederland 1998. Komedie van Alejandro Agresti. Met o.a. Vera Fogwill, Ángela Molina, Fabián Vena, Jean Rochefort en Ulises Dumont.

Het is 1972. Soledad is één van de drie vrouwelijke taxichauffeuses in Buenos Aires. Wanneer ze voor de zoveelste keer door een klant wordt lastiggevallen verlaat ze de stad en haar saaie leven. Met pech strandt ze tenslotte in een troosteloos stadje aan het einde van de wereld in Patagonië. Kranten, radio en televisie zijn er niet. Het enige amusement -en contact met de buitenwereld- vormt de plaatselijke bioscoop, waar filmkopieën worden vertoond die (na talloze vertoningen elders) beschadigd, verknipt, verminkt en incompleet zijn. Het gevolg is dat de bewoners al generaties lang deze wanorde als de werkelijkheid ervaren. Ze spreken, handelen en denken zonder enige vorm van logica, net zoals de mensen in de film. Soledad verblijft in het hotel van Dona Mirta en wordt verliefd op Pedro, de plaatselijke filmcriticus, wiens kritieken uiteraard ook net zo verknipt zijn als de films. Voor de bewoners is Edgar Wexley de beroemdste en meest geliefde acteur in de geschiedenis. De originele films waarin hij speelt zijn verschrikkelijk, maar door alle verdwenen stukken uit de kopieën en de niet bedoelde schnitts, zijn het ware meesterwerken geworden. De geliefde acteur wordt uitgenodigd in de kleine stad

De kersenpluk

Nederland 1997. Drama van Arno Kranenborg. Met o.a. Finbarr Wilbrink, Anton Starke, Ricky Koole, Lukas Dijkema en Anthony Starke.

Jan (Wilbrink) die dertien is, gaat ieder jaar voor de zomervakantie naar de boerderij van zijn grootouders. Het grote feest is dan mee te helpen bij de kersenpluk. Het is nu de eerste keer sinds de dood van oma en met zijn stuurse opa (Anton Starke) heeft Jan moeizaam contact. Hij krijgt natte dromen van Marie (Koole) die zeventien is en de huishouding doet; ze helpt ook met het plukken. Marie lijkt nogal afwezig, meer dan gewoonlijk. Jan weet niet dat zij zwanger is van Jan Tabak (Dijkema), de nietsnut van het dorp. Een trage, zwaarmoedige film met weinig actie en een nauwelijks optimistisch portret van de jeugd tegen de achtergrond van een ongerept landschap, waar de tijdsgeest van de grote stad toch binnen sluipt. De jonge Wilbrink speelt zijn droefgeestige rol goed. De film wordt gesproken in het Drents waardoor hij authentiek is, maar is daardoor niet altijd te volgen zonder ondertiteling. Debuterend regisseur Kranenborg schreef het scenario samen met Steven van Galen. Achter de camera stond Goert Giltaij. Omroep KRO was medeproducent. Klein, ingetogen tragisch drama over een onhandige puber die verliefd wordt en hoe zijn omgeving daarop reageert. Dolby Stereo S.R.

Broos

Nederland 1997. Komedie van Mijke de Jong. Met o.a. Lieneke le Roux, Maartje Nevejan, Adelheid Roosen, Leonoor Pauw en Marnie Blok.

Vijf zussen hebben zich teruggetrokken in een oud strandhuis om er een videoband te maken ter ere van het veertigjarig huwelijk van hun ouders. Het is vrijwel meteen hommeles tussen de dames. En dan gaan ze ook nog praten over het verleden. Interessant drama, waarvoor regisseur De Jong in Locarno werd genomineerd voor een Gouden Luipaard. De actrices die de zussen spelen mochten een Gouden Kalf voor beste actrice delen. Gebaseerd op een gelijknamig toneelstuk. In 2014 verscheen Brozer, ook geregisseerd door De Jong, met dezelfde actrices, over het - daadwerkelijk - naderende einde van Pauw (1956-2013).

De nieuwe moeder

Nederland 1996. Romantiek van Paula van der Oest. Met o.a. Janis Reinis, Arys Adamsons, Geert de Jong, Evert de Jager en Hannah van Lunteren.

