Jean-Louis Daulne

Un coeur pas comme les autres

België​/​​Zwitserland​/​​Frankrijk 1998. Drama van André Buytaers. Met o.a. Catherine Wilkening, Olivier Marchal, Cécine Winkler, Suzanne Colin en Marc Schreiber.

Pièces d´identités

Frankrijk​/​​Congo-Brazzaville​/​​België 1998. Komedie van Mweze Ngangura. Met o.a. Gérard Essomba, Herbert Flack en Jean-Louis Daulne.

Hedendaags sprookje waarin een oude Congolese koning op zoek gaat naar zijn dochter, die twintig jaar geleden naar Brussel vertrok om te studeren. In 1958 bezocht hij de Brusselse Expo, maar zijn nostalgische herinneringen aan die tijd (verbeeld in mooi documentair beeldmateriaal), komen niet meer overeen met de harde werkelijkheid van het heden. De zoektocht wordt er tevens één naar de eigen (Afrikaanse) identiteit in de westerse maatschappij. Hiernaast worden nog tal van personages en verhaallijnen opgevoerd, die uiteindelijk op Robert Altman-achtige wijze bij elkaar worden gebracht. De symboliek ligt er soms wat dik bovenop, maar de relativerende humor en intelligente observaties over cultuur en identiteit vergoeden veel.

Pièces d'identités

Congo-Brazzaville​/​​Frankrijk​/​​België 1998. Komedie van Mweze Dieudonné Ngangura. Met o.a. Gérard Essomba, Herbert Flack, Jean-Louis Daulne, Dominique Mesa en Alice Toen.

Hedendaags sprookje waarin een oude Congolese koning op zoek gaat naar zijn dochter, die twintig jaar geleden naar Brussel vertrok om te studeren. In 1958 bezocht hij de Brusselse Expo, maar zijn nostalgische herinneringen aan die tijd (verbeeld in mooi documentair beeldmateriaal), komen niet meer overeen met de harde werkelijkheid van het heden. De zoektocht wordt er tevens één naar de eigen (Afrikaanse) identiteit in de westerse maatschappij. Hiernaast worden nog tal van personages en verhaallijnen opgevoerd, die uiteindelijk op Robert Altman-achtige wijze bij elkaar worden gebracht. De symboliek ligt er soms wat dik bovenop, maar de relativerende humor en intelligente observaties over cultuur en identiteit vergoeden veel.

Pièces d'identités

Congo-Brazzaville​/​​België 1998. Drama van Mweze D. Ngangura. Met o.a. Herbert Flack, Gérard Essomba en Jean-Louis Daulne.

Hedendaags sprookje waarin een oude Congolese koning op zoek gaat naar zijn dochter, die twintig jaar geleden naar Brussel vertrok om te studeren. In 1958 bezocht hij de Brusselse Expo, maar zijn nostalgische herinneringen aan die tijd (verbeeld in mooi documentair beeldmateriaal), komen niet meer overeen met de harde werkelijkheid van het heden. De zoektocht wordt er tevens één naar de eigen (Afrikaanse) identiteit in de westerse maatschappij. Hiernaast worden nog tal van personages en verhaallijnen opgevoerd, die uiteindelijk op Robert Altman-achtige wijze bij elkaar worden gebracht. De symboliek ligt er soms wat dik bovenop, maar de relativerende humor en intelligente observaties over cultuur en identiteit vergoeden veel.

Métisse

Frankrijk​/​​België 1993. Komedie van Mathieu Kassovitz. Met o.a. Julie Mauduech, Mathieu Kassovitz, Hubert Koundé, Vincent Cassel en Tadek Lokcinski.

Voordat hij doorbrak met de agressieve banlieue-culthit La haine, scoorde Kassovitz al serieuze recensentenpunten met deze eigentijdse relatiekomedie waarin alle raciale stereotypen zijn omgedraaid. Christelijke halfbloed ('métisse') Lola is zwanger, maar weigert vooralsnog aan haar twee vriendjes te onthullen wie van hen de dader, pardon, vader is. Is het de zwarte moslim en diplomatenzoon Jamal (Koundé) of de joodse en hiphoppende fietskoerier Félix (Kassovitz)? Geforceerde intrige levert een vooral verbaal drukke film op, die het multiculti-harmoniemodel uitstraalt waarmee destijds in Frankrijk de anti-Le Pen-fractie aan de haal ging.

Pardon Cupidon

België 1992. Romantiek van Marie Mandy. Met o.a. Pietro Pizzuti, Delphine Salkin, Bernard Yerlès, Sabrina Leurquin en Frédérique Dolphyn.

Het is oorlog wanneer Pizzuti ontdekt dat zijn vriendin Salkin hem bedroog met zijn beste vriend, Yerles. Hij wil nog maar twee dingen: de vriendin van Yerles, Leurquin, en koele, efficiënte wraak. Het gevolg is een rondje liefde, waarbij de twee meisjes regelmatig van partner wisselen. Salkin verklaart uiteindelijk dat ze een kind wil, maar van wie? Een waterval van dialogen, soms pittig en sprankelend, dan weer totaal nietszeggend, waarbij de acteurs meestal zitten of in bed liggen. De personages zijn oppervlakkig, zonder verleden of toekomst. Toch is het scenario van Anita Van Belle innemend en sympathiek. Louis-Philippe Capelle blikte het in met op de achtergrond een nog aantrekkelijk Brussel.