Vijf zussen hebben zich teruggetrokken in een oud strandhuis om er een videoband te maken ter ere van het veertigjarig huwelijk van hun ouders. Het is vrijwel meteen hommeles tussen de dames. En dan gaan ze ook nog praten over het verleden. Interessant drama, waarvoor regisseur De Jong in Locarno werd genomineerd voor een Gouden Luipaard. De actrices die de zussen spelen mochten een Gouden Kalf voor beste actrice delen. Gebaseerd op een gelijknamig toneelstuk. In 2014 verscheen Brozer, ook geregisseerd door De Jong, met dezelfde actrices, over het - daadwerkelijk - naderende einde van Pauw (1956-2013).

Sotsgorod - Steden voor de Heilstaat

Nederland 1995. Documentaire van Anna Abrahams.

Vijf zussen hebben zich teruggetrokken in een oud strandhuis om er een videoband te maken ter ere van het veertigjarig huwelijk van hun ouders. Het is vrijwel meteen hommeles tussen de dames. En dan gaan ze ook nog praten over het verleden. Interessant drama, waarvoor regisseur De Jong in Locarno werd genomineerd voor een Gouden Luipaard. De actrices die de zussen spelen mochten een Gouden Kalf voor beste actrice delen. Gebaseerd op een gelijknamig toneelstuk. In 2014 verscheen Brozer, ook geregisseerd door De Jong, met dezelfde actrices, over het - daadwerkelijk - naderende einde van Pauw (1956-2013).

De schaduwlopers

Nederland 1995. Komedie van Peter Dop. Met o.a. Pierre Bokma, Aat Ceelen, Ariane Schluter, Betty Schuurman en Lineke Rijxman.

Leen (Bokma) en Albert (Ceelen) zijn broers; ze zijn getrouwd met meiden die elkaars zuster zijn (Schluter en Schuurman), maar ze hebben allebei de verkeerde wederhelft. In tegenstelling tot hun vrouwen die normaal naar hun werk gaan, voeren Leen en Albert een ledig bestaan: Leen speelt trompet en vertoeft onder bruggen, terwijl Albert met een pontje zonder passagiers over het water vaart.

Hartverscheurend

Nederland 1994. Drama van Mijke de Jong. Met o.a. Marieke Heebink, Mark Rietman, André-Arend van Noord, Mientje Kleijer en Tanar Catalpinar.

Tweede speelfilm van de Jong (na IN KRAKENDE WELSTAND) met centraal een jong stel, Heebink en Rietman, dat er niet in slaagt een duurzame relatie op te bouwen. Gesitueerd in een afgedankt havengedeelte van Amsterdam, met op de achtergrond ook Koerdische migranten en de vluchtelingenproblematiek. Heebink zou men een kind van de kraakbeweging kunnen noemen. Zij is niet bereid al volwassen te worden, en hoe haar zwangerschap uiteindelijk afloopt blijft 'multi-interpretabel' zoals dat heet. Regisseuse de Jong schreef ook het scenario, en een en ander tekent een pessimistisch, zeg maar nihilistisch wereldbeeld, dat op quasi documentaire wijze in beeld is gebracht door cameraman Joost van Starrenburg. Kreeg op de Nederlandse Filmdagen de Persprijs en op het Filmfestival van Gent een distributiepremie.

Eenmaal geslagen, nooit meer bewogen

Nederland 1994. Komedie van Gerrard Verhage. Met o.a. Ineke Veenhoven, Jack Wouterse, Ariane Schluter, Kethenka Woudenberg en Stefan de Walle.

In een broeierig Hollands huis wonen de tirannieke moeder Veenhoven, haar volwassen zoon Wouterse, raadselachtige dochter Schluter en neef-huurder De Walle, die rond deze personages een roman probeert te schrijven. Aan de andere kant van de straat woont de knappe vrouw Woudenberg. Van haar wordt verteld dat zij een moord heeft gepleegd. Nooit is iets bewezen, maar het levert De Walle wel enige inspiratie voor zijn boek-in-wording. Een en ander in dit spel met taal en sobere dramaconventies leidt tot een kleine zwarte komedie, waarin de moeder een hond het raam uit keilt en de dochter lesbisch blijkt te zijn. Lichtjes gebaseerd op de vergeten, sombere maar boeiende psychologische roman [KL]La m[KA2]eche[KLE]/[KL]De lont[KLE] (1948) van de Belgische, door haar huwelijk Nederlands geworden schrijfster Lucie Flore Veldhuyzen-Marchal. Ger Beukenkamp bewerkte het verhaal. Op het Nederlands Filmfestival 1994 werd regisseur Verhage genomineerd als een van de drie beste speelfilmregisseurs van het seizoen 1993-94, maar hij moest het voor een Gouden Kalf afleggen tegen Rosemarie Blank. Of: hoe een interessante mislukking al snel tot de top behoort.

De bloeiende Betuwe

Nederland 1993. Pépé Smit. Met o.a. Masja Smit, Boud Smit, Paula Smit en Pépé Smit.

In een broeierig Hollands huis wonen de tirannieke moeder Veenhoven, haar volwassen zoon Wouterse, raadselachtige dochter Schluter en neef-huurder De Walle, die rond deze personages een roman probeert te schrijven. Aan de andere kant van de straat woont de knappe vrouw Woudenberg. Van haar wordt verteld dat zij een moord heeft gepleegd. Nooit is iets bewezen, maar het levert De Walle wel enige inspiratie voor zijn boek-in-wording. Een en ander in dit spel met taal en sobere dramaconventies leidt tot een kleine zwarte komedie, waarin de moeder een hond het raam uit keilt en de dochter lesbisch blijkt te zijn. Lichtjes gebaseerd op de vergeten, sombere maar boeiende psychologische roman [KL]La m[KA2]eche[KLE]/[KL]De lont[KLE] (1948) van de Belgische, door haar huwelijk Nederlands geworden schrijfster Lucie Flore Veldhuyzen-Marchal. Ger Beukenkamp bewerkte het verhaal. Op het Nederlands Filmfestival 1994 werd regisseur Verhage genomineerd als een van de drie beste speelfilmregisseurs van het seizoen 1993-94, maar hij moest het voor een Gouden Kalf afleggen tegen Rosemarie Blank. Of: hoe een interessante mislukking al snel tot de top behoort.

Belle van Zuylen - Madame de Charrière

Nederland 1993. Documentaire van Digna Sinke. Met o.a. Will van Kralingen, Laus Steenbeeke, Kees Hulst, Carla Hardy en Patty Pontier.

Belle van Zuylen (Van Kralingen) werd in 1740 geboren op slot Zuylen - vandaar de naam - nabij Utrecht als Isabella Agneta van Tuyll van Serooskerken. Ze trouwde in 1771 met Charles-Emmanuel de Charri[KA2]ere (Hulst) - vandaar Madame de Charri[KA2]ere; het paar vestigde zich in Zwitserland, in Colombier in de buurt van Neuch[KA4]atel. Ze kregen nooit kinderen. Belle werd 65 jaar oud. Het huwelijk was niet bepaald gelukkig. Op 48-jarige leeftijd ontmoet Belle in Paris als ze haar echtgenoot is ontvlucht, de 21-jarige Benjamin D`Hermenches (Steenbeeke) door wie ze zich zeer gecharmeerd voelt. Benjamin is constant op de vlucht voor schuldeisers en zijn vader. Hij smeert hem naar Engeland. Hij staat naderhand uitgeput bij Belle voor de deur. Ze verleent hem onderdak, maar zijn vader weet er een eind aan te maken. Hun relatie zetten ze dan grotendeels per brief voort. Dat zal bijna zeven jaar duren tot hij er met Madame Germaine de Stael (Hardy) vandoor gaat (naar Parijs). De film gaat over voernoemde periode, en valt gemakkelijk in drie periodes in te delen. Belle van Zuylen wordt geportretteerd als een hunkerende en tekort komende vrouw, maar ze was tegelijkertijd een gepubliceerd, verlicht schrijfster van romans en toneelstukken die ook componeerde. De film bevat muziekstukken van haar hand. Ze nam ten opzichte van haar eigen stand best een kritisch standpunt in en zette zich ook in voor vrouwen, wat in de film mooi wordt gesymboliseerd door haar hulp aan haar dienstmaagd (Pontier) als die in verwachting raakt van een onbekende vader. Het scenario van regisseuse Sinke was wat aan de lange kant en bij de montage door Menno Boerema sneuvelden er ruim 40m die naderhand voor een drie-delige mini- serie van ieder ca 52m weer gebruikt werden. De fotografie was in handen van Goert Giltaij.

De drie beste dingen in het leven

Nederland 1992. Komedie van Ger Poppelaars. Met o.a. Loes Wouterson, Jack Wouterse, Victor Löw, Gijs Scholten van Aschat en Gerard Thoolen.

De film is een poging het levensgevoel van midden-dertigers weer te geven. Sacha, een violiste, verlegt de waarden, die ze tot dan toe in het leven gevonden heeft, als ze de `vrije jongens` Caspar en Maarten (Löw en Wouterse) ontmoet. Zij geeft haar net-burgerlijke verloofde Ben de bons en stippelt voor zichzelf een nieuwe route uit, onder invloed van het tweetal en nog een mysterieuze figuur. Debuutregisseur Poppelaars gaat als scenarioschrijver uit van het idee: 'Wat verbindt mensen? Het feit dat ze allemaal alleen zijn.' Camerawerk van Lex Wertwijn.

Boven de bergen

Nederland 1992. Drama van Digna Sinke. Met o.a. Roos Blaauboer, Catherine ten Bruggencate, Eric Corton, Renée Fokker en Esgo Heil.

De levensreis als wandeltocht - een niet geheel bevredigend uitgewerkte metafoor. Rina (Ten Bruggencate), een zangeres, is blijven steken in haar vertolking van Dido en Aeneas en moet, even gekweld als Dido, ter loutering een voetreis ondernemen. Zij krijgt gezelschap van een aantal zeer herkenbare personages. Veertigers die het navelstaren niet kunnen laten en die ieder een eigen reden hebben voor de mentaal en fysiek moeilijke tocht. Goede dialogen en uitstekend spel in deze sympathieke, kleine film. Contrastrijk zwart/wit wordt afgewisseld met kleur, voor de herinneringen die Rina kwellen en voor het wat zwaar aangezete slot.

Verhalen die ik mijzelf vertel

Nederland 1991. Heddy Honigmann. Met o.a. Martin Dijksma, Peter-Paul Huth en Marthe Geke Bracht.

De levensreis als wandeltocht - een niet geheel bevredigend uitgewerkte metafoor. Rina (Ten Bruggencate), een zangeres, is blijven steken in haar vertolking van Dido en Aeneas en moet, even gekweld als Dido, ter loutering een voetreis ondernemen. Zij krijgt gezelschap van een aantal zeer herkenbare personages. Veertigers die het navelstaren niet kunnen laten en die ieder een eigen reden hebben voor de mentaal en fysiek moeilijke tocht. Goede dialogen en uitstekend spel in deze sympathieke, kleine film. Contrastrijk zwart/wit wordt afgewisseld met kleur, voor de herinneringen die Rina kwellen en voor het wat zwaar aangezete slot.

Lieve

Nederland 1991. Korte film van Derk Visser. Met o.a. Hugo van Riet, Maarten Ooms, Ottolien Boeschoten en Suzan van der Meer.

De levensreis als wandeltocht - een niet geheel bevredigend uitgewerkte metafoor. Rina (Ten Bruggencate), een zangeres, is blijven steken in haar vertolking van Dido en Aeneas en moet, even gekweld als Dido, ter loutering een voetreis ondernemen. Zij krijgt gezelschap van een aantal zeer herkenbare personages. Veertigers die het navelstaren niet kunnen laten en die ieder een eigen reden hebben voor de mentaal en fysiek moeilijke tocht. Goede dialogen en uitstekend spel in deze sympathieke, kleine film. Contrastrijk zwart/wit wordt afgewisseld met kleur, voor de herinneringen die Rina kwellen en voor het wat zwaar aangezete slot.

Het portret van Natasha

Nederland 1991. Documentaire van Hens van Rooy en Jimini Hignett.

De levensreis als wandeltocht - een niet geheel bevredigend uitgewerkte metafoor. Rina (Ten Bruggencate), een zangeres, is blijven steken in haar vertolking van Dido en Aeneas en moet, even gekweld als Dido, ter loutering een voetreis ondernemen. Zij krijgt gezelschap van een aantal zeer herkenbare personages. Veertigers die het navelstaren niet kunnen laten en die ieder een eigen reden hebben voor de mentaal en fysiek moeilijke tocht. Goede dialogen en uitstekend spel in deze sympathieke, kleine film. Contrastrijk zwart/wit wordt afgewisseld met kleur, voor de herinneringen die Rina kwellen en voor het wat zwaar aangezete slot.

Bestemming Moskou

Nederland 1991. Documentaire van Lou Brouwers en Gerard d'Olivat.

De levensreis als wandeltocht - een niet geheel bevredigend uitgewerkte metafoor. Rina (Ten Bruggencate), een zangeres, is blijven steken in haar vertolking van Dido en Aeneas en moet, even gekweld als Dido, ter loutering een voetreis ondernemen. Zij krijgt gezelschap van een aantal zeer herkenbare personages. Veertigers die het navelstaren niet kunnen laten en die ieder een eigen reden hebben voor de mentaal en fysiek moeilijke tocht. Goede dialogen en uitstekend spel in deze sympathieke, kleine film. Contrastrijk zwart/wit wordt afgewisseld met kleur, voor de herinneringen die Rina kwellen en voor het wat zwaar aangezete slot.

Viermaal mijn hart

Nederland 1990. Korte film van Heddy Honigmann. Met o.a. Mirjam Vriend, Harriet Stroet, Saskia Temmink en Loulou Rhemrev.

De levensreis als wandeltocht - een niet geheel bevredigend uitgewerkte metafoor. Rina (Ten Bruggencate), een zangeres, is blijven steken in haar vertolking van Dido en Aeneas en moet, even gekweld als Dido, ter loutering een voetreis ondernemen. Zij krijgt gezelschap van een aantal zeer herkenbare personages. Veertigers die het navelstaren niet kunnen laten en die ieder een eigen reden hebben voor de mentaal en fysiek moeilijke tocht. Goede dialogen en uitstekend spel in deze sympathieke, kleine film. Contrastrijk zwart/wit wordt afgewisseld met kleur, voor de herinneringen die Rina kwellen en voor het wat zwaar aangezete slot.

Schrödingerskat

Nederland 1990. Paolo Pistolesi. Met o.a. Johan Leysen en Bruno Ganz.

De levensreis als wandeltocht - een niet geheel bevredigend uitgewerkte metafoor. Rina (Ten Bruggencate), een zangeres, is blijven steken in haar vertolking van Dido en Aeneas en moet, even gekweld als Dido, ter loutering een voetreis ondernemen. Zij krijgt gezelschap van een aantal zeer herkenbare personages. Veertigers die het navelstaren niet kunnen laten en die ieder een eigen reden hebben voor de mentaal en fysiek moeilijke tocht. Goede dialogen en uitstekend spel in deze sympathieke, kleine film. Contrastrijk zwart/wit wordt afgewisseld met kleur, voor de herinneringen die Rina kwellen en voor het wat zwaar aangezete slot.

Niets voor de eeuwigheid

Nederland 1990. Documentaire van Digna Sinke. Met o.a. Hans ten Napel en Dirk van Pijkeren.

De levensreis als wandeltocht - een niet geheel bevredigend uitgewerkte metafoor. Rina (Ten Bruggencate), een zangeres, is blijven steken in haar vertolking van Dido en Aeneas en moet, even gekweld als Dido, ter loutering een voetreis ondernemen. Zij krijgt gezelschap van een aantal zeer herkenbare personages. Veertigers die het navelstaren niet kunnen laten en die ieder een eigen reden hebben voor de mentaal en fysiek moeilijke tocht. Goede dialogen en uitstekend spel in deze sympathieke, kleine film. Contrastrijk zwart/wit wordt afgewisseld met kleur, voor de herinneringen die Rina kwellen en voor het wat zwaar aangezete slot.

Afscheid

Nederland 1990. Korte film van Digna Sinke.

De levensreis als wandeltocht - een niet geheel bevredigend uitgewerkte metafoor. Rina (Ten Bruggencate), een zangeres, is blijven steken in haar vertolking van Dido en Aeneas en moet, even gekweld als Dido, ter loutering een voetreis ondernemen. Zij krijgt gezelschap van een aantal zeer herkenbare personages. Veertigers die het navelstaren niet kunnen laten en die ieder een eigen reden hebben voor de mentaal en fysiek moeilijke tocht. Goede dialogen en uitstekend spel in deze sympathieke, kleine film. Contrastrijk zwart/wit wordt afgewisseld met kleur, voor de herinneringen die Rina kwellen en voor het wat zwaar aangezete slot.

Jacoba

Nederland 1989. Oorlogsfilm van Joram ten Brink. Met o.a. Johan Omvlee, Coby Omvlee, Gezienus Omvlee, Jan Omvlee en Ellen Omvlee.

Erg persoonlijk docudrama van Ten Brink over de lotgevallen van zijn joodse familie, gebaseerd op documenten uit WO II. Het titelpersonage, Jacoba Omvlee laat vier leden van de familie Ten Brink bij hem onderduiken nadat zij een brief had ontvangen van zoon Leo, die hem uit de trein gooide op weg naar Auschwitz. De familie schuilt twee-en-half jaar op een zolder boven het winkeltje van Jacoba. Haar verhaal wordt via getuigenissen van haar kinderen in het eerste deel verteld. In het tweede deel laat men zien wat er allemaal zo bij kwam kijken voor de familie Ten Brink om te kunnen blijven onderduiken. Dramatisch en integer.

In krakende welstand

Nederland 1989. Drama van Mijke de Jong. Met o.a. Sophie Hoeberechts, Ottolien Boeschoten, Matthias Maat, Angela van der Zon en Pieter Anno.

Hoeberechts, Boeschoten en Maat waren ooit actief in de krakersbeweging. Na een decennium wordt hun leven niet meer beheerst door maatschappelijke discussies. Maat bedenkt nu reclameteksten, Hoeberechts volgt journalistiek en alleen Boeschoten is actief gebleven en zelfs radicaler geworden. Het gebeuren heeft plaats in één gebouw. De autoriteiten willen het gebouw kopen, het in orde brengen en het voor weinig geld verhuren aan de huidige bezetters. Maar ze moeten er dan wel voor een jaar uit. Geestdriftige nieuwe krakers nemen dan de plaats in van de verburgerlijkte ouwe krakers. Een soort 'verloren paradijs' van krakers. Oer-Nederlands met de vele facetten van de kraakbeweging. Geslaagde sfeerweergave van debutante de Jong maar lawaaierig is geen synoniem van levendig. Een cameorolletje is weggelegd voor de tv-persoonlijkheid Jan Lenferink als een bekende Nederlander.

De Terugkeer

Pakistan​/​​Afghanistan​/​​Nederland 1989. Documentaire van Joost Verhey.

Hoeberechts, Boeschoten en Maat waren ooit actief in de krakersbeweging. Na een decennium wordt hun leven niet meer beheerst door maatschappelijke discussies. Maat bedenkt nu reclameteksten, Hoeberechts volgt journalistiek en alleen Boeschoten is actief gebleven en zelfs radicaler geworden. Het gebeuren heeft plaats in één gebouw. De autoriteiten willen het gebouw kopen, het in orde brengen en het voor weinig geld verhuren aan de huidige bezetters. Maar ze moeten er dan wel voor een jaar uit. Geestdriftige nieuwe krakers nemen dan de plaats in van de verburgerlijkte ouwe krakers. Een soort 'verloren paradijs' van krakers. Oer-Nederlands met de vele facetten van de kraakbeweging. Geslaagde sfeerweergave van debutante de Jong maar lawaaierig is geen synoniem van levendig. Een cameorolletje is weggelegd voor de tv-persoonlijkheid Jan Lenferink als een bekende Nederlander.

Reservaat

Nederland 1988. Muziek van Clara van Gool. Met o.a. Martine Berghuijs en Pépé Smit.

Hoeberechts, Boeschoten en Maat waren ooit actief in de krakersbeweging. Na een decennium wordt hun leven niet meer beheerst door maatschappelijke discussies. Maat bedenkt nu reclameteksten, Hoeberechts volgt journalistiek en alleen Boeschoten is actief gebleven en zelfs radicaler geworden. Het gebeuren heeft plaats in één gebouw. De autoriteiten willen het gebouw kopen, het in orde brengen en het voor weinig geld verhuren aan de huidige bezetters. Maar ze moeten er dan wel voor een jaar uit. Geestdriftige nieuwe krakers nemen dan de plaats in van de verburgerlijkte ouwe krakers. Een soort 'verloren paradijs' van krakers. Oer-Nederlands met de vele facetten van de kraakbeweging. Geslaagde sfeerweergave van debutante de Jong maar lawaaierig is geen synoniem van levendig. Een cameorolletje is weggelegd voor de tv-persoonlijkheid Jan Lenferink als een bekende Nederlander.

In de schaduw van de oorlog

Nederland 1988. Documentaire van Joost Verhey.

Hoeberechts, Boeschoten en Maat waren ooit actief in de krakersbeweging. Na een decennium wordt hun leven niet meer beheerst door maatschappelijke discussies. Maat bedenkt nu reclameteksten, Hoeberechts volgt journalistiek en alleen Boeschoten is actief gebleven en zelfs radicaler geworden. Het gebeuren heeft plaats in één gebouw. De autoriteiten willen het gebouw kopen, het in orde brengen en het voor weinig geld verhuren aan de huidige bezetters. Maar ze moeten er dan wel voor een jaar uit. Geestdriftige nieuwe krakers nemen dan de plaats in van de verburgerlijkte ouwe krakers. Een soort 'verloren paradijs' van krakers. Oer-Nederlands met de vele facetten van de kraakbeweging. Geslaagde sfeerweergave van debutante de Jong maar lawaaierig is geen synoniem van levendig. Een cameorolletje is weggelegd voor de tv-persoonlijkheid Jan Lenferink als een bekende Nederlander.

Ei

Nederland 1987. Experimenteel van Danniel Danniel. Met o.a. Marijke Veugelers, Jake Kruyer, Peter Smits, Piet Kamerman en Coby Timp.

Een bakker van een jaar of vijfendertig woont nog bij moeder thuis, lezen en schrijven kan hij niet. Des te beter kan hij een ei rechtop zetten of een toren bouwen van ronde stenen. Het liefst zit hij op een bankje met zijn twee vrienden. Iemand schrijft een brief namens hem op een advertentie van een vrouw. Deze verschijnt kort daarop in het dorp. Een opvallende debuutfilm van Danniel, licht komisch van toon, met fraai kleurgebruik door cameraman Erik van Empel.

De schoorsteenveger

Nederland 1987. Korte film van Ron Termaat. Met o.a. Hugo van Riet, Gerard Thoolen, Manouk van der Meulen en Frank Groothof.

Een bakker van een jaar of vijfendertig woont nog bij moeder thuis, lezen en schrijven kan hij niet. Des te beter kan hij een ei rechtop zetten of een toren bouwen van ronde stenen. Het liefst zit hij op een bankje met zijn twee vrienden. Iemand schrijft een brief namens hem op een advertentie van een vrouw. Deze verschijnt kort daarop in het dorp. Een opvallende debuutfilm van Danniel, licht komisch van toon, met fraai kleurgebruik door cameraman Erik van Empel.

Requiem

Nederland 1986. Drama van Sjef Lagro. Met o.a. Stefan de Koning, Pieter de Wijn, Tom Jansen en Johan Leysen.

Een bakker van een jaar of vijfendertig woont nog bij moeder thuis, lezen en schrijven kan hij niet. Des te beter kan hij een ei rechtop zetten of een toren bouwen van ronde stenen. Het liefst zit hij op een bankje met zijn twee vrienden. Iemand schrijft een brief namens hem op een advertentie van een vrouw. Deze verschijnt kort daarop in het dorp. Een opvallende debuutfilm van Danniel, licht komisch van toon, met fraai kleurgebruik door cameraman Erik van Empel.

De stayer

Nederland 1986. Korte film van Bennie Roeters. Met o.a. Bartho Braat, Michiel Romeyn, Fiet Dekker, Piet Kamerman en Mira de Vries.

Een bakker van een jaar of vijfendertig woont nog bij moeder thuis, lezen en schrijven kan hij niet. Des te beter kan hij een ei rechtop zetten of een toren bouwen van ronde stenen. Het liefst zit hij op een bankje met zijn twee vrienden. Iemand schrijft een brief namens hem op een advertentie van een vrouw. Deze verschijnt kort daarop in het dorp. Een opvallende debuutfilm van Danniel, licht komisch van toon, met fraai kleurgebruik door cameraman Erik van Empel.

Parfait Amour

Nederland 1985. Drama van Jean van de Velde. Met o.a. Onno Molenkamp, Guusje van Tilborgh, Peter Tuinman, Leen Jongewaard en Piet Kamerman.

Een opmerkelijke, maar helaas nogal slap uitgewerkte psychologische thriller met Molenkamp als Pavel Mosz, een om politieke redenen naar Nederland uitgeweken Tsjech die in het begin van de film overreden wordt en aan geheugenverlies lijdt. Hij wordt door allerlei mensen gemanipuleerd en gaat vertwijfeld op zoek naar de waarheid omtrent het 'ongeval'. Het interessante scenario heeft te lijden onder de al te tamme regie van Van de Velde, zodat de film uiteindelijk ver onder zijn mogelijkheden blijft.

Mara

Portugal​/​​Nederland 1985. Drama van Angela Linders. Met o.a. Sao José Lapa en Marijke Beversluis.

Een opmerkelijke, maar helaas nogal slap uitgewerkte psychologische thriller met Molenkamp als Pavel Mosz, een om politieke redenen naar Nederland uitgeweken Tsjech die in het begin van de film overreden wordt en aan geheugenverlies lijdt. Hij wordt door allerlei mensen gemanipuleerd en gaat vertwijfeld op zoek naar de waarheid omtrent het 'ongeval'. Het interessante scenario heeft te lijden onder de al te tamme regie van Van de Velde, zodat de film uiteindelijk ver onder zijn mogelijkheden blijft.

Giovanni

Nederland 1983. Experimenteel van Annette Apon en Anette Apon. Met o.a. Truus te Selle, Frank Groothof, Petra Laseur, Edwin de Vries en Gijs de Lange.

Een `objectieve` camera in een Romeinse hotelkamer wordt gedurende een etmaal gehuurd door een fotografe. Zij probeert contact te krijgen met een vriend van vroeger. Zelfs als de hoofdrolspeelster de kamer uit is, blijft de camera (en dus het publiek) opgesloten in het mooi getroffen studio-decor. Maar 'Rome' kruipt binnen via telefoon, televisie, deuren en ramen. Afgezien van een onhandige finale is dit een boeiend experiment.

Het brandende verhaal

Nederland 1982. Documentaire van Meino Zeilemaker. Met o.a. Rufus Collins, Alexander van Heteren, Franklin Lafour, Carol van Herwijnen en Marie Louise Stheins.

Een `objectieve` camera in een Romeinse hotelkamer wordt gedurende een etmaal gehuurd door een fotografe. Zij probeert contact te krijgen met een vriend van vroeger. Zelfs als de hoofdrolspeelster de kamer uit is, blijft de camera (en dus het publiek) opgesloten in het mooi getroffen studio-decor. Maar 'Rome' kruipt binnen via telefoon, televisie, deuren en ramen. Afgezien van een onhandige finale is dit een boeiend experiment.

Golven

Nederland 1982. Experimenteel van Annette Apon en Anette Apon. Met o.a. Edwin de Vries, Aat Ceelen, Thea Korterink, Michel van Rooy en Truus te Selle.

Dit is de verfilming van Virginia Woolfs boek The Waves. Het gaat over de reünie van een groep uit elkaar gegroeide vrienden die voornamelijk nog hun banden met een zekere Perceval gemeen hebben. De film heeft een ongewone structuur, die functioneert als analyse van het medium film. Een interessant en gedurfd experiment dat niet aan iedereen besteed zal zijn.

De kick

Nederland 1982. Gerrit van Elst.

Dit is de verfilming van Virginia Woolfs boek The Waves. Het gaat over de reünie van een groep uit elkaar gegroeide vrienden die voornamelijk nog hun banden met een zekere Perceval gemeen hebben. De film heeft een ongewone structuur, die functioneert als analyse van het medium film. Een interessant en gedurfd experiment dat niet aan iedereen besteed zal zijn.

Overgang

Nederland 1980. Documentaire van Rosemarie Blank.

Dit is de verfilming van Virginia Woolfs boek The Waves. Het gaat over de reünie van een groep uit elkaar gegroeide vrienden die voornamelijk nog hun banden met een zekere Perceval gemeen hebben. De film heeft een ongewone structuur, die functioneert als analyse van het medium film. Een interessant en gedurfd experiment dat niet aan iedereen besteed zal zijn